O Sun, Where Art Thou?

De grens van het woud naar de Twoleg Place hadden ze bereikt, en Berry sloeg haar ogen neer. Waarom deed ze dit for StarClan's sake?! Haar rennende poten hielden in, en ze wierp een blik op Inner, die bij haar liep. "O Sun, Where Art Thou?*" fluisterde ze voor zich uit, en zette voorzichtig voet op de stoep. "Inner, ik volg jou, ja, maar zodra ik stop zeg, blijf je dirct stilstaan, begrepen? En als ik kom roep, kom dan ook, of je blijft voor eeuig hier." Haar ogen speurde de horizon af, en de zon begon al langzaamaan weg te vagen. Snel ..

* Jaah, gebaseerd op Oh Brother, Where Art Thou (film)
+Innerkit, vervolg op -Click- deze

De bomen om hun heen werden er minder tot er geen over bleven. Zijn blauwe oogjes schenen terwijl hij op keek naar de nesten van de twolegs. Ze waren groot, groter dan welke den hij ooit had gezien. Hij keek om naar Berry die haar passen inhield. Nee, zometeen raakte ze de zon nog kwijt. Hij slikte even en keek haar aan, durfde ze niet. Ze luisterde naar haar eisen en knikte even. "Stilstaan bij stop, komen bij kom, begrepen" zei hij waarna hij zich weer omdraaide. "Kom op de zon rent al weg" zei hij kijkend naar het licht dat tussen de nesten door viel.

-voor de rest open-

De poes knikte als bevestiging. "Stilstaan bij stop, komen bij kom, begrepen" Dat klopte. "Kom op de zon rent al weg" Berry mompelde kort iets, en begon weer te lopen, verder over de stoep. Ze ontweek een paar Twolegs die verbaasd op een bank keken naar hen tweeën, en de poes wierp een bli kachter zich. "Als ik Twoleg roep, opletten, oké?!" Haar stem klonk gejaagd, terwijl ze verder rende, rond een raar ding waar een van de Twoleg kittens inlag. Enge, kirrende geluidjes verlieten de bak van de Twoleg kitten, en een sterke, gezellige geur kwam van die aparte kitten af. Blijf rennen.

De stenen voelde hard onder zijn poten aangezien hij de zandgrond van de Nursery en het kamp gewend was. De stenen waren ook geheel glad gemaakt. Hadden de twolegs dat gedaan. Hij keek op naar twee van de wezens die op een bankje zaten. Waren dat twolegs, die waren echt groot. "Jaja begrepen" momppelde hij. Meer verwonderd van de wereld waar de zon hem heen had gebracht. Hij keek om toe hij rare geluiden hoorde van een twoleg kitten. Hij siste even zacht voor hij door rende. Zijn pootjes waren toch best moe nu, maar de zon zou aan hem ontsnappen en wie wist zou de volgende zon niet dezelfde kant op gaan.

Waarom ze hier was? Starclan mocht het weten. Ze was er en dat was het punt. Met snelle passen stapte ze door. Haar ogen gleden van de ene kant naar de andere. Zo wantrouwig, zo koud, zo kil, dat ze door alles konden snijden. Er waren veel geuren, maar geen enkele van de clan die zij zocht: De anderen. Waarom? Ze had zo haar plannen. Ze was eigenlijk opzoek naar nog een kat uit de Shadowclan en Thunderclan... Maar dat was het niet. Ze was opzoek naar iets totaal anders, maar wat wist ze niet precies, nog niet. Toen er opeens Shadowclan in haaar neus gleed, stond ze stil. ze spitste even haar oren en vloog toen razendsnel een twoleg tuintje binnen. Ze verstopte zich in een struik ofzo en wachtte af. Shadowclan... Perfect... Dit was waar ze op wachtte... Dit zou gewoon perfect zijn... Ze grijnsde even schuin... Dit was meer dan perfect... Dit was geweldig!

Het voelde alsof er andere hen bekeken, en met haar witte oren plat in haar nek liep ze verder, af en toe sissend. Inner zei dan wel dat hij het begreep, maar echt geloven .. Berry wierp een blik omhoog, en zag de zon niet meer zo fel, dus keerde ze zich naar de kitten, en met haar staart wees ze op een dak van een Twoleg Den. "Inner, als je de zon beter wilt volgen .." Haar innerlijk begon haar al te vervloeken, en een zucht ontsnapte aan haar lippen. "Kunnen we over de daken lopen, dan zien we alles beter." Voorzichtig liep ze naar de stoep, en stak het niet erg brede, soort van Thunderpath over, en stapte aan de overkant de andere stoep op. Ze keek omhoog, naar een soort .. Grijze, overal even brede tak (een regenpijp), wierp daarna een blik op de kitten, en knikte omhoog. "Hier gaan we omhoog." De tak leidde naar een dak, waar een monster onder stond (carport). "Okido Inner? Je kan het."

Berry liep achter hem en siste af en toe. Waarom deed ze dat, zometeen schrok ze de zon nog af. Hij trok zich niets aan van haar gesis. Sissend was niet de woorden stop, kom of twoleg. Hij draaide zijn kop naar haar toen ze het over daken had. Wacht wat. Maar voor hij er iets tegenin kon brengen liep de poes al over een thunderpath heen. Hij sprong naar beneden van het stoepje en deed zijjn best om overeindd te blijven waarna hij achter Berry aan rende over het Thunderpath en keek toe hoe ze aan de andere kant weer op de stenen klom. Hij zette zijn voorpoten af en legde die op de bovenkant waarna hij er zo op begon te klimmen. Het duurde wel even voor hij erop kwam waarna hij weer achter haar aan trippelde. Hij keek omhoog waar ze naast stond. Dat was echt heel erg hoog. Dat ging echt niet lukken, zijn nest in was al moeilijk soms, dit nest was duizende keren groter. En de tak waar ze zij dat hij op moest was geheel klad en recht omhoog. "Ik kan niet klimmen" mauwde hij zacht. Hij was nog maar 1 moon, hij kon onmogelijk erlangs.

Blacky liep de geur van haar vader achterna, de kitten verveelde zich en wilde wat beleven. De rechtlopers plek kwam in zicht en Blacky vroeg zich af wat er toch zo interessant was aan die rare nesten. Zelf durfde ze niet echt er heen, de grond was er te hard en er woonde gevaarlijke katten. Eindelijk Cyber kwam in beeld en ze zag hem ergens heen springen, ook kwamen er andere katten in beeld, boskatten, wat deden die hier? En eentje was nog maar een jonge kitten. Blacky was te nieuwsgierig en liep roekeloos op de katten af, ze stonden nu héél dicht bij een rechtlopers nest, was dat niet gevaarlijk? "Ik kan niet klimmen," Blacky spitste haar oren, ze was nu aan de overkant van de straat en de katten konden haar vast zien. Moest ze nog wel verder gaan? Voorzichtig liep ze richting de katten en ging op ongeveer twee meter afstand zitten, ja, de kitten leerde al afstanden. Blacky besloot niks te doen en te wachten op wat de boskatten gingen doen.

Ohja, hij was maar een moon, klimmen kon 'ie niet. Berry keek denkend na, en keek daarna weer naar Inner. "Zie je dat boomstronkje? Klim erop," De poes wees naar de stronk. "Daarna op dat zwarte ding springen, van dat Twoleg ding dat ertegen staat." Nu wees ze op een zadel van een fiets. "Spring op de achterkant van dat Monster." Berry liep richting het stilstaande Monster, voorzichtig, maar zeker. Het was zo'n oude Mercedes, met een lagere koffer, natuurlijk wist de Warrior dat niet, maar goed. "Naar het hogere deeltje van dat Monster is niet zo ver, je kan springen, het dak op." Dat moest lukken. Vanaf dat Monster konden ze nog zien hoe het verder ging. "Wees snel, voordat de zon slapen is!" Berry besloot alles voor te doen, dus ze sprong op de boomstronk, met een lenige, korte, lage sprong sprong ze op het zadel, hup op de kofferbak, het dak op. Ze vouwde haar staart om haar poten, en keek afwachtend Innerkit aan. "Je kan het, ik beloof het lieverd." Ze betrapte zichzelf erop dat ze hem zo noemee, en even grijnsde ze.

+Vanaf nu PRIVÉ, enkel katten die al in het topic zitten mogen nog posten ^^

Boomstronkje okeey daar kon hij nog wel op zien te klimmen. Dat zwarte ding van de twolegs werd wat moeilijken maar hij zou via de takken die er heen leidde wel op kunnen klimmen, hoopte hij. En dan op het monster. Wacht moest hij op het monster springen. Ietwat onzeker keek hij haar aan, hij was nu stil maar wat als ze het monster wakker zouden maken. Hij slikte even maar volgde haar nadat zij erheen was geklommen. Ietwat klunzig klom hij op de boomstronk en door naar het zwarte ding. Hij zette zich af, wow het zwarte ding was best glibberig. Hij zette de nagels van zijn voorpootjes erin terwijl hij met zijn achterpootjes erop probeerde te krabbelen. Hij luisterde naar haar aanmoedigende woorden. Tuurlijk lukte het. Hij was een shadowclanner, hij liet zich niet op zijn kop zitten. Toen hij eindelijk op het zwarte ding zat keek hij naar het monster. Berry zat er al op maar wat als hij het wakker zou maken. Hij slikte even voor hij zich afzette er erop sprong. Hij sloot zijn oogjes een reactie verwachtend maar die kwam niet. Hij opende ze langzaam. Het was hem gelukt. Hij keek om naar Berry waarna hij zich afzette om het laatste stukje naar haar toe te springen. "Zag je dat" mauwde hij trots en keek haar met glinsterende oogjes aan. Hij keek naar beneden. Okey, hij kom maar beter niet vallen want beneden was best ver.

De kitten deed alles perfect zoals zij het gedaan had, en een grijns vormde zich op de witte snoet van de poes. Nu hadden ze een goed zicht op de zon, en plots kreeg Berry heel erg een gevoel dat ze Inner terug moest brengen. Dit was onverantwoord. Ze wierp een scheve blik op de kitten, en beet hard op haar onderlip. "I think I better go now," mompelde ze, en keek naar de lucht. "Inner ik denk dat we beter terug naar het Camp kunnen, als ieand ons hier ziet schopt je tante en onze Leader ons uit de Clan, misschien, vooral mij toch." Haar ogen gleden naar de blik van de kitten. "Ik kan onderweg je meer vertellen over de zon, en dan gaan we samen als je iets ouder bent?" Als Inner iets tegen zijn moeder zei, nou ze durfde te wedden dat ze dan twee zwarte zusters op haar dak kreeg, Fallentear en Innerghost.

Innerkit's cyaan blauwe oogjes waren trots op Berry gericht waarna hij nog eens bekeek wat hij geklommen had. Niet te geloven dat hij nu echt op een monster stond. Trots mauwde hij even voor hij ging zitten en naar de zon keek, zijn poten waren nu toch echt wel heel erg moe. "Inner ik denk dat we beter terug naar het Camp kunnen, als ieand ons hier ziet schopt je tante en onze Leader ons uit de Clan, misschien, vooral mij toch." hoorde hij Berry spreken. Hij keek op naar haar. "Maar de zon..." Hij kon zijn zin niet afmaken door een geeuw die op kwam waardoor zijn bekje zich open sperde. Even sloot hij zijn oogjes. Hij kon hier zo in slaap vallen. Hij dommelde bijna in toen ze wat zei. Waarom gebeurde alles pas als hij ouder was. Maar hij ging er niet tegenin. Hij was moe, hij wou eigenlijk zich gewoon oprollen en tegen haar in slaap vallen.

Inner keek naar haar, en op haar lip bijtend keek ze terug. "Maar de zon..." Zijn zin werd niet afgemaakt, omdat een enormde geeuw erdoor heen drong. Berry zag dat hij zijn ogen even sloot, en kort grijnsde ze. "Nou kijk," Dat Inner in slaap zou vallen, dat mocht, hij ag er doodmoe uit, maar ze zou hem over de zon vertellen, voordat ze naar het Camp gingen. "We zijn niet alleen, he, het woud is niet de wereld, de wereld in héééél groot, en als de nacht is, als de maan bij ons is, is de zon aan de andere kant van de wereld, om daar de vieze Twolegs dag te geven. En dan komt de zon weer terug, en gaat de maan naar de andere kant," Ze richtte haar ogen op de kitten. "En dan gaan ze daar slapen, terwijl wij dag hebben, en gaan jagen," Ze tikte hem aan, en hees zich op. "Laten we maar terug gaan, Inner, je valt hier nog om." De zwarte kitten kon wel terg via de weg die hij gekomen was, maar Berry was bang dat hij vallen, dus nam ze hem bij zijn nekvel, en sprong met de nog niet extreem zwarte kit in haar mond van het Monster af.

Een windje gleed door zijn zware vacht over zijn kleine lichaampje. Hij knipperde even met zijn oogjes om op te kijken naar Berry. Hij probeerde haar verhaal te volgen, echt waar, maar hij was te moe om er iets van te snappen. En de zon blijkbaar ook want enkel zijn staart hing nog boven, ze witte bol zelf was weg. Hij hield zijn zijn oortjes op haar gericht maar kon geen vat meer krijgen op het verhaal, iets over dat als het hier dag was het bij twolegs nacht was. Maar ook dat zou hij toch snel vergeten. Wacht een deel hoorde hij wel. Terug gaan. Nee hij wou niet terug, hij wou verder. Al hoewel, hij kon niet wachten om dit aan zijn broertjes en zusje te vertellen, aan de rest van de kittens en mama en tante Innerghost. Maar nu wou hij eigenijk enkel slapen. Zijn oogjes waren al weer langzaam dicht gezakt toen hij iemand zijn nekvel voelde vastpakken. Hij wou wel terug vechten maar het kon niet. Maar hij rook Berry's geur en zag haar witte vacht toen ze naar de rand van het monster liep. Hij kneep zijn oogjes dicht, zouden ze vallen, ze gingen vallen of niet. Tot zijn verbazing voelde hij enkel een sprong en het tegenhouden door haar bek voor hij op de grond viel. Hij wachtte rustig bungelend in haar bek tot ze hem neer zou zetten. "Ik wil nog niet naar het kamp" zei hij zacht. Maar hij wou wel slapen. Hij kroop naar haar toe en ging tussen haar voorpoten in zitten en leunde de rechter aan waarna hij zijn oogjes sloot. Hij kon toch gewoon bij haar slapen.

Ze kon het niet geloven dat de geursporen echt naar de Twoleg Place leidde. Wat was Raspberryheart ooit van plan met haar neefje? Ze weerhield zich zelf er van om hard op te grommen en stak de Thunderpath over. Het duurde niet heel lang voor ze de twee katten vond. Ze verschool zich achter een muurtje terwijl ze toe keek. Innerkit stond op een monster! Een monster! Daar bij was Raspberryheart die Innerkit er vanaf haalde. De kitten ging tussen de poten van Raspberryheart liggen, en opdat moment liet Innerghost zich zelf zien. "Waar denk je mee bezig te zijn, Raspberry?" Sprak ze direct, haar warrior met felle ogen aankijkend. Hier voor ging ze straf krijgen! Een kitten zonder pardon het kamp uit nemen, zonder toestemming van de moeder nog wel, en vervolgens helemaal naar Twoleg Place mee nemen. Dat was gewoon niet gezond! Vervolgens had Innerkit ook nog op zo'n vreselijke monster gestaan! Ongelooflijk gewoon. "We gaan nu meteen terug naar het kamp, en Raspberryheart, dan gaan wij meteen door naar Shrewstar," siste ze met een zwaai van een staart.

OOC: Ik zag dat het privé was, maar als een Deputy een kitten én warrior mist, laat ze het er echt niet bij.

Inner wiebelde even met zijn zwarte, pluizige oortjes toen de witte poes eraan kriebelde. Hij liet zijn kopje zakken tot hij vlak boven de grond hing waardoor hij bijna omviel. Hij liet zich door zijn korte pootjes zakken en ronde zich op. Hij kon hier toch wel even slapen. Hij had Berry om hem warm en veilig te houden. Maar het duurde niet lang voor een andere stem hem op liet kijken. Zijn tante, Innerghost. Ze leek zo boos. Meteen sprak hij op, zijn lichaampje nogsteeds moe. Hij kroop weg onder Berry, bang voor de boze Innerghost. Ook zij zei dat ze beter terug naar het kamp konden gaan, maar in tegenstelling tot Berry duurde hij niet tegen zijn deputy en tante in te gaan. Zeker niet als ze zo boos leek. Een rilling ging door zijn lichaam maar hij moest het zeggen. Berry moest hier niet de schuld van krijgen. Langzaam stapte hij naar zijn tante toe, zich klein houdend en keek op naar haar. "Het is mijn schuld Innerghost" mauwde hij zacht. "Ik wou weten waar de zon heen ging, Berry hielp me alleen" ging hij zacht verder.

-Ik heb je toch toestemming gegeven xD-

In eerste instantie kwam Innerkit op haar af. Hij gaf haar excuses dat het Raspberryhearts fout niet was, maar hij zou niet begrijpen dat het juist wel háár fout was. Zij had nee kunnen zeggen, en ze had moeten inzien dat naar het Twoleg Place toe gaan gewoon veel te gevaarlijk was. "Ik had je ook gewoon kunnen uitleggen over de zon en je niet meenemen naar hier, het is in geen geval jou fout .." was wat ze tegen de kitten zei. "Tevens had je 'nee' kunnen zeggen. Naar het feit alleen al dat je hem uit het kamp heb gehaald is een grote fout, dat je hem naar Twoleg Place heb gebracht is gewoonweg dom, heel dom," grauwde ze. "Wat als jullie een groep Bloodclanners tegen waren gekomen..? Innerkit was er dan niet meer geweest, en jij hoogstwaarschijnlijk ook niet," siste ze naar Raspberryheart toe. Innerghost hoorde de excuses van Raspberryheart naar de kitten toe nog, daar gaf ze geen acht aan. Ze greep Innerkit bij zijn nekvel en zwaaide met haar staart dat Raspberryheart mee komen moest.