Some icy wind in my fur {Open}

Een briesje liet de haartjes van haar sneeuwwitte vacht wat bewegen toen de kitten nieuwsgierig haar kopje door de nursery heen stak. Haar grote, ijsblauwe oogjes stonden nieuwsgierig maar ook duidelijk op hun hoedde. Haar rozige neusje ging over de grond heen en ze pakte verschillende geuren op, die ze dan ook volgde. Met kleine pasjes trippelde de kitten voor het eerst van haar leven door het grote kamp heen, iets wat ze voorheen nog niet goed had gedurfd om te toen.

{OPEN!}

Icykit had zich op haar rug gewaagd en keek met een verveelde blik naar de lucht. Hoezo verveling? Het duurde gewoon veel te lang voordat ze apprentice was. Straks was ze al zeven manen oud voor ze ook nog maar één training had gekregen! De witte poes sprong overeind en schudde haar vacht uit, om er vervolgens nog enkele likken over te geven zodat de plukken vacht terug goed zaten. In haar ooghoeken ving ze het gestalte van een andere witte kitten op. Nieuwsgierig bleef ze even staan, totdat ze toch besloot enkele passen in diens richting te nemen. Normaal gezien was ze goed met namen, maar voor deze keer kon ze er echt niet opkomen. Ergens ging er een belletje rinkelen toen ze dichterbij kwam. "Ivykit!" Riep ze resoluut uit, trots zijnde dat ze uiteindelijk toch op de naam van het poesje was gekomen. Echter drong het haar vervolgens door dat ze zonet de naam luidop had uitgesproken, waardoor ze nu vast de aandacht van de kitten had gekregen. Schuldbewust keek ze voor zich uit, een klein glimlachje op haar gelaat klevende. "Sorry, ik was je naam even kwijt." Miauwde ze zachtjes, met een grijns rond haar lippen.

Voorzichtig snuffelde de kitten aan de vreemde groene sprietjes die uit de grond staken en kriebelden onder haar pootjes, heel anders dan in de nursery. Het paar ijsblauwe oogjes hadden echter alweer een ander doelwit gevonden, een vreemd ding wat op de grond lag en waar vliegen op af kwamen. De kitten trok haar neusje op en herkende het niet echt als het karkas van een muis, wat het namelijk was. "Ivykit!" Even dacht de kitten dat het een van haar ouders of siblings was die haar had geroepen, want de meeste kittens spraken haar naam heel anders uit: pestend. "Sorry, ik was je naam even kwijt." De witte kitten tegenover haar was net een evenbeeld. Wit, langharig, blauwe oogjes, alleen dan wat groter dan Ivykit. De kitten kneep haar oogjes dicht en dacht na over haar naam. "Icykit?" piepte ze toen en keek de kitten met een scheef kopje aan. Toen richtte ze haar blik weer op het rottend karkas van de muis. "Was da?" mauwde ze en keek de andere kitten toen weer vragend aan, die zou het vast wel weten!

Algauw merkte ze het verschil op tussen haar en Ivykit, namelijk hun oogkleur. De kitten tegenover haar had eerder ijsblauwe ogen, terwijl de hare een lichte blauwe kleur vertoonde. Maar voor de rest leken ze wel identiek te zijn! Echter leek de andere kitten zich algauw ergens anders op te focussen. Icykit volgde de blik van de witte poes en merkte op dat ze regelrecht naar het karkas van een of ander prooidier keek. Opnieuw keek ze op zodra Ivykit haar naam uitsprak, om vervolgens te vragen wat dat was. Een kleine glimlach sierde haar lippen, echter voelde ze vanbinnen irritatie opduiken. "Dat is wat er over blijft van een opgegeten prooidier, namelijk het karkas ervan." Sprak ze opgewekt, waarna ze terug naar de grond keek en er gauw wat aarde over schopte. Welke onhandige kat had dit hier zomaar laten liggen? En dan nog wel vlak voor de ingang van de nursery! Wat nou als een of andere kitten zich eraan had verwond? Icykit beet eventjes op de binnenkant van haar lip, waarna ze de jongere kitten vriendelijk aankeek.