{Open} Escape Artist

Fawnleap

Het was haar gelukt, Fawnkit was met succes het kamp uitgeglipt. Het was al een paar keer niet gelukt, maar deze keer stond ze er toch echt. Haar pootjes kneedden de aarde wat verbaasd. Het was hier veel zachter dan in het kamp, waar alles al de grond plat was gestampt. Maar al haar gedachten gingen op nul toen ze geritsel in de struiken hoorde. Oeps.

Mouse dung! Daar ontsnapte die muis aan zijn poten. Ietwat ontzet ging Forest overeind zitten. Het beestje was zojuist de bosjes in verdwenen en hij zag noch rook het beestje. Hij haalde zijn schouders op. Het was veel te mooi weer om zich daar druk over te maken. Een zacht briesje blies een geur naar zich toe, de geur van een kitten. Wacht eens? Een kitten? Forestpaw fronste. Wat deed een kitten hier, buiten het camp. Hij begon de geur tegemoet te lopen. De geur werd sterker en toen zag hij haar staan. Een bruine tabby met een witte bef was het. Fawnkit. Forestpaw kwam de struiken uit. Hij zag dat de kitten niet jong meer was. Ze zag eruit alsof ze binnenkort apprentice zou worden. "Je weet dat je hier absoluut niet mag zijn, hoop ik?" vroeg Forestpaw, terwijl hij de kitten aankeek. "Naar het camp jij! Je wil toch niet dat je apprenticeceremonie wordt uitgesteld, hè?" vroeg hij, de groene blik van de kitten vasthoudende.

(Tags: Fawnkit | Words: 167 | Notes: JOIN x33)

Fawnleap

Maar gelukkig was het geen vos of das of iets dergelijks. Een zwarte kat verscheen uit de struiken. Met een nieuwsgierige blik keek Fawnkit terug. "Je weet dat je hier absoluut niet mag zijn, hoop ik?" vroeg de apprentice "Naar het camp jij! Je wil toch niet dat je apprenticeceremonie wordt uitgesteld, hè?" Fawnkit stak haar borst fier vooruit. "Maar ik ben al groot. Er is weinig eten. Ik ga helpen!" Legde de kitten trots uit met een brede glimlach.

Trots keek de kitten in aijn groene ogen. "Maar ik ben al groot. Er is weinig eten. Ik ga helpen!" zei ze kitten. Bijna onzichtbaar schudde Forest zijn kop. "Weet je dan niet hoe gevaarlijk het kan zijn?" vroeg hij. "Als een das je te pakken krijgt ben je er geweest. Zelfs apprentices mogen hun eerste dagen niet alleen het camp uit. Dat is veel te gevaarlijk! Kom mee, we gaan terug." zei Forest, en voegde daad bij woord door de kitten een kleine tik te geven richting het camp. Toen viel zijn oog op de muis die hem net ontsnapt was. Hij gebaarde de kitten dat ze stil moest zijn en besloop het diertje. Hij sprong er op en vermoorde het met een uithaal van zijn klauw. Hij vatte het beestje in het bruine nekvel en draaide zich weer naar de kitten. "Kom mee." herhaalde hij met volle mond.

(Tags: Fawnkit | Words: 150 | Notes: He sticks to the code 8D)

Fawnleap

Fawnkit zette een pruillip op toen de kater weer begon te spreken. Ze kreeg zelfs een duwtje en piepte ontevreden. Dat was toch helemaal niet leuk, het kamp? Maar voordat ze een weerwoord kon geven, gebaarde de andere kat haar om stil te zijn. Zachtjes binnensmonds grommend bleef ze dan ook stil, totdat de kater weer terug was. "Het kamp is saai," verklaarde de kitten, "ik wil verkennen." Verklaarde de kitten, terwijl ze de zieligste blik opzette die ze kon doen. Ook ging ze demonstratief op de grond liggen. Eigenwijs was Fawnkit wel.