I see you! {+ Aurorakit}

Het zwarte puntje kon hem toch niet blijven ontsnappen! Forestpaw tolde en tolde, maar hij kreeg zijn staart mooi niet te pakken. Zuchtende gaf hij het op. Hij was duizelig van het rennen in cirkels. Hij reikte met zijn tong naar de wond op zijn rug. Die was weliswaar opgedroogd, maar het jeukte verschrikkelijk. Maar zelfs voor een wadbeurt was hij te draaierig. Hij verloor zijn evenwicht. Hij liet zich zo maar een beetje van het heuveltje afrollen toen hij omviel. Hij zag op het laatste moment dat hij op de nursery afrolde. Snel ging de zwarte apprentice overeind zitten en keek of niemand het gezien had. Wat een afgang! Hij was een apprentice en zou bijna warrior worden! Die horen niet achter hun staarten aan te zitten! Dat doen kittens! Alsof er niets gebeurd was ging de zwarte tomcat zitten en sloot zijn ogen, alsof hij gewoon een beetje aan het zonnen was. Maar het gevoel van oogjes die in zijn rug brandden verliet hem niet. Hij keek op. Een stukje verderop, bij de ingang van de nursery, zat een kitten naar hem te kijken. "Eh, hallo." probeerde Forestpaw zenuwachtig. Had de kitten hem gezien toen hij viel?

(Tags: Aurorakit | Words: 199 | Notes: Eerste post voor Aurora~)