We can bring it on the floor {Wolfpaw}

Frostpaw

Frostpaw opende voorzichtig haar ogen. Ze lag op haar zij in de sneeuw, in een afgelegen hoekje van het ShadowClan camp. Haar buik bewoog aan een regelmatig tempo op en neer, door haar gecontroleerde ademhaling. Ze was vermoeid van niets doen, ook al ging ze regelmatig het territory wel eens in. Misschien werd het maar eens tijd om op te staan, en wat sociaal te gaan doen. Met een zucht duwde ze haar lichaam recht en slenterde naar het midden van het camp. Daar zou er vast wel iemand haar aanspreken, toch?

+ Wolfpaw

THANKS ♥

We can bring it on the floor {Wolfpaw} Jk7oki

Slaperig rekte ze zich uit. Ze wilde haar droom terug krijgen, maar het lukte niet. Dus stond ze maar op. Wolfpaw gaapte nog eens en trippelde naar de prooihoop. Ze keek naar het kleine stapeltje. Andere katten hadden het meer nodig dan zij, dus pakte ze een rondkruipende huisjesslak. Met haar klauwen verwijderde ze het slakken huisje handig. Ze had zichzelf dit geleerd, om kostbare prooi te besparen. De eerste keer was het walgelijk, al dat slijm. Maar nu was het eetbaarder. En bovendien erg energierijk. Ze keek op toen ze een zucht hoorde en wat sloffende pasjes. Haar ogen boorden zich recht in die van Frostpaw. Respectvol boog ze haar hoofd. Ze schuifelde naar haar toe. Ze wist eerlijk gezegd ook niet waarom ze zo naar haar opkeek, waarschijnlijk iets met haar ouders. "Hallo Frostpaw.", mompelde ze. Ze keek naar de slak aan haar nagel en at hem op. Wolfpaw wist dat het niet zo was, maar ze voelde precies al energie door die hap.

Frostpaw

Wat verderop zat een Apprentice, die respectvol haar kop boog voor Frost. Verward zette ze een stapje in de richting van de poes; Wat was er gebeurd dat ze plots zo respectvol begroet werd? De andere kat kwam naar haar toe geschuifeld, en een tikkeltje achterdochtig zette Fro terug een stapje naar achteren. 'Hallo Frostpaw', mompelde de Apprentice. Oh nee, dit was zo pijnlijk... Ze was de naam van haar vergeten... Ze inspecteerde het katje zo vluchtig en onopvallend mogelijk, misschien kwam ze zo wel terug op haar naam? W... Wo.. Wolfpaw? De kattin staarde een huisjes-loze huisjesslak aan, waarna ze hem op at. Was dat slijmerige spul eetbaar? Het moest echt een vieze smaak hebben..! Ze trok haar bovenlip wat op en haar wenkbrauwen duwde ze zachtjes naar beneden om duidelijk te maken dat ze heb best wel.. raar vond. "Euh, Wolfpaw was het, toch?" Er klonk wel wat onzekerheid in Frostpaw's stem.

OOC; Frost is in de RPG nog niet benoemd tot Med Cat App ;3 Nu maak ik het je lekker moeilijk hééé xD

THANKS ♥

Wolfpaw merkte haar frons op en haar opgekrulde bovenlip. Ze glimlachte. Het was waarschijnlijk een even vies zicht, als hij op het begin smaakte. "Euh, Wolfpaw was het, toch?" De poes knikte. "Helemaal." Ze verzette zich op een gemakkelijkere pose. Bedoeld op Frostpaw te ondervragen. "Hoe gaat het?" 1ste vraag binnen. Zou Frost ook zo veel vragen kunnen verzinnen?

OOC; Oops, heb het aangepast. x'D

Frostpaw

De andere poes glimlachte, waarschijnlijk omdat ze besefte hoe raar ze eruit zag... 'Helemaal', miauwde ze met een knikje toen Frostpaw haar naam gokte. De slak-etende Apprentice verzette zich naar een makkelijkere houding, en ook Fro besloot zich even neer te zetten. Anders kreeg ze misschien weer een kramp in haar achterpoot, waar ze - sinds een drietal dagen geleden - een kleine wonde had. Intussen was ook deze al niet meer zichtbaar. 'Hoe gaat het?', vroeg Wolf. Het poesje haalde haar schouders even op, maar besloot dan toch om een positief antwoord te geven. "Het gaat prima.." Haar maag knorde, en haar gezicht verkromp even. Ze wendde haar blik in de richting van de onvoorstelbaar kleine prooistapel, en besefte dat, als ze zelf geen prooi binnenbracht, ze misschien beter zelf ook geen prooi kon nemen. Frostpaw keek terug naar Wolf, die net een slak op had. "Hoe smaakt dat?", vroeg ze nieuwsgierig. Misschien gaf dat haar wel genoeg energie en kracht om de andere prooi te vergeten? In jagen was ze namelijk niet de beste, en zonder mentor was het moeilijk voor haar om dingen te leren, ook al hield ze van nieuwe dingen bijleren!

THANKS ♥

"Het gaat prima.." Ergens wist ze dat Frostpaw loog. Haar gedachte werd bevestigd door het luide rommelende maag van de poes. Wolfpaw knikte. Gewoon voor respect. Ze zag dat Frost naar de stapel keek. "Hoe smaakt dat?" Ze fronsde eventjes. "Die slak?" Ze glimlachtte. "Eerlijk... In het begin is het echt super walgelijk. Maar daarna went het wel en het stilt je maag." Ze klopte daarbij op haar buikje en keek Frostpaw een beetje trots aan. "Tis ook omdat ik niet echt goed in jagen ben en dan is er meer voor de andere.", gaf ze uiteindelijk toe. Ze vergat haar vragenlijstje en besloot het rustig aan te doen.

Frostpaw

De kattin knikte in haar richting en fronste toen Fro vroeg hoe het smaakte. 'Die slak?', vroeg ze met een glimlach op haar gezicht. Dat beloofde niet veel goeds, of wel dan..? 'Eerlijk... In het begin is het echt super walgelijk. Maar daarna went het wel en het stilt je maag.' Frostpaw hield haar kopje wat scheef en knikte als bevestiging dat ze het wel begreep. 'Tis ook omdat ik niet echt goed in jagen ben en dan is er meer voor de andere.' Dat was ook nét de reden waarom de poes erin geïnteresseerd was. "Ik euh... Ik heb geen mentor. Hij's dood. Ik heb nog geen nieuwe mentor gekregen, en bak nog niets van het jagen, dus leek het me ook wel handig", bekende ze met haar ogen naar haar voorpoten neergeslagen. "Ik voel me al schuldig als ik er nog maar aan dénk, om een prooi te kunnen eten..", gaf Frost toe. Het was helemaal niet fijn om zo'n gevoel telkens weer opnieuw te krijgen. Maar ze wist dat ook zij moest eten, en dat het eigenlijk toch niet helemaal haar schuld was...

THANKS ♥

"Ik euh... Ik heb geen mentor. Hij's dood. Ik heb nog geen nieuwe mentor gekregen, en bak nog niets van het jagen, dus leek het me ook wel handig" Wolfpaw slikte. Wat erg om dit te horen. Zij was ziek geweest bij haar ceremonie en kon dus geen mentor toegewezen krijgen. En ze bakte er al even weinig van als Frostpaw. "Ik voel me al schuldig als ik er nog maar aan dénk, om een prooi te kunnen eten.." Ze knikte. "Ik begrijp het. Ik heb geen mentor, en nu leert een vriendin me dat. Maar ik ben echt een ramp." De sneeuw knerpte onder haar poten toen ze zich een beetje verzette. Echt stilzitten kon ze niet, of toch niet lang. "Daarom eet ik slakken. Ze zijn op den duur wel lekker en overal te vinden zelfs in leafbare.", mompelde ze. Ze glimlachte bij het idee. "Je kan ze zo vinden, wil je er een proberen?"

Frostpaw

Wolfpaw slikte, waarna ze knikte. 'Ik begrijp het. Ik heb geen mentor, en nu leert een vriendin me dat. Maar ik ben echt een ramp', verklaarde de poes. "Ik begrijp je volkomen!", miauwde Frostpaw. De Apprentice, die net als zij mentor-loos was, verzette zich even, waardoor de sneeuw knerpte onder haar poten. Het was een heerlijk, vrij kil, geluid! 'Daarom eet ik slakken. Ze zijn op den duur wel lekker en overal te vinden zelfs in leafbare', klonk Wolf mompelend met een glimlach op haar gezicht. 'Je kan ze zo vinden, wil je er een proberen?' Een... een slak eten..? Zij..? Fro hield haar schouders even op. Ach, het was beter dan niets, toch? "Euh, ik wil er wel een proberen..?", miauwde de poes op een vrij twijfelachtige toon...

THANKS ♥

Frostpaw haalde haar schouders op. Ze keek nogal verbaasd. "Euh, ik wil er wel een proberen..?", Wolfpaw glimlachte bemoedigend en stond dan op. "Ik zal er maar eentje halen." Ze liep naar de prooistapel en duwde de schriele prooien om met haar poot. Een beetje genegeerd keek ze om zich heen. Meteen kreeg ze een paar scherpe blikken van warriors. Ze wist niet echt wat ze moest zeggen dus keek ze weer naar de prooihoop. Helemaal van onder zaten er drie. Ze pakte ze alle drie in haar bek en legde de prooien terug. Met een triomfantelijke blik op de warriors liep ze snel naar Frostpaw. Ze legde de drie slakken in het midden en schoof er twee naar Frostpaw. Eén naaktslak en één huisjesslak. Zij had een huisjesslak. Ze keek nog even naar de warriors en dan terug naar Frostpaw. "Heb je gezien hoe ze kijken? Precies of ik ben een indringer die prooi probeert te stelen." Ze glimlachte kort. "Hier begin maar met de huisjesslak, die zijn het lekkerst." Wolf zei er niet bij hoe je het huisje er af moest doen. Want dan was de kans groter dat ze het mee opat. En dat was best grappig om te zien.

Frostpaw

Wolfpaw zette een bemoedigende glimlach op haar gezicht, en dat hielp best wel. 'Ik zal er maar eentje halen', miauwde ze waarna de poes in de richting van de prooistapel liep. Waarom ging ze nu naar de prooistapel? Dat was net wat ze niét wou doen, prooi eten zonder zelf ooit 'ns wat te vangen... Een paar Warriors hadden blijkbaar dezelfde mening, alleen drukte zij het wel wat anders, en meer overdreven, uit. Maar al snel zag ze dat Wolf iets helemaal anders van plan was, en drie slakken van onder de prooistapel meenam. Dat moest best wel een steek geweest zijn voor die Warriors! De Apprentice kwam terug in Fro's richting gewandeld met de drie slakken tussen haar kaken. Ze wierp nog een blik op de Warriors, waarna ze tegen de poes zei: 'Heb je gezien hoe ze kijken? Precies of ik ben een indringer die prooi probeert te stelen. Hier begin maar met de huisjesslak, die zijn het lekkerst', miauwde ze glimlachend. "Ja, die blikken heb ik gezien!", klonk ze. "Maar oké, daar gaan we dan..." Haar stem klonk vrij twijfelachtig. Ze stak haar nagels uit en prikte een gat in het huisje van de slak en maakte er een kort einde van. Ze prikte met haar nagel door het lichaampje van de slak, zodat 'ie niet teveel zou moeten lijden. Vervolgens trok ze het huisje zorgvuldig van het lichaam van het diertje. Frostpaw opende vol twijfel haar mond, en haalde de slak van haar nagel af. Toen ze op het dier beet, voelde het erg slijmerig! Haar gezicht trok zuur weg, maar het viel nog best wel mee. Ze probeerde zo snel mogelijk te slikken, om niet te veel smaak op te vangen. "Bah!", riep ze uit. Echter voelde ze wel meteen aan dat de slak zeer voedzaam was.

THANKS ♥

"Ja, die blikken heb ik gezien!" Wolfpaw glimlachte. "Maar oké, daar gaan we dan..." Frostpaw peuterde tot Wolfs spijt het huisje eraf. Even leek ze te twijfelen maar stopte het dan in haar mond. Gespannen wachtte ze af op haar reactie. Die was zoals ze verwachtte erg grappig. Eerst keek ze of ze een pot blubber dronk, daarna op iets heel zuur beet en uiteindelijk vielen het woord; "Bah!" Ze grinnikte, maar het ging al snel over in een de slappe lach. De tranen rolde over haar neus. "Dat was ook mijn reactie.", miauwde ze hikkend, voordat er al een tweede lachbui uitbarstte.

Frostpaw

De smaak van de slak was ranzig, en dat was dan nog zachtjes uitgedrukt... Wolfpaw grinnikte, maar al snel ging het over in de slappe lach. Waarom lachte dat wicht haar nu zo uit? Het was niet grappig?! 'Dat was ook mijn reactie', hikte ze. "Daar had je me dan wel even voor mogen waarschuwen?!", snauwde de lynx point poes. Er viel hier helemaal niets te lachen! Het duurde niet lang voor Wolf in een tweede lachbui uitbarstte. Vreselijk geërgerd draaide Frostpaw zich om, en liep in een drafje weg. "Ik blijf niet bij mensen die me uitlachen!", schreeuwde ze over haar schouder naar de lachende Apprentice.

THANKS ♥

~Typische woorden van mijn moeder xD

"Ik blijf niet bij mensen die me uitlachen!" Wolfpaw keek verbaasd naar Frostpaw. Waar was dat nou voor nodig? Ze rende achter haar aan. "Ik lach je niet uit, ik lach je toe.", begon ze. Haar lach was helemaal weg. En de enigste traan drupte nu op de stoffige grond. "Ik vond het grappig omdat ik dat ook zei en dacht. En ook niemand heeft mij dat gezegd. Plus dan zou ik mezelf ook uit lachen." Ze zwiepte met haar staart. Was Frost ooit gepest ofzo?

Frostpaw

De lynx point poes keek even over haar schouder uit nieuwsgierigheid, en zag dat Wolfpaw haar verbaasd aankeek. Ze draaide haar kop meteen terug om toen ze zag en hoorde dat de Apprentice achter haar aan kwam gerend. 'Ik lach je niet uit, ik lach je toe', miauwde de poes. Meteen kwam Frostpaw terug tot stilstand. De ander was meteen weer gestopt met lachen, en had nu een erg serieuze blik op haar gezicht. Er drupte een enkele traan over haar wang, die vervolgens over de stoffige grond sijpelde. 'Ik vond het grappig omdat ik dat ook zei en dacht. En ook niemand heeft mij dat gezegd. Plus dan zou ik mezelf ook uit lachen.' Ja, daar had ze wel een punt. Er waren niet bepaald veel mensen die zichzelf vrijwillig uitlachten, dat was wel een feit. De poes liet haar schouders en oortjes een beetje hangen, en draaide zich om naar Wolf. Frostpaw zuchtte even, waarna ze terug begon te praten: "Ja, het spijt me. Ik reageerde een beetje overdreven. Ik had er wel wat kalmer onder kunnen blijven. Sorry dat ik het wat verkeerd oppakte..." Eigenlijk was het haar fout, en had ze dus echt niet zo overdreven moeten reageren... Hopelijk wilde Wolfpaw het haar vergeven..!

THANKS ♥

"Ja, het spijt me. Ik reageerde een beetje overdreven. Ik had er wel wat kalmer onder kunnen blijven. Sorry dat ik het wat verkeerd oppakte..." Ze haalde nonchalant haar schouders op, maar ergens had die reactie haar kwaad gemaakt. Het had iets geraakt. Wolfpaw schudde de gedachte van zich af. "Het is niets, ik had niet zo moeten lachen.", miauwde ze glimlachend. Ze draaide haar oren heen en weer. "De smaak went wel na een tijdje. Maar je moet nog een slak proberen." Ze keek achterom, naar de slakken. Ze waren al een eindje gekropen en lieten een glimmend spoor achter. Ze draaide haar kop terug naar Frostpaw. "Of niet."

Nonchalant haalde Wolfpaw haar schouders even op. De kattin ging terug naast haar zitten, nu het toch wel weer ongeveer uitgepraat was. 'Het is niets, ik had niet zo moeten lachen.' Er speelde een vriendelijke glimlach op het gezicht van de Apprentice. 'De smaak went wel na een tijdje. Maar je moet nog een slak proberen', miauwde ze, waarna Wolf even achterom keek. 'Of niet.' Frostpaw lachte even, en haalde vervolgens haar schouders op. "Echt ver zullen ze niet geraken aan dat slakkentempo", knipoogde ze. Voorzichtig sloop de kattin achter de trage slak aan. Het was net of ze echt aan het jagen was, alleen had ze wel een érg makkelijke prooi uitgekozen...

"Echt ver zullen ze niet geraken aan dat slakkentempo" Wolfpaw lachte. Het was fijn om een goede vriendin te hebben. Ze keek geamuseerd toe hoe Frost de slak besloop. In een paar hupjes was ze er al. "Komaan, je bent precies zelf een slak.", miauwde ze grappend. Ze dook zelf ineen en besloop de andere slak. Haar jachttechniek was er niet op verbeterd. Ze sloop nog altijd als een éénpotige scheve das.

Wolfpaw lachte even en miauwde grappend: 'Komaan, je bent precies zelf een slak.' De poes richtte zich even op haar vriendin en wendde haar gezicht kort af van haar prooi. "Dat is ook de bedoeling! Ze moeten denken dat ik een van hen ben. Eigenlijk ben ik ze aan het spioneren voor een geheime dienst, maar dat mag je tegen niemand zeggen!" Haar verbeelding begon stilletjes aan los te komen, nu het was bijgelegd met Wolfpaw. Ze begon zelfs zowat haar beste vriendin te worden... Het was niet zo dat ze echt een 'overload' aan vrienden en vriendinnen had, maar er was ook nog Ravenpaw, die ondertussen Ravenheart heette, er was Tallpaw, Acepaw, Snowypaw, ook al zag ze die nog niet echt als vriendin, Leopardpaw,... Ook Wolf dook nu in een jachthouding. Ze begon net als Fro achter een slak aan te sluipen. "Weet je, ik denk dat mijn baas jou ook wel bij de geheime dienst wilt. We zijn de CSS, Cats who Spies Snails", verklaarde ze. Of de naam correct Engels was wist ze niet zeker, ze was tenslotte met een Nederlandstalige familie opgevoed en hoorde eigenlijk bijna nooit andere talen... Maar de kattin wilde haar zo gezegde geheime dienst wel wat uitbreiden. Eigenlijk was zij de baas, maar dat moest Wolfpaw voorlopig nog niet weten... "Er is binnenkort een vergadering, en ik denk dat we gaan uitbreiden. Want alleen slakken bespieden wordt na een tijdje toch maar saai..."

"Dat is ook de bedoeling! Ze moeten denken dat ik een van hen ben. Eigenlijk ben ik ze aan het spioneren voor een geheime dienst, maar dat mag je tegen niemand zeggen!" Wolfpaw spitste haar oortjes. "Vertel.", mauwde ze opgewonden. Al bleef ze doorsluipen. "Weet je, ik denk dat mijn baas jou ook wel bij de geheime dienst wilt. We zijn de CSS, Cats who Spies Snails" Wolfpaw grinnikte. "CSS? Ik?" "Er is binnenkort een vergadering, en ik denk dat we gaan uitbreiden. Want alleen slakken bespieden wordt na een tijdje toch maar saai..." Ze schepte de slak op en bracht hem met een klap op de grond. "Uitbreiden? Hmm ja, ik wil wel meedoen. Misschien kunnen we ook katten bespieden."