Días de sol en una nueva vida.

Tevreden en voorzichtig zette ze haar zachte pootjes op de grond. Een zachte bries waaide door haar dikke vacht heen. De zon glinsterde mooi op haar snuit. Ze wandelde vorzichtjes; met gesloten ogen; verder. Haar partner had nog gezegd ' Wacht hier, ik zal gaan jagen voor je.' Maar ze wilde niet luisteren naar hem. Ze wilde het nieuw land verkennen. En hij zou haar toch gemakkelijk kunnen terug vinden. Ze was nog niet zo ver van hem vandaan. Inca opende haar ogen, en zag voor haar net een meesje opvliegen. Het meesje sloeg enkele keren met zijn vleugels in de lucht, en liet zich daarna meeslepen door de wind. Inca wachte geduldig op Corvus, die nog steeds niet terug was. Inca baarde zich lichtjes zorgen. Straks was er iets met hem gebeurd. Ze hadden elkaar leren kennen toen ze wegliepen bij hun thuis. Hun baasjes waren veel te streng voor haar. Met de tijd was hij Inca's metgezel gekomen, en hoe langer, hoe verliefder ze op elkaar kwamen. Zijn baasjes waren tot tegenstelling van haar heel erg aardig, maar Corvus' bazinnetje was erg ziek, heel erg arm, en konden bijna niet meer voor hem zorgen. Althans, dat was wat Corvus tegen haar vertelde. Inca had het juist heel erg rijk, haar baasjes waren van adel, en deden alles wat ze konden voor hun zoontje, zoveel deden ze zelf voor hem, dat ze Inca helemaal vergaten. En daar stond ze dan, alsof ze wind was geworden voor hen, na hun zoon hun geboorte. Inca schudde haar kop eventjes uit, en keek naar boven. Naar haar ouders." Maman, Papa. S'il vous plaît aidez-moi maintenant de toute façon, et reviennent sains et saufs Corvus.(Mam, pap. Alsjeblieft help me nu toch, en zorg dat Corvus heelhuids weer terug komt.)" Smeekte ze hen. Ze mocht dan haar ouders van jongs af aan niet meer gezien hebben, ze heeft toch nog enkele ervaringen van hun meegekregen. Wat ze later misschien nog kan gebruiken. Het was hier veel kouder van weer, van waar dat ze vandaan komt. Ookal scheen de zon nu, toch was de wind veel kouder. Inca miste haar familie heel erg, en hoopte om ze ooit nog eens terug te zien.

[Enkel Corvus en Inca]

Op een klein maar voedselreik veldje stond een witte kater met prachtige ogen. Hij was gaan jagen, Had zijn partner voor even alleen gelaten. Een grinnik liet hij even horen. Inca, De mooiste poes ter wereld was zijn partner. Ze deelden hun leven met elkaar. Bedankt voor dit geschenk, mijn beste baas. Ja, Het vrouwtje waarvan hij zoveel hield. Was nu waarschijnlijk dood. Hij hield van zijn baasje, En zou dan ook altijd aan deze denken. Hij was vroeger poeziepoes ja. Maar hij had lef, Heel veel lef. Zijn basin had hem van straat gered. Hij werd bijna gedood door een hond. Toen was hij nog maar enkele weekjes oud. Godzijdank. Hij keek om zich heen. Zoekend naar een konijn of iets dergelijkse. Hij had honger, Netzoals Inca. Later zouden hij en Inca kits krijgen en veel ook. Ze werden gelukkige ouders. Inca werd de moeder van zijn kits, Dat wist hij wel zeker. Sierlijk liep hij over het kleine veldje. Zoekend naar een vet genoeg konijn voor hun beiden. In de verte, Ja daar, Zag hij zo'n konijntje zitten. Het was aan het eten aan het gras. Het beestje merkte hem niet eens op. Wat een kans. Een brede grijns verscheen op zijn gezicht. Dit werd zijn prooi. Zo snel als de wind sprong hij op het diertje en beet hij het dood. Hij tilde het dier op en voelde meteen dat het vreselijk zwaar was. Genoeg voor hun tweeën dus. Ja, Hij zorgde voor zijn partner en hij. Hij ging later zelfs zorgen voor zijn eigen kits. Ja, Hij wou vader worden, Netzoals Inca die graag moeder wou worden..Of niet? Wou ze het niet? Of wel? Wou ze het zo graag? Hij had geen idee. Even keek hij omhoog, Naar de prachtblauwe lucht. Het zonnetje scheen op zijn vacht. Geen enkel probleem dat het ging regenen of onweren. Dus ze konden rustig en gezellig eten. Ze moesten natuurlijk wel snel een gebied vinden waar ze in konden leven en konden schuilen en slapen als dit nodig was. Hij hield van Inca, Met heel zijn hart. Ja, zij was de ware geweest. Ze was perfect. Hij kon niks beter wensen dan haar. Met een snelle pas rende hij naar de geur van Inca. Hij voelde de vlinders weer in zijn buik vliegen. Inca bleef spannend, Ze bleef de beste poes van de wereld. Niemand kon tegen haar op, Nee, echt niemand. Met een brede grijns keek hij naar de gekleurde poes, Ja, Dat was Inca, Zijn grote liefde, Zijn partner. 'Honey, Kom je?' Zei hij romantisch zoals hij altijd deed. Hij keek de poes verliefd aan, Zoals altijd. Met een grijns legde hij de prooi op de grond en keek haar vervolgens weer zo verliefd mogelijk aan. Ze was, Zoals hij altijd zei, perfect. Opeens hoorde hij in de verte gebulder van..'Nee hé' Sprak hij uit waarna hij even rolde met zijn ogen. Het was onweer, Het was natuurlijk weer zo'n lekker weer dat die onweer het weer moest verpesten. 'Kom honey, we moeten een schuilplek vinden' Zei hij terwijl hij naar links knikte dat ze hem moest volgen. Hij wou haar beschermen, Hij wou niet dat de onweer haar zou raken. Dat zou rampzalig zijn. Dan zou hij van het verdriet sterven en dat mocht natuurlijk niet. Nee, Dat mocht nooit gebeuren. Dan zou zijn hart in duizenden stukjes breken en zou hij vervolgens zelfs stoppen met ademen, Of nog erger, Hij zou doorleven ZONDER HAAR. Dat zou hij nooit volhouden. Even keek hij over zijn schouder of Inca hem volgde. Hij bleef een moment staan, Zodat ze naast hem kon gaan lopen.

' Honey, kom je?' Inca draaide zich blosend om, iedere keer ze hem hoorde, ruikte, zag, of voelde moest ze iedere keer blozen. Blozen van verliefdheid. Ze was echt de gelukkigste kattin op deze wereld. Uitgezondert, zonder kittens dan. Bij het idee zelf al werd ze geluk. Vier, vijf kittens die rond, op, en met haar stoeiden. Het zou een echte droom zijn die uitkwam. Inca trippelde sierlijk achter haar lieflijke partner aan, en vlijde enkele keren met haar kopje tegen hem, waarna ze hem enkele likjes over zijn suit gaf. Ze waren de gelukkigste katten van de wereld. Zij én Corvus.' Nee hé' Sprak Corvus nog. Inca werd uit haar gedachte's gehaald door gebolder en gebrul vanuit de hemel. Haar ouders waren vast kwaad." Por qué estáis enojado conmigo, je n'ai rien fait de mal?(Waarom zijn jullie nou kwaad op me, ik heb toch niets misdaan?)" Inca had het toeval dat haar vader Frans was en haar moeder Spaans. Zo kon ze altijd tegen hen praten, zonder dat anderen het verstonden. Ze sprak misschien meer Frans dan Spaans, omdat het gemakkelijker aan te leren was, maar ze kende ook nog wel een stukje Spaans.' Kom honey, we moeten een schuilplek vinden.' Sprak Corvus tegen haar."Je viens de trouver un bon abri, Ik heb zojuist een goede schuilplaats gevonden, volg me maar." Zei ze met een glimlachje tegen Corvus. Ze wilde graag dat ook hij haar taal kende. Ze zou het fijn vinden moest één van hun toekomstige kittens ook éen van de twee talen sprak. Corvus deed het gebaar naar haar om hem te volgen. En dat deed ze ook. Ze schudde lichtjes met haar achterwerk, om zijn aandacht te trekken, waarna ze een voorsprong op hem nam, en met haar snuit naar een geschikt hol wees. Het verkennen zojuist had haar goed gedaan, zo wist ze waar er enkele belangrijke plekjes lagen.

Hij volgde haar naar een grote en mooie grot. Waar ze alle 2 gezellig in zouden overnachten. 'Hé schat, wat dacht je van kits?' Hij keek haar verliefd aan, Hij stapte de grot in en ging zitten. Inca en hij moesten maar eens gaan nadenken over kittens. Prachtige en mooie kittens! Ze zouden perfect zijn. 'Wat zie je er weer prachtig uit, honey' Ja, Zo noemde hij haar vaak: honey. Hij hield van haar en Honey betekende schat. Hij zou haar nog voor geen 1000konijnen opgeven. Hij hield van haar met heel zijn hart. Zij was het gedeelte dat hem levend hield. Zonder haar zou zijn hart stoppen met kloppen en zou hij sterven. Ze was..zijn alles. Telkens als hij haar zag, hoorde of voelde ging zijn hart sneller kloppen en werd zijn leven beter. Als hij slecht gehumeurt was hoefde hij enkel haar te zien en was hij weer blij. Zonder haar was het leven onmogelijk. Hij kon niet begrijpen dat katten alleen konden leven. Dat was toch onmogelijk.

' He schat, wat dacht je van kits?' Vroeg Corvus haar opeens verliefd aan. Een brede glimlach verscheen op Inca's gezicht toen Corvus zijn vraag stelde. Ze had echt niet gedacht dat hij ook zeer graag kits wilde." O, wat ik er van vind." Zei ze wat gewoontjes" Wel om eerlijk te zijn. GEWELDIG." Het laatste riep ze uit van blijdschap. Ze zou het erg fijn vinden, om samen kits te krijgen met haar Favoritos(lieveling) Ze zou gewoon dolgelukkig zijn. Zij, Corvus en een stuk of 4-5 kits om hun heen. Ze was nu al zo gelukkig met Corvus alleen. Laat staan met nog eens kits erbij. Inca gaf Corvus een likje over zijn neusbrug, en knufelde met haar kop in zijn warme vacht.' Wat zie je er weer prachtig uit, honey.' Complimenteerde hij haar. "Jij ook. Favoritos" Inca keek Corvus nog eens aan, en begon deftig van haar konijn te eten. Ze hadden geluk allebei, dat ze elkaar op het juiste moment hadden leren kennen. Anders zou er vast nooit zo vroeg sprake geweest zijn van kits. Buiten was het al begonnen met regenen, maar het ging al bijna weer gaan liggen. Inca had geluk dat ze de streek hier al een beetje gaan verkennen was. Ze had nu echt geen zin om buiten te zitten en zich vuil te moeten maken. Neen. Ze was een zeer deftige kat, en dat bleef ze ook. Ze was tenslotte ook een echte prijswinnende raskat.