Waar ben ik?! (Buzzard en Cyber)

Buzzard snoof een scherpe geur op. Het was geen Roguegeur maar iets anders. Ze liep over de lange velden verder. Ze wist dat ze de geur ergens van kende maar waarvan? Ineens raakte de realiteit haar toen er een vossenjong voor haar neus stond. Ze gromde zacht. Echt iets waar ze op wachtte! Ze sprong opzij. Het vossenjong was al sterk genoeg om haar aan te vallen mocht hij dat willen. Ze legde haar oren in haar nek en gromde iets harder. Haar nekharen waren al overeind gestaan en met een rilling door haar rug stond ineens haar hele vacht omhoog. De vos sprong op haar af. Iets wat ze niet had verwacht. Ze voelde een pijnlijke klauw tegen haar flank en mauwde hard. Ze opende haar mond en beet hard in de poot van de vos. Ze zuchtte opgelucht toen de vos haar liet gaan. Ze begon natuurlijk meteen te rennen wetende dat ze niet sterk genoeg was om in haar eentje een bijna volgroeide vos aan te kunnen.

Niet lang daarna raaktte een Rogue geur haar. Ze zuchtte zacht. Hopelijk was het een vriendelijke Rogue maar hoe dan ook moest ze hem waarschuwen over de vos. Ze keek naar haar licht bebloedde flank en liktte er zacht overheen. Ze kromp iets in elkaar omdat het nogal stak. Ze liep toen langzaam naar de geur toe. Ze wist niet hoe ze zich moest gedragen. Onderdanig of juist sterk. De geur van bloed raakte haar neus. Haar eigen bloed. Gelukkig was het niet een al te diepe wond maar hij bloedde nog steeds redelijk. Ze keek op in de ogen van een zwart witte kater. Ze keek hem met haar heldere groene ogen aan en slikte even. Hij zag er sterk uit. Ze bewoog haar rode oortjes even heen en weer en zei heel zacht maar toch krachtig.

' Hallo...'

Ze probeerde iets te ontspannen omdat haar haren nog dreigend omhoog stonden. Ze haalde hijgend adem en keek heel even naar haar omgeving. De vos was nog niet in de buurd maar ze was bijna zeker dat hij haar zou volgen. Hij was nogal pissig. Ze durfde nog niet helemaal te relaxen omdat ze deze kater nog niet kende. Ze zuchtte diep en slikte nog een keer voordat ze de kater weer wat rustiger maar toch bang aan keek.

'Vos...'

Bracht ze uiteindelijk uit. Haar staart werd weer dik toen ze dat woord zei. Een automatische reactie van haar die ze altijd had als ze aan vossen of dassen dacht. Ze probeerde iets te glimlachen omdat ze bang was dat hij haar anders als nog zou aanvallen.

(Eerste reactie voor Cyber)

Cybers zwart-witte vacht deinde zachtjes op en neer in de muffe wind. Het was vandaag vrij warm, maar door al die natheid in de lucht voelde alles vandaag nogal drukkend. Echt zo'n dag dat de kittens buiten gingen ravotten onder het toeziend oog van Iggy. Die vandaag bij hem een bezoekje was komen bregen en even was blijven plakken. Een dag dat Cyber nu eens echt de zin had helemaal niets te doen. Gewoon liggen en de territoriumgrenzen naspeuren op indringers.

Vis, vis ,vis.. En prijs!

Zijn kilgroene ogen focusten op een bloedrossige kat die precies nogal bang en in de war aan kwam draven. Cyber rijkte met zijn neus in de drukknde lucht, een poes zo te ruiken. Een Rogue poes. Haar diepgroene ogen keken onderdanig en bang toen ze hem leken op te merken. Cyber liet zich met dreigend ontbloote tanden en rechtopstaande zwart-witte haren uit de boom , waarin hij had gelegen, glijden. Met dik opgezette staard en vervaarlijk opgeheven poot met ontblote klauwen  snerpte hij iets naar haar "Hoe durf je zomaar mijn territorium in te dringen stuk vuil?! Wat moet je?" De poes keek hem onzeker aan maar richte wel een krachtig woord tot hem 'Halllo..' ze klonk oprecht en bang voor iets.. Niet alleen voor hem zo te ruiken, er was nog iets wat haar dwars zat. Cybers haren gingen weer platliggen en hij zette zijn poot onzeker neer. Nu hij beter keek was het een mooie jonge poes, niet direct iemand om bang voor te zijn. "Wat is er?" vroeg hij weer. Iets vriendelijker deze keer. De poes leek nogal bang met haar oren te zwaaien voor ze antwoorde, er was iets mis. 'vos..' ze had genoeg gezegd. "Vos?!" al Cybers haren rezen weer en hij zakte sissend in vechthouding. Waar is die Mousedung vos?! Stel nu.. Zijn kits!  Cyber rende in vliegende vaart eg van de rosse poes, naar zijn kits. "1,2,3,... Waar is Chenny? ah daar! Dat is dan numero 4." Cyber blies opgelucht. Zijn kits waren in orde, voorlopig  Cyber sprintte weer naar de andere rosse poes. "Waar zag je de vos? Was hij alleen of met meerdere?" Cyber keek licht dreigend grommend om zich heen, hoe kon het nu dat hij deze vos niet geroken had voordat de vos zich had laten zien? Hij stak aarzelend zijn neus in de lucht, hij kon toch nog wel goed ruiken? En ja, daar.. Heel licht maar niet te onderschatten. Een verse geur van vos.

-sorry voor de late reactie. Druk druk druk.
-Lola, Blacky, Ace, Chen of Iggy mogen doorheen het topic natuurlijk ook posten omdat ze erbij betrokken zijn.

Buzzard zag dat de zwart witte kater het niet op prijs steldde dat ze op zijn territorium was. Ze had zijn geursporen slecht geroken waarschijnlijk doordat ze zo geschrokken was. Ze wou een stap terug zetten toen hij zijn dreigende houding aan nam maar zodra hij doorhad dat ze niets van plan was werd hij iets vriendelijker maar duidelijk bezorgd. Buzzard snoof zacht de lucht op. De vos kwam dichterbij. Haar flank dijnde op en neer en vers bloed druptte op de grond. Ze keek hem aan.
''Hij komt dichterbij. Zijn hier meer katten... Want ik wil niet dat anderen gevaar oplopen.. Het is er maar een bijna volgroeid maar ik ben niet sterk genoeg om hem alleen aan te kunnen.''
Antwoorde ze snel. Ze zwiepte haar staart heen en weer terwijl de vossengeur sterker werd.
Ze was op zich ook niet zwak maar een vos was niet een eerlijke tegenstander. Ze voelde de pijn in haar flank heftiger worden en zag rode bloeddruppels naast haar op de grond vallen. Ze had hard gerent dat had haar wond vast niet goed gedaan. Ze durfde haar blik niet van de kater af te wenden. Hij leek zich zorgen te maken want hij was zonet nog weg gerent en had rondgekeken alsof hij iets of iemand zocht. Ze rook dat de geur met de seconde sterker werd. Ze voelde zich licht in haar hoofd en de geur van haar bloed overwelmde haar. Het was misschien geen ernstige wond maar erg genoeg om verzwakt van te raken. Ze moest spinrag vinden om er op te drukken zodat tenminste het bloeden iets stopte. Maar eerst moest ze die rotvos weg zien te jagen of beter zou doden nog zijn. Ze keek naar de zwart gevlekte kater met zijn kille groene ogen.
''Ik kan proberen te helpen als je dat wilt om die vos weg te krijgen maar ik ben op dit moment niet op mijn sterkst. De vos heeft me al flink te pakken gehad.'' Zei ze zacht en ze gebaarde naar haar flank. Ze zwiepte haar rode staart kalm heen en weer al was ze diep van binnen flink gespannen. De warme lucht druktte erg op haar waardoor ze niet echt kalmeerde. Het kostte haar in dit soort tijden meer moeite om haar aandacht bij de vos te houden omdat het zo'n lekker weertje was. Normaal gesproken zou je het liefst gewoon rustig liggen zonnen en als je geluk had ging je jagen. Ze liet haar staart rustig hangen al zwiepte het puntje onrustig heen en weer. De vos naderde. Een zachtte grom verliet haar keel en ze zette een stap naar voren. Zo zorgde ze er onbewust voor dat de kittens uit het zicht van de vos waren en tegelijk beschermd. Langzaam zaktte ze nog redelijk soepel in de vechthouding en stak haar nagels uit in de grond. Ze lette erg goed op de beweging van de vos. De vos was nog redelijk jong en onervaren wat goed van pas kon komen. Buzzard leek de vos vooral af te willen leiden en siste.
''Ik wil je niet commanderen maar ik zal nog in staat zijn om hem af te leiden terwijl ik dat doe kan jij hem dan aanvallen? ''
Vroeg en half commandeerde ze bezorgd. Ze had de kittens nu opgemerkt en zou zelfs al kende ze de kittens niet haar leven geven mocht het nodig zijn om de kittens te beschermen. Ze was zelf ook nog erg jong maar met jong zijn kwam ook een bepaalde levenskracht. Ze zou zich wel redden. Ze leek niet meer erg bang voor de vreemde kater al was ze dat diep vanbinnen wel. Hij had er erg boos en sterk uitgezien.

Buzzard keek onrustig. De vos kwam sneller op hun af dan ze had gedacht. Ze hadden niet veel tijd om een plan te bedenken maar ze moesten de vos tenminste wegjagen. Doden zou beter zijn maar dat was nogal moeilijk. Buzzard kromp in elkaar toen de zwart witte kater haar flank heel even heel voorzichtig likte. Ze wist dat de wond nog niet levensgevaarlijk was maar dat hij inderdaad niet hefiger moest gaan bloeden. Ze luisterde naar de meer ervaren kater en knikte meteen. Ze ging niet in discussie. Ze zou inderaad haar voorhand meer moeten gebruiken en niet haar zij en achterhand. Ze keek naar de vos en toen naar de zwart witte kater. De vos had de kittens al ontdekt. Ze moest snel iets doen. Voordat de vos de kater aan kon vallen beet ze hard in de poot van de vos en begon ze te rennen. Hopende dat de zwart witte kater inderdaad zijn woord hield. Ze had geen keus. De vos moest verslagen worden en de kittens moesten veilig zijn. Ze voelde de wond op haar flank bonken en het begon heftiger te bloeden nu ze veel in beweging was. Toch was het nog steeds niet heel ernstig. Gewoon erg pijnlijk. Ze zou straks wel aan de kater vragen of ze een tijdje op zijn territorium mocht blijven om te herstellen. Ze zuchtte diep en draaide zich scherp om toen de vos haar aan wou vallen. Ze siste nijdig. ''Opzouten stuk vuil!'' Ze gromde weer en de vos sloeg zijn klauw uit naar haar. Ze was niet snel genoeg om het te ontwijken en de klauw raakte haar kop lichtjes. Bloed drupte naast haar oog en toen op de grond. Ze siste verontwaardigd en in pijn. Blij dat ze een jonge kat was dus ook sneller zou herstellen. Ze zocht met haar oren de zwart witte kater. Ze had de vos bij de kittens weg gehaald maar nog steeds waren ze er niet. Als de vos hun zou weten te erg te verwonden kon hij alsnog bij de kittens komen. Buzzard had nog niet zo veel ervaring maar was wel sterk genoeg om te vechten. Haar wonden deden pijn en haar flanken gingen snel op en neer omdat ze hijgde. De lucht voelde zwaar aan in haar longen en ze sloeg haar klauwen uit. Nijdig liet ze haar tanden zien. Rotvos! Ze zuchtte opgelucht toen ze doorhad dat de zwart witte kater de vos te pakken kreeg en viel de vos aan de andere kant aan. Nu zou de vos moeten kiezen en in de war kunnen raken omdat hij van meerdere kanten werd aangevallen. Dit keer was Buzzard blij dat ze een als clankat was geboren. Niet omdat ze van clans hield maar meer omdat ze had geleerd om samen te werken en de kittens of zwakkere te beschermen. Ze schudde haar oranje bebloedde vacht uit en sprong tegen de flank van de vos op. Haar klauwen lieten wonden na in de flank van de vos. Ze had scherpe nagels iets waar ze nu trots op was. Ze begon vermoeid te raken. Ze knipperde even met haar ogen terwijl er wat bloed weer op de grond druptte. Ze was blij dat er nog een volwassen kat genaamd Iggy bij de kittens zou zijn. De kittens moesten nu natuurlijk niet op hun vader af komen rennen. Ze zouden dan best eens gewond kunnen raken. Ze gromde laag en hard als waarschuwing naar de vos. ''Opdonderen!'' Was haar duidelijke bericht naar de vos.

Luide stemmen hadden hem gewekt. Slaperig knipperde hij tegen het licht en tuurde door de braam struik. Hij maakte zich los van zijn siblings en van Iggy, een of andere poes. Ace snoof. Ze zou nooit zijn moeder kunnen vervangen. Helaas had hij nu even geen tijd om daar aan te denken, want hij rook een roofdier. De kitten pijnigde zijn hersenen en dacht of hij dit had geleerd. Vos! Natuurlijk, vos! Maar dat was niet de enige geur die hij rook. Nieuwsgierig kroop hij uit de struik en zag vol ontzag hoe zijn vader samen met een andere poes een vos aan het verjagen was. Zonder erover na te denken sprong hij naast zijn vader. "Weg vos!" Piepte Ace met zijn kitten vacht opgezet. Hij zou eens laten zien wie hij was!

Buzzard zag een klein gevlekte kitten uit de bosjes springen. Blijkbaar had hij het geluid gehoord en was hij nieuwsgierig geworden. Ze wist hoe gevaarlijk het was maar blijkbaar wist de kitten dat niet. Snel sprong de jonge poes voor de kitten en keek hem streng aan. ''Ik weet dat je sterk bent kleine maar het is echt beter als je veilig achter je vader blijft. Vossen houden erg van kittens en ik wil niet dat je opgegeten word of gewond raakt oke?'' Zei ze vriendelijk tegen de jonge kat terwijl ze er voor bleef staan. Haar bloed druptte rustig op de grond en ze gromde waarschuwend naar de vos die de kitten had opgemerkt. Het zou te gevaarlijk zijn om de kitten te laten vechten. Zelfs als hij in staat was om de vos wat aan te doen was het risico te groot. De roodharige poes schudde haar vacht uit en sloeg met een scherpe klauw naar de vos toe om hem op afstand te houden. Ze keek de kitten vriendelijk aan. De opgezette vacht maakt hem inderdaad iets groter. Ze wist zeker dat de kitten ooit een sterke Rogue zou worden. En dapper ook of was het meer onoplettend. Blijkbaar wist hij niet hoeveel gevaar hij op zijn nekje haalde. Ze duwde hem beschermend achter zich. Hopend dat hij naar haar zou luisteren.

-eindelijk af, sorry laat maar had een drukke dag vandaag

Buzzard keek opgelucht toen ze doorhad dat de vos blind was. En nog belangrijker doodsbang voor de zwart-witte kater. Ze keek naar de kitten en glimlachtte naar hem. ''Ik durf te wedden dat jij als je volwassen bent een kat bent om op te passen.'' Zei ze zacht en draaide zich toen om naar de zwart-witte kater om hem te helpen. Ze moest die rotvos weg hebben. Ze sloeg haar nagels in de vos zijn staart en keek nijdig. '' Dit was voor het verwonden van een kat. Hoop dat je nooit meer in je mousdung kop haald om katten aan te vallen. Je ziet nu eh voelt nu wat er van komt!'' Ze blies vals en de vos schudde zijn kop onrustig. Zijn oren wiebelden bang. Buzzard sprong naar de zwart-witte kater toe en keek hem aan. '' Wil je hem onschadelijk maken of denk je dat hij zijn lesje genoeg heeft geleerd?'' Vroeg ze zich hardop af. Ze hield met haar oor Ace in de gaten. Ze wist niet zeker hoe veilig de blinde vos voor hem was. Ze zou kittens altijd met haar leven beschermen. Iets wat voor haar doodnormaal was. Ze keek naar haar bloedende flank en zuchtte diep. ''Als we hem onschadelijk willen maken moeten we snel zijn. Mijn flank bloed al aardig en ik weet niet hoelang ik nog in staat ben te vechten voordat ik rust nodig heb.'' Ze wist dat ze hierna flink uit moest rusten om op krachten te komen en volledig te herstellen. Ze bewoog haar oranje oren rustig en keek naar Ace. Zou hij zijn zusje al halen?

Buzzard keek tevreden. De vos zou hun niet kunnen verwonden of erg moeilijk kunnen verwonden en daar was ze erg blij over. Ze hield de vos nog steeds in de gaten en liep richting de kittens. Haar oranje staart zwiepte rustig over de grond en ze keek naar de jonge oranje gevlekte kat. Ze ging naast haar zitten en keek naar de kitten. Ze zag er niet vrolijk uit. Buzzard was van nature altijd vrolijk. Ze had bijna beter Sunshine kunnen heten. Ze knipperde even met haar ogen en keek de kitten aan. Ze ging naast de kitten zitten aan de goede kant zodat de kit haar kon zien. '' Hee...'' Mauwde ze vriendelijk en zacht. Haar felle groene ogen keken naar de jonge kit naast haar. Ze drukte haar neus zacht tegen het vachtje toen de kit nauwelijks bewoog. ''Wat is er? Ik ben Buzzard..'' Vervolgde ze. Ze keek naar de vos en de zwart witte kater die de kittens uitdaagde te komen vechten. Ze had door dat de jonge kit aan een oog blind was. Ze wist dat vechten dan bijna onmogelijk was. Misschien was het mogelijk met de juiste training maar het zou nu gevaarlijk kunnen zijn. Ze zuchtte. Ze wist dat ze toch te moe was om mee te vechten en de vos te verjagen en wist dat de kittens er veel plezier aan zouden hebben. Ze zou wel bij deze kit blijven. Ze likte voorzichtig haar bebloede flank.

Buzzard had het hele gesprek tussen kit en vader gevolgd. Ze gaf het toe. Die kitten genaamd Blacky was slim. Ze liep naar Cyber toe en knikte langzaam. Natuurlijk moesten ze de vos terug naar de moeder zien te krijgen. Ze had niet zo veel zin dat ze kraaienvoer werd alleen maar omdat een jonge vos zo dom was geweest een kat uit te dagen. Ze keek hem aan. ''Wat doen we als de moedervos hier aankomt?'' Vroeg de oudere kater meteen. Buzzard dacht even na. Wat moesten ze doen. ''Weg jagen..'' Zei ze met kalme zachte stem.''Gaat het met je wonden?''Vroeg de kater nu bezorgd. Buzzard knikte kalmerend en sprong tegen de vos op. ''Lopen jij Mousedung..''

Buzzard keek opgelucht toen de vos begon te lopen. Die rotvossen ook altijd. Monsters die tweebenen droegen in hun buik vond ze zelfs minder erg. Je moest gewoon uitkijken waar je liep. Ze bewoog haar oren onrustig heen en weer om elk geluid op te kunnen vangen. Ze verstijfde toen een nieuwe geur haar neus binnen waaide. Vossengeur. Ze keek paniekerig naar Cyber.