We seek for the truth {Firestar}

Zijn grijze poten voelden zwaar aan bij iedere stap die hij zette. Sinds dat hij Swiftheart nog eens tegen het lijf was gelopen was al het geluk dat hij op die korte tijd had gevoeld uit zijn lichaam verjaagd. De gebroken manier waarop ze zich had opgesteld, de blik die ze hem had toegeworpen.. En dan had hij haar nog niet eens gezegd dat hij zonet kittens had gekregen met een Riverclan poes. Oh, hij zou nog liever naar Starclan gaan dan het haar te vertellen. De brede, langharige grijze kater dwong zichzelf om halt te houden toen hij de bekende vuurrode pels van een kat zag verschijnen, welke hij herkende als Firestar. Het was lang geleden, veel te lang geleden. Hij wist dan ook af van het rare gedrag dat de Clanleader sinds enkele manen terug vertoonde. Maar hij maakte er niet zo'n gedoe van, of nu tenminste nog niet. Graystripe had alleen nog maar de geruchten gehoord, en had de kater zelf nog niet bezig gezien. "Hallo Firestar," Miauwde hij dus maar op een vriendelijke, maar alsnog respectvolle manier. Eens zien waar iedereen het de laatste tijd over had. Als de geruchten niet klopten, dan wist hij alleen maar dat degene die deze geruchten had verzonnen niets afwist van respect. Maar hij durfde nog niet te oordelen, het was gewoon veel te lang geleden. Iedereen kon veranderd zijn in de tussentijd.

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

De laatste tijd hield hij het gewoon niet meer vol in het kamp. Niet zozeer omdat hij zich veel aantrok van de beledigde en beschuldigende blikken die de katten hem gaven, maar meer omdat hij het totaal niet meer zag zitten om zich te mengen met alles. Wanneer hij in het kamp was dacht iedereen dat ze gewoon elk moment voor zijn neus konden opduiken om even een leuk gesprek te gaan voeren, zelfs nu nog. Meestal vroegen ze hem dingen over zijn gedrag, wat hem al helemaal niet goed zinde. Alsof hij de eerste de beste kat uit de Clan zou gaan vertellen wat er allemaal mis was. Dat zat er echt niet in. Daarom bevond hij zich ook vandaag in het bos om te jagen en wat te patrouilleren. Daar had je op zich niemand voor nodig. Terwijl hij, in gedachten verzonken, door stapte, doemde er plots een grijze vacht op tussen de vers groene blaadjes. Graystripe begroette hem niet anders dan hij normaal zou doen, hoewel het niet zo was als vroeger. Toen ze nog echt vrienden waren geweest. Al voor hij leider was geworden was die vriendschap verwaterd. Misschien lag het aan Shadowrose, misschien niet. "Graystripe" mompelde hij ter begroeting. Het was hard genoeg om te verstaan, maar het klonk allemaal niet zo vrolijk en enthousiast.

WORDS ### TAGS Graystripe NOTES None

Zijn amberkleurige ogen hielden het gestalte van de vuurrode kater in de gaten. "Graystripe" Het klonk allesbehalve vrolijk of enthousiast, maar dat negeerde hij voor nu. Hij moest nog niet oordelen, en trouwens, als hij zich teveel ging fixeren op het gedrag van de leider, dan zou hij sowieso geen nieuw leven in hun vriendschap kunnen blazen. "Hoe is 't ermee?" Vroeg hij dan maar vriendelijk, zonder zijn blik van hem af te slaan. Het was te lang geleden, wat er voor zorgde dat hij niet meer goed wist hoe hij zich moest gedragen rond de kater.

{Sorry voor late reactie! :C}