It's not like I care now

Zijn cyaan blauwe ogen hadden een ijzig vuur aangenomen en bij iedere stap die hij zette voelde hij zijn spieren onder zijn pels rollen. Wat had hij graag laten zien wie de grootste is, en vooral wie er de sterkste was. Al had hij zijn zoon moeten vermoorden, zolang iedereen maar zag wie er de beste van hun twee was. De kater schudde zijn kopje en hield even halt. Maar het was zijn zoon.. Kon hij hem wel pijn doen? Tuurlijk! Maar herviel hij dan niet in die slechte vader positie? Wolftail schudde opnieuw zijn kopje en keek even achterom. Ja, hij was blij dat hij daar weg was, zelf niet eens wetend wat er gebeurd was als hij nog langer was gebleven.

Eerste post voor Shrewstar~!

Met grote zorgen liet ze haar poten over de grond rennen, haar groene blik zocht de omgeving af voor de lange gestreepte pels en haar mond hing deels open om zijn geur op te pikken. Als hij maar geen stomme dingen aan het doen was, want o, hij klonk op het moment zo stom. Plots zag ze een flits van de bekende vacht en kwam ze glijdend tot stilstand, waarna ze meteen de juiste richting op liep en Wolftail zijn pad versperde. "Waar denk jij wel niet heen te gaan..?" Hijgde ze bezorgd en deed een poging haar snuit tegen zijn wang te drukken. "Waar was al die heisa voor nodig?"

"Waar denk jij wel niet heen te gaan..?" Zijn weg werd plots versperd en wat verbaasd keek hij voor zich uit toen hij haar neusje tegen zijn wang voelde. Dus... ze hield nog wél van hem? "Waar was al die heisa voor nodig?" Klonk het als volgt. "Ene Wolfpaw zei van alle dingen over me tegen Tallpaw," Begon hij, lichtjes fronsend toen hij haar aankeek. "Ik ging me moeien en Tallpaw gedroeg zich hooguit on respectvol. En toen kwam Timepaw erbij, hij dacht waarschijnlijk al het hele verhaal te weten, en zei dat het oneerlijk was als ik met Tallpaw zou vechten." Zijn cyaan blauwe blik zocht de hare en wat onzeker keek hij haar aan. "Tallpaw is te onvoorzichtig, hij denkt dat hij vanwege zijn grootte en afkomst alles kan. Wat als hij nu eens betrapt werd door een vijandige krijger op vijandig gebied? Hij mag dan groot zijn, als hij te vol van zichzelf wordt dan kan het nog wel eens zijn dat hij binnen kort voor een grote verrassing komt te staan." Zijn woorden klonken alsof hij oprecht bezorgd was over hun zoon, en om eerlijk te zijn was alles dan ook begonnen om zijn zoon te waarschuwen dat hij voorzichtiger moest zijn. Maar hij had nu eenmaal wild bloed door zijn aderen stromen, en hij wist niet van wie hij het exploderende karakter had, maar één van zijn ouders moest het aan hem hebben doorgegeven.

"Ene Wolfpaw zei van alle dingen over me tegen Tallpaw," Gelukkig hij was niet zo kwaad als ze verwacht had, dus liet ze hem ook uitpraten. "Ik ging me moeien en Tallpaw gedroeg zich hooguit on respectvol. En toen kwam Timepaw erbij, hij dacht waarschijnlijk al het hele verhaal te weten, en zei dat het oneerlijk was als ik met Tallpaw zou vechten." Ze draaide wat met haar oortjes. Hmm. Begon Tallpaw dan misschien te denken dat hij zich hier niet zou thuisvoelen? "Tallpaw is te onvoorzichtig, hij denkt dat hij vanwege zijn grootte en afkomst alles kan. Wat als hij nu eens betrapt werd door een vijandige krijger op vijandig gebied? Hij mag dan groot zijn, als hij te vol van zichzelf wordt dan kan het nog wel eens zijn dat hij binnen kort voor een grote verrassing komt te staan." Ze knikte en drukte zich tegen haar partner aan. "Ik heb al met hem geprobeerd te praten, maar toen barstte hij in tranen uit, omdat hij per ongeluk een WindClan kat heeft vermoord toen hij zich wilde beschermen. Misschien ligt het daar aan, dat hij niets durft? Maar vooralsnog, dan blijft hij wat mij betreft maar uit de buurt van de grenzen." Mompelde ze zachtjes en ze keek hem weer aan. "Maar om nou met hem te willen vechten..? Ik dacht dat we dit allemaal niet meer wilden hebben, Wolf."

De woorden van zijn partner drongen zijn oren binnen en alsof het hem niks uitmaakte haalde hij zijn schouders op. "Hij heeft dus iemand vermoord? Serieus, waaraan heb ik dit te danken? Hebben we 'm dan verkeerd opgevoed? Het kan niet zijn dat ik een onrespectolle moordenaar als zoon heb." Even flitste er woede door zijn ogen heen en nam hij een stap naar achter. "Om hem te laten zien dat hij nog steeds mijn zoon is, en dat niets in de wereld hem het recht gaf mij te beledigen. Het maakt me niks uit dat hij me haat, zolang hij zich minstens kan inhouden." Miauwde hij kil, waarna de woorden van Timepaw zijn hoofd terug binnen drongen. "En trouwens, waarom heb je Timepaw naar Timesong vernoemd? Waarom heb je over hem verteld én waarom doet hij zo?" Miauwde hij hard, zijn nekharen opnieuw laten oprijzen. "Geloof me, als jij Tallpaw niet verband als hij nog iets doet, stap ik de Clan uit. Ik hoef niet toe te zien hoe de toekomstige krijgers van onze Clan zo'n mismaakte mormels zijn." Hij maakte zich weer druk.. Met furieuze ogen keek hij haar aan.

"Hij heeft dus iemand vermoord? Serieus, waaraan heb ik dit te danken? Hebben we 'm dan verkeerd opgevoed? Het kan niet zijn dat ik een onrespectvolle moordenaar als zoon heb." Toen de kater een stap naar achteren deed, voelde ze het al aankomen. "Om hem te laten zien dat hij nog steeds mijn zoon is, en dat niets in de wereld hem het recht gaf mij te beledigen. Het maakt me niks uit dat hij me haat, zolang hij zich minstens kan inhouden." Een lichte grom kwam voort uit haar keel en haar staart begon nerveus heen en weer te zwiepen. "En trouwens, waarom heb je Timepaw naar Timesong vernoemd? Waarom heb je over hem verteld én waarom doet hij zo?" Een diepe zucht rolde over haar lippen, ging hij daar nu echt op in? "Geloof me, als jij Tallpaw niet verband als hij nog iets doet, stap ik de Clan uit. Ik hoef niet toe te zien hoe de toekomstige krijgers van onze Clan zo'n mismaakte mormels zijn." Haar ogen werden groot en haar adem stokte in haar keel. "Wat..?" Mompelde ze het woord. "Je wilt zeggen dat je me gewoon achterlaat omdat onze zoon.. ik dacht dat je van me hield." Haar stem brokkelde langzaam af en bevend deed ze een pas naar achteren. "Timesong was een van mijn beste vrienden, ik wilde hem een eerbetoon geven omdat hij zijn leven voor de Clan gaf. Maar als jij dat als een bedreiging ziet.. dan ben ik bang dat ik je een klein kind moet noemen. Ben je niet gelukkig met me?"

Zijn blauwe ogen vernauwden zich en nog steeds gefrustreerd keek hij haar aan. Hij, een klein kind? Was ze zeker dat ze het niet over Tallpaw had? "Je koos zomaar de kant van Tallpaw en Timepaw, zonder ook maar te luisteren naar wat er gebeurd was." Begon hij op een brommende toon. "Je beste vriend trouwens? Waarom zei Timepaw dan dingen zoals dat Timesong meer van je hielt dan ik? Ik vind dat nogal verdacht, niet? Dat is niet iets wat een beste vriend doet." Miauwde hij nors, nog steeds weigerend om enige sympathie te tonen. Ook al zou de poes hem nu op een ander gedacht zetten, nog steeds zou hij Tallpaw later wel een lesje leren.

"Je koos zomaar de kant van Tallpaw en Timepaw, zonder ook maar te luisteren naar wat er gebeurd was." Ze zuchtte weer, waarom moest hij zo koppig doen? "Het zijn onze kittens! Je valt niet zomaar je bloedeigen zoon aan! Straks sterft hij door een ongeluk en heb je schuldig bloed aan je klauwen! Straks ben je me dankbaar, want wie weet redt hij je leven ooit wel in een gevecht." Riep ze hulpeloos zijn kant op. "Je beste vriend trouwens? Waarom zei Timepaw dan dingen zoals dat Timesong meer van je hielt dan ik? Ik vind dat nogal verdacht, niet? Dat is niet iets wat een beste vriend doet." Ze schudde haar kop, tranen begonnen zich te vormen in haar ooghoeken. "Is het niet goed genoeg dat ik voor jou heb gekozen en niet verzonken ben in verdriet? Doet het je dan niets dat ik na al die ruzies nogmaals je partner wilde zijn? Interesseert alleen de concurrentie je dan?"

Nog steeds hield hij zijn ogen vernauwd, geïrriteerd wiebelend met zijn oren toen de poes zei dat Tallpaw hem misschien ooit ging redden in een gevecht. Alsof hij ooit hulp nodig had! En zowel, dan zou hij liever sterven dan gered te worden door iemand als zijn zoon. Hij kon nog niet eens loyaal zijn aan zijn Clan, laat staan dat hij hem kon redden in een gevecht. Echter deden haar volgende woorden hem wel eventjes opkijken. Met een dicht geknepen keel luisterde hij toe naar wat ze te zeggen had, niet goed wetend wat hij terug moest miauwen. Hij kon haar deels gelijk geven, maar langs de andere kant stond zijn trots in de weg. Maar wat moest hij dan nog doen om die vervloekte Timesong te overtreffen? Zelfs na al die manen had die kater nog steeds invloed op haar! Zwijgend wierp hij zijn blik op de grond, diep nadenkend over de volgende woorden die hij zou uitspreken.

Het bleef stil en het ergerde Shrewstar dat ze niet wist welke stilte er nu viel. Een goede of een slechte? Ze nam een grote hap lucht en kwam met een paar snelle pasjes weer dichterbij, waarna ze haar snuit in zijn lange vacht duwde. "Doe nu niet zo, Wolf." Mompelde ze en een paar traantjes vielen op zijn vacht. "Je weet toch dat ik van je houd? Tallpaw is gewoon nog jong en weet niets. Hij heeft nog nooit meegemaakt dat een Clan een invasie kan aanrichten, we moeten hem gewoon weghouden bij die.. mormels." Zuchtte ze en trok haar snuitje terug.

Aangezien de kater zijn blik op de grond had gericht was het hem niet opgevallen dat de poes dichterbij was gekomen. Hij schrok eventjes toen hij een vloeistof op zijn vacht voelde vallen, en keek wat verbaasd op naar de poes. Zodra ze haar snuitje terug trok, kwam hij zelf dichterbij en duwde hij zijn kopje tegen haar wang. "Het spijt me.." Was het enige dat hij kon uitbrengen waarna hij zijn blauwe ogen even sloot en probeerde een uitvlucht te zoeken voor zijn daden. Maar hij vond er geen, en bleef dus gewoon doodstil bij de kattin staan. Hij mocht misschien wel een ergernis aan Tallpaw hebben, hoe kon hij het ooit in zijn kop hebben gehaald Shrewstar te kwetsen? Misschien had Timepaw wel gelijk, en had Timesong een vele betere partner geweest voor de kattin dan hij..

Het leek weer wat beter te gaan toen de kater zijn snuit nu tegen haar aan drukte en zachtjes spinde ze. "Het spijt me.." Verder kwamen er geen woorden meer over zijn lippen rollen. Was hij zichzelf nu misschien aan het afkraken in zijn kop? Of waren de woorden niet gemeend en bleef hij maar die haat zaaien? "Niet meer zo doen oké?" Mompelde ze zachtjes. "De volgende keer dat Tallpaw weer zo tegen je doet.. of welke kitten van ons dan ook.. wil ik dat je me erbij haalt, oké? Dan kunnen we het als echte ouders oplossen en vermijden we zo'n escalatie."