{Innerghost} The light it slipped through the window

Op een afstandje had Innerghost wel gekeken naar de kittens van haar dochter. Ze was een oma geworden, dan had ze niet verwacht. Ze zou het fantastisch gevonden hebben als ze oma was geworden van een stabiel gezinnetje. Maar ze wist dat er een luchtje aan zat, Fawnstep en Ashdrizzle. Ze had nooit geweten dat zij partner waren, en ergens kon ze het niet geloven. Hoe Ashdrizzle op Fawnstep reageerde? Dat was geen partnerschap, dan was onmogelijk. Kittens waren daar in tegen wel het soort dingen waar ze rustig van werd, en waar ze helemaal door afgeleid kon worden, en dat was iets wat ze nu wou. Alles was geregeld, de patrouilles, de trainingen. Innerghost stapte de nursery binnen. Lang geleden dat ze hier geweest was. De andere kittens van Fawnstep waren buiten aan het spelen. Slatekit viel haar nu enkel op. "Dag, Slatekit," miauwde ze op een zachte warme toon. Haar ijsblauwe ogen vonden die van de grijze kitten, en rustig ging ze zitten. "Waarom speel jij niet buiten?" Vroeg ze, terwijl ze zich tot de grote van de kitten maakte door te gaan liggen.

Slatekit was dus meer het verlegen kittentje van het nestje. Ze hoopte niet al te eng over te komen. Innerghost was al een grotere poes, zeker een halve kop groter dan dat Fawnstep was. "Dag..." begroette de kitten haar terug. Innerghost vroeg waarom zij niet buiten aan het spelen was met haar zusjes, enkel kreeg ze daar geen antwoord op, maar een vraag. "Wie bent u..?" Innerghost glimlachte, natuurlijk was zij nog redelijk onbekend voor de kitten. "Ik ben Innerghost, de Deputy van Shadowclan, jou grootmoeder," sprak Innerghost met een kleine grijns rond haar lippen. "En dan nu weer mijn vraag, waarom ben jij hier binnen, terwijl het buiten hartstikke fijn is, en je siblings daar ook zijn?" Vroeg ze rustig, merkend dat de kitten aardig op haar andere dochter leek, Littlestream.

De enthousiasme van de kit deed haar goed. Ze werd meteen Oma genoemd, en haar werd verteld dat ze op haar dochter leek. Maar natuurlijk leken ze op elkaar. Vervolgens kreeg ze antwoord op haar vraag, nadat de kitten eerst ongemakkelijk had geleken, en zelfs een beetje angstig. Dat kon, dat mocht. "Ik.. ik vind buiten eng.." gaf Slatekit uiteindelijk toe. Innerghost wou vragen waarom, maar het antwoord daarop kreeg ze ook al. "Toen ik heel klein was.. heeft een enge apprentice me erheen gesleept toen mama sliep.. De wind hapte in m'n neus.. alles was donker.. er waren enge geluiden.. Ik wil niet naar buiten." Innerghost glimlachte warm. Ja, die apprentice zou het vast goed bedoeld hebben, maar natuurlijk was het voor een blinde kitten eng die net horen kon. Maar nu was Slatekit niet meer blind, en was ze ook al wat groter. "Toen kon je nog niet zien, nu wel. Het is heel mooi, en je gaat toch niet voor altijd vast zitten in de nursery?" Probeerde Innerghost. "Anders gaan we samen, dan ben ik bij je, en mag jij je achter mij verstoppen om zo voorzichtig te kunnen wennen," stelde Innerghost toen voor met een warme glimlach naar haar kleindochter.

Dat Slatekit haar trots graag wou bewaren, bleek wel. En dat vond Innerghost maar goed ook. Shadowclan stond er om bekend, nu trots, en daar hadden ze recht toe. "Ik kon toen al wel zien.. een klein beetje.." Innerghost glimlachte, en gaf haar even een knikje. "Wie was die enge Apprentice trouwens?" Vroeg Innerghost, naar Slatekit kijkend.
"U.. gaat dan niet.. weg.. toch..?" vroeg Slatekit vervolgens. Innerghost glimlachte warm. "Natuurlijk niet, een warrior houd zich altijd aan zijn of haar woord," miauwde Innerghost vastberaden. Ze gaf haar kleindochter een likje langs haar oor en wenkte haar mee. "Kom maar," miauwde ze, haar staart zachtjes om haar heen slaand, zo dat Innerghost haar rustig mee kon begeleiden. Als ze dat niet wou, kon ze er altijd bij weg lopen, en zelf de nursery uit gaan.

Fallpaw... Nee, dat moest Tallpaw zijn. Hij was vaak in de nursery, en had al eens gerumoer gehoord. "Hij valt je heus niet meer lastig," miauwde Innerghost. Vervolgens kwam het grote moment voor Slatekit, ze ging naar buiten. "Wanneer.. wilt u..?" Innerghost keek naar haar, "nu." Innerghost ging wat dichter bij haar staan. "Dan ben je er namelijk direct vanaf, en dan heb je het gedaan. Dan mag je zeker trots op jezelf zijn," snorde ze, terwijl ze uit haar voorpoten uit de nursery zette, en Slatekit mee wenkte.

"Maar ik kan hem aan!" Beloofde het poesje druk knikkend. Innerghost glimlachte warm, ja, dit was een moedig poesje. Innerghost sloeg haar staart zachtjes om de kitten heen, om haar veilig naar buiten te begeleiden. Innerghost was er van overtuigd dat het zeker goed ging komen, en dat ze het hierna super leuk zou vinden, en ze begreep ook wel dat het eng was. Voorzichtig deed ze haar staart wat lager, zodat Slatekit er makkelijk over heen kon kijken. Innerghost stapte voorzichtig - Slatekit mee begeleidend - verder van de nursery af. "Vertel eens, wie herken je allemaal?" Deze vraag gold zowel voor geuren als voor katten die aanwezig waren.

Innerghost stopte met lopen, en wende zich tot Slatekit door haar de vraag te stellen wie ze allemaal kon herkennen. "..Ik zie.. veel katten.." begon Slatekit. Innerghost knikte. Natuurlijk, dit was het kamp, hier liepen al haar clangenoten rond. "En.. ik geloof.. dat ik papa ruik..?" Innerghost knikte. "Ja, je papa is hier veel, maar ook veel buiten het kamp. Hij is een goede warrior," miauwde Innerghost. "En voor je het weet hangt jouw geur hier ook regelmatig," miauwde Innerghost, Slatekit aanmoedigend. "Want zodra je apprentice bent, kan je niet meer alleen maar in je den zijn, dan moet je in actie komen," vertelde Innerghost. "Wat vind je er van om buiten de nursery te zijn?" Vroeg Innerghost.

"De beste!" reageerde Slatekit. Innerghost glimlachte naar haar. "Hij wordt clanleader later!" Vertelde Slatekit toen. Innerghost grinnikte. "...en mama deputy!" Wie wist... Dat hing allemaal in de poten van Starclan, en de volgende leaders. Maar nu eerst was het Shrewstar met haar als deputy.
"Het kamp is groot.." Dat had zij vroeger ook gevonden. Allemaal groot en nieuw, ze had niet geweten waar ze als eerste kijken moest. Maar eng had ze het niet gevonden, het was eerder haar twin die alles wat spannender vond. "Maar.. niet.. gevaarlijk.. denk ik..?" Innerghost knikte goedkeurend. "Het kamp is helemaal veilig, er lopen sterke warriors rond, dus het kamp is volledig beschermd," probeerde ze Slatekit te overtuigen. "Kom, zal ik je een kleine rondleiding geven..?" stelde Innerghost toen voor. Als Slatekit nog niet te ver weg van de nursery was, was dat ook goed. Dan gingen ze voor de ingang spelen, haar staart was niet alleen een goede schuil plek, het was dé perfecte prooi voor kittens.

Innerghost voelde hoe Slatekit met haar staart speelde, en een grijns krulde haar lippen. Ja, de o zo duistere deputy was een grote kitten vriend. Natuurlijk, ze was zelf moeder, meerdere malen. Haar eerst zo kleine familie tak was een stuk groter geworden. Innerghost vroeg of Slatekit wou dat zij haar een rondleiding ging geven door het kamp. De grijze kitten stopte met spelen en keek haar even met grote ogen aan. Misschien was het dan toch maar hier blijven en haar staart opofferen. "Ikke wil alles zien!" Een grijns krulde de lippen van de deputy, en Slatekit ging al door met het aanvallen van haar staart. Zachtjes voelde ze de tandjes van de kitten in haar staart, en trok ze haar staart een beetje los. "Kom dan," snorde Innerghost, terwijl ze opstond. Ze hielt haar staart dicht bij Slatekit, maar hield het zo, dat Slatekit er achteraan zou gaan, als een muis die weg rende van de aanvaller. Iets meer naar het midden van het kamp stopte ze, en zwaaide ze haar staart naar waar de leaders den zich bevond. "Kijk, daarginds slaapt Shrewstar," miauwde Innerghost. Ze verschoof haar staart een stukje. "Daar staat Shrewstar altijd om haar toespraken te houden, zoals ceremonies," vervolgde Innerghost. Ze keek met een glimlach naar de Slatekit, misschien had ze nog vragen.

Toen ze haar staart weg gehaald had bij Slatekit, hield ze de kitten heus wel in de gaten, om eventueel weer zo snel mogelijk beschutting te geven. Maar in haar ogen leek de kitten al aardig goed te wennen aan de buitenomgeving. Grote, onhandige sprongen maakte de kitten toen zij achter haar staart aan kwam. Innerghost vertelde over de leaders den en de Clanrock. "Mag ik daar kijken?" was de vraag van Slatekit, duidend op de leaders den. Innerghost schudde haar kop. "Het lijkt me niet goed om Shrewstar daar nu voor lastig te vallen," snorde Innerghost, "maar als je Shrewstar eens tegenkomt kan je het altijd vragen." "Moet u daar ook slapen?" Innerghost schudde haar kop bij de vraag van Slatekit. "Nee, ik slaap gewoon in de warriors den." De grijze kitten was zeker een nieuwsgierige kitten, dat was goed, ze zal een fijne apprentice zijn. Dat wist ze nu al. "Kom, ik zal je de medicine cat den laten zien, maar ook daar gaan we niet naar binnen. Er zijn daar veel kruiden en die zijn niet goed als een kat ze niet nodig heeft," miauwde Innerghost. "Maar je moet natuurlijk wel weten waar je zijn moet als je een doorn in je pootje hebt, of zo," miauwde Innerghost. Een doorn verwijderen was een lastig trucje, je moest namelijk opletten dat je niet in de voetkussentjes beet, gelukkig was daar Littlestream voor. Innerghost liep, met waarschijnlijk Slatekit achter haar aan, naar de medicine cat den. "Hier is de medicine cat den, reuk je de sterke geur van kruiden al?"