[+ Honeyspots] [SPT] I can go the distance

I have often dreamed of a far-off place

Where a great warm welcome will be waiting for me.

Met een lichte, verende tred struinde Quicksilver over het hoogland. Ze liep vlak aan de grens en hield haar kop hoog opgeheven. De Windclangeur was hier zoals gewoonlijk sterk, maar nu drong het nog scherper haar neusgaten binnen. En dat maakte de zilverkleurige poes alleen maar achterdochtiger. Die vuile ratten, ze wist wel dat ze weer prooi aan het stelen waren. En hoe ja.. Zelfs de Riverclan had de prooischaarste goed gevoeld. Bladkaal was strenger dan normaal, en nu de rivier bevroren was moesten ze zelf op zoek in andere delen van het territorium. Quicksilver voelde zich belabberd door haar ondervoede lichaam. Ze voelde hoe ze steeds flauwer werd. Maar wat er ook gebeuren zou, Silver zou nooit toestaan dat andere clans hun voedsel stalen. Al zou ze hen achterna moeten zitten tot aan de Highstones! Plots drong een andere geur haar neusgaten binnen. Een meer bekendere, weliswaar. Met een krachtige en enthousiaste slag van haar staart, draaide ze zich om. Ze keek recht in de ogen van een andere Riverclanpoes. Eentje die niet veel ouder dan haar was. "Ah, Honeyspots," miauwde ze snorrend. Ze liet haar aandachtige houding iets meer varen om meer attentie te schenken aan de clangenote voor haar. "heb jij al wat gevangen? Ik vind niets." Ze gromde lichtelijk geënerveerd door het gebrek aan succes.

Honeyspots' humeur was erg gekelderd na vier onsuccesvolle jachten. Prooi dat niet zwom, vinnen had en glimmende schubben was bijna ongrijpbaar voor de poes. Muizen waren de makkelijkste prooien die er waren en zelfs met die had ze moeite. Vissen waren gewoon veel smakelijker.. en gemakkelijker om te vangen. Bij het zien van een clan genoot versnelde ze haar pas een beetje. Misschien had zij meer geluk. 'Ah, Honeyspots. Heb jij al wat gevangen? Ik vind niets' Honeyspots schudde haar hoofd en keek Quicksilver zuur aan. "Nope. Ik heb ook helemaal geen geluk gehad vandaag" Ze zuchtte diep en vooral erg geïrriteerd. "Ik ben het een beetje zat dat we hier in dit koude, waterloze gebied moeten leven.. als die verdomde rot regen nou eens op zou houden konden we terug naar ons oude kamp" Klaagde ze vol eerlijke haat jegens hun huidige situatie.

I have often dreamed of a far-off place

Where a great warm welcome will be waiting for me.

"Nope." De oudere Riverclanpoes keek haar met een zure blik aan terwijl ze het bekende: "Ik heb ook helemaal geen geluk gehad voldaan." Quicksilver kon haar voldane blik niet verbergen terwijl ze Honeyspots hoorde zuchten. Ergens was ze er wel blij om, eerlijk toegegeven. Als zij al niets kon vangen, hoe zou een andere kat dat dan wel kunnen? Maar misschien draaide het, zoals de poes al had gezegd, wel gewoon allemaal om puur geluk en toeval. En als dat zo was, dan waren die bovennatuurlijke krachten tegen de Riverclan gekeerd. Quicksilver hoopte maar van niet, ze kon zich een leven zonder Starclan niet inbeelden. Maar alles wees erop dat hun krijgervoorouders zich niet goed voelden bij iets wat de clans hadden gedaan. Dat was tenminste de enige verklaring die Silver bedenken kon. "Ik ben het een beetje zat dat we hier in dit koude, waterloze gebied moeten leven.. Als die verdomde rotregen nou eens op zou houden konden we terug naar ons oude kamp." Ze was verwonderd over het feit dat Honeyspots de eerste was om hun ongenoegen echt te uiten. Ze was haar vriendelijkheid altijd zo gewend geweest, de misnoegde woorden deden haar dan ook raar op kijken. Echter maar voor even, meteen knikte Quicksilver ten teken dat ze ermee instemde. "Je meent het.." Murmelde ze, wel vriendelijk. De woorden waren totaal niet sarcastisch bedoeld, ook al klonk het wel even zo. Ze herpakte zich snel om de poes niet op te jutten, moest dat al het geval geweest zijn. "Nou, met die regen erbij is er aan water niet te kort." Grinnikte ze. "Ik wou gewoon dat we hier helemaal niet zo zaten, in deze situatie.. Weet je dat ik al sinds zonhoog op weg ben? En dan na drie uur, nadat ik eindelijk überhaupt iets tegen kwam, ontglipte die ieniemienie magere rotmuis me." Haar staart zwiepte geïrriteerd. Dit kon je toch niet geloven?

Honeyspots keek even op bij de sarcastische toon van de poes maar ging er maar verder niet op in. Ze legde haar oren plat en gromde bij het horen van haar muizen stunt. Muizen waren niet haar beste makkers. Die van Quicksilver ook niet. "Muizen .. we zijn er gewoon niet op gebouwd om muizen te vangen. We moeten gewoon vis vangen! Zoals het al eeuwen zo gaat" Zei ze gewichtig met een zwiep van haar dikke staart. Ze zuchtte heel diep. "Vogels, díe zijn pas erg. Ze vliegen weg als je te dichtbij komt"

Onderwerp: Re: [+ Honeyspots] [SPT] I can go the distance