[Open] Forestwalkers, aye? How lovely

Toen de vis uit de rivier sprong, werd hij al snel onderschept door een scherpe klauw die 'm op het droge sloeg. Nadat de langharige kater de vis had doodgebeten en had begraven, ging hij zitten en staarde naar de overkant van de rivier. De andere kant van de grens, buiten zijn territorium, binnen Thunderclans territorium. Zou hij? Ach, waarom niet. Er zou vast wel wat prooi te vinden zijn en de warrior code lapte hij toch vaker aan zijn poot dan het aantal levens van de clanleaders opgeteld. Met een perfectionistische duik sprong hij in de rivier en klom aan de overkant er weer uit. Daar schudde hij zijn lange vacht uit en gaf een paar likken over zijn borst. Thunderfang keek om zich heen en opende zijn bek een beetje om de geuren te kunnen proeven. Ah, eekhoorn. Een delicatesse die je niet vond in zijn eigen territorium.
Thunderfang schudde zijn vacht nog een keer uit en wandelde het territorium in, waar hij al snel op het geurspoor van de eekhoorn zat. Voorzichtig sloop hij over de met bladeren bedekte grond, maar het mocht niet deren, iets of iemand trok de aandacht van het pluizige beestje, die met een rotvaart er van tussen ging. "Vervloekt," mompelde de langharige kater, terwijl zijn blauw/groene ogen de omgeving in de gate hielt. Had Thunderclan hem nu al gevonden?

Algauw dreef de overduidelijke geur van Riverclan zijn neus binnen. Met eerder een nieuwsgierige blik en vernauwde amberkleurige ogen baande hij zich een weg in de richting vanwaar de geur afkomstig was. De varens waar hij door stapte doken uiteen voor zijn brede gestalte en met imposante passen betrad hij de plek waar zich ook nog een andere, onbekende krijger bevond. Deze leek achter een prooidier te hebben aangezeten, dat bleek toch uit de manier waarop deze vloekte. "Slechte jacht gehad?" Gromde hij met diepe stem terwijl hij zijn blik op de vijandige krijger priemde. Dit toonde nog maar eens aan dat die Riverclan mormels alleen maar goed waren om te vissen, het echte werk konden ze niet. Want wie kon er nou geen simpele eekhoorn vangen? Maar goed, hij was al blij dat deze oen het prooidier niet te pakken had gekregen.

De geur van Thunderclan, ze hadden hem dus inderdaad al gevonden. Thunderfang zuchtte zachtjes en draaide zich om, waar hij een grote grijze kater vond. De kater leek iets jonger dan hem te zijn, maar hij wist dat je daar niets van kon afleiden. "Het ging goed, totdat jouw lompe kop erbij kwam," snoof hij naar de kater, terwijl hij zich omdraaide. "Dus, shu, ga maar weer, dan kan ik door gaan," miauwde hij vervolgens, alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat hij op andermans terrein stond te jagen. Of eigenlijk was het dat ook wel voor hem. Zonder de kater nog een blik te gunnen, draaide Thunderfang zich om, om aanstalten te maken om weg te lopen.

De kater leek te zuchten toen hij zich omdraaide, maar het enige wat Graystripe zelf deed was hem op een kille manier aankijken. "Het ging goed, totdat jouw lompe kop erbij kwam," Een grijns kwam op zijn gelaat te staan. Hij kon wel zeggen wie hier de lompe was, maar aangezien hij niet het type was dat ronduit beschuldigingen ronddeelde, zweeg hij. "Dus, shu, ga maar weer, dan kan ik door gaan," Vervolgde de kater, waarna Graystripe met behulp van enkele grote sprongen zich voor de kater wist te plaatsen en behendig zijn weg blokkeerde. "Ik ga pas als ik jouw kop aan de overkant van de rivier zie, en zelfs dan zal ik nog blijven. Weet je waarom? Omdat dit Thunderclan territorium is. En volgens mij ben jij geen Thunderclan kat." Klonk zijn stem, vrij gevaarlijk terwijl hij zijn samen geknepen ogen in die van de kater priemde.

Geïrriteerd rolde de kater met zijn ogen, terwijl hij een poot tegen een voorpoot van de Thunderclanner legde en hem met een zachte duw aangaf dat hij opzij moest gaan. "If you don't mind me, I was trying to hunt here," mompelde hij rustig, waarna hij langs de kater heen liep. "En nee, bij mijn weten ben ik geen Thunderclan kat nee. Maar dat betekend niet dat ik zo maar naar een random boskat ga lopen luisteren, sir," kwam er daarna achteraan. Hij snoof eventjes en toen 'ie merkte dat de kater niet op zij ging, ging hij maar gewoon zitten. "Wat wil je nou eigenlijk van me? Ik ga toch niet van "jou" terrein af," vroeg hij kalmpjes aan de kater.

Hij moest toegeven dat er een rilling door zijn lichaam heen ging toen de vijandige kater het waagde zijn poot zomaar aan te raken, en hem nadien ook nog uit de weg te duwen. Zijn ogen gingen nog net iets vernauwder staan toen de kater gewoon aangaf dat hij verder ging met jagen. "Als je niet luistert, dan zul je moeten voelen." Siste hij scherp waarna hij zich afzette en met ontblootte nagels op de kater stortte. Hij wist zich vast te klampen door zijn klauwen in het vlees van de kater te slaan en met een grauw plantte hij zijn tanden in de schouder van de kater. Niemand kon dit toelaten, hij verschoot er om eerlijk te zijn van dat deze Riverclan kat vijandelijk gebied zomaar betrad zonder er echt bij stil te staan dat dit recht tegen de code indruiste.