You shouldn't be afraid of the dark {open}

Een lichte zucht gleed uit de bek van Sushi terwijl ze weer draaide op de plek waar ze altijd sliep. Haar ogen waren gesloten maar slaap wou gewoon niet bij haar opkomen. Misschien moest ze even een stuk gaan lopen. Ze tilde haar kop op en rekte zich uit waarna ze geheel op stond. Net als altijd schudde ze haar vacht uit voor enkele zandkorrels waarna ze even kort luisterde. Niets bijzonders. Rustig liep ze naar de uitgang van het hol en keek even langs de gang. Met kalme passen vervolgde ze haar weg hun kamp uit tot ze boven de grond kwam en zich door de rozenstruiken duwde. Ze kon hier prima zien at er om haar heen was ookal was het donker. Haar ogen waren goed en de sterren leken erg licht te zijn. Zonder twijfel zette ze en drafje in tot de rand van hun gebied. Hier liet ze zich rustig door haar achterpoten zakken en keek omhoog. Wij ze ook was, sterren bleef ze mooi vinden. Ze was niet bang voor het donker, andere zouden er oo niet bang voor moeten zijn. You shouldn't be afrai of the dark, you should be afraid what's inside it. She was inside it.

Eenmaal, andermaal, open

De witte kater rolde zich tot een strakke bol. Hij kon de slaap niet vatten al was hij overdag zo vermoeid. Een geritsel deed hem opkijken. Door de rozenstruik waar hij zich had genesteld liep een poes. Ze was redelijk groot en ze was om eerlijk te zijn niet mis. Hij stond nieuwsgierig op en volgde haar. Op een veilige afstand zodat ze hem niet kon zien. De poes ging zitten en hij was verbaasd toen ze haar kop oprichtte om naar de sterren te kijken. Sough ging er naast zitten en keek volgde de blik van de poes. "Vind je sterren mooi?", vroeg hij zonder enige emotie in zijn stem.

De licht beige poes geloofde niet in het zogenaamde Starclan van de clanpoesies, maar de sterren waren nog wel mooi om te zien. Iedere kat had wel iets wat ze mooi vonden om te zien. Maar lng had ze er niet van kunnen genieten of een stem klonk naar haar. "Vind je sterren mooi?" Verbaast keek ze om naar de kater en keek toen achter zich. Waar kwam hij vandaan, hoe kon het dat ze hem niet had geroken. "Betere vraag, wat doe jij hier, dit is het gebied van de Terror Claws" sprak ze, de naam van de groep met een trotse ondertoon.

"Betere vraag, wat doe jij hier, dit is het gebied van de Terror Claws", reageerde de poes. Hij hoorde een trotse ondertoon in de naam van de groep. Sough keek om zich heen en hield dan zijn schouders op. "Rondwandelen.", mauwde hij droogjes. Hij hield de blik van de poes vast. Het was best grappig, ze hadden dezelfde ogen. Behalve dat die van haar veel specialer waren. In zo'n vacht had hij eerder bruine of groene ogen verwacht. Het stoorde hem wel echter dat hij omhoog moest kijken en zij omlaag.

Ze keek neer op het katertje die om zich heen keek. "Rondwandelen." antwoordde hij simpel. Sushi zuchtte even. Ze werd moe van katten die dat maar bleven proberen. "Foute gebied, ga maar ergens anders zoeken om rond te lopen" sprak ze simpel terug en keek weer omhoog. Even wachtte ze voor ze weer naar het katertje keek. Hij had net zulke blauwe ogen als haar zelf. Niet dat het haar wat boeide, maar het viel op.

"Foute gebied, ga maar ergens anders zoeken om rond te lopen" Sough wiebelde met zijn oortjes. Hij was niet van plan om weg te gaan. Nog niet alleszins. Hij haalde zijn schouders dan maar op. "Ik blijf hier wel een tijdje. Tot morgen." Hij wierp een kille blik op de poes. "Maar ik ben op ander gebied dus ik kan niet jagen." Sough grijnsde waardoor er lange tanden tevoorschijn kwamen.

"Ik blijf hier wel een tijdje. Tot morgen." sprak de het katertje. Ze hield haar eigen blik kil en hij deed dat ook. "Maar ik ben op ander gebied dus ik kan niet jagen." sprak de kater. "Gehecht aan grenzen?" vroeg ze. Even keek ze weg van hem, recht voor zich. Ze had geen zin om hem aan te vallen, daarbij was hij daar te klein voor, ze hield van vechten met grotere katten. Daarbij had zij er zelf gewoon geen zin in. Als hij morgen maar weg zou zijn.

"Maar ik ben op ander gebied dus ik kan niet jagen." Hij grinnikte. "Niet echt. Ik heb zelf geen territorium." Hij keek weer naar boven, naar de glinsterende sterren. "Ik leef zo'n beetje overal." Zijn staart zwiepte heen en weer terwijl hij een zijdelingse blik wierp op de poes. "En dat kan best hier. Hier is genoeg voedsel en onderdak." Hij wachtte eventjes voordat hij zijn zin vervolgde. "En gezelschap."

De blauwe ogen keken weer rustig naar boven terwijl ze naar de kater luisterde. "En dat kan best hier. Hier is genoeg voedsel en onderdak." Sushi richtte haar blik weer naar de kater glijden. "En gezelschap." ging hij verder. Sushi grijnsde even en verplaatste zich zodat ze recht naar hem toe zat waarna ze hem even beter bekeek. Hij leek fluffy, maar iedereen met een lief uiterlijk kon gevaarlijk zijn. Ze keek naar wat daat onder lag. Even wachtte ze en keek toen hun gebied in. "Ik raadt je aan eens op zoek te gaan naar Gravepath, een grote rode kater. Hij is de leider van de terror claws. Wie weet kom je wel in hetzelfde hol te slapen" miauwde  ze. Ze zei dit echt niet tegen veel katten. De meeste stuurde ze weg, of dode ze. Maar deze kater leek haar wel interresant, misschien dacht Gravepath daar hetzelfde over.