Lets try again

Toen ze de glibberige waterrat dan toch eindelijk te pakken had gekregen zaten haar witte pootjes onder het bloed dat de kleine wondjes hadden doen stromen. Quietpaw hief zichzelf overeind en trok het beestje naar zich toe. Gelijk stopten de spartelende ledematen toen ze het nekje met haar tandjes doorboorde en hief ze haar kopje vermoeid op. Met een simpel boogje wierp ze het ratje weg en liet haar pootjes in het stroompje zakken. Rode vlekken verschenen in het water toen het bloed ervan werd verwijderd. De calico poes gaf haar pootjes nog een paar extra likjes over de natte vacht en keek op om vervolgens een grijze Apprentice te zien. "Oh sorry," Glimlachte ze wat schuldig. Misschien had ze wel de rest van de prooidieren weggejaagd met haar luidruchtige gewas.

"Maakt niet uit." Opgelucht haalde ze adem en glimlachte eventjes kort naar Larkpaw. "Heb je trouwens al wat gevangen?" Een beetje trots knikte ze. "Ja, die ligt ergens d--" Haar groene oogjes werden groot toen ze haar waterrat op het randje van de oever zag liggen. Ze deed nog een poging hem te grijpen, maar het dode beestje gleed in het stroompje en met een plons verdween het onder water. Quietpaw trok een wat vies gezicht en duwde haar kopje onderwater. Snel greep ze haar gevangen prooi beet, kreeg tegelijkertijd een mond vol water binnen en haalde hem weer naar boven, met een natte vacht tegen haar gezicht gedrukt. Snel legde ze hem neer en draaide zich even om en schudde zich uit. Niet in de richting van Larkpaw, natuurlijk. "Deze." Glimlachte ze toen en gaf het natte waterratje een por.

Hopelijk zou het beestje nog een beetje opdrogen, anders kreeg ze straks misschien een kwade Warrior op haar dak. "Gelukkig was je nog op tijd." Ja inderdaad, het had altijd nog slechter kunnen aflopen. "Zelf heb ik nog niet zoveel succes gehad, maar met een beetje geluk vind ik nog wel wat." Oh. Nou, het was nog vroeg, dus hij had nog een hele dag om van alles te proberen. "We kunnen anders ook proberen om samen wat te vangen? Twee Apprentices samen vanger meer dan een." Glimlachte ze voorzichtig.

"Dat lijkt me wel een goed idee." Opgelucht zwiepte ze een keer met haar pluizige staart en schilderde een glimlach op haar gelaat. Nou, dan kreeg ze weer eens een gezellig middagje. "Enig idee waar we het beste kunnen beginnen?" Oeh, daar had ze hem dan wel. "Eh.. misschien kunnen we het het beste aan de overkant van het stroompje proberen? Want meer richting de begroeiing? Ik heb namelijk alleen aan deze oever gejaagd, of ja geprobeerd." Glimlachte ze zachtjes.

"Dat lijkt me wel een goede plek." De calico glimlachte zachtjes en keek even wat aarzelend naar de andere oever. Hier was de stroom te breed om overheen te gaan. "Kom je mee?" Ze keek even op. Was ze weer eens in haar gedachten verzonken geraakt? "Ja." Antwoordde ze zachtjes en kwam weer overeind, waarna ze naar Larkpaw toeliep en de afstand naar de oever berekende. Met een kleine aanloop zette ze zich af van de grond en wist haar nagels nog net de haken in de begrasde aarde en hees zichzelf overeind, haar staart was helaas wel nat geworden. Pas toen ze weer helemaal stevig op vier poten stond, zag ze dat het stroompje verderop smaller begon te worden en een beschaamd glimlachje verscheen op haar gezicht. Als ze even was doorgelopen had ze het veel makkelijk kunnen doen. Oeps.

Tegelijkertijd met een frons verscheen er een glimlach op haar gezicht toen Larkpaw op ongeveer dezelfde plek een aanloop begon te nemen. Waarom? Geen idee, maar het zag er wel grappig uit hoe hij dit wilde doen. De grijze Apprentice kwam echter niet geheel goed terecht, aangezien zijn achterpoten deels in het water belandden. "Ik denk dat ik het niet goed had ingeschat." Quietpaw gniffelde zachtjes. "We matchen nu wel." Glimlachte ze terwijl ze haar natte staartje liet zien.

Maar goed, ze waren hier met een doel gekomen. Stilletjes begon ze de geuren in te delen in wat belangrijk was en wat niet. De opvallende geurige planten, wiens knopjes hopelijk snel zouden openspringen, werden in de twee categorie ingedeeld, samen met de sterke RiverClan geur. "Hmm, hier ruik ik nog niet echt iets. Jij?"

"Ik ruik inderdaad nog niks, maar misschien als we wat verder gaan zullen we wel wat vinden." Ze knikte en was daarbij opgelucht dat haar neusje niet een duidelijke geur niet had opgemerkt. Er zeker van zijnd dat ze haar staartje niet over de grond liet gaan, want anders zou hij binnen de kortste keren onder het vuil zitten, trippelde ze wat meer naar het bos toe, maar keek wel zo nu en dan achterom.

Gelukkig volgde Larkpaw haar, maar ze kon na even gelopen te hebben ook niet echt iets vinden. Toen ze er honderd procent zeker van was dat ze niets kon vinden hier, nam ze het risico om maar te praten. "Heb jij al veel geleerd van je Mentor?" vroeg ze nieuwsgierig aan de grijze kater.

"Eigenlijk alleen nog maar de basis dingen." Bleek Larkpaw's antwoord te zijn. "En jij dan?" Ze haalde haar schouders wat op. "Een beetje hetzelfde, mijn Mentor heeft me onderhand wel wat laten zien alleen de trainingen verlopen de laatste tijd wat.. stroef. Ik weet niet waarom, maar ik oefen nu gewoon elke dag zelf wat en ik word er vast vanzelf beter in."

"Het jagen kan je meestal wel verbeteren als je de basis weet, maar qua vechttechnieken zou ik toch liever wel wat trainingen hebben." Ja inderdaad, daar had hij misschien wel gelijk in. Quietpaw glimlachte plotseling wat. "Misschien kunnen we met elkaar een beetje oefenen? Want volgens mij hebben we elk beetje prooi hier wel verjaagd." Glimlachte ze naar hem.