And all of the sudden there was Light

Dag in dag uit was het weer hetzelfde. Ik sliep tegen de warme buik van mijn moeder aan, luisterde naar alles wat er om me heen gebeurde en eten deed ik vaak. Ze had het vast al gemerkt, hoe groot mijn eetlust was, al maakte het mij niet zo heel veel uit wat ze van me zou denken. Ik wilde gewoon eten, want eten was overheerlijk en ik zou nooit zonder kunnen. Het was iets wat een deel was van mijn leven en wat was er erg aan? Ze had toch genoeg voedsel in haar zitten, anders zou ze het vast al van me afgepakt hebben en het was een goed teken dat dat nog niet gebeurd was. Ik kon er fijn van profiteren, al dat eten, en het was dan ook overduidelijk dat ik heel snel groeide, maar ook alweer een vetlaagje aan het aanmaken was. Het was niet juist tegenover mijn zusje en broertje, maar wat zou het mij wat uitmaken? In mijn hoofd was ik belangrijker dan hun, al zou ik ze dat nog niet kunnen zeggen. Misschien op een later tijdstip. Iets was de me de afgelopen dagen opgevallen, ooit, toen ik nog een pasgeboren kitten was, was alles zo donker. En nu? Nu wordt de wereld om me heen steeds lichter, alsof ik eindelijk de kans krijg om wat meer te zien. Het enige wat me tegenhield waren mijn oogjes, die nog zo dicht zaten dat hoe hard ik het ook probeerde, ze toch niet open gingen. Maar vandaag was anders, vandaag was de dag dat ik eindelijk licht zou zien. Ik voelde het deze morgen al aankomen en nu, in de middag, open ik mijn oogjes en zien ik een troebele wereld om me heen. Even moet ik wennen aan het immense licht dat me aanvalt en sluit ik mijn ogen weer, knipper een paar keer en zie de wereld wat duidelijker. Verbaasd miauw ik en met grote oogjes kijk ik even om me heen. Dus dit is waar ik de afgelopen maan heb gelegen? Mijn ogen glijden over mijn siblings heen, naar mijn moeder en dan naar mijn eigen pootjes. Ik weet niet wat ik ervan moet vinden hoe we eruit zien, is het een mooie kleur die wij dragen? Mijn nog helderblauwe oogjes glijden over de plek om me heen en ik begin met kruipen. Misschien was die plek buiten het nest toch niet zo heel gevaarlijk.. Met een plof val ik weer uit het nest en een verontwaardig gepiep verlaat mijn bekje, voordat ik verder ga met kruipen. Wat zou ik doen?