I can't resist this pain anymore, it's time...

Moeizaam slenterde Xana door de bomen. Ze was moe van het meeslepen van haar dikke buik. Hijgend ging ze liggen bij een omgevallen boom. Op het eerste gezicht had het haar fijn geleken om van die kleintjes mee te dragen, maar ze was het nu echt beu. Ze voelde hoe de kleintjes tegen haar buk aan schopten, maar dat maakte het juist alleen maar zwaarder. Haar hoofd was nat van het zweet toen ze weer op wou staan om naar Goldtail te gaan, maar het lukte niet. Een diepe pijnschuit drong door haar buik heen. Ze kneep haar ogen dicht. "Kom op!" moedigde ze zichzelf aan. Ze wist dat dit niet langer zo kon gaan en dat haar kittens al snel zouden komen. Goldtail was er niet. Hoe moest ze dit alleen doen? Weer die kramp. Goed ademhalen, dacht ze. Toen voelde ze dat de eerste kitten eraan kwam. Waar was Goldtail? Hijgend zette ze kracht om de kitten eruit te krijgen. Haar baarmoeder werd open gedrukt . Daar kwam hij, haar eerste kitten...

(Alleen voor Goldtail en de kittens! Anders even een PB'tje sturen)

Crumbletail zat samen met zijn zusjes in de buik van zijn moeder. Opeens begon er iets te bewegen, alsof het hem eruit wilde duwen. Crumbletail werd uit de warme buik van zijn moeder, naar de koude grond geduwd. Hij piepte iets en kreeg meteen lucht binnen, Crumbletail was geboren. Hij voelde iets warms over zijn vachtje strijken, hij werd gelikt, ook rook hij een zoete geur, melk. Hij kroop in de richting van de melkgeur en toen hij er was begon hij te drinken. Toen hij genoeg gedronken had krulde hij zich op en viel in slaap. Hij voelde tijdens zijn slaap dat zijn vachtje gelikt werd, het voelde fijn en hield hem warm.

(te kort, ik weet het... ik ben inspiloos en heb nog nooit een geboorte moeten RPG-en... sorry =( )

De pijn die het deed om het kleintje te werpen was als sneeuw voor de zon verdwenen toen ze de kitten zag. Ze pakte hem op en begon hem schoon te likken. Van zijn oortjes tot zijn staart en weer terug. Zijn staart was ravelig en in de war, ook al zaten er nog weinig haartjes op. Zijn staartje was bespikkelt met duizenden kleine bruine puntjes, alsof iemand zijn staart had bekruimeld. Crumble.. Crumbletail. Ritmisch likte ze zijn vacht verder. Deze kitten heette Crumbletail. Ze zette hem aan haar buik waar Crumbletail heerlijk begon te drinken. Beschermend sloeg Xana haar staart om het bruine katertje heen, tot deze in een diepe slaap terecht kwam. Even nog had ze rust, tot het volgende poesje zou komen. Goldtail had nog steeds niks van zich laten horen. Rustig begon ze haar achterpoot schoon te likken van het beetje bloed dat meegekomen was na de geboorte van Crumbletail. Toen kwam de volgende stoot. Deze keer wist Xana waar ze zich op moest voorbereiden en begon te duwen. "Kom maar.." suste ze. Ze slikte en ging door met het helpen van de geboorte van haar kitten, het ging bijna vanzelf. De warme middagzon scheen op haar vacht terwijl de geboorte van de volgende kitten zich automatisch voort zette...

Steeds meer kwam er meer en meer plaats, maar ook kwam er steeds meer koude lucht die Sweetleaf's onbeschermd vachtje aanraaktte. Uiteindelijk kwam haar kopje helemaal naar buiten. De rest ging nog vrij snel mee. Eindelijk ze was geboren, maar had het ook erg koud. Ze zocht direct achter een plaatsje bij haar moeder waar ze wat kon gaan drinken. Na eventjes te zoeken vond ze het, en begon gulzig van de heerlijke moedermelk te drinken. Totdat ze ervan in slaap viel. Ze ging lekker dicht tegen haar broertje en moeder aanliggen, om het lekker warm te krijgen, en begon te dromen. Ze had mooie dromen, ookal wist ze niet dat het geen werkelijkheid was. Terwijl ze droomdde over grootse avonturen draaide en keerde ze zich, en graaidde met haar pootjes in de lucht.

De kleine net geboren kitten deed Xana stralen van geluk. Wat was ze lief! Een blaadje dwarrelde naar beneden en raakte zachtjes haar kleine neuse aan. She's sweet with that leaf, Sweetleaf, my little dear. Sweetleaf. De perfecte naam. Ze gaf het schriele lijfe een kopje en begon het te likken. Net zolang tot het hele lijfje warm en donzig aanvoelde. Ze zette het kleine poesje neer bij haar broertje en keek er gelukkig aan. Hoeveel zouden er nog volgen? Een? Twee? Ze had het gevoel dat er nog wat kittens aankwamen, maar ze kon het aan. Al waren het duizend van die zoete lieve kittens. De kitten die zou volgen had blijkbaar geen haast, want het duurde nog zeker een paar minuten tot ze kwam. Dus Xana bleef gewon heerlijk vanhet zonnetje en haar kits genieten. Stel je voor dat ze later groot zijn! Dat ze hun eigen voedsel konden vangen! Wouw! Hoe trots zou ze dan zijn?! Ze dacht aan Goldtail en werd steeds ongelukkiger dat hij er niet was. Hij moest erbij zijn dat zijn EIGEN kittens geboren worden! Hij moest haar helpen met het verzorgen van zijn kittens! Hij moest zijn gedachten over de kittens moeten kunnen delen met haar! Ze werd er angstig en paniekerig van. Ze had nog niet door dat de volgende kitten eraan zat te komen. Dat was ook de rede dat ze enorm schrok toen er nog een kitten aankwam. Help! Dit ging mis! Op Goldtail kon ze op dit moment niet meer wachten. Paniek schoot door haar heen. Waar was hij?

Goldtail Zocht nog de laatste muis na een vermoeiende jacht. Xana at tegenwoordig op een dag wat hij op twee dagen opkreeg. Hij stond er telkens verbaasd heen te kijken hoe ze alles binnen hapte. Hij moest er nog om lachen. De ene muis na de andere. Hij sloeg weer over naar de echte wereld toen zijn laatste prooi voor vandaag zich aanmelden. Hij sloop zachtjes vooruit en hield zich zeer laag tegen de grond. Langzaam kwam hij dichterbij tot hij nog geen staartlengte van hem af was. Hij even wichtig naar zijn prooi en lande perfect op de muis. Goldtail dode de muis met zijn vlijmscherpe tanden en wandelde terug naar Xana terwijl hij al de rest van de prooi op haalde. Toen hij terug kwam werd hij totaal verast toen hij terug kwam. " Xana, ik ben te..." Verder kwam hij niet toen hij de pluizen bolletjes zag liggen. Hij liet de prooien uit zijn mond vallen en wandelde naar Xana. Hij ging naast haar liggen en spon vol genot hoe ze tegen haar aan lagen. " Ze zijn geweldig Xana. Hoe gaan we ze noemen?" Vroeg hij met een zwoele stem van blijdschap. Hij gaf ze een paar liefdevolle likjes om ze warm te houden ook al waren ze dat al. Je zag dat Xana al heel hard haar best had gedaan om ze schoon te krijgen. Ze waren brandschoon en warm. Hij keek in Xana's ogen van blijdschap. " Dit is het beste wat ons tot nu toe is overkomen."

"Zijn ze niet prachtig?" vroeg Xana trots aan haar partner. "Kijk, deze heet Crumbletail had ik bedacht," ze wees met haar kop naar het jonge katertje, "en ik vond dit een echte Sweetleaf!" ze keek van haar kittens naar Goldtail. "En er komen er nog één of twee aan!" ze verwachtte de kitten al snel. En ze had gelijk, want haar buik begon weer te zeuren. "Dit is inderdaad het mooiste wat ik ooit heb meegemaakt, op jou na dan" zei ze terwijl ze de pijn probeerde te onderdrukken. De kitten had blijkbaar geen zin om te wachten want duwde haar baarmoeder open. Xana duwde om het kleintje eruit te helpen. Haar ogen waren even op Goldtail gericht. "Wil jij deze straks warm en schoonlikken?" ze kreeg de vraag er met moeite uit. Haar kaken hield ze stijf op elkaar. Deze kitten ging nog best lastig. Ze dacht hoe haar kittens, Goldtail en natuurlijk zij samen zouden trainen, jagen vechten. En dat terwijl ze een paar weken geleden nog een simpele kittypet was geweest. Dat ze zomaar naar zo'n prachtig leven had kunnen en mogen overstappen. Ze dankte StarClan duizendmaal. Haar gedachten vlogen weer naar haar kittens. Daar kwam zijn natte lijfje alweer aan..

(Wie reageerd? Mirror of Rose?)

De vierde en bijna de kleinste van hun allemaal, zat het verst verwijderd van de uitgang. De kitten draaide chagrijnig een rondje, en trapte met haar zachte pootjes tegen Xana's buik. Ze voelde de gedaantes van haar broertjes en zusjes tegen zich aangedrukt, nog te jong om te bedenken hoe ze eruit kwam nestelde ze zich stilletjes in de buik van haar moeder. Hoelang zou ze hier nog zitten? De rest van haar nestje, was druk bezig een uitweg te vinden. Terwijl zij er tussen in zat, en druk met haar pootjes om zich heen sloeg. Ze voelde dat ze te groot werd voor haar moeders buik, en trippelde met haar pootjes tegen de baarmoeder. Ze was een kleine kitten, maar heel nieuwsgierig naar deze bizarre omgeving. De warmte hierbinnen was heerlijk, maar een andere omgeving zou fijner zijn naar haar moeders draagtijd. Het werd nu echt tijd dat ze ging werpen. De oogjes van de ongeboren kitten zaten erg dichtgeplakt, maar ze verlangde er verschrikkelijk naar om te zien. Ze voelde een beweging in haar moeders buik, ging ze werpen? Er kwam steeds meer ruimte hier. Haar broer en zus waren er nu al uit, merkte de kleine kitten. Nu nóg actiever, begon ze haar kleine pootjes tegen de wand van haar buik aan te drukken. Vragen spookten door haar ontwetende hoofdje, geheimen van de wereld die ze wilde ontdekken. Maar eerst moest ze alles nog leren, en hoe. Het zou haar jaren duren voordat ze fatsoenlijk de wereld in kon stappen, als een kat. En voordat ze het doorhad, werd ze naar de uitgang gevoerd. Opeens belandde de kitten op een koude ondergrond. Ze mocht dan wel heel nieuwsgierig zijn, deze temperatuur vond ze maar niets. Ze verlangde meteen weer terug naar de warme omgeving in haar moeder's buik. Hopeloos begon ze op de tast te bewegen, op zoek naar een teken van haar moeder. Links! hoorde ze in haar kopje galmen. Ze strompelde naar links, waar het steeds warmer en warmer werd. Ze kwam bij haar moeder's buik, en rolde zich er tegenaan. Ze had het koud, en ze had een vreemd gevoel van binnen. Het voelde echt niet fijn. De kleine, nog naamloze, kitten zocht haar moeder's buik af, op zoek naar iets om dat gevoel mee te stoppen. Aan haar moeder's buik vond de kleine kitten een uitsteeksel, de tepel, al wist ze dat nog niet. Ze tilde haar pootje op, en gaf er een zetje aan, maar er gebeurde niets. Met haar bekje onderzocht ze nu het uitsteeksel. Opeens kwam er een dikke vloeistof uit het uitsteeksel, en de kitten begon gulzig te drinken. Dit spul smaakte overheerlijk!

~ Mirrorlake eerst! >3 Sorry voor late post --'

De zon verlichtte al de druk die op haar buik stond. Kittens werpen was zwaar, maar als je eenmaal de kleine warme lijfjes van de kleintjes had gezien wou je nooit meer terug en kon je er niet genoeg van krijgen. Xana keek naar Goldtail. Ze hoopte dat Crumbletail net zo stoer en mooi zou worden als zijn vader. Weer voelde Xana de geboorte van een nieuwe kitten. Het kleintje schopte tegen de buik van haar moeder. "Er komt er weer eentje!" zei ze. Ze drukte als hulp voor de kleine kitten. Al snel kwam de kleine kitten eruit. Ze vond haar weg helemaal zelf naar Xana's buik. Even keken moeder en dochter elkaar in de ogen. Ze zag een weerspiegeling van zichzelf, het was alsof ze in een helder meer keek. Mirror... Mirrorlake! Nu had ze ook een naam voor deze kitten. "Zullen we deze Mirrorlake noemen?" vroeg ze aan Goldtail. Terwijl Mirrorlake aan het drinken was likte Xana haar vachtje warm en droog. Alle kittens lagen warm en veilig bij elkaar. Crumbletail, Sweetleaf en Mirrorlake herhaalde ze de namen in haar hoofd. Het voelde als een compleet gezin. Maar in haar buik lag nog een kitten, dat voelde ze overduidelijk. De roze neusjes van de kittens lagen warm tegen haar buik aangedrukt. De warme donzige vachtjes gloeiden mooi op in de zon. Het bladerdak zorgte voor de nodige verkoeling. Wat waren het prachtige kittens. "Zijn ze niet mooi?" vroeg ze trots aan Goldtail. Hij had al gezegd dat hij ze prachtig vond, maar Xana was zo trots dat ze het niet vaak genoeg kon horen.

- Hij is tenminste lang.. Nog 1 kitten! Roseheart -

Goldtail kon allen maar toekeijken hoe Xana afzag. Maar het was de moeite waart waneer je die kleintjes zag liggen; Hij likte ze samen met Xana een voor een proper en duwde ze naar haar toe. "Er komt er weer eentje!" Zei ze. " Een vierde?" Vroeg hij ongelovig maar toch opgewonden. Hij kijk blij en bezorgd tegelijk. Blij door de kleine schatjes tegen haar buik aan en bezorgd omdat ze zo moest afzien. Hij likte een paar keer over haar kop en zei. " Je doet het geweldig goed. Met vier kittens word het hier wel druk. Ik heb gehoord dat als ze wat ouder worden vol energie zitten." Hij spon en keek naar de pluizen bollen die naar haar lagen. "Zullen we deze Mirrorlake noemen?" Vroeg ze. " Ja dat is aan prachtige naam." Antwoordde Goldtail. Hij ging naast haar liggen een likte elke kitten nogmaals warm. Niet dat ze het koud moesten hebben nu ze tegen haar aan lagen maar hij kon niet van ze afblijven. Daar waren ze veel te schatig voor. "Zijn ze niet mooi?" Vroeg ze. Ook al durfde hij te wedden dat ze het antwoord al wist. " Ze zijn prachtig. Onze eigen kittens. O, wat zijn ze toch nog zo klein. Je zal een geweldige moeder zijn voor ze. Dat weet ik nu al." Antwoordde hij. Mirrorlake, Sweetleaf en Crumbletail. Die drie waren er al. Nu de vierde nog een naam vinden. Volgens hem had ze er al een in gedachten. En van hem mocht zij ze kiezen.