Secretive laziness

"Als jij nu al bloemen weet de vinden, mij goed." Uh.. in zijn gedachten..? "En uh, waar wil je dan vreemde wezens gaan zoeken?" Aha, daar had hij haar mooi te pakken! Zijn grijs werd breder. "De vreemdste wezens blijven Twolegs en Twolegs hebben altijd van die stukjes gras die zelfs de winter kunnen doorstaan. Daar vinden we vast wel iets moois voor je!" Hij boog naar voren. "Of is mevrouw de Medicine cat bang..?" Fluisterde hij en hief een van zijn wenkbrauwen op.

De grijns van de kater werd breder, wat haar bijbracht dat hij dus voorbereid was. Een kleine, sluwe glimlach sierde haar gelaat. En vervolgens gingen ook haar ogen wat uitdagender staan, waardoor ze hem uiteindelijk met een gedurfde blik aankeek. "Natuurlijk ben ik niet bang!" Miauwde ze, lichtjes verontwaardigd. "Maar goed, vertrekken we?" Sprak ze vervolgens, hem ongeduldig aankijkende.

"Natuurlijk ben ik niet bang!" Wat een moed opeens van een Medicine cat! "Maar goed, vertrekken we?" Door de ongeduldige blik gaf hij zijn voorpoot een grondige wasbeurt. "Ik dacht over een Moon." Waarna hij haar een por op haar oor gaf. "Nu natuurlijk, gekkerd."

De poes haalde lichtjes haar neusje op toen de kater aan een plotse wasbeurt aan zijn poot begon. "Ik dacht over een Moon." Miauwde hij, waarna de kater haar plots een por tegen haar oor gaf, waardoor ze even met haar poot er nog eens over ging en hem opnieuw ongeduldig aankeek. "Nu natuurlijk, gekkerd." Een glimlach verscheen op haar gelaat. "Oké! Maar.." Haar blik ging nu toch wat schichtiger staan. "Wil jij voorop?" Miauwde ze zachtjes

"Oké! Maar.." De plotselinge pauze in woorden deed hem fronzen. "Wil jij voorop?" Verbaasd hief hij zijn wenkbrauwen op. "De dappere Warrior zal wel voorop gaan." Grijnsde hij en toen hij was opgestaan hief hij zijn borst trots op. "Alleen.. welke kant ook alweer?" Vroeg hij vervolgens met een schaapachtige grijns.

"De dappere Warrior zal wel voorop gaan." Grijnsde de kater. Littlestream beet eventjes op haar lip. Ze was gewoon onzeker omdat ze wist dat ze zichzelf niet zou kunnen verdedigen als ze eventueel aangevallen zou worden.. Vandaar de vraag. Al was ze nu wel opgelucht dat de kater voorop ging. "Alleen.. welke kant ook alweer?" De poes lachte even. "Ik denk die kant." Miauwde ze terwijl ze met haar neusje richting enkele struiken wees.

"Ik denk die kant." Dank StarClan dat ze de weg wist, anders zouden ze misschien wel een hele dag kwijt zijn met het zoeken naar.. geen idee! De kater begon alvast te lopen en kon een gaap niet weerstaan. "Nog erge patiënten gehad de laatste tijd?" Vroeg hij nieuwsgierig onder het lopen door.

Algauw begon Ashdrizzle te stappen, met een Littlestream als volgende. "Nog erge patiënten gehad de laatste tijd?" Vroeg de kater plots, duidelijk nieuwsgierig. Littlestream haalde haar schouders wat op en zuchtte luid. "Soms wel, soms niet. Sommigen komen echt langs voor de meest stomme dingen, terwijl sommige gevallen echt gewoon niet te helpen vallen." Miauwde ze zachtjes. Uiteindelijk had ze tot nu toe al iedereen weten te helpen, en daar was ze ergens blij om. Ze wist namelijk niet hoe ze zou reageren als ze een patiënt die uiteindelijk ook stierf, ondanks haar zorgen.

"Soms wel, soms niet. Sommigen komen echt langs voor de meest stomme dingen, terwijl sommige gevallen echt gewoon niet te helpen vallen." Oh, nou ja, hij had niet een heel serieus antwoord verwacht, maar dat kwam misschien omdat hij de rang niet begreep. "Wat is het stomste geval dat je ooit hebt meegemaakt dan?" grinnikte hij, hopelijk zou dat antwoord zelfs Little een beetje kunnen opvrolijken..

"Wat is het stomste geval dat je ooit hebt meegemaakt dan?" Een grijns sierde haar lippen. "Snowflurry, ex partner van Smokebreath." Giechelde ze kort, waarna ze haar passen versnelde totdat ze vlak naast de kater liep. Hun vachten raakten elkaar net aan, zodat een zacht gesnor haar bekje verliet. Zo voelde ze zich veel veiliger. "Ze kwam op een dag de den binnen, met een doorn in haar poot. Ze dacht dat ze er nooit meer op kon lopen." Miauwde ze, nog steeds de grijns op haar gelaat behoudende.

"Snowflurry, ex partner van Smokebreath." Ah gelukkig was deze vraag beter gevallen. Een plotselinge Little kwam naast hem lopen en blij keek hij haar aan. "Ze kwam op een dag de den binnen, met een doorn in haar poot. Ze dacht dat ze er nooit meer op kon lopen." Een zachte schaterlach verliet zijn mond. "Had zij geluk dat Smokebreath haar toen niet was tegengekomen." Grinnikte hij. "Ik zie het nu als mijn plicht om met een nog stommer iets je Den binnen te komen."

Een schaterlach verliet de mond van de kater. "Had zij geluk dat Smokebreath haar toen niet was tegengekomen." Littlestream schudde haar kopje. "Faut," Begon ze met een onschuldige glimlach op haar gezicht. "Smokebreath kwam de den toen plots binnen." Deelde ze mee, terwijl ze even een brede glimlach op de kater wierp. "Ik zie het nu als mijn plicht om met een nog stommer iets je Den binnen te komen." Deze keer was het haar beurt om eventjes zachtjes te lachen. "Tja, zo ziet het er naar uit." Miauwde ze grinnikend.[/b]

De Warrior stuurde een onhoorbaar bedankje naar StarClan dat hij nooit de kille woede van de oude Medicine cat op zijn nek had gehad, dat was hij gelukkig helemaal ontkomen. Maar natuurlijk zou hij er iets op vinden om nog iets stommers te bedenken! "Dat gaat me lukken hoor!" Glimlachte hij breed en keek even om zich heen. De bomen dunden zich al wat uit, dus dat zou betekenen dat ze bijna bij Twoleg gebied waren..? "Misschien komen we zelfs wel wat belangrijke kruiden tegen voor je, kan niemand ooit kritiek op ons hebben."

"Dat gaat me lukken hoor!" Glimlachte de kater breed, waardoor ze eventjes zachtjes moest lachen. "Veel succes alvast." Grinnikte ze. De bomen kwamen steeds met minder tevoorschijn, wat aangaf dat ze zich bijna uit het Shadowclan gebied bevonden. "Misschien komen we zelfs wel wat belangrijke kruiden tegen voor je, kan niemand ooit kritiek op ons hebben." Littlestream knikte even en maakte in de lucht een zwiep met haar staart. "Als we voor zonsopgang terug zijn, zullen ze het niet eens weten." Miauwde ze met een sluwe glimlach op haar gelaat.

"Als we voor zonsopgang terug zijn, zullen ze het niet eens weten." Verbaasd wierp hij een blik op zijn vriendin. "Van wie heb je die stiekemheid nu weer?" Vroeg hij.

De kater leek haar verbaasd op te kijken, waardoor de poes even fronste met haar wenkbrauwen. Wat nu weer? "Van wie heb je die stiekemheid nu weer?" Vroeg de kater, waardoor ze even greens. "Had ik die niet altijd al?" Vroeg ze, licht verontwaardigd terwijl ze hem met een glimlach aankeek.

"Had ik die niet altijd al?" Oh wat een mysterie opeens! "Ik herinner me jou altijd als een braaf poesje dat zich altijd aan de regel houdt, maar blijkbaar is dat niet zo." Grinnikte hij en keek hoopvol voor zich uit, maar zag nog niet echt de concrete Twoleg nesten. Nou ja, dan konden ze nog wel even praten.

"Ik herinner me jou altijd als een braaf poesje dat zich altijd aan de regel houdt, maar blijkbaar is dat niet zo." Een kleine grijns speelde met haar lippen. "Hoezo hoort Windclan gebied betreden bij zich aan de regels houden?" Vroeg ze met een sluwe glimlach op haar gelaat, waarna ze even om zich heen keek. Waar bleven die twoleg nesten nou?

"Hoezo hoort Windclan gebied betreden bij zich aan de regels houden?" Oh dus ging ze het zo spelen..? "Maar als Medicine cat.. tja.." Zuchtte hij met zijn kop schuddend.

"Maar als Medicine cat.. tja.." Littlestream keek hem wat verbaasd aan. "Hoezo? Mogen medicine cat's dan geen lol maken?" Vroeg ze, een tikkeltje verontwaardigd. Hierna nam ze nog enkele stappen vooruit, waarna ze halt hielt en met een veel betekende blik naar de kater keek. "Kijk, we zijn er." Miauwde ze zacht terwijl ze met haar neusje naar de eerste rij van twoleg huizen wees.