{Rowankit} Dreamer

{Eerste post voor Rowankit}

Haar pootjes veerden lichtjes op het gras terwijl ze zo goed als het kon richting een veertje toesloop die in het kamp terecht was gekomen. Maar telkens als ze ook maar ietsjes in de buurt kwam, waaide het veertje weer verder. Het was vreemd hoe snel het ding haar door had, hoe zachtjes ze ook liep. Het was een heel erg alert prooidier, daar was ze van verzekerd. Weer zette ze een pasje overeind. Maar de wind bracht haar geur duidelijk naar de prooi toe, want op het moment dat deze blies, maakte het veertje zich weer uit de voeten. Geïrriteerd blies Slatekit. Haar jachthouding was duidelijk nog te slecht. Vanaf een afstandje kijken naar de apprentices. Ze snoof eventjes en plofte neer, haar blik nog altijd op het dansende veertje gericht.

Met kleine pasjes trippelde de licht grijze kitten de nursey uit. Zijn oortjes stonde enthousiast naar voren en een klein glimlachje sierde zijn lippen. Rowankit vond het altijd fijn als hij naar buiten mocht, hij hield van de bewegingsvrijheid en de frisse lucht. Met een plof liet hij zich op de vochtige grond vallen waar hij tevreden zijn blik over het kamp liet glijden. Het was jammer dat hij nog niet verder mocht, dan zou hij kunnen helpen met jagen! Zijn blik viel op een andere kitten, ze was duidelijk een tikkeltje geïrriteerd. Waarom? Het was een prachtige dag! Maar ja, voor Rowan was elke dag een fijne dag, misschien was dat voor andere niet zo. Een tikkeltje bezorgd stond het katertje op en stapte op het poesje af. "Wat is er?" Zijn stemmetje klonk hoog, een tikkeltje bezorg.

Slatekit snoof lichtjes en legde haar oren wat achteruit. Zo erg goed sluipen kon ze dus niet. Ze volgde het veertje met haar heldere blauwe ogen. Op het moment dat de wind haar geur weer naar het veertje toebracht, ging het er weer verder van door. Het was zeker weten wel een slimme prooi. Ze spitste haar oren echter toen het geluid van een andere kitten haar bereikte. Haar kopje draaide zich om. Deze kitten kende ze nog niet... "Hallo.." kwam er licht verlegen uit. Na het incident met de vogel had Slatekit zichzelf weer iets terug getrokken. "Ik kan de veer niet vangen... Hij gaat telkens weg als ik erheen probeer te sluipen.." Legde de kitten zachtjes uit, een beetje teleurgesteld in haar manier van praten.

Zijn blik nog altijd op het poesje gericht plofte Rowankit naast haar neer. "Hallo.." Het klonk een tikkeltje verlegen. "Ik kan de veer niet vangen... Hij gaat telkens weg als ik erheen probeer te sluipen.." Hmm, het katertje fronste, daar wist hij ook zo snel geen hulp bij. Hij had zelf maar weinig jacht ervaring en al helemaal met zo'n moeilijk prooi werd het lastig. "Wat nou... Als we het samen proberen?" Hij stelde de vraag meer aan zichzelf. "Ja! Dan gaan we allebei van een kant en.." Zijn stemmetje klonk enthousiast en een glimlachje verscheen op zijn lippen.

Met een licht nukkige en gefrustreerde blik in haar ogen keek Slatekit naar de veer, die bijna pesterig in de lucht zat te dansen. Het ding zat haar gewoon uit te dagen nu! Het wist gewoon dat Slatekit niet zo snel was en nog niet zo goed kon jagen en nu zat het haar gewoon uit te lachen. "Wat nou... Als we het samen proberen?" Miauwde de kitten die naast haar was komen te staa "Ja! Dan gaan we allebei van een kant en.." Slatekit knikte vrolijk en een brede glimlach verscheen op haar gezicht. Ze wierp weer een blik op het pluizige stukje vogeldons. "Dat doen we!" snorde het poesje. "Wie valt waar aan?" Ze hield haar kopje even vragend scheef. "Kijk dan! Hij lacht ons uit!" Miauwde ze vervolgens met lichte verontwaardiging, toen de veer weer opnieuw iets van de grond af kwam.