Dear sister {Ivykit}

Hij haalde even diep adem en liet nogmaals een zucht uit zijn bekje ontglippen. Waarom was het zo saai? Dit leven was echt te saai. Hij liet zijn blik over de nesten gaan. Zijn oogleden gleden wat over zijn blauw-groene ogen. Hij bekeek zijn ogen iedere dag als er water lag buiten. Hij zag dat ze veranderde. Het enige wat er ook veranderde in dit saaie geval dat ze de nursery noemden... Hij zuchtte en zakte door zijn poten om tegen de koude grond te gaan liggen. Zijn pootjes netjes onder zijn lichaam geplooid. Het was er niet al te vuil... maar het had er properder mogen zijn... Als hij eerlijk mocht zijn...

De kleine kitten lag dicht tegen haar moeder aan en voelde toen plots een kleine beweging in het nest. Nieuwsgierig keek ze op en zag haar broertje Lurkingkit, waarschijnlijk was hij wakker. Zacht kwam ze overeind en sloop ze in zijn richting, om vervolgens op zijn rug te springen. "Boe!" piepte ze met een hoog stemmetje en greens toen naar haar broertje, dat had hij vast en zeker niet aan zien komen.

(flut..)

Hij wiebelde even met zijn oortjes toen hij dacht iets te horen, maar negeerde het toen hij de locatie niet kon vinden en liet toen zijn oogleden over zijn ogen gaan. Hij bleef even zo zitten, tot hij opnieuw iets hoorde. Hij opende zijn ogen langzaam en wiebelde weer met zijn kleine oortjes. Opeens, voor hij iets kon doen, voelde hij een gewicht op zijn rug. Hij liet even een 'umpf' horen, maar reageerde verder niet. Hij kneep een oog toe en keek met het ander omhoog. Hij zag zijn zusje, Ivykit. "Boe!" Zei ze. Lurking rolde op zijn rug, zodat ze op zijn buik terecht kwam en begon haar toen te porren in haar buik, zachtjes. Het was een klein kietelgevecht... Zolang er maar geen anderen kwamen, want anders zou hij soft zijn...