It turned into a bloody game

Ja, het was nu wel duidelijk. Welkom in Shrewstars den was ze niet. Haar vader bevestigde het enkel nog. Ze trippelde achter de grijze kater aan naar de medicine cat den, en volgde hem naar binnen. "Papa, zo erg is het toch niet? Ik wil geen prikkende kruiden op mijn kleine wondjes!" Protesteerde ze. De wondjes op haar gezicht moesten zeker wel behandeld worden, omdat die wel wat dieper waren geworden. De bijtwond op haar schouder was iets minder diep, maar die moest van en zeker ook behandeld worden om infecties te voorkomen.

OOC: Eerste posts voor Ashdrizzle en Medicine cat(Apprentice?)

De geurige Den werd betreden en Ashdrizzle rekte zijn nek even uit om te kijken of hij Little kon zien, maar tot nu toe was er nog geen teken van haar, slechts haar geur. "Papa, zo erg is het toch niet? Ik wil geen prikkende kruiden op mijn kleine wondjes!" Zijn aandacht werd weer naar de kitten getrokken. "Wil je dan dat de wondjes straks heel erg veel pijn gaan doen? Littlestream zal er wel voor zorgen dat het zo min mogelijk pijn gaat doen, oké?" Hij rechtte zich weer wat. "Little ben je hier?" Sprak hij wat luider, hopende voor een teken van de Medicine cat.

De kleine kitten toonde liever geen zwakte, ze wou namelijk sterk en stoer zijn. Zodanig dat andere kittens tegen haar op keken! En nu stond ze bij de medicine cat den, wachtend op Littlestream om haar wondjes te behandelen. Wondjes die ze had gekregen van een kitten jonger dan haar. Ze stak gefrustreerd haar kleine nageltjes in de grond. Dit was niet eerlijk, Lurkingkit was gewoon gemeen! En stekende kruiden wou ze ook niet! "Wil je dan dat de wondjes straks heel erg veel pijn gaan doen? Littlestream zal er wel voor zorgen dat het zo min mogelijk pijn gaat doen, oké?" Roughkit keek omhoog naar haar vader en knikte. "Oké... omdat ik geen stomme zwakkeling wil zijn..." murmelde ze, wachtend tot de grijze medicine cat, oftewel haar tante komen zou.

De poes keek even verbaasd op toen ze de stem van Ashdrizzle te horen kreeg. Met soepele passen trippelde ze richting de ingang van haar den en gleed ze met haar groene blik over het lichte bruine gestalte dat zich naast de kater bevond. Wegens de donkerte en de afstand die tussen de katten was, kon ze niet goed zien wat er precies mis was. "Kan ik je ergens mee helpen?" Vroeg ze vriendelijk terwijl ze de kater vragend aankeek. Haar staart zwiepte even door de lucht heen en nieuwsgierig spitste ze haar oortjes naar voren.