A new Fire in the Clan

Aangezien de kater al de hele dag rondhing in het kamp, merendeels omdat zijn mentor gewoon niet opdaagde, had een krijger hem bevolen de nesten in de nursery te verschonen. Met een zachte zucht trippelde hij in de richting van de den, zijn blik een tikkeltje dof. Nog steeds was de dood van zijn vader een open wonde en kon hij er niet goed tegen als anderen erover begonnen. Niet dat hij hen zou afsnauwen, maar hij zou eerder stilvallen. Gewoon omdat hij niet wist wat te zeggen. Hij mistte hem, en wou dat hij terug kwam, meer woorden kon hij er niet aan besteden, nu nog niet.
Eenmaal gearriveerd bij de kraamkamer hield hij eventjes halt en bestudeerde hij zijn witte tenen. Hij wist dat er niet zo lang geleden een nieuw nest was gekomen. Als hij het nog goed wist waren Polarbear en Brightspots de ouders. De kans was dus groot dat deze kittens zich nu in de den bevonden. Zealpaw schudde eventjes zijn kopje en probeerde zich te focussen op de taak die hij gekregen had. Uiteindelijk nam hij even diep adem, en betrad hij met voorzichtige stappen de Nursery.

{Eerste post voor Firekit~!}

Zodra hij nog maar zijn voorpoten in de den plaatste sprong er al een kitten op hem af. Even schrok de apprentice, het kleine ding verwarrende met de pas overleden kater. Maar eens zijn ogen wat gewend waren aan de donkerte in de Nursery zag hij dat het een kitten was, en niet zijn vader. 'Jij bent ook rood!' Verklaarde de kitten vrolijk, waarop Zealpaw reageerde met een lachje op zijn gelaat. "Dat heb je goed gezien," Miauwde hij vriendelijk terug, zijn blauwe blik op haar werpende. 'Wie ben jij?' Vervolgde de kitten al snel. De roodwitte apprentice wiebelde even met zijn oren en besloot vervolgens om zijn mond te openen. "Zealpaw is de naam. En wat mag de jouwe zijn?" Zoals gewoonlijk was hij aardig, ook al had hij het zelf moeilijk. Deze jonge kitten kon onmogelijk weten wat er zopas gebeurd was, en dus zou hij het haar niet kwalijk nemen moest ze plots vragen wie zijn ouders waren.

De poes leek zijn naam goed in zich op te nemen voordat ze zichzelf voorstelde. 'Ik ben Firekit,' Miauwde ze uiteindelijk, waarna ze haar borstje trots vooruit stak. Zealpaw moest even grijnzen bij het zicht van de schattige vuurrode kitten. "Dat is echt een hele mooie naam, je mag er trots op zijn." Miauwde hij vriendelijk met een rustige blik in zijn ogen stralende. "Ik moet eigenlijk de mosnesten verversen, maar als je wilt mag je helpen?" Stelde hij voor, wetende dat kittens het leuk vonden om nieuwe dingen uit te proberen. Zealpaw wist wel dat hij haar niet al te veel moest laten doen, aangezien ze nog vreselijk jong was en het slecht voor haar ontwikkeling zou zijn.

De stralende blik deed hem vanbinnen opwarmen. Hij was blij dat hij zijn gedachten nu ergens anders op kon focussen, zoals een nieuw leven dat nog vol goed zat. Hij hoopte met heel zijn hart dat de poes een makkelijk leven zou lijden, en dat ze niet al te veel kronkels had in haar pad naar volwassenheid. 'Dankje!' Zei ze vrolijk, waardoor de kater rustig knikte. 'Ja ik wil meehelpen!' Een glimlach krulde zich op zijn gelaat bij die woorden. Ergens was hij toch blij dat hij nu niet alleen deze rottige taak moest doen. Ook al was ze nog vreselijk jong en kon hij niet met haar praten als met katten van zijn leeftijd, alsnog apprecieerde hij haar aanwezigheid. 'Ben jij al een warrior?' Vroeg de kitten nog snel, waarop hij reageerde door nee te knikken met zijn kopje. "Nee, nog niet. Maar ik denk niet dat het nog héél lang zal duren." Miauwde hij vrolijk, al helemaal opbeurende bij de gedachte krijger te worden. Hij zou zijn vader trots maken, ook al zat hij nu in Starclan op hen neer te kijken.

De rode kitten luisterde aandachtig naar wat hij had gezegd en knikte vervolgens 'Dan ben je vast een hele goede apprentice, want je bent al heel erg groot!' Een glimlach spreidde zich op zijn gezicht bij het compliment van de kleine poes. Maar voor hij er iets op kon zeggen, stelde ze opnieuw een vraag. 'Wat moet ik doen?' Vroeg ze aan hem. Zealpaw zwiepte even met zijn staart in de lucht en richtte vervolgens zijn blik op het mos. "Het vuile mos bij elkaar schrapen zodat ik dat later kan wegdoen." Miauwde hij rustig, waarna hij even een voorbeeld maakte en voorzichtig met zijn nagels een hoopje van vuil mos maakte. "Zie je?"

Met twinkelende ogen van plezier keek hij toe hoe de kleine rode kitten enthousiast mos begon te verzamelen. Hij bleef even staren, totaal van slag van de schattigheid die de kitten voortbracht. Echter schudde hij algauw zijn kopje en begon hij zelf ook wat mos bij elkaar te schrapen.
Handig gooide hij het grootste deel vuil mos bij elkaar, en keek hij even over zijn schouder hoe Firekit het deed. Het was toch leuker dan hij eerst verwacht had. Zijn eerste vermoedens waren dat hij een lastige kleine kitten tegen zou komen die zijn werk zou belemmeren, maar hetgeen wat echt was gebeurd was juist het omgekeerde. Misschien zou hij in 't vervolg vrijwillig mos komen verversen.. Zealpaw grinnikte even bij die gedachte en besloot om zich weer te focussen op z'n werk.
Toen hij uiteindelijk klaas was met het laatste vuile nest dat nog overschoot in de Nursery, keek hij terug naar de rode kitten. "Voila, dat was alles." Miauwde hij kalm, met een vriendelijke ondertoon. Zijn blauwe blik priemde zich in die van Firekit, afwachtende op enige respons.

Toen hij keek naar het rode poesje en de teleurstelling in diens ogen zag kon hij het niet laten om even met zijn oortjes te wiebelen. 'Aww nu al klaar. Ga je nu weg om andere dingen te doen?' Zealpaw schudde zijn kopje en ging vervolgens zitten. "Ik kan later het mos nog wel wegbrengen." Miauwde hij toen dus maar vriendelijk, zijn blauwe blik op de kleine Firekit richtende. "Wat wil je nog doen?" Zijn stem klonk rustig, maar tegelijkertijd ook lichtelijk enthousiast. Als de kitten wou dat hij nog bleef om iets met haar te gaan doen, dan deed hij dat ook. Hij wist namelijk nog goed hoe blij hij vroeger was als hij dingen mocht doen die hij nog nooit eerder had gedaan.

De poes maakte een vrolijk sprongetje zodra hij de woorden had uitgesproken, wat hem aangaf dat de kitten er blij mee was. Algauw zag hij haar rondkijken, opzoek naar dingen om te doen en keek ze hem vervolgens weer aan. 'Soms maken ze bolletjes van het oude mos en daar mogen wij dat mee spelen. Misschien kunnen we ook mosbolletjes maken!' Piepte ze enthousiast. Zealpaw greens even en knikte instemmend. Hij wist nog goed hoe hij met mosballetjes had gespeeld in zijn kittentijd, samen met zijn siblings. "Dat klinkt goed!" Miauwde hij vrolijk, waarna hij een paar kleine hoopjes oud mos van de stapel pakte en een stukje aan Firekit gaf, zodat zij ook al mosballetjes kon maken. Zelf begon hij al met het oprollen van het oude mos, zodat het mos goed aan elkaar plakte en dus niet uit elkaar zou vallen zodra ermee gespeeld werd.