The monster, the beauty and the rain

Een vreemd, grommend geluid drong haar oren binnen. Waar was ze nóú weer beland? Het was absoluut geen pretje voor haar oren, en het stonk hier. Ze liep verder, maar dat scheen haar nog dichter bij te brengen. Of wacht eens... dit moest het Thunderpath zijn. Dan mocht ze wel uitkijken dat ze geen Shadowclan tegen kwam, die schenen niet bijzonder aardig te zijn. Zelfs al was zijzelf nog zo makkelijk met vrienden maken, die katten waren gewoon raar. Inmiddels was ze al vlakbij het Thunderpath, en het geluid was oorverdovend. Nieuwsgierig stak ze haar kopje uit de struiken, en keek naar die rare dingen die langs kwamen. De wind suisde in haar oren, en ze genoot best wel, totdat ze een dikke druppel in haar nek voelde. Algauw was ze doorweekt, en zat ze bibberig tegen de stam van een boom aan. Geïntrigeerd keek ze naar die vreemde monsters die langskwamen, waardoor ze geen flauw benul had van wat er voor of achter haar gebeurde.

OPEN