Lunarkit and Skykit

Het was weer zo'n heel erge saaie ochtend. Zo'n ochtend, waarin Dapplekit nog niet wakker was en waarmee ze dan nog niet kon spelen. Dat vond Skykit allesbehalve leuk. En Crookedstar was er ook nog niet en Moonstream was vast aan het jagen. Dat zorgde ervoor dat Skykit's oortjes plat tegen haar kopje gingen. Skykit keek een beetje om zich heen. Het was hier al zo saai geworden! Ze wou liever met vrienden een spelletje spelen. De liggende kater verderop ontging haar niet. Skykit schuifelde een beetje zijn richting uit. Ze kwam bij de uitgang van de kraamkamer en rende daar toen naar buiten. Een zee van koude kwam in haar lichaam terecht en Skykit maakte zich als een klein balletje. Ze vond het niet leuk dat het zo koud was. En dan vonden RivierClanleden water een goede bron, nou, Skykit piepte wel anders. Boos probeerde ze met haar pootje de wind te pakken, wat natuurlijk niet lukte. De uitgang van het kamp viel in haar ooghoek en Skykit voelde de drang om naar buiten te gaan, echt helemaal buiten, opkomen. Deze weerstond ze niet, kortom omdat ze een jonge kitten was die veel plezier wou hebben, dus liep ze naar de uitgang van het kamp. Weer door die vreemde, halflange tunnel. Skykit rende het laatste eindje, zodat het minder opslokkend leek. Nu moest ze haar tocht naar ergens naartoe zetten. Wat door Skykit expeditie genoemd werd, werd voor anderen een gevaarlijke toch genoemd. Skykit was zich echter van geen kwaad bewust en volgde de rivier. Ze stopte even om een paar likjes in de rivier te doen. Helder vocht kwam op haar tong, met geen smaak. Hé, dat was raar. Skykit probeerde het nog eens, maar er kwam maar geen smaak. Of jawel, iets zouterigs. Maar dat was helemaal niet lekker! Boos sloeg Skykit met haar pootje in de rivier. Ze viel bijna en kon zich nog niet overeind heisen. 'Stoute rivier. Ik behandel jou toch ook met respect?' vroeg Skykit, alhoewel het slaan op de rivier nou niet bepaald respect was. 'Sorry,' zei ze, terwijl ze de rivier nog een likje gaf, waardoor er weer zout op haar tong kwam. Skykit besloot er niet langer over na te denken en volgde de rivier verder. Ze begon al moe te worden. Het was ook zo'n tocht! En waar was ze nu eigenlijk naar op zoek? Naar het uiteinde van de rivier? Of gewoon naar een speelmaatje? Diep vanbinnen wist Skykit wel het antwoord, maar dacht het niet hardop. Toen ze een scherpe geur rook, keek ze op. SchaduwClan. Hier? Meteen zakte Skykit door haar beide poten. 'Kom tevoorschijn!' riep ze, terwijl ze voor zich uit keek. Dit gebied was nog steeds RivierClan, dat rook ze gewoon. Boos keek Skykit een eindje voor zich uit. 'Kom tevoorschijn als je durft!' riep haar hoge, melodieuze stem uit. Dreigend liep Skykit een beetje meer richting de plaats waar ze SchaduwClan rook. Wat was daar?

(Lunarkit)