This is not what I wanted {Snowstorm}

De zon kwam nog maar net op, maar de grote tabby kater was al vroeg onderweg gegaan. Zijn zoon was de vorige dag kwaad weggelopen, en nog steeds niet teruggekomen. Ook al stonden ze niet echt op goede voet met elkaar, het bleef zijn zoon waar hij verantwoordelijk voor was. Een eindje verder meende de kater een lichaam te zien liggen. Hij fronste en liep dichterbij. Het lichaam kwam hem akelig bekend voor.. En ja hoor, het was wat hij al vreesde. Dit was het lijk van Seamus. Vigor vloekte zachtjes en duwde het lichaam wat meer onder een struik. Dat was nu ook weer niet de bedoeling, en hij moest en zou zijn zoon wreken!

Eenmaal terug bij het camp van zijn groep vertelde hij het slechte nieuws en vroeg hij de twee anderen of ze een idee hadden wie het gedaan kon hebben . Vir, de jongste, knikte van niet, maar Stray knikte en kwam dichterbij. Stray was een knappe poes, die vaak de aandacht kreeg van katers, maar Vigor zag haar gewoon als een goede vriend, iemand van zijn groepje. Hij kende deze twee al lang, was erbij toen Vir geboren werd en zijn moeder in haar laatste adem gevraagd had om hem onder zijn hoede te nemen. Hij was erbij toen Stray talloze keren achtergelaten was door katers die haar hart gebroken hadden. Vir was even oud als zijn zoon, Stray ongeveer zo oud als hem...

"Ik weet naar waar Seamus gegaan was..", zei Stray. "Hij was bij een poes, Dogdance. Je weet dat hij op haar crushte?" Vigor knikte en gebaarde haar met zijn staart om verder te gaan. "Misschien dat zij er iets mee te maken kan hebben?" Nu mengde ook Vir zich in het gesprek. "Maar je weet toch dat die bij "Skyclan" ofzoiets hoorde, en dat dat afgebrand is? Wie weet is ze dood, net als veel van haar vriendjes" Daar zat een kern van waarheid in. De tabby kater ging op zijn steen staan, de steen waarop hij altijd stond als hij iets wou zeggen dat iedereen aanging. "We zullen de clans bespioneren, want je weet hoe die aan elkaar vasthangen. Als er één ten onder gaat, zijn ze altijd bereid om de anderen op te vangen durf ik wedden!" Met die woorden sprong hij van de rots en vertrok hij richting één van de clans, vastbesloten om een lid te pakken te krijgen en te ondervragen.

Hij kwam aan bij de grens van ééntje, maar stopte daar niet. Hij liep gewoon over de geurmarkering heen, alsof hij het niet gemerkt had. Vigor wist dat hij zo het meeste kans had om een clanlid te pakken te krijgen. En ja hoor, daar liep een sneeuwwite kater tussen de bomen door. De tabby kater stopte en wachtte tot de kater hem zou opmerken, gene enkele moeite doend om niet opgemerkt te worden...

Zijn sneeuwwitte poten droegen hem richting het uiterste punt van het territorium. Het gesprek met Dogdance was verkeerd op zijn maag gevallen, en het enige waar zijn gedachten nu toe stonden was wraak. Echter had hij nog niks bedacht, en was hij echter naar hier gekomen om er zo zeker van te zijn dat hij haar niet tegen het lijf zou lopen. Zijn ijsblauwe blik gleed even over het landschap heen, waarna hij zuchtte en met platgelegde oren verder liep. Hoe durfde ze.. Al die tijd had ze hem gesteund, geholpen, het territorium leren verkennen. En het enige wat hij ervoor terugkreeg was een handjevol slechte woorden over hem. Stuk vossenstront dat ze was. Nu hij erover nadacht was het misschien toch beter geweest dat ze Silverfang had gekozen, en samen met die kittens van hun vormden ze één grote verrotte familie. Als hij maar eens de kans kreeg om zijn klauwen in het vel van de zilvergrijze kater te laten zinken! Hij was allesbehalve moordlustig, maar sinds dat hij Silverfang leerde kennen bleek hij plots te begrijpen hoe sommige katten anderen van het leven konden beroven.
Zodra de kater verderop pootstappen hoorde keek hij ietwat schichtig op en bewoog hij zijn slanke lichaam in de richting van het geluid. Hij had momenteel alles behalve zin in een verloren gelopen kittypet. Maar zodra zijn ongewoon blauwe ogen het gestalte van de des betreffende kat opvingen, gingen zijn oren wat nieuwsgierig naar voren staan. "Wie ben jij?" Klonk hij, eerder nieuwsgierig dan vijandig.

"Wie ben jij?" De bruine tabby kater draaide zich om. De stem klonk niet vijandig, dus dat was al een pluspunt. Meer nog, het was eerder nieuwsgierig. Dat zou het al helemaal gemakkelijk maken. Hij deed zijn best om zijn blik nog niet meteen vijandig te maken. "Ik ben Vigor. En jij, witte kat, wie ben jij?", antwoordde hij, zijn stem zorgvuldig neutraal houdend. Hij liep wat verder tot ze recht tegenover elkaar stonden. Dat was altijd makkelijker praten? En als hij geluk had, hoefde hij niet gewelddadig te worden om antwoordden te krijgen. "En ik heb wat vraagjes." Een sluwe glimlach gleed over de lippen van de al wat oudere kater.

Zijn soepele spieren spanden zich lichtjes aan toen de onbekende kater dichter naar hem toe kwam gelopen, om zich uiteindelijk vlak voor hem neer te zetten. Snowstorm's witte oren spitste zich naar voren toen de stem van de kater, welke blijkbaar Vigor bleek te heten, nogmaals hoorbaar werd. "Ik ben Snowstorm, en wat wil je dan zoal weten?" Vroeg hij, het niet kunnen laten toch een redelijk geïnteresseerde blik te laten door schemeren in zijn blauwe ogen. Normaal gezien was het zijn taak om de eenling te verjagen, maar aangezien de bruine kater niet letterlijk op Thunderclan gebied stond, zou niemand hem van iets kunnen verwijten als ze hem zo zagen.

"Ik ben Snowstorm, en wat wil je dan zoal weten?", zei de witte kater die blijkbaar Snowstorm heette. Vigor glimlachte. Dit was simpel. Bijna té simpel. Hij keek wat opzij, nonchalant, alsof het niets voorstelde. "Oh, het gaat over één of andere poes.", zei hij. "Ze zat in Skyclan. Haar naam was.. Dogsong, ofzoiets" Hij rolde, onzichtbaar voor de kater, even met zijn ogen. Hopelijk trapte hij erin.

Zijn blauwe ogen bleven de rogue kater vragend aankijken, al moest hij toegeven dat hij lichtjes geïrriteerd geraakte van de manier waarop de rogue zich gedroeg. "Oh, het gaat over één of andere poes." Ha, poezen. Dat was niet zijn sterkste gebied. "Ze zat in Skyclan. Haar naam was.. Dogsong, ofzoiets?" Snowstorm's kopje ging wat schuin staan, maar hij wist natuurlijk dondersgoed wat de kater bedoelde. "Sorry, tot zover ik weet bestaat er geen Dogsong. Maar wat ik je wel kan zeggen is dat Skyclan is opgesplitst." Miauwde hij op onschuldige toon. Zijn ongewoon blauwe ogen hielden het gestalte van de kater strak in de gaten, geen enkele beweging die hij maakte ging hem ongezien voorbij.

~Hij had zijn naam al eerder gezegd hé? >D

"Sorry, tot zover ik weet bestaat er geen Dogsong. Maar wat ik je wel kan zeggen is dat Skyclan is opgesplitst.", antwoordde de witte kater. Vigor knikte en maakte een bevestigen geluidje. Oké, dat was dus niet veel nieuws. Maar misschien kon hij meer lospeuteren dan alleen dit kleine beetje nieuws. "Opgesplitst zei je?" Zijn gouden blik richtte zich weer op de kater. Hij moes tmoeite doen om zijn neus niet op te halen bij de vlaag Thunderclan geur. Bah, hij rook naar véél verschillende katten. Belachelijk hoe je dat kon uithouden. En in hun camp moest het nog 10 keer zo erg zijn, bwah! Maar goed. Eerst dit afmaken. Hij schudde eventjes lichtjes zijn kopje en ging verder: "Waar zijn die katten dan naartoe?" De tabby kater snoof even en murmelde er nog achteraan: "De naam kon ook anders zijn.. Dogdance ofzo?" Al wist hij dondersgoed aan de toon van de kater dat hij wel degelijk doorhad waarover het ging.

De kater leek verbaasd te zijn om het feit dat Skyclan was opgesplitst. "Waar zijn die katten dan naartoe?" Snowstorm's oren gingen wat achterdochtig naar achteren staan, en om eerlijk te zijn vond hij het uiterst vreemd dat de rogue zo geïnteresseerd was in zowel Dogdance als Skyclan. "De naam kon ook anders zijn.. Dogdance ofzo?" Miauwde Vigor er nog snel achteraan. "Ze zijn onderverdeeld in de overblijvende vier Clans, en Dogdance zit nu bij mij, in Thunderclan." Zijn blauwe ogen toonde voor enkele seconden iets van haat, maar het was alweer verdwenen voordat Vigor er iets van had kunnen zien. "Ze heeft het er prima naar d'r zin denk ik, aangezien ze er nu een partner én kittens heeft." Gromde hij zachtjes terwijl hij zijn ongewoon blauwe ogen op Vigor priemde.

"Ze zijn onderverdeeld in de overblijvende vier Clans, en Dogdance zit nu bij mij, in Thunderclan." Vigor knikte. Eindelijk informatie waar hij iets mee kon. De blauwe blik van de kater veranderde voor een momentje, maar nog voor hij beter kon kijken was zijn blik weer normaal. Ze heeft het er prima naar d'r zin denk ik, aangezien ze er nu een partner én kittens heeft.", gromde Snowstorm nu zachtjes. Er kwam een kleine grimas op Vigor's gezicht. "Je wil vast weten waarom ik zo geïnteresseerd ben in haar, is het niet?", murmelde hij zachtjes.

"Je wil vast weten waarom ik zo geïnteresseerd ben in haar, is het niet?" Hij fronste even en kon er niks aan doen dat toch een best geïnteresseerde blik zijn ogen vulde. "Eigenlijk wel ja," Miauwde hij terwijl hij zijn vernauwde ogen op de gespierde kater gericht hield. je kwam namelijk niet elke dag een rogue kater tegen die achter de poes vraagt waar je net ruzie mee hebt.

"Eigenlijk wel ja," antwoordde de witte kater. Vigor glimlachte sluw en kwam nonchalant nog wat dichterbij. "Wel," antwoordde hij, "het is vooral iets persoonlijks. Ik wil wraak" Zijn blik veranderde van nonchalant naar woedend en hij keek recht in de blauwe van Snowstorm.