I must walk go on (free to join - open)

Lync keek in het rond er was nergens iets van eten te bekennen nu nog niet dan, hij moest wel ergens bij de tweebenige iets van eten zoeken. Hij sleurde zichzelf over de straten en keek bij wie hij nu weer kon schooien, hij staarde in het rond een beetje verward. Lync sloop naar een tweebenige toe die gewoon zat op een bankje, hij begon langzaam een paar kopjes te geven aan de benen van de tweebenige. Waarom verlaag ik me tot zo'n schaamend nivo, zuchtte hij. De tweebenige gaf hem een paar aaitjes, hij spinde zacht maar wilde het liefste deze tweebenige helemaal open krabben. Lync keek naar de tweebenige, "Waar is je eten en raak me niet aan!" miauwde hij. De tweebenige begon vreemde geluidjes te maken en hoge stemmetjes op te zetten, "Ben je klaar." zei hij geïriteerd en rolde met zijn ogen. Lync wilde het liefst de ogen uit krabben maar besloot om dat niet te doen, de tweebenige legde wat voedsel op de grond. Eindelijk.. dacht hij met en ondankbare zucht, hij pakte het zo snel mogelijk mee en rende er mee weg met geen enkel idee wat het was. Tot hij eindelijk ver genoeg was ging hij ergens in het parkje schuilen en begon langzaam te eten, het bleek gelukkig iets van vlees te zijn. Lync kreeg een glimlach bij elke hap die hij nam en spinde er ook bij, hij had lang niet zo lekker voedsel op van deze tweebenige. Lync begon zichzelf af te likken met vluge likken had hij zijn vieze vacht een klein beetje schoner gemaakt, hij likte zijn hoeken van zijn mond af. Vroeger zorgde zijn moeder en vader voor het eten, tot ze hem achter lieten vanaf toen moest hij het zelf doen en werd hij van zichzelf afhankelijk. Hij gromde kort, "Ik hoef dit voedsel niet!" piepte hij. ik kan heus wel voor mezelf zorgen en jagen, dacht hij met een grijns maar niet al te lang, zijn grijns werd al gauw een traan die van zijn harige wang af liep en op de grond plonsten.

Met een elegante tred liep de witte kater door de straten, het was een zonnige dag en nergens een wolk. Af en toe moest hij een groepje twolegs ontwijken en een keer joeg hij een kittypet van ongeveer 2 manen weg. Of te wel een bijzonder saaie dag. De Bloodclanner was wakker geworden, had gegeten en was vertrokken richting de twolegs. Hij was hier al de hele dag en had nog niks meegemaakt. Verveling had hem roekeloos gemaakt en hij was zelfs een twoleg huis ingeslopen, bleek er niemand thuis te zijn. Een lichte zucht verliet zijn mond toen hij richting het park liep. Bij de ingang van het park sprong hij boven op een bankje. Het was mooi weer en het bankje was lekker warm, de witte kater nam even de tijd om hier van te genieten, toen stond hij weer op om door te gaan. Met een eenvoudige sprong was hij van het bankje af gesprongen en richting de zandbak gelopen. Hij wist toevallig dat dit een zandbak was omdat hij hier eerder was geweest. In het midden van de zandbak zat een jonge twoleg. Draco sprong op de warme rand en ging zitten terwijl hij zijn staart om zich heen sloeg. Met een glimlach keek hij naar zijn eigen poten, die glansde in het felle zonlicht. Ondertussen was de twoleg opgestaan en liep nu op hem af. Time for action dacht Draco toen de twoleg voor hem stond en zijn hand uitstak om hem te aaien. Met een grom sprong Draco overeind en boorde zijn scherpe nagels in de hand, toen vluchtte hij snel weg terwijl de vader van de twoleg achter hem aan rende. Even later bereikte hij een veilige plek in de bosjes, waar het lekker cool was. Hij keek om zich heen en zag hoe een kater die nog jonger was dan hij moest huilen. Perfecte kans om zijn gemeenheid te trainen, 'moet het kleine katje huilen?' miauwde hij en stuurde een gemene glimlach richting het katje.

Lync zat in een bosje en had een traan op de grond laten vallen maar dat was al genoeg om een Bloodclanner opzich af te krijgen. 'moet het kleine katje huilen?' sprak de Bloodclanner met een grijns en een gerichte blik op hem. Lync stond omgedraait naar de kater en ging zitten en begon "Jij ook hier hihihihi" zei hij makkelijk en sloot zijn ogen, hij sloeg een paar keer met zijn staart heen en weer en besloot om even deze kat een lesje te leren maar natuurlijk hij was maar een kitten en die kater een Apprentices. Lync draaide zich om en had ook een grijns, hij keek met een verbaaste blik "Ik? hihihihihihihi." lachte hij. Hij keek hem even aan en staarde hem aan, "Oh dat moet ik zien hahahahahahha" zei hij en schoot meteen in de lach, hij staarde in het rond. Dus als het op vechten uit zal gaan zal die Bloodclanner apprentices winnen. "Ik denk eerder dat jij het zal doen." zei hij daarna en sprong op iets hoogs waardoor hij hoger stond dan de andere kater. Hij richte zijn blik op de Bloodclanner, misschien was hij klein en niet zo sterk maar goed in woorden. De tweebenen geuren en de monster geuren waren op dit moment bij elkaar, dat stonk vooral maar dit was wel een van de beste plekken om te leven. "En waar leef jij? In de afabak hihihih." lachte Lync, het tranen was even een moment je voor mezelf maar dat weet die kat niet hihihihi dacht hij en bleef met een grote grimas, hij stond ergens op een boomtak en hij voelde nogal dat het op breken stond maar dat kon hij in zijn voordeel gebruiken. "En wat zal je gedaan hebben met je wol spelen, hihihihi." lachte Lync, hij zat echt de hele tijd in de moed om flauwe grapen te maken over een ander. Hij staarde met zijn groene ogen hem aan met een kille blik en een grote grimas, hij likte zijn laaste beetje voedsel weg bij zijn mondhoeken.

De gemene blik in zijn ogen veranderde in verbazing toen het katje antwoordde. 'Raar katje' dacht hij in zichzelf terwijl de jonge kat 'ik? Hihihihihihi' miauwde. Draco staarde naar het gestoorde kitten dat nog steeds niet stopte met lachen. Langzaan voelde hij hoe woede in hem opkwam terwijl het katje maar bleef lachen. De rogue was duidelijk nog zo'n jonkie dat niet wist waarneer hij moest ophouden. Hij sloeg zijn staart om zijn poten zodat de kat niet zou zijn dat zijn nagels waren uitgeklapt. 'Ik denk eerder dat jij het zal doen' miauwde de smerige straatkat brutaald. Draco's vacht rees iets op terwijl het jonkie door bleef gaan. Voor een slimme kat was het feit dat hij zijn staart weer had teruggetrokken en zijn nagels zichtbaar waren genoeg om te stoppen, voor dit wezen blijkbaar niet. Om duidelijk te maken dat hij absoluut niet bang was voor het katje ontblootte hij zijn hoektanden. Opmerkelijk was dat Dree, de stem in zijn hoofd, niks van zich liet horen. Normaal kon hij altijd wel iets verwachtten als 'val aan'. 'En waar leef jij? In de afvalbak?' vroeg het katertje waarna hij weer begon te lachen. Dit beest dacht overduidelijk dat hij van Draco kon winnen in een woordenwedstrijd. Don't think so dacht de witte kater terwijl een arrogante glimlach op zijn gezicht verscheen. 'Als ik in een afvalbak leef, waar leef dan wel niet? In het riool?' miauwde hij, O nee, natuurlijk zelfs daarvoor ben je te stom!' Zo daar zou dat stomme katje niet van terughebben. Inderdaad ging het de rogue niet verder over woonplaatste maar begon te praatten over spelen met wol. Een geaumusseerde glimlach verspreidde zich over zijn gezicht. 'Ik ben een een bloodclanner en het enige waar die mee spelen is...' hij bracht zijn mond bij het oor van de rogue en vervolgde zachtjes; 'de dood. Hij leunde weer achterover en keek met een vriendelijke glimlach naar het kitten. Dat zou hem leren.

Lync had een grote glimlach en zat fijn en blij in een boom, maar natuurlijk had hij ook een val voor deze kater op gezet. Als deze kater naar hem toe wilden springen zou de tak door breken en zelf kan hij dan naar een andere tak springen, dus een geniaal idee. 'Als ik in een afvalbak leef, waar leef dan wel niet? In het riool?' miauwde de kater, "goeie maar ik leef overal waar ik kan leven maar niet in een afalbak dus no problem with that." lachte Lync, die nog steeds in de lach zat. 'O nee, natuurlijk zelfs daarvoor ben je te stom!' zei de Bloodclanner, "Jij bent zo grappig, hahahahaha." lachte Lync en lag helemaal in een deuk. "Maar als jij wil winnen vind ik het goed hehehehe." lachtte hij, "gefeliciteert je hebt gewonnen van een kitten hahahahaha" lachtte hij daarna. Hij leunde fijn en blij tegen de boom aan en zat fijntjes op de tak, helemaal uit gerekt keek hij de kater met open ogen aan. Hij ontbloten zijn nagels voor alvast maar meer om deze kater zo boos te krijgen dat hij hem gewoon aanvalt, "nou komt er nog wat van, of ben je bang." zei Lync met een glimlach. Hij staarde de Bloodclanner aan en daarna naar zijn nagels en blaaste even, hij zwiepte een paar keer met zijn staart en een van zijn poten zat ook niet stil. "Jij weet iets wat ik wil weten, als jij daar niet te dom voor bent." lachtte hij en zag dat deze kater er nog steeds niet blij mee was, het was altijd welkom om een paar katten hun dagen te verpesten. Al bij dat idee moest hij lachen, om andere katten hun dagen te verpesten.

Dacht dat die kat nou echt dat hij hem niet doorhad. Het was zo eenvoudig Draco zou op de tak springen, de tak zou breken, en het katje zou wegspringen. De witte kater miauwde afkeurend terwijl hij de jonge rogue in de gaten hield. Deze leek niet te kunnen stoppen en Draco begon hem steeds irritanter te vinden. 'Jij bent zo grappig' zei het katje waarna hij in lachen uitbarste. Hij zag hier niet bepaald de humor van in en siste boos. Met heel veel moeite kon hij zichzelf tegenhouden om de kat aan te vallen. 'Nou komt er nog wat van og ben je bang?' Deze woorden waren teveel voor de witte kater en hij zette zijn pluizige vacht op waardoor hij nog groter werd. 'Ik moet je waarschuwen kleintje, ik ben geen kat om mee te spotten.' Het kitten leek deze woorden niet te begrijpen en ging gewoon door. Langzaam liet hij zijn pluizige staart heen en weer zwiepen terwijl het kitten aan het praten was. 'Jij weet iets wat ik wil weten, als je daar niet te dom voor bent.' Prima, als dat katje het zo wou doen, de jonge kater was er klaar voor. Eerst snoof hij de lucht om zich heen op om te controleren of dit katje niet toevallig vrienden had. Toen begon hij te praten. 'De naam is Malfoy, Draco Malfoy, onthoud maar goed kleintje.'[/b] Terwijl hij dit miauwde vormde een plan zich in zijn hoofd, hij was een redelijke springer en moest het er op wagen. Na diep adem gehaald te hebben sprong hij zo hoog mogelijk en... het lukte! Hij kwam op een stevige tak iets boven het jonge katje terecht en zei met een glimlach 'didn't expect that, kleintje?' Toen liet hij zich naar beneden vallen boven op het kitten met zijn klauwen uitgestrekt.

Lync keek hem met een grijns aan, 'Ik moet je waarschuwen kleintje, ik ben geen kat om mee te spotten.' Zei deze kater. Lync lachtte, "aah voeld de apprentices zich nu stoer hihihihi." lachtte hij en rook even aan de geur, de stank van tweebenige bleef maar. Zijn groen blauwe ogen keken deze kater aan, misschien had deze kater het al door. Dit was voornamelijk zijn enige geluk maar natuurlijk had hij ook plan B naar een andere tak toe gaan naast deze tak als het de kater lukt om niet deze tak te breken. Lync dacht even na over deze beslissing, hij had het al uit gevogeld maar nam even de tijd en ging uitgebreid liggen. 'De naam is Malfoy, Draco Malfoy, onthoud maar goed kleintje.' zei deze kater, "is dat nodig? want je bent nog geen dreiging voor me hihihihihih." zei Lync er in een vrolijke bui achter aan. Gelukkig hoefde hij zijn naam nog niet te vertellen dus was hij voor nu veilig, hoopte hij. Als deze kater zijn naam niet wist kon hij hem niet opzoeken of zo voor te vermoorden. Lync zag dat deze Draco omhoog sprong naar de tak boven hem, ter wel Draco met uit gestrekte nagels naar hem uit stook en sprak 'didn't expect that, kleintje?' Lync lachte en sprong gewoon weg naar de andere tak, "duh, natuurlijk zag ik dat aan komen. Fijnen val nog veder hihihihihi." lachtte hij toen de tak door brak. Toch voelde hij dat deze tak ook zal door breken en dat was ook zo, "aaaaaaah!" zei Lync ter wel hij viel en kwam kei hard op de grond terecht. "Dat had ik niet verwacht hahahahaha." lachtte hij moeilijk want had nu door dat hij niet groter was en een gevecht zou hij niet kunnen winnen. Hij stond vlug op en krabbelde naar achtere, "hehehe ik zei toch dat je had gewonnen hihihihi." lachte hij nog. Als nog wilde hij informatie weten van de Terror Claws, alleen als hij het nooit kon vragen kon die Draco ook nooit antwoord geven.

Onder zich voelde hij hoe de dunne tak waar de rogue een paar seconden geleden nog op stond. In de halve seconde dat hij naar beneden viel trok hij zijn poten onder zijn lijf en probeerde zo goed mogelijk neer te komen. Met een klap lande hij maar door de houding die hij had aangenomen voelde hij er bijna niks van. Toch ontsnapte een kreun aan zijn mond, gelukkig zo zacht dat het vreemde katje hem niet zou horen. Met een glimlach zag hij dat het wezen ook op de grond was gevallen en Draco liet een kort gemeen lachje horen. De witte kater liet zich door zijn achterpoten zakken en keek vol vermaak toe hoe het kitten overeind krabbelde. 'Dat had ik niet verwacht' zei het katertje en op Draco's gezicht vormde zich heel even een echte glimlach, toen veranderde die weer in een neutrale blik. Ergens deed dit katje hem denken aan hem zelf als kitten. Die tijd leek heel lang geleden als was het nauwelijks 2 manen. Het was nu duidelijk dat hij veel groter en sterker was en de mini kater miauwde 'hehehe ik zei toch dat je had gewonnen.' Toch was Draco niet tevreden met dat antwoord. Met zijn lange pluizige staart trok hij het kitten naar zich toe. Hij keek in de ogen van het katje en zei zacht; 'twee dingen, een: vanaf nu spreek je me aan met u, twee: wat is je naam kleintje.'Dreigend keek hij naar het katje en dwong hem zo een soort van om te antwoorden. Daarna liet hij de jonge kat weer los en keek hem arrogant aan. Plotseling besefte de witte kater dat het katje had gehuild, daar moest een reden voor zijn. ' Als ik me niet vergiste huilde jij, waarom?' hij zette zijn twee voorpoten op het kitten en hield hem tegen de grond gedrukt. Dreigend miauwde hij 'Zeg op'

Lync wist dat hij weg moest maar bleef altijd in een vrolijke stemming, Draco die Bloodclanner trok met zijn staart hem naar hem toe. "Too close..." zei Hij kort, een grom ontsnapte. Hij wilden zijn klauwen gebruiken maar die hadden geen zin tegen zo'n kat als Draco, 'twee dingen, een: vanaf nu spreek je me aan met u, twee: wat is je naam kleintje.' Dreigde Draco. "Oh dus nu gaan we over met Dreigen hehehehehe, Ik spreek je niet aan met U en mijn naam vertel ik niet hahahaha. Waarom zijn oudere zo grappig." zei Lync die weer in een deuk lag, "Maar als jij me alles verteld over de Terror Claws vind ik het best, hehehehe." zei hij makkelijk. Hij zou het nooit kunnen vragen maar dat doet hij stiekem wel. Hij was nog steeds in glimmende glans, hem kon je niet dwingen wel omkopen maar niet dwingen om iets te doen. 'Als ik me niet vergiste huilde jij, waarom?' Sprak Draco fel, "Ik? hahahahahaha," zei Lync die alweer in een deuk lag. Twee poten drukte hem tegen de grond aan, 'Zeg op' zei Draco op een dreigende toon. "waarom zou ik? hahahahaha." lachte Lync vermaakt, hij sloeg een paar keer speels met zijn staart en spitste zijn oren. Hij keek naar voren en staarde naar de grond, hij krabelde wat in het rond. "umm meneer ik weet alles, er komen een paar tweebenige. Deze dag word alleen maar beter en beter hahahaha." lachte hij speels, hoe ga ik deze kater lozen....? In de prullebak gooien wat mijn ouders met mij deden.... Nee, ik zorg wel dat hij bij Tweebenige komt. dacht Lync met een grote glimlach. Er waren Tweebenige dicht bij die dit vast zielig zouden vinden dat een kitten tegen grond word aan gedrukt, "Hey Draco, dit is niet echt slim hehehehhe." lachte Lync en staarde naar de tweebenige die op hun af kwamen lopen.

Hij zuchtte toen het katertje niet onder de indruk leek te zijn. Het weigeren van serieus antwoord gaf Draco regelrechte reden om het katje te vermoorden en het koste hem heel veel moeite om stil te blijven zitten. "Maar als je me alles verteld over de Terrors claws vind ik het best." Draco haalde zijn schouders op, zelf zou hij geen gevaar lopen als hij er over verteld. 'Voor zover ik weet is het een groep van jou soort em vermoorden ze alle katten die ze tegenkomen. Ze hebben ook twee bloodclanners vermoord, al is dat niet zo erg.' Misschien klonk het harteloos was hij op het einde zei maar het was wel de waarheid, hij had de doden nauwelijks gekend. Hij plaatste zijn poten op het lijfje van het kitten en vroeg waarom hij huilde maar het enige antwoord was gelach. Met een zucht liet hij merken dat hij boos was en heel even boorde hij zijn nagels in het katje toen schrok hij van de woorden van het wezen. 'Umm meneer ik weet alles' zal wel 'er komen een paar tweebenige' wat?! Geschrokken keek Draco om en zag daar de man waarvan hij het kind had aangevallen. 'Deze dag word alleen maar beter' miauwde het katje. ' Het wordt zeker een goede dag' miauwde hij waarna hij zijn poten van het kleine beestje afhaalde en zich op de twolegs richtte. Dreigend zette hij zijn haren overeind en ontblootte zijn scherpe hoektanden. Ondertussen was de twoleg vrouw hoge piepgeluidjes aan het maken en staarde de man boos naar hem. Blijkbaar hadden ze allebei medelijden met de smerige rogue die hij tegen de grond had gedrukt. Daar zou hij ze wel even vanaf helpen. De vrouw bleef staan bij de rand van de bosjes terwijl de man zijn grootte handen naar Draco uitstrekte, smerige twoleg geur vulde zij neus en hij deinsde blazend achteruit. 'Laatste kans' miauwde hij ookal zou de twoleg hem niet verstaan. Ik verveel me in iedergeval niet meer en tot zij eigen verbazing voelde hij dat hij moest lachen. Nog steeds lachend sprong hij op en voelde hoe zijn scherpe klauwen zich in het gezocht van de twoleg die het uitschreeuwde boorden. 'Probeer nooit een Bloodclanner vast te pakken' miauwde hij nog steeds lachend. Hij liet het gezicht van de twoleg los en hij en zijn vrouw liepen snel weg. 'Jullie vergeten dat zielige kitten' zei hij nog sarcastisch toen draaide hij zich om naar het kitten en alles wat ook maar een beetje op een glimlach leek verdween. 'Jij....' en de dreiging in zijn stem zou zelfs dit idiote wezen niet ontgaan.

Lync keek geïtreseert naar Draco, dit leek hem nogal een uitdaging. 'Voor zover ik weet is het een groep van jou soort em vermoorden ze alle katten die ze tegenkomen. Ze hebben ook twee bloodclanners vermoord, al is dat niet zo erg.' zei Draco, alleen was hij nog pijnlijk tegen de grond gedrukt. "Bedankt, teminsten één iemand die het verteld." zei hij makkelijk. Hij voelde Draco's pijnlijke nagels in zijn hoofdje en zag hoe hij hem los liet, hihihi die zal wel leren.. dacht Lync met een grimas op zijn gezicht. Hij dijnste zelf achteruit want Bloodclanners waren niet altijd even lief tegen Tweebenige dus dit moest hij wel zien, "hehehehe niet bang worden draakie." zei hij met een grote grijns. Hij rekte zich even uit en wilden graag weten wat deze vecht stijl van deze kater was, 'Het wordt zeker een goede dag' zei Draco. Lync knikte, voor mij wel hihihihihi dacht hij en ging zitten en sloeg zijn staart om zijn poten heen. Hij zag dat deze Draco zijn vacht op zette en blies, 'Laatste kans' gromde Draco maar hij leek meer in een blije bui te zijn. "je weet wel dat ze je niet kunnen verstaan he Kittypet, hihihihihihi" zei hij makkelijk tegen de witte kater die aan zijn gezicht te zien kwaad was. Deze Draco krabte deze tweebenige helemaal open, waardoor Draco sierlijk op de grond weer landde. 'Probeer nooit een Bloodclanner vast te pakken' zei Draco daarna, tot de Tweebenige op de vlucht zaten zei hij er nog achter 'Jullie vergeten dat zielige kitten' Lync keek hem aan en stond direct op en zei "was je mond." het sloeg nergens op maar het had een grote kans dat het wel zo was en natuurlijk moest deze kater het wel. Hij keek naar de Apprentices die zich gelijk om draaide en dreigend sprak 'Jij....' Lync begon te lachen en begon "Ik? was dat je tegniek, hahahahaha" hij schoot weer in de lach. Hij schudde zich even uit nadat hij weer van het lachen op de grond had gelegen, "Jij duwde me toch tegen de grond, dus niet boos worden op mij." zei Lync met een grijnzende blik. Ik heb toch genoeg klaar staan om weg te rennen en te ontwijken van deze Draco hihihihi Dacht Lync met een grote grimas.

De conversatie met dit kitten was al raar verlopen maar nu werd het nog aparte. De rare kleine rogue die hij dreigend aankijk leek het allemaal heel grappig te vinden, op alles wat Draco had gezegd had geantwoord met een lach. Terwijl het grootste deel niet bepaald grappig was. Het jonge katje leek eerst blij te zijn dat hij iets verteld over de Terror Claws maar toen begon was het wezen weer begonnen te lachen. Het wezen leek de enige logische naam aangezien deze rogue de naam 'kat' niet waardig was. "Ik? was dat je techniek, hahahahaha" zie je, dacht Draco sarcastisch dit wezen deed echt niks anders dan lachen. Met een lichte zucht keek hij naar het kitten dat lachend op de grond lach. 'Jij, ja, miauwde hij geïrriteerd. "Jij duwde me toch tegen de grond, dus niet boos worden op mij." Oke, ergens had dit beest wel gelijk, maar dan had het katje hem maar niet moeten beledigen. Hij zag de waakzame houding van de jonge kat en ging zelf ook wat waakzamer staan. Zijn blik was gericht op het grijnzende kitten en heel langzaam verscheen er ook een grijns op zijn gezicht. De witte kater schudde zijn hoofd, dit was geen moment om te grijnzen, maar de grijns verdween niet. Sterker nog, Draco barste in lachen uit. Toen hij eindelijk een beetje gekalmeerd was miauwde hij; 'Je hebt gelijk, ik ben de gemene kat van ons tweeën. Met die woorden ontblootte hij zijn tanden, maar niet dreigend. Dit keer was het omdat hij weer moest lachen.

Lync stapte steeds meer weg, deze Bloodclan apprentices had hij geen zin meer in. Hij staarde Draco aan die nogal saai is omdat hij niks doet dan alleen maar zeuren en geïriteerd zijn, 'Jij, ja,' miauwde Draco geïrriteerd. Lync schoot weer in de lach, "waarom ik? Je weet wel dat je tegen een kitten he? hahahahhaha" zei hij met een grote lach en lag al binnen drie seconden op de grond. Ja, deze kater weet wel hoe je een kitten kan vermaken. dacht hij met een grote grijns. Hij keek naar de lichte gekleurde kater, hij leek niet echt op een gevaarlijke Bloodclanner. het was een vreemde dag, het was niet koud of warm maar gewoon even een vreemd weer. ineens merkte hij dat de Apprentices een grijns had, "waarvoor heb je nu weer een grijns?" vroeg Lync onduidelijk. Hij begreep er niks meer van eerst was de kater stik pist en nu ineens moest hij lachen, hij keek hem vragend aan en sloeg nieuwschierig zijn staart om zijn poten. 'Je hebt gelijk, ik ben de gemene kat van ons tweeën." zei Draco die ook helemaal in de lach schoot, "Heb ik dat gezegt?" zei Lync er vlak na nog steeds erg vragend want nu was hij helemaal in de war, hij likte even zijn poot en haalde een paar slagen over zijn hoofd heen. Dit was nogal vreemd maar ja hij deed het zelfde als Draco dus schoot te gelijke tijd met deze kater in de lach, hij schudde daarna zich uit en nam even een krot moment van stilte en had nog steeds niet zijn naam verteld maar hij haatte Bloodclan dus waarom zou hij dat dan doen.

Helemaal in de war antwoordde het kitten "Heb ik dat gezegd?" en Draco bleef maar lachen. Terwijl het katje verward over zijn hoofd heen wreef antwoordde de witte kater 'Jep, you did.' Nu lachte ze samen en even voelde Draco zich weer de kat die hij was voor het gebeurde. Toen hij er aan dacht verdween de lach weer en hij keek weer serieus. Wat nu? vroeg hij aan zichzelf maar hij had geen idee. Langzaam keerde de verveling terug terwijl het katje nu ook was gestopt met lachen. De witte kater staarde naar de rogue. Uiteindelijk besloot hij dat de 'opdracht' van de dag was om de naam van deze kat te weten. Dreigen had niet gewerkt dus besloot hij het op een andere manier te doen. 'Hoe heet je, of beter gezegd, waarom vertel je het niet?' Draco had tenslotte ook de zijne verteld al was dat meer uit trots. Inmiddels was zijn glimlach verdwenen en met een zucht zakte hij weer in zit positie. Zijn staart krulde zich soepel om zijn voorpoten en langzaam gleed hij weg in gedachten. Met een zucht dacht hij aan het feit dat Spider hem tot member moest trainen. Die stomme kat kon nog geen muis vangen en dan wou hij Draco trainen. Zelfs Draco zou waarschijnlijk een betere mentor zijn al kon hij bijna niks. 'Bewijs het' zei een zacht stemmetje in zijn hoofd en de witte kater knikte. Met een neutrale blik richtte hij op het kitten en miauwde 'hoe goed kan je jagen en vechten, ik heb zin om met iemand te trainen.' Terwijl hij op antwoord afwachtte ging hij liggen en sloot even zijn ogen. Dit kleine wezen zou hem toch niks kunnen aandoen.

Lync staarde de kater verward aan maar wilde alleen een paar vragen meer weten maar schoot al te vaak in de lach. 'Jep, you did.' lachtte Draco mee, na een tijdje was het gelach opgehouden en kon hij eindelijk beginnen aan meer van zijn vragen. Uiteindelijk merkte hij verveling op bij Draco en kreeg een grote glimlach, eindelijk kan ik veder met het verpesten van deze dag van Draco... Hihihi dacht Lync met een grijns. Hij ging liggen in het natte gras en lang uitgerekt, hij likte zijn mond hoeken af en staarde vol intressen naar deze kater die stukken groter dan hem was. Er bleek een stuk stilte te vallen, waar kan ik de rogue groep vinden... die Terror Claws zullen zien.. dacht hij met een grote glimlach en sprong op. "zo..... Heb jij nog iets te doen?" vroeg hij om weer een gesprek op gang te voeren, hij sloeg een paar keer met zijn poot langs zijn kopje en waste even zijn hoofd op die manier. 'Hoe heet je, of beter gezegd, waarom vertel je het niet?' vroeg Draco op een hele vreemde manier, hij besloot er niet op te reageeren wie weet wat er dan zou kunnen gebeuren. Hij staarde hem alleen aan en zag dat de kater genaamd Draco in zijn eigen positie terug zakten en dacht aan allerlei dingen, dus kon hij nu zijn vraag stellen. "Draco, weet jij misschien heel misschien waar de Terror Claws zijn?" vroeg hij en keek hem vragend aan, hij hield even zijn lach in en zijn grappen meteen ook. 'hoe goed kan je jagen en vechten, ik heb zin om met iemand te trainen.' begon Draco meteen over een heel ander onderwerp. Lync keek hem vreemd aan en zette zijn kopje schuin, "Waarom, je bent mijn moeder niet. Hahahahahhaha, alleen als ik er al aan denk. Hahahahaha" lachte Lync die al meteen in een deuk lag. ik heb echt mijn dag vandaag. dacht hij erna met een grote grijns en nog steeds aan het lachen van Draco.

Hij knikte toen de rogue een vraag stelde over de Terror Claws. 'Ze zitten volgensmij ergens in het bos ik heb alleen geen idee waar.' De jonge kat barste in lachen uit toen hij voorstelde om het wezen te trainen. 'Waarom, je bent mijn moeder niet, alleen als ik er al aan denk.' Draco voelde zich uitgelachen en beledigd. Zijn ogen vernauwde zich tot kleine spleetjes en zijn nagels klapte alweer uit. Langzaam liep hij op het katje af om plotseling aan te vallen. Het was de eerste keer dat hij echt vocht maar het leek wel te werken en het kleine katje vloog even door de lucht om verderop neer te ploffen. Een tevreden blik keerde terug om Draco's gezicht en hij liep naar het kitten. Misschien was het laag om met een kitten te vechten maar dat was dan jammer voor dat beestje. Meept een gemen grijns zette hij zijn tanden in het nekvel van het katje en sleurde hem mee. Met een zucht liet de witte kater de rogue weer vallen, hij was toch wel zwaar en richtte zich op het kitten. 'Ik heb nogsteeds zin om te vechten, ookal ben ik je moeder niet' miauwde hij. Even nam hij wat afstand toen richtte hij zijn voorpoten weer op het katje en liet zijn nagels genadeloos in iets boren. Al vroeg hij zich af of dit het kitten was of gewoon de grond.

Lync staarde Draco aan die voor hem heel intressand leek maar toch niet bleek te zijn en helemaal niet toen hij zei, 'Ze zitten volgensmij ergens in het bos ik heb alleen geen idee waar.' zei deze Draco. Hij rolde met zijn ogen en had het al door dat dit een domme apprentices was, "Jammer, Ik dacht dat je wel slim genoeg was hihihihi." zei hij met een grote glimlach tegen de grote witte kater. Met een grote grijns beviel het hem wel en sloeg met zijn staart heen en weer, hij was nog een kitten en dus heel erg speels en speels genoeg voor dit alles. Hij merkte nog steeds dat zijn vacht onverzorgd was, door al die klitten in zijn vacht. Zijn blauw groene ogen keken recht in Draco's blauwen ogen, hij merkte dat dee apprentices naar hem toe liep. Lync liep achteruit, "wat ben je vanplan?" zei hij onverwacht. Hij merkte een grijns op bij Draco die hem vast pakte bij zijn nek vel op een ruwe manier, "echt waar joh, je bent mijn moeder niet hahahahahaha." lachte hij en voelde dat Draco hem liet vallen op de grond vederop waar minder tweebenige waren. Hij krabbelde overeind, hij keek hem streng aan. Lync liet even een grom horen dat hij dit liever niet had, hij wilde niet zomaar dat je hem gebruikte als een speeltje. "hey waar was dat weer voor nodig." zei hij nogal op een mider blije toon, maar nog steeds had hij een glimlach samen gevoegd met een grijns. Waarschijnlijk was er iets met deze Draco en had hij geestelijke problemen in zijn hoofd of zo, Lync stampelde achteruit. Er waren geen tweebenige die Draco bezig konden houden en alleen hun waren er, op het grote grasveld, alleen. Dit gaf hem geen fijn gevoel maar hij stond wel open voor een gevecht en niet voor een trainig, 'Ik heb nogsteeds zin om te vechten, ookal ben ik je moeder niet' sprak Draco die met zijn poten vooruit gestrekt had en zijn klauwen ontbloot had op hem afsprong. "nou laten we dan beginnen hihihihi." ei Lync die al vlug weg schoot voor Draco's aanval. Hij besloot om de verdedigde tegniek te proberen, waardoor hij zelf mider gewond van werd. Hij schoof onder de kater door en gaf een kei harde klauw bij de zachte buik van Draco waardoor hij aan de achter kant van deze apprentices stond, hij glimlachten en zei "sins wanneer zijn jullie zo zwak getraind hahahahaha." lachtte hij en sprong op de rug van de gespierde kater en beet in de onder kaak van Draco en zijn klauwen waren in de wangen van Draco gezet en zijn achter poten zaten vast geklemd in de rug van deze Bloodclanner.

Draco zuchtte, dat was het enige wat hij op dit moment kon doen om zijn frustratie te uiten. Dit kitten was zeker weten de irritantste die hij ooit had ontmoet. "echt waar joh, je bent mijn moeder niet hahahahahaha." Lachtte het katje en hij gromde zachtjes. 'Natuurlijk ben ik dat niet' antwoordde hij. de witte kater dacht terug aan de twolegs die hem hadden willen houden en Pearl noemen. Onwillekeurig rilde hij even. "Nou laten we dan beginnen hihihihi" zei het nog steeds naamloze kitten en schoot onder zijn poten weg. De kleine nagels van het kitten deden nog best pijn toen ze zijn buik raakten. Een lichtte grom verliet zijn mond terwijl hij zich omdraaide. "sins wanneer zijn jullie zo zwak getraind hahahahaha." Draco legde zijn oren in zijn nek en zette zijn vacht op. Terwijl hij wegdook sprong het kitten op zijn rug en hij voelde de klauwen en tanden van de rogue. Het kleine katje was sterker dan hij had verwacht en dit irriteerde hem. Woedend gebruikte hij een tactiek die altijd werkte. Terwijl kleine straaltjes bloed als regendruppels over zijn vacht stroomde liet hij zich op zijn rug vallen en dwong zo de rogue om hem los te laten. Met een gemene grijns krabbelde de nu wit met rode kater overeind en boorde zijn klauwen in de buik van het kitten. Dit deed hij van de zijkant waardoor het kitten hem niet zou kunnen raken. Steeds dieper gingen zijn nagels en pas toen hij bloed zag was hij tevreden. Hij zette achteruit om dit keer het feit dat hij ouder en dus sterker was te gebruiken. De young-one duwde tegen het kitten en het boeide hem niet dat het kitten nu kans had om zijn nagels te gebruiken. Met al zijn krachten duwde hij het kleine katje op zijn zij en zette toen zijn achterpoten in de achterkant van de rogue. Zijn voorpoten hielde het katje tegen de grond gedrukt en met zijn mond zei hij; 'Volgens mij kleintje, ben jij de zwakke van ons twee.' Waarna hij een soort van krankzinnige moest lachen en zijn tanden in de nek van het kitten boorde. Dit allemaal deed hij niet eens zelf, of eigenlijk wel. Maar hij had een soort denkbeeldige stem in zijn hoofd die hem dit liet doen. Het was nogal ingewikkeld maar Draco vond het prima. Dree mocht dit kitten best wel vermoorden.

Lync kreeg een grimas en die bleef nog wel even zitten, alleen was Draco wel nogal bot en helemaal in zijn vecht tegnieken. 'Natuurlijk ben ik dat niet' antwoorde Draco, "dat wilde je vast zij he? hahahahahhaha" lachtte hij meteen. Hij zat op de rug van deze kater maar a lgauw veranderde de rol en ging de kater op hem liggen, hij liet hem gelijk los en spartelde nog even met zijn korte poten. Na een tijdje merkte hij dat Draco van hem af was en nam hij gelijk adem, was dat nodig? Dit is oneerlijk spel. dacht hij en wilde wel de kater raken maar hij was hem kwijd. Alleen was dit wel een slecht teken, angst kwam er wel in zijn ogen te zien. Draco was al opgestaan en duwde hem al omver voordat hij het wist, even probeerde hij wel iets te doen maar dat ging niet. Even miauwde hij even toen hij klauwen van de kater in zijn buik ging, er stroomde bloed uit maar eerder moest hij daar niet aandenken maar over zijn veiligheid. Lync probeerde zich omhoog te krabelen en in het gezicht van Draco te raken, hij voelde klauwen in zijn zijkant en met zijn ogen keek hij meteen naar de kater. Ik haat het om klein te zijn.. dacht hij, hij wreef met zijn poot over zijn hoofd heen en voelde toch nog iets op zijn rug. Lync beet op zijn tanden en wist dat hij verslagen was, hij stond in de houdgreep en kon niet meer ontsnappen van deze kater. 'Volgens mij kleintje, ben jij de zwakke van ons twee.' sprak Draco met een krankzinnige lach erachter. Hij keek weg en probeerde nog even de kater pijn te doen maar niks had nut, hij voelde dat het bloed uit zijn zij kwam. "Aaaaaah!" maiuwde hij even met een grom erachter, ik kan niet tegen me verlies ik kan heus wel van je winnen jij!? dacht hij even maar hij schudde zijn kop. "Jij bent te sterkste." zei hij op een geïriteerde toon en staarde weg, "mag ik er nu onderuit?" vroeg hij nog steeds geïriteerd. Ik heb aan veel dingen haat, behandeld worden als een kitten en verliezen. dacht hij en klauwde in de grond, hij sloeg een paar keer met zijn staart. "alsjeblieft.." miauwde hij daar vlak na.

OCC: Lync mag niet dood he xD

Pas toen het kitten om genade smeekte en zij dat hij de sterkste was stopte Draco, of eigenlijk Dree. Ontspannen zette hij twee stappen naar achter en ging voor het bloedende katje zitten. De grijns op zijn gezicht verdween, had hij echt gevochten met een Kitten en hem bijna vermoord? 'Dat is wat je bent Dracie, een moordenaar'[i] dat hij dit hardop had gefluisterd merkte de witte kater niet eens. Boos probeerde hij naar zichzelf te kijken, waardoor hij uiteindelijk nog al scheel keek. 'Ik ben geen moordenaar, alleen ietwat gemeen' dit zei de young-one tegen Dree en tegen het kitten. Jawel hij was wel een moordenaar, niet direct maar wel een soort van. Waarom moest altijd op dit soort momenten daar aan denken. Boos schudde de witte kater met zijn hoofd. De gedachtes waren te pijnlijk om aan te denken, gevoelens waren zo ingewikkeld. Dan kon maar beter nooit meer verdrietig zijn, was dat mogelijk? Wie weer, dit kleine katje lachte overdreven vaak, misschien kon hij in plaats van lachen moorden. [i]Goed punt miauwde Dree, de kat in zijn hoofd klonk vrolijk. Draco werd ook weer vrolijk en richtte zich op het kit. 'Hoe gaat het?' vroeg hij bijna te vrolijk, terwijl een glimlach op zijn gezicht verscheen. 'Ik neem aan niet al te best?'

Onderwerp: Re: I must walk go on (free to join - open)