<S>T<A>Y> {OPEN}

Met trage stappen bewoog de poes zich voort, haar lichte ogen tuurde over het gebied heen, om alles te kunnen zien. haar gedachten's waren echter niet bij de tijd waar ze inzat en zelfs een eekhoorn liet haar niet opkijken. Ratbite was hier niet eens om te jagen, zo was ze niet. Enkel om na te kunnen denken, zonder clangenoten tegen te kunnen komen. De grijze poes was verward geraakt door gevoelens, gevoelens voor een bepaalde kat. Ashdrizzle. Hij had al iemand, Fawnstep, ze hadden zelfs kittens. Ach, als ze had gezien wat er tussen die twee had afgespeeld, was het nooit zover gekomen. Maar zover was het dus wel gekomen. Had ze die gevoelens toen kunnen negeren? Of was dit gevoel iets wat niet zomaar wegging?Ratbite versnelde haar pas en liep rechtdoor, het maakte haar niet uit welke kant ze opging. Niks maakte nu nog uit. Niks. Enkel hij. Maar hij was niet voor haar. Ratbite stond stil en keek naar het gras onder haar, waar was ze? Ze keek om zich heen en zag dat ze het niet herkende. Verdwaald, fijn. Toch voelde ze zich niet verdwaald, als ze gewoon dezelfde kant opging als waar ze vandaan kwam, kon ze vast wel weer terugkomen. Ze wou niet terug, nog niet, maar ook niet verder gaan. Ratbite zuchtte en ging liggen.

De laatste paar dagen had Nimblepaw genoeg gehad van het kamp. Er was niks gebeurd, en ze had geen problemen met bepaalde katten. Eigenlijk was er geen enkele reden voor Nimble om zo graag weg uit het kamp te willen, maar toch voelde ze de sterke drang om iedere ochtend weer het kamp uit te lopen. Ook deze morgen had ze in een rechte lijn naar de grenzen van het territorium gelopen, uit het gebied gestampt en op weg gegaan naar de clanloze gebieden. Ze spraken haar aan, en vaak vond ze de ontmoetingen met andere katten, zowel andere clankatten als roguesen kittypets heel interessant. Ze hadden wat andere gebruiken, en ook al waren het allemaal katten en waren ze verschillend volgens de warrior code, Nimble begon in te zien dat veel van de clankatten hetzelfde waren. Ze waren alleen op een andere manier opgegroeid.
Deze keer was ze terecht gekomen bij het rogue territorium. Het was geen officieel territorium, omdat er geen clan leefde. Maar vaak claimden de rogues het gebied toch en markeerden hun grenzen.
Ze zag dat ze niet de enige was die hier naartoe was getrokken. Een enkele kat -verder was er niemand in de omgeving te bekennen- lag tussen het gras en staarde voor zich uit. Ze snoof. Shadowclan! Dat vond ze meestal leuk. Ze liep op de poes af en bleef veilig op een afstandje staan. "Hey," zei ze vriendelijk en glimlachte. "Kan ik bij je komen liggen?"

Ratbite werd uit haar gedachte gehaald door een rooie vacht. Verbaasd keek ze op en zag een jonge poes naar haar toe komen. Thunderclan. Het was nog maar een jonge Apprentice. Toch zette Ratbite haar vacht omhoog en keek loerend en afwachtend naar de poes die nu naar haar toeliep. Ze hield halt op een afstandje en Ratbite liet haar vacht wat zakken. "Hey,"zei de poes vriendelijk.. "Kan ik bij je komen liggen?"door de verbazing liet Ratbite nu haar vacht helemaal zakken en ze knikte maar. "Dat is goed"zei ze enkel, nog steeds wat verbaasd. Ze wachtte op de poes en ging wat beter liggen. "Zeg eens, denk jezelf dat je bij iedere kat kan vragen of je bij diegene kan liggen. Zelfs al ben je op niemandsland?"De vraag was niet streng bedoeld, vooral nieuwsgierig. Ze was nieuwsgierig waarom deze poes dacht haar te kunnen vertrouwen.

Dat is goed. Mooi, dacht Nimblepaw. Ze glimlachte bedankend en ging naast de poes liggen. Niet te dicht bij haar, dat zou toch een beetje ongemakkelijk zijn. Ze rekte zich even uit en legde haar kop daarna op haar poten. "Nee, dat denk ik niet," gaf ze eerlijk toe. "Maar je leek kalm, en we zijn allebei niet op vijandig gebied. Dus er iets geen directe reden om vijandig naar elkaar te doen." Ze realiseerde zich dat niet helemaal waar was. De spanningen liepen tegenwoordig hoog op en ze had gehoord dat Tallpaw al in de problemen was gekomen door te vriendelijk om te gaan met een kat uit de Windclan. Dus Nimble wist dat ze voorzichtig moest zijn met katten uit andere clans. Maar toch.. haar ervaringen met andere clankatten, en dan vooral de Shadowclan, waren positief. Vaak had ze geweldige ontmoetingen gehad, en langzaam maar zeker was ze Shadowclankatten meer gaan vertrouwen. "En je bent van de Shadowclan. Er zijn vast Shadowkatten die voldoen aan de beschrijving waar iedereen in gelooft, namelijk dat jullie gemene moordmachines zijn ofzo, maar ik ben erachter gekomen dat dat niet klopt. De meeste van jullie zijn hartstikke aardig."

"Nee, dat denk ik niet,"gaf de poes toe, Ratbite glimlachte opgelucht, "Maar je leek kalm, en we zijn allebei niet op vijandig gebied. Dus er iets geen directe reden om vijandig naar elkaar te doen." vervolgde de poes opeens. Ratbite keek wat verbaasd op, was dat wel de waarheid. Ach, ze was al blij genoeg dat een poes gewoon vertrouwen in haar kon geven, ook al was ze van een andere clan en hadden ze elkaar nog nooit eerder ontmoet. Zeker met dat gedoe met de andere clans, vooral de Windclan.. "En je bent van de Shadowclan-Dat liet Ratbite weer verbaasd opkijken-. Er zijn vast Shadowkatten die voldoen aan de beschrijving waar iedereen in gelooft, namelijk dat jullie gemene moordmachines zijn ofzo, maar ik ben erachter gekomen dat dat niet klopt. De meeste van jullie zijn hartstikke aardig." zei de poes opeens. Ratbite zuchtte, "Misschien ben je toevallig steeds de aardige versies van ons tegengekomen, maar zo zijn we niet allemaal. Je moet nog steeds oppassen met wie je het hebt. Bij mijn clan, maar ook bij jou clan en de andere clans"vertelde ze verstandelijk aan de rooie poes, waarvan ze benieuwt was geworden naar de naam. "Hoe heet je?"vroeg ze."Als je je naam niet wilt vertellen heb ik daar begrip in, maar dan zwijg ik ook over de mijne. Eerlijke kansen,hé"vervolgde ze direct daarna, ze wou de poes niet dwingen om haar naam te vertellen, hopelijk was dat duidelijk.

Nimble knikte langzaam. Ze wist wel dat ze niet alle katten uit andere clans kon vertrouwen, dat had ze ook al gemerkt. Maar haar ervaring was ook dat als ze rustig bleef en duidelijk maakte dat ze nooit kwade bedoelingen had, dat de sfeer meestal ontspannen was. Ze werd niet altijd vrienden met die katten, maar soms ook wel, en die vriendschappen waren net zo waardevol voor haar als de vriendschappen binnen de Thunderclan. "Ik weet het," mompelde ze. "Maar zijn er echt van dat soort.. slechte.. katten in de Shadowclan? Of in de andere clans? Behalve in de Bloodclan." Ze had wel eens katten van de Bloodclan ontmoet, en die ontmoetingen had ze niet fijn gevonden.
"Ik ben Nimblepaw," stelde ze zichzelf voor. "Ik heb er geen problemen mee mezelf voor te stellen," lachte ze. Vooral bij deze poes had ze er geen problemen mee; ze leek oké.