Hey, Thanks for helping me out there. (Lostdream)

Haar rosse vacht was over haar oude wond heen gegroeid, en je zag er bijna niks meer van. Iedereen maakte het goed. Maar toch, toch zat er iets dwars bij Foxflare. De laatste dagen had ze zich suf gepiekerd wat het kon zijn, en vandaag was ze tot de conclusie gekomen dat het met Lostdream te maken had. Toen de kater bijna verdronk, had hij haar geholpen door haar te beschermen tegen Frostfang. Bij de gedachte aan de witte warrior vertrok het gezicht van Fox in een grimas. Ze mocht de poes niet. Gelukkig was ze deze niet tegen gekomen, tenminste, niet persoonlijk. Misschien, later, konden ze het uitpraten. Maar die van binnen hoopte de rode poes dat die dag nooit zou komen.
In elk geval, ze zou Lostdream opzoeken. Ze trippelde het door de kamp uitgang, en genoot van een waterig zonnetje op haar snoet. Na een tijdje rondvragen had ze het geurspoor van Lost te pakken, en volgde het naar de rode kater.
Zonder dat de poes wist waarom, moest ze vaak glimlachen als iemand de naam van de kater liet vallen. Hij was gewoon erg aardig...
De gedachten van Fox werden onderbroken toen ze de desbetreffende kater zag staan; Lostdream. Een beetje zenuwachtig liep ze naar hem toe, en ging naast hem zitten.
"Hey Lost!" Haar gele ogen zochten contact, voor een goed gesprek met de kater.

Boem. Bye bye, kleine eekhoorn. "Hey Lost!" De kater's prooi was opgeschrokken en was ervan door gerent. Verbaasd en licht geërgerd draaide hij zich om, en zag de rosse vacht van Foxflare. Blijverrast met het gezelschap sprng hij op uit zijn sluiphouding. Met een paar grote stappen was hij bij haar, en keek haar vragend aan. "Nog last van je wonde?" Lost besefte dat hij enkel in zijn gedachten haar weer begroet had, en grijnzend keek hij haar aan. "Oh, het spijt me, mevrouw," Hij schraapte zijn keel even. "Hey Fox!" Even enthousiast als zij geklonken had begroette hij haar, en keek naar in haar zoekende blik.

"Hey Fox!" Bij de vrolijke begroeting snorde Foxflare diep vanbinnen. Beheers je. Toen ze haar ogen weer opende keer ze recht in de ogen van Lostdream, waardoor ze enigszins verrast was. Een lichte blos trok op de wangen van de rosse warrior, maar Fox hervond zichzelf snel. "Helemaal herstelt van je... Verdrinking?" Ze vroeg het voorzichtig, want het laatste wat ze wilde was ruzie met de kater. Hij stond bekent als een brombeer in de clan, maar de poes vond hem meevallen. Hij was nog niet onaardig tegen haar geweest, wat ze zag als een compliment. Misschien zou ze een band met hem kunnen op bouwen? Eerst maar eens een conversatie, en dan bedanken. Starclan mocht weten hoe het dan verder liep.

"Helemaal herstelt van je... Verdrinking?" Heel even gleed er een schaduw door zijn blik heen, maar die verwijderde hij snel. "Ja hoor, enkel nog wat pijn aan mijn luchtpijp en longen, af en toe, zal binnenkort wel weggaan, hoop ik," Op zijn gemak ging hij zitten, krulde zijn 'pluim' zoals Soft's kitten Lockje het noemde om zijn poten, en grijnsde. De rosse Warrior glimlachte al gauw, en keek opnieuw de poes aan, omdat zijn ogen op zijn staart gericht waren. "Nog met 'the devil' gepraat?" vroeg hij, duidend op Frostfang. Met Nimblepaw had hij het ook goed gemaakt, en me een dubbel gevoel besefte hij dat bijna alle katten die hij lief had ros waren. Foxflare, Softvoice, Nimblepaw, .. "En allemaal poezen." voegde hij er in gedachten aan toe.

"Ja hoor, enkel nog wat pijn aan mijn luchtpijp en longen, af en toe, zal binnenkort wel weggaan, hoop ik," Foxflare ging verzitten, in een ontspannen houding. Het was fijn een gesprek met iemand te houden. Ze knikte als bevestiging van het antwoord van de kater, voor hij de volgende vraag stelde.
"Nog met 'the devil' gepraat?" De poes had door dat hiermee Frostfang bedoeld was, de kat aan wie ze een wond te danken had. Ze grijnsde kort bij de nickname die Lostdream had verzonnen voor de warrior. Heel toepasselijk. Ze schudde enkel haar kop. "Misschien later, om haar te dwingen haar excuses aan te bieden." Grapte ze, en gaf een korte lik over haar borst. "Beter maakt ze het goed. Heb jij met haar gepraat?" Ze herinnerde zich dat de kater had gedreigd het aan Firestar te vertellen, maar ze vroeg zich af of dat er nog van gekomen was. De dreigende woorden van Frost was Foxflare ook nog niet vergeten, maar die maakte haar niet bang. Foxflare wachtte stil op antwoord van Lostdream.

"Misschien later, om haar te dwingen haar excuses aan te bieden." De poes likte haar borst even. "Beter maakt ze het goed. Heb jij met haar gepraat?" Hij schudde zijn hoofd. "Nog niet, ik ga straks met haar praten." Of morgen. Of overmorgen. Of volgend jaar, hij zag wel. Voorzichtig keek de kater of hij de wond van de poes kon zien. "Maar je hebt nog niet geantwoord, Fox, hoe gaat het met je wonde?"

+Het topix met Frost is nu bezig, maar ik weet het einde natuurlijk nog niet, dus laten we doen of dit eerst gebeurde xD

"Maar je hebt nog niet geantwoord, Fox, hoe gaat het met je wonde?" Foxflare haalde haar schouders op. "Het komt vast wel weer goed, waarschijnlijk zal mijn vacht er overheen groeien. Het geneest goed." Het was uitzonderlijk, maar na al de pijn met Rushleap en Softvoice, was dit een van de eerste keren dat ze zich oprecht prettig voelde. Ze had inmiddels ook gehoord dat haar zusje blij was nu, en ze hadden zelfs kittens. Diep van binnen hoopte ze dat zij en haar zusje het weer zouden maken, zodat ze een goede tante en zus zou zijn. Binnenkort zou ze het vragen. De poes realiseerde zich weer waarom ze hier was, en richtte zich weer tot Lost. "Maar ik wou je even bedanken, toen met the devil'..." Ze zuchtte. "Het was niet erg plezierig."

"Het komt vast wel weer goed, waarschijnlijk zal mijn vacht er overheen groeien. Het geneest goed." Hij knikte, en glimlachte kort. "Maar ik wou je even bedanken, toen met the devil'..." Fox zuchtte. "Het was niet erg plezierig." Hij grijnsde als iemand met veel, veel kiespijn. "You're welcome," Zelf zuchtte hij ook diep. "Ik weet wt je bedoeld, het was niet erg leuk, nee."

De kater grijnsde, maar niet als iemand die blij was. "You're welcome," Ook Lostdream zuchtte. "Ik weet wat je bedoeld, het was niet erg leuk, nee." Foxflare knikte, en zweeg voor een tijdje. Ze keek naar de grond, en begon met een slechte gewoonte van haar, piekeren. Na een tijdje verbrak ze de stilte. "Waarom.." Begon de rosse poes. "Waarom deed ze dat, denk je?" Fox keek weer weg, en vervolgde half mompelend; "Ik bedoel, waarom zou ze ons haten?" Misschien had ze de term 'ons' niet moeten gebruiken, maar nu was het al te laat. woorden kon je niet meer inslikken.

"Waarom.." Vragend keek hij in haar ogen. "Waarom deed ze dat, denk je?" Fox keek weg, en mompelde daarna verder. "Ik bedoel, waarom zou ze ons haten?" Bij 'ons' kromp hij even ineen, hij werd niet graag in groep genomen. Hij haalde zijn brede schouders op, en keek haar aan. "I've no idea, misschien is er iets was haar dwarszit?" Hij keek de grond aan, oh mooie grond. "Ik weet het niet, Fox," verzuchtte hij. Hij had genoeg andere dingen aan zijn hoofd.

"I've no idea, misschien is er iets was haar dwarszit?" Waarschijnlijk. "Ik weet het niet, Fox," Opnieuw die zucht. Was ze irritant? Ze was vast irritant. Een beetje beschaamd keek Foxflare weg, met knal rode wangen. Wat was het met deze kater? Waar was haar sterke zelf? De poes dacht terug hoe ze altijd vrolijk was, ze spontaan, zonder zorgen. En nu was er niks meer van haar over.

De poes leek beschaamd weg te kijken, en verbaasd trok hij een wenkbrauw op. "Fox?" Hij keek haar aan, en was oprecht verbaasd. Waarom keek ze zo weg? "Kijk je weg omdat ik zucht?" Vragend keek hij de rosse poes aan, keek zelf daarna naar de grond. "Ik zucht niet om jou, Foxflare," Opnieuw vervloekte hij zichzelf in stilte. "Ik zucht omdat, nou, ik veel problemen aan mijn hoofd heb."

"Fox?" Ze keek op. "Kijk je weg omdat ik zucht?" Was haar gezicht dan zo makkelijk te lezen? Voor ze kon antwoorden vervolgde Lost; "Ik zucht niet om jou, Foxflare," Het was een opluchtig, maar het wekte vragen op tegelijk. "Ik zucht omdat, nou, ik veel problemen aan mijn hoofd heb." Nu was het haar beurt om een wenkbrauw op te trekken. "Mag ik vragen wat voor een problemen?" Haar stem was neutraal, als vrienden onder elkaar.

"Mag ik vragen wat voor een problemen?" Even nam kilte zijn ogen over. "Nou nee!" bitste hij naar haar, maar hij schudde gauw zijn hoofd. "nee, nee, sorry, ik .." Een hele, héle diepe zucht, en hij sloeg met zijn staart tegen zijn hoofd. "Goed bezig, sukkel!" Hij keek haar aan, en wendde beschaamd zijn blik af. "Problemen met mijn gevoelens, oke?" Hij probeerde vriendelijk te klinken, hij wou de poes niet afsnauwen.

"Nou nee!" Even ontvlamde er een woede in Foxflare, dezelfde die ze had gevoeld bij het incident met haar zus. Ze onderdrukte het, dit was niet het moment om een gevecht te starten. "nee, nee, sorry, ik .." De vlam van woede doofde, en de rosse poes had het weer onder de controle. Lost zuchtte, alweer. Deze keer keek hij beschaamd weg, hoewel de blik van Fox koel bleef. "Problemen met mijn gevoelens, oke?" Ze negeerde de toon, en knikte. "Ken ik." Een kort, simpel antwoord.

Wauw, geweldig, Lost had het alweer verpest. "Ken ik." De poes antwoorde kort, simpel, dus besefte Lost dat hij haar ergens gekwets had. Zijn blik bleef op de grond gericht, en hij bekeek alles grondig, zodat hij niets moest zeggen tegen de poes. De stilte was ondertussen al pijnlijk geworden, héél pijnlijk, maar Lost bleef de korrels van de grond tellen, en zal alle groeven tussen de korreltjes in, hij keek hoe een regenworm voorzichtig een spoor door het zand trok, over een steen kroop, en de stilte begon moordend te worden. "Het spijt me, ik bedoelde het niet zo," Hij keek héél even op, maar wendde direct zijn blik weer af. "Als je me beter zou leren kennen, zal je merken dat ik niet goed met gevoelens omga," Zo, rechtuit de waarheid.

Een lange, lange stilte viel tussen de twee katten. Foxflare negeerde de pijnlijke sfeer die er hing, en staarde de andere kant op. Wat nu? Stilte. Wou de kater niet meer met haar praten? Stilte. Hadden ze niets meer om over te praten? Weer stilte. Het was raar te bedenken dat ze eerder zo gezellig hadden gepraat, en nu gebeurde dit? Het kwam vast door haar korte antwoord. Mousedung. De poes had zin om hard te gillen, gewoon om de eeuwige stilte te verbreken. Dat deed Lostdream al voor haar, maar op een andere manier dan schreeuwen. "Het spijt me, ik bedoelde het niet zo," Fox draaide haar kop, en keek de warrior aan. Heel even keek hij terug. "Als je me beter zou leren kennen, zal je merken dat ik niet goed met gevoelens omga," Ze knikte, en respecteerde dat de kater zo eerlijk was. Er dreigde weer een stilte te vallen, maar om dat te voorkomen begon de poes; "En als je mij beter leerde kennen, zal je erachter komen dat ik een probleem heb met woede. En dat geluk mij haat. En liefde ook." Als Lost dit kon, kon zij het ook.

Na zijn woorden dreigde er opnieuw een ongemakkelijke stilte, maar Fox verhief die. "En als je mij beter leerde kennen, zal je erachter komen dat ik een probleem heb met woede. En dat geluk mij haat. En liefde ook." Hij keek de poes dan toch terug aan, en bestudeerde haar gezicht. "Ohke." Lost keek niet meer naar zijn goede vriend genaamd Grond, maar keek nu gewoon de poes aan. "Misschien moeten we elkaar dan beter leren kennen." Omdat dat best vaag en raar klonk, beet Lost op zijn lip. "Ik bedoell, nou ja, je snapt me wel." Kort grijnsde hij, maar keek algauw serieus. "Hoop ik."

"Ohke." Eindelijk keek de kater haar recht aan, in plaats van naar de grond te staren. "Misschien moeten we elkaar dan beter leren kennen." Ze zag dat Lost op zijn lip beet, en grinnikte kort. Het klonk apart, maar ze het was niet ongemakkelijk. "Ik bedoell, nou ja, je snapt me wel." Ze grijnsde terug, voor de warrior opnieuw zijn mond open trok. "Hoop ik." "Dat snap ik," Zei Foxflare half lachend, half serieus. "Weetje nog dat je zei dat je problemen had met je gevoelens?" Ze had en leuk grapje in haar hoofd, en ze hoopte dat de kater het kon waarderen. "Ik denk dat je ze nu moet uiten." Ze keek serieus, maar ze moest moeite doen om niet kei hard te lachen. Foxflare wierp een blik op de grond, en ging naast hem zitten. "Zie je dat daar?" De rosse poes zwiepte met haar staart naar de bosgrond. "Kijk eens goed." Ze duwde hem een beetje naar voren, zodat zijn kop dichterbij de modder kwam. "Uit je gevoelens." Fluisterde ze, Waarna ze hem stukje bij beetje meer naar beneden duwde. "Kiss!" Ze plantte de kop van Lostdream in de modder, maar niet te hard. Daarna sprong Fox naar achter, om niet direct een boze Lost op zich te krijgen. Toen kwam ze weer dichter bij, en ging grijzend voor hem staan. "Sorry, geintje."

Occ: Ik kon het niet laten Ezz, laat Fox alsjeblieft leven. X'D

"Dat snap ik," Gelukkig kon ze ermee lachen. "Weetje nog dat je zei dat je problemen had met je gevoelens?" Ja natuurlijk wist hij dat, het was nog geen twintig minuten geleden. "Ik denk dat je ze nu moet uiten." Hij haalde zijn wenkbrauw op, en schudde zijn hoofd. "Nou nee, da's juist wat niet ka-" Hij sprak niet uit, want de poes prak opnieuw. "Zie je dat daar?" De poes zwiepte naar de grond. "Kijk eens goed." Ze duwde hem naar voren, maar hij duwde zich al terug, al hing hij nog erg kort op de modder. "Uit je gevoelens." Wat? Waar ging di over, dit trok op niets, hij snapte het geeneens. "Kiss!" Zijn neus werd in de modder geduwde, maar nog geen halve seconde, want hij sprong redelijk kwaad naar achteren. Nou, nu was hij dus pissed. Bijna net zo pissed als toen hij bijna verdronk. Grijnzend stond ze voor hem. "Sorry, geintje." Lost beet op zijn lip, slikte vier keer en haalde lastig de modder van zijn neus. "Dankjewel," Sarcasme alom! Hij was echt wel kwaad, en met een zwiep van zijn staart ging hij verder zitten. "Als dat geinig was, eet dan je staart maar op, mevrouw." Woede, veel woede, al probeerde hij die af te reageren op de zachte grond. For StarClans sake!

OOC; Hij vermoordt haar, met woorden, ik meen het. Buiten met Soft kan ze het nu ook met Lost goed gaan maken. xD