My family {Icekit}

Met snelle passen wandelde hij door het kamp. Hij was nog maar net wakker en eigenlijk moest hij met zijn warriortaken bezig zijn, maar eerst ging hij naar Aury en de kits. Het was nog redelijk vroeg in de morgen, maar de meeste katten waren wel al wakker en waren al bezig aan hun dagelijkse taken. Stil trippelde hij de nursery binnen en keek hij even rond. Hier sliepen de queens nog, sommige. Er waren al een paar kits wakker die stil de den uitliepen of juist aan het spelen waren. De meeste waren al 5 of 4 moons, niet zo oud. Zijn kleintjes waren amper een paar dagen oud. De bevalling leek nog maar gisteren, het had zo lang geduurd en het had hem verscheurd, de hele tijd had hij van de stress Aury zitten likken. Maar dat maakte de pijn niet minder. Stilletjes liep hij op het nest af, waar 4 kleine bolletjes naast een gouden lijfje lag. Hij ging naast haar zitten en likte even kort haar kopje, waarna hij naar zijn kits keek. Nee, correctie, hun kits.

De dagen waren nog maar kort in het leven van de kleine kitten. Overdag probeerde ze zo veel mogelijk te ontdekken, geuren te onthouden en het nest te ontsnappen [wat niet echt wilde als je moeder je de hele tijd terug neer legde ín het nest]. 's Nachts lag ze lekker te slapen, opgekruld bij haar moeder en tussen haar siblings in. Nu lag de kleine Icekit ook tussen haar siblings in, maar het enige verschil was dat ze wakker was. Aan haar oogjes was het niet te zien, want die waren nog steeds dicht, maar het zachte gepiep dat ze produceerde gaf een goede indicatie. Ze nieste een keertje zachtjes en rook toen een bekende geur, gevolgd door een warmte die veel leek op die van mama. Zachtjes piepte Icekit terwijl ze in de richting van de kater kroop, natuurlijk herkende ze de geur van deze kater; papa!

Hij snorde even kort bij het zicht van zijn gezinnetje. Zo klein, zo gezellig en ze waren één voor één zijn kleine engeltjes. Hij staakte zijn gesnor toen hij dacht aan Aury en dat ze rust nodig had. De geboorte van die 4 schatten was zwaar geweest voor haar en Never gunde haar meer dan rust om te herstellen. Hij zuchtte even zachtjes, met een klein lachje op het gezicht toen hij nog eens al hun kits bekeek. Ze waren allemaal verschillend, van kleur... En ze zouden ook verschillen van persoonlijkheid... dat wist hij gewoon... Hij lachte even wat breder toen hij daar aan dacht. Opeens hoorde hij een zacht gepiep. wel meteen keek hij naar het nest en zag hij Icekit. Hij snorde even kort en zakte door zijn poten waarna hij zijn kop op het nest legde, recht voor de kit. Hij snorde even zachtjes en wachtte af wat ze ging doen.