What are you doing here? {+Roughkit}

De grote kater liep met zijn gewoonlijk zware passen het kamp door. Hij was moe en wilde nu alleen nog maar eten en slapen. Snakefang pakte een grote haas van de prooistapel, hij vond dat hij dat wel verdiend had. Hij liet zich hard op zijn achterwerk ploffen, wat pijn deed en een chagrijnige uitdrukking gleed over zijn gezicht. Wat hij niet gemerkt had, was dat zijn zware staart precies op een kleine kitten beland was.

+ Roughkit

Ze had haar prooi precies in haar versier. Een zwaaiende staart van één van de jongere warriors. Dat was te zien omdat de kater nog iets kleiner was dan de warriors en senior warriors. Maar voor haar was hij gigantisch! Met een enthousiaste gekke sprong sprong ze naar voren, maar lande net achter de kater. Vervolgens kreeg ze zijn staart over haar heen. Ze draaide zich om en sloeg alle vier haar pootjes om de staart heen, en klemde zich aan zijn staart vast. "Got you!" Piepte ze enthousiast, haar kleine scherpe tandjes in zijn staart zettend.

Snakefang voelde wat gewicht aan zijn staart en hoorde vervolgens een piepende "Got you!" De tabby had niet meteen door dat het tegen hem was, dit had hij pas door toen hij een klein prikje door zijn staart heen voelde gaan. Hij draaide zijn kop om, om te kijken wie deze brutale kitten was, en keek in het vrolijke gezichtje van een tabby die best wat van zichzelf weghad. Hij grijnsde kort en tilde zijn staart een beetje op, zodat de kitten boven de grond bungelde. "Hoe lang denk je dat je me vast kan blijven houden?" Zei hij, terwijl de grijns in een lach veranderde.

Hier trapte ze niet in. Als ze zou reageren op zijn woorden, zou ze de staart los moeten laten door te praten. In plaats daarvan maakte ze een brommend geluidje, en klemde haar pootjes strakker om zijn staart en zette wat meer kracht in haar beet. Haar ogen twinkelden terwijl ze de staart zo vast hield. Wat een geweldige staart!

De kitten maakte een soort laag piepend geluid, wat Snakefang deed lachen. Dat hoorde je ook niet vaak uit de mond van zo'n klein ding komen! Toen de kitten nog meer kracht begon te zetten op zijn staart, vond hij het wel weer genoeg. Het begon pijn te doen, kittens hebben ook scherpe tanden, al zou hij dit nooit toegeven. Een zwiep met zijn staart en de kitten haar beet zou moeten verzachten.

Ja, deze staart was nu van haar. Met vernauwde ogen hield ze de kater in de gaten, maar toen glipte de staart uit haar greep. Verontwaardigd slaakte ze een luide piep terwijl ze opsprong. "Dát, was mijn staart!" Piepte ze terwijl ze in een belabberde, typische, spontane kitten gevechtshouding zakte.

De kleine tabby piepte luid. "Dát, was mijn staart!" Snakefang grinnikte. "Dan ben ik een... Een..." Wat was angstaanjagend genoeg? "Kitteneter!" Gromde hij en hij gromde toen de kitten in gevechtshouding zakte. Nou ja, gevechtshouding.. Het leek er bijna niet eens op! Maar de kater, die zeker vijf keer groter was dan de kitten, speelde mee. "Ha! kom maar op!"

"Dan ben ik een... Een..." Roughkit vernauwde haar ogen en wachtte nieuwsgierig af op wat hij was. "Nou..?" Drong ze aan, lekker brutaal. "Kitteneter!" Roughkits ogen werden groot. "Écht niet! Want dan zouden Shrewstar en Innerghost jou verbannen!" Piepte ze betweterig. "Of ík, Roughstar!" Piepte ze speels, door haar pootjes heen zakkend. Ze deed zich graag voor als Shadowclans leader. [i]"Ha! kom maar op!"[/b] Daagde Snakefang haar uit. Elke warrior kende wel de nieuwe kittens in het kamp, dus hij moest haar wel kennen. Voor een kitten was het moeilijker om elke warrior te kennen, maar nu wist ze het wél. Ze sprong op, en plaatste haar poten om zijn kop heen terwijl ze in zijn oor beet. "Whebbes," piepte ze met bek vol oor.

Het kleine ding sprong op, en beet in zijn oor. Wat had die kitten met bijten? "Whebbes," zei ze, om haar arrogantie nog erger te laten lijken. "Oh ja? Ik heb jou hoor! Want jij hebt mijn oor vast dus ik heb jou," zei hij, net zo arrogant als de kitten zelf. Hij kon maar niet op de naam van de kitten komen. Hij grijnsde, en vroeg zich af of de kitten in zijn 'verhaaltje' zou trappen dat hij haar vast had, in plaats van andersom.

Roughkit raakte de kluts een beetje kwijt door Snakefangs verwarrende woorden. Daarom reageerde ze er niet op. Met haar achterpootjes klauwde ze speels tegen zijn kop aan. Ja, voelen zou hij vast wel, maar het was niet schadelijk. Kittens speelde nou éénmaal wat ruig, heel normaal. Bijten, klauwen. En dan was in de staart bijten, en de oren natuurlijk super leuk! Of zich zelf vastklemmen aan een poot met al haar vier pootjes. Maar nu was het zijn oor die de dupe was.

-Snakefang-

De kitten, die hij nu eindelijk herkende als Rougkit - een naam die zeker bij haar paste -, leek totaal niet te reageren op zijn woorden. Leuk. Roughkit stompte tegen zijn kop aan en al snel had de kitten wat hoofdpijn bij hem veroorzaakt. Hij vond het wel weer welletjes en duwde de tabby zachtjes tegen de grond aan, maar wel zó dat ze niet kon ontsnappen. "Wat denk je ervan dat we wat prooi gaan halen? Of kan je dat nog niet eten?" Vroeg hij, hij had best wat trek gekregen.