[+Emberkit] Can you hear de silence, can you see the dark?

"I'm scared to get close, and I hate being alone
I long for that feeling, to not feel at all
The higher I get, the lower I'll sink
I can't drown my demons, they know how to swim .."

De kleine pootjes met heel erg licht grijze streepjes, nauwelijks zichtbaar, porden wat doelloos in het rond. De eigenaar van de pootjes, Dawnkit, probeerde een zusje of broertje actief te krijgen, zodat hij een gesprek kon proberen te voeren. De grijze kitten zat een beetje te nietsen, en besloot toen maar te porren tegen de kitten naast hem. Wie was het? Niet Woodkit of Lurkingkit in ieder geval. Zacht duwde hij tegen de kitten's flank. "Embejkitj?" vroeg hij zacht.

Zoals bijna altijd lag ik rustig te slapen, toen een beweging naast me mij wekte. Een klein porretje in mijn zij deed me afvragen wie het was, eb even hief ik mijn kopje. Het was vast een van mijn broertjes of zusjes. "Embejkitj?" Het vage geluidje verraste me wel een beetje. Kon mijn broertje al praten? En hoe wist hij mijn naam? Ik piepte eventjes, om te laten merken dat ik het was, maar met woorden reageren kon ik nog niet. Ik vertrouwde op mijn gevoel en kroop een beetje naar het broertje toe dat me zojuist had aangesproken, tot onze kopjes elkaar raakten. Ik mocht hem wel, nu al!

Het kopje van de andere katertje raakte het zijne aan, en een zacht geludije ontsnapte aan Dawnkit's mond. De grijze kitten mompelde wat onzin, en probeerde om te draaien. Kon hij maar zien! Emberkit leek hem nu al een leuke broer, en met een blij gevoel wist Dawnkit dat hij die binnenkort zou kunnen zien.

+Flut, zo sorry :$

Gestommel maast me kondigde aan dat mijn broertje wat bewoog, en een paar onverstaanbare woordjes klonken in mijn oortjes. Ergens was ik een tikkeltje jaloers. Ik wilde ook kunnen praten, en zien, en rennen, en spelen, en dingen doen! Niet alleen maar saai in dit nest liggen. Maar ergens vond ik het ook fijn hier, zo vertrouwd. Deze tegenstrijdige gedachten brachten me in de war, dus dacht ik er niet meer over na. Ik richtte me weer tot mijn broer en piepte speels. Ik wilde hem beter leren kennen!

Hij hoorde zijn broertje speels piepen, en Dawnkit schudde zijn kopje even. Als hij speels was, dan kon hij dat ook! Met een 'mrauw' porde hij met zijn pootje tegen Emberkit, en piepte vervolgens vriendelijk. Hij vond Emberkit nu al een toffe broer!

Een speelse mauw klonk in het nest, en ik mauwde speels terug. Ook na een porretje in mijn zij deed ik weer hetzelfde terug. Speeeeleeeeen! Enthousiast hief ik mijn kopje, en begon ik te kruipen. Uiteindelijk botste ik met mijn kopje tegen hem aan, maar ik bleef kruipen. Zo kwam ik uiteindelijk op mijn broertje te liggen, en ik piepte weer speels. Dit was leuk!

Flut~

De druk in zijn zij, Dawnkit vrwachtte dat die wel ging stoppen, als Emberkit doorhd dat hij niet verder kon. Maar dat was buiten zijn gevelkte broertje gerekend! Plots lag hij op zijn rug, en verbaasd probeerde het hoopje lichte tabbyvacht zich te draaien. Hij rolde om, naar de kant zodat zijn broer niet onder hem terrechtzou komen. Ember had hem een por terug geven, die krijg hij ook terug! Zacht duwde hij op de kitten's neus, en piepte opnieuw.

Toen ik eindelijk op mijn broertje lag, begon hij te bewegen. Eerst klemde ik me stevig vast, maar toen hij omrolde plofte ik weer in het nest. Ik lachte even. Dit was leuk! Ik voelde een por in mijn zij, en gaf die weer terug. Zo stoeiden we nog even door, totdat ik moe werd. Ik gaapte even. Zo druk spelen was bet wel vermoeiend voor een kleine kitten. Ik brak ons spelletje af, en kroop nar mijn moeder. De warmte die ze afstraalde maakte me rustig, en zorgde ervoor dat ik totaal geen energie meer had. Toen ik mijn broertjes en zusjes naast mij voelde sloot ik mijn ogen, en viel ik in slaap.

Topic uit ~