MOMMY!

De kitten deens achteruit toen de veel grotere kitten een paar dreigende stappen naar haar toe deed. Haar oortjes lagen naar achteren en de grijzige kitten gromde naar haar. "Blijf voortaan uit mijn buurt, witje!" snauwde deze en het poesje voelde de wand van de nursery tegen haar rug aan. De kater liet zijn tanden zien en haalde toen uit naar haar kopje. Ze voelde de nageltjes in haar wang en begon opslag te huilen. Ze proefde de smaak van bloed in haar mond omdat de kleine wond op haar wang een beetje bloedde. De andere kit rende weg, en liet haar huilend achter. "Mammiee!"

{Snowynight first}

Haar zicht was vervaagt door de tranen die over haar wang heen rolde, en de wond deed alleen nog maar meer mijn door de zoute tranen die erin drupte. "Mammiee!" schreeuwde het poesje opnieuw en ze huilde verder. Het deed pijn. "Sshh.. Ik ben er al.." murmelde de warme stem van haar moeder toen liefkozend. Ze voelde hoe er een tong over haar wang heen raspte waar de duidelijke nagels van een andere kitten stonden. "Mammie.." piepte ze nog een keer zachtjes, tranen biggelden nog altijd uit haar wangetjes. Zowel van de schrik als van de pijn.

"Sshh.. Ik ben er voor je.. Geen zorgen.. Er kan je niks overkomen nu.." murmelde haar moeder en nog altijd een beetje zacht snikkend duwde ze zich in de warme, veilige vacht van haar moeder. "Zeg.. heb ik jou al eens verteld hoe papa vast heeft gezeten in de modder?" Ivykit keek op met betraande oogjes en schudde toen haar kopje. "Modder.." mauwde ze toen zachtjes, een nieuw woordje uitsprekend. "Wie was modder?" klonk haar zachte stemmetje toen en ze veegde haar traantjes weg.

"Modder.." mauwde haar moeder toen zacht. "Modder is zand met water.. het is zacht, nat en het plakt een beetje. Als je voorzichtig loopt, kan er niks gebeuren. Maar papa was erin gesprongen en kon er niet meer uit komen." Een kleine glimlach kwam op het gelaat van de kitten, duidelijk geamuseerd door dit verhaaltje. "Dus we hebben hem eruit moeten trekken. Zijn poten en buik was helemaal donkerbruin," snorde haar moeder toen. Ivykit grinnikte een keertje bij het aanzicht van haar vader met een vreemd gekleurde buik. Hoe zou haar moeder eruit zien met modder? En zijzelf? "Jij ook ooit in modder gevallen?" mauwde de poes toen.

"Hmm.." mompelde haar moeder toen, terwijl Ivykit haar met grote oogjes aankeek. "Nee, ik geloof het niet," mauwde haar moeder en keek haar glimlachend aan. "Ik was altijd al de wat voorzichtigere van ons twee, denk ik." De kitten snorde en duwde zich tegen haar moeder aan, daar waar het veilig was. "Jij vroeger Schnowykit? Net als ik klein?" Vroeg ze en keek haar moeder toen met grote, nieuwsgierige oogjes aan. Zou haar pappa Thrushkit zijn geweest?

"Ja, dat klopt," snorde haar moeder en Ivykit keek haar met grote oogjes aan. "Vroeger was ik Snowykit. Papa was Thrushkit," legde haar moeder haar uit, terwijl de kit met grote oogjes toekeek. "Over een paar manen ben jij Ivypaw," mauwde haar moeder toen. De kitten keek wat glazig voor zich uit. Ivypaw.. "Ivypaw.." murmelde ze half in zichzelf en keek toen weer met grote oogjes naar haar moeder. "Windpaw.. Emberpaw.. Lurkingpaw.. Woodpaw.. Dawnpaw.." Ze keek haar moeder toen met grote oogjes aan, was het zo goed?

"Nog maar een paar manen en dan mogen jullie naar een nieuwe den en mogen jullie leren om warriors te worden," snorde haar moeder zacht en Ivykit keek haar met grote oogjes aan. "Kijk je ernaar uit? Jullie worden allemaal al zo groot.. Ik ben trots op jullie.." murmelde ze vervolgens weer. Ivykit zonk even weg in haar eigen wereldje. "Wawriors.." mauwde ze zachtjes, dromend in zichzelf. "Ikke grote wawrior worden, net als mama!" piepte ze toen weer en keek haar moeder weer aan, Ivykit was weer bij de les nu.