{Lockedkit} My destiny

[Lockedkit] O.N.L.Y

Vermoeid brachten haar pootjes haar naar haar mosbed. Het was zoals gewoonlijk weer een saaie dag geweest. Ze had naar buiten geweest, in de zon liggen rusten, 's ochtends vroeg had ze de zonsopkomst zitten bekijken aan de ingang van de nursery en 's avonds de ondergang ervan, en nu werd ze eindelijk pas vermoeid. De dagen leken in elkaar over te lopen en gelukkig was er lang zon overdag. Tijdens Leafbare lag ze de hele dag haast in haar moebed en wachtte ze op wat gezelschap. Zoals nu ook. Ondanks dat haar lichaam vermoeid was en het liever wilde ruste was het voor haar niet zo. Toch nieuwsgierig legde ze haar kopje op de rand van haar mosbed en keek iedereen die langswandelde na. Ze viel best op met haar witte vacht in dit donkere hol en dat gaf nog meer duidelijkheid dat ze niet lag te slapen.

De dag was al zo'n beetje om, maar voor dit kleine poesje begon hij eigenlijk nu pas echt. Behendig en soepel sprong ze uit haar nest. Het leven met open ogen beviel haar wel, nu kon ze tenminste echt de wereld gaan ontdekken. Ze dook handig tussen al die wandelende poten door, wat goed lukte doordat ze niet al te groot van postuur was. Uiteindelijk zag ze een poesje liggen, die wel naar wat gezelschap opzoek leek te zijn. Eerst zou ze er finaal overheen gerend zijn, omdat ze zo hard ging, maar ze had haar nog net op tijd gezien. Slippend kwam ze tot stilstand. "Goedenavond." miauwde ze zonder foutjes.

Zoals ze wel verwachtte had ze weldra de aandacht van iemand op haar. Ondanks dat de nursery zo druk was kwam de kitten toch met een lichte sliding voor haar terecht. "Wauw." Verbaasd door het feit dat de kitten met zo'n snelheid daar door geraakte. Ze schudde haar kopje. Had hij haar nieg zojuist begroet? "Goeie mi... Eum avond," Altijd maar kwam die zenuwachtigheid en nerveusheid weer terug als ze een gesprek voerde. "Ik euh.. Ben Ghost," De verlegenheid was sterk op te merken. Voorzichtig legde ze haar oren in haar nek. Ze wilde dat het gewoon ophield. Die onzekerheid.