My heart still beats

Zijn amberkleurige ogen keken wat vertroebeld voor zich uit, ook toen een ijzige wind door zijn vacht heen sneed keek de kater niet op. Zijn gedachten waren nog steeds bij het moment dat hij Innerghost bij een andere kater had zien liggen. Dus de poes was echt van plan om hun relatie zo snel op te geven? Flamepath zuchtte eventjes en keek naar zijn poten, niet reagerend op de naderende pootstappen van een poes.

+ Firewood

Met een onrustige blik en zwiepende staart keek ze ietwat geïrriteerd naar de vlieg die constant rond haar kop aan het draaien was. Ugh… Irritant beest. Ze sloot even haar ogen en probeerde haar kop naar beneden te brengen. Maar al snel was het gezoem terug. Woest sprong ze overeind en sloeg ze even naar de insect. Het was wel meteen raak en hij stortte zo neer. Maar natuurlijk was dat niet de doodklap geweest voor het diertje. Wild spartelend en verward bleef het liggen. Firewood keek er even naar, voordat ze haar poot erop zette en het uit zijn lijden verloste. Starclan toch… Waarom bestonden er zo'n dieren? Ze zuchtte even en sloot daarbij kort haar ogen. Maar al snel opende ze terug en zag ze opeens een kater met vuurrode pels. Hij keek niet op, zag er afwezig en nogal depri uit. De warior stond op en liep met rustige passen op hem af. Haar ogen stonden kalm en waren gericht op de warrior voor haar. Al snel bevond ze zich in zijn bereik en ze keek ietwat bezorgd naar de oudere kater. Zonder iets te zeggen ging ze naast hem zitten, rustig en vooral heel behoedzaam. "Flamepath, toch?" zei ze op een zachte toon. Haar amberkleurige ogen zochten de zijne, hopend dat hij ging opkijken.

Zodra hij naderende pootstappen hoorde begonnen zijn oortjes zenuwachtig te wiebelen. Innerghost? Hoop rees in hem op, maar zijn hoop werd algauw de grond in geboord toen hij een roodkleurige poes op hem af zag lopen. "Flamepath, toch?" Hij knikte zachtjes en voordat ze zich schuldig zou voelen, wisselde hij de teleurgestelde blik om voor een neutrale. "Ja, en wie mag jij zijn?" Vroeg hij, oprecht nieuwsgierig terwijl hij zijn amberkleurige ogen op de poes gericht hield. Gezelschap kon nooit kwaad, maar alsnog wou hij nu liefst even alleen zijn. Maar het klonk zo gemeen om haar gewoon weg te sturen, en dus liet hij de situatie voor nu gewoon zijn.

De kater knikte en ze zag wel hoe zijn blik verwisselde. De kattin hechte er nog geen aandacht aan, maar als het veel zou gebeuren, zou ze hem er wel over aanspreken. Hij kon gerust eerlijk zijn hoor, ze ging zich niet schuldig voelen als hij haar weg wilde hoor. "Ja, en wie mag jij zijn?" Ze toverde een hartelijke lach tevoorschijn en keek hem met glanzende ogen aan. "Firewood," zei ze op een opgewekte toon. Ze ontmoette zijn mooie ogen en knipperde een paar keer voordat ze het oogcontact brak en even kort voor haar uit keek. Daarna keek ze hem terug aan, haar blik neutraler, haar lach kleiner, maar nog steeds warm. "Hoe was je dag?" ze wilde gewoon even het gesprek aan de gang krijgen. Misschien zou de kater zijn problemen dan wel vergeten.

Hij had ondertussen al de moeite gedaan om zijn aandacht op de poes te fixeren, maar na enkele minuten gaf hij op en gleed zijn blik weer richting het aard oppervlak. "Firewood," Miauwde de poes, waardoor zijn snorharen even trokken en zijn oortjes wiebelden. "Mooie naam," Merkte hij op, waarna zijn blik over het kamp gleed. Het was redelijk stil, maar dat kwam vast omdat de meeste krijgers er of te wel met hun apprentice op uit waren getrokken, of ze waren gaan jagen. Maar aangezien hijzelf hier momenteel niet de puf voor had, was hij gaan nietsen in het kamp. "Hoe was je dag?" Klonk het als volgt, waardoor hij uiteindelijk toch even opkeek en haar neutraal aankeek. "Ik heb niet echt veel gedaan, om eerlijk te zijn." Een onschuldige glimlach wist zich rond zijn lippen te plaatsen toen hij haar aankeek. Het was niet fraai om als warrior niks te doen, maar de kater kon het voor nu gewoon niet. "En die van jou?" Vroeg hij vervolgens, oprecht nieuwsgierig.

Toen de kater haar prees om haar naam kon ze het niet laten even kort te snorren en dankbaar te knikken. Ze was er zelf wel erg trots om... Maar dat liet ze meestal niet merken... Ze had de naam gekregen om haar vlammende pels als jonge kit en het achtervoegsel stond in teken van haar bruine ogen. Ze vond wel dat het goed gekozen was. Het was toepasselijk. Toen haar vraag luidde zag ze eindelijk zijn amberkleurige ogen. Ze lachte even naar hem en toonde hem een zachte blik. "Ik heb niet echt veel gedaan, om eerlijk te zijn." Ze knikte even naar hem. Hij had waarschijnlijk geen apprentice. Dat lachje hoorde er echt bij en ze knipperde een paar keer met haar ogen naar de kater. "En die van jou?" Ze knikte even. "Leeg," Gaf ze ook eerlijk toe. "Ik kon niemand vinden om samen mee te jagen... En bijna iedereen die ik ken was al uit jagen toen ik wakker werd... Of ze waren gaan trainen," Ze liet haar blik langs de uitgang gaan toen er opeens haar iets te binnen schoot. "Misschien... Kunnen we wel nog iets doen?" Ze keek hem even aan. "Wat dacht je van een korte wandeling langs de Windclan grens?" Ze keek hem even kort aan. "Kom op, dan hebben we toch nog iets gedaan."

Hij wist zijn blik op de poes gericht te houden en spitste zijn vlammende rode oortjes toen ze begon te praten. Een grijns kwam op zijn gelaat te staan bij haar woorden. Ze had zelf dus ook niet veel gedaan? Dan waren ze met tweeën. "Wat dacht je van een korte wandeling langs de Windclan grens?" Miauwde ze plots, waardoor Flamepath haar ietwat onzeker aankeek. "Kom op, dan hebben we toch nog iets gedaan." Vervolgde ze algauw. De rode kater zuchtte even, stond nadien op en strekte zijn poten uit. "Oké dan, misschien kunnen we onderweg dan nog wel iets vangen." Miauwde hij instemmend terwijl zijn blik richting de kamp uitgang gleed, zolang ze Innerghost en Leopardgaze maar niet tegenkwamen...