Through the gates of hell [ Nevermind ]

"Wat fantastisch dat je de weg naar het kamp zo goed kent, Nevermind." Hij versnelde zijn pas en trok even met zijn oren. Stomme rat. "Maar toch blijf je mooi met ons mee lopen. Terugkomen." Als een klein kind liet hij een zucht horen en legde hij even zijn kop in zijn rug om zo naar de kater te kijken. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen, een neplach om zijn lippen. "Natuurlijk," zei hij op een zoete toon waarna hij zijn kop terug gewoon legde en rolde met zijn ogen. Fijn... Jippie... Ugh... Waar bemoeide hij zich mee? Hij stond even stil en wachtte op de twee. "Smokebreath?" Hij trok even met zijn oren toen hij de stem van de kattin hoorde. Hij wist beide namen niet want door de klap waren de meeste namen uit zijn kop geslaan... "I was patrolling the Marshlands and all the sudden Nevermind bumped in to me. He said he couldn't smell me but that's foxshit" Wel meteen borrelde woede terug op in zijn borstkas. Hij draaide zich woest om en keek met ijzige ogen naar de kattin. Hoe durfde ze zo te praten om zoiets serieus? Wiste ze eigenlijk wel wat voor problemen dat gaf? Hij had door die stomme neus een apprentice verminkt en tja ook nog andere dingen gedaan. Hij stapte met grote passen op haar af. Hij kon niet langer de langharige kater zien. "We got in to a aruge and then he attacked me. And this is the result..." Hij trok zijn lip op. "Nevermind! Watch out, Fox!" Een grauw ontglipte zijn lippen. "Als ik jouw was zou ik maar uitkijken, probleemkat," Grolde hij woest en hij drukte zijn kop tegen de hare waardoor zijn voorhoofd nat werd van haar bloed. "Dat je zo snel op je teentjes bent getrapt kan me niks schelen maat me uitschelden om iets waar ik niks aan kan doen, dat is laag," Hij trok zijn kop terug en gaf haar een kopstoot tegen haar wond. Hij bleef zijn kop tegen de wonde duwen. "Wat is jouw probleem eigenlijk? Kon je me niet gewoon met rust laten? Me gewoon al van het begin zitten uitschelden! Kijk eerst naar jezelf rat!" Gilde hij uit. "Dat jij problemen hebt kan me echt niks schelen maar leer jezelf eens in te houden! Jij viel mij aan omdat ik je wat plaagde en dan weet je wat je terug krijgt!" Hij gromde woest en besefte niet dat zijn stem steeds luider klonk. "Verwacht je nu echt dat ik kalm blijf als je me aanvalt omdat ik zeg dat je niet zo mooi bent als andere katten en omdat je een probleem hebt. Ooit al eens gehoord van SARCASME? WEET JE WAT IK MEEN HET! Lelijke rat!" Hij haalde zijn poot op en sloeg een klauw in haar gezicht. Hij snoof even en rechte zijn rug waarna hij zich omdraaide en even een ijzige blik op de langharige kat legde. "Kunnen we NU gaan? Of gaan we hier een hele dag ronddraaien?" Hij krulde zijn bovenlip op. "En ze houd maar beter haar bek of ik zorg ervoor dat ze hem nooit meer opent," Hij gromde even en keek met ijzige ogen naar de kater, wachtend op een antwoord.

Niks, zij en haar jachtpatrouille hadden geen enkele prooien gevonden. Het leek wel op te zijn, enkel hadden ze een zielig, broodmager dood muisje gevonden. Het was nog steeds koud, en af en toe hagelde het zelfs. Vandaag was de lucht donker en kil. "Kijken jullie anders verder, zien of jullie nog iets weten te vinden," sprak Innerghost. "Ik moet terug naar het kamp," meet uitleg gaf ze hun niet. "Jij neemt de leiding," sprak ze tegen één van de katten, waarna ze zich om draaide, en er vandoor ging. De andere katten gingen er ook van door. Net toen Innerghost terug naar het kamp wou gaan, drong de geur van Shadowclan bloed haar neusgaten binnen. Geen andere clangeuren. Innerghost snoof en ging er op af. En al snel trof ze drie katten aan. Smokebreath, die duidelijk juist de twee warriors uit elkaar wou krijgen, en Otterflight en Nevermind. Nevermind leek in haar ogen ongeduldig, maar het leek Innerghost beter als Nevermind er even bij weg ging om af te koelen. Ze zou later wel met hem in gesprek gaan. "Nevermind, ik wil dat je op mij wacht, daarginds," sprak Innerghost, met haar staart naar een plekje ergens verder op wijzend. Toen richtte ze haar blauwe ogen op Otterflight, waarvan het gezicht doorbloed was. "Wat is er gebeurd," sprak Innerghost op kalme, directe toon.

Crossroad was zoals gewoonlijk weer eens gaan jagen, al zat zijn hoofd sneller vol. Vaak probeerde hij Otter op te zoeken en meer dan eens was het duidelijk dat de kater haar gezelschap zeer op prijs stelde. Het was ook zichtbaar dat hij weinig was gewent en daardoor wat terughoudend was als de lapjespoes bij andere stond. En ondanks dat hij bij haar een stuk socialer was nam het niet weg van zijn plek op de achtergrond. Zijn voorkeus was en bleef om vanaf de achtergrond toe te kijken naar wat er zoal gebeurde. En natuurlijk jagen, ondanks dat de kater wat minder was in vechten dankzij zijn bouw nam dat niet weg van zijn jachtvaardigheden. Ineens drong een gemengde geur op de plek waar hij heen liep. Het was overduidelijk Shadowclan, iets wat zeker niet vreemd was, al veraste de hoeveelheid geur ineen hem wel. Meestal waren er niet grote groepen die elkaar opzochten in het territorium. Al helemaal niet vaak met de Deputy en voormalig Med. Cat. Toch was het de geur van Otterflight die hem erheen lokte. Wat daar zag kon hij niet bevinden. "En ze houd maar beter haar bek of ik zorg ervoor dat ze hem nooit meer opent," De kater die sprak kende hij als Nevermind, of eerder gezegd, herkende. Een diep geluid uitte zijn keel terwijl hij langs de ander liep. En ondanks dat de Deputy tegen haar sprak sloeg hij zijn liefde gaande. ‘Wat is er gebeurt Otterflight?’ herhaalde hij de zwarte kattin. Zijn houding was recht en afstandig als altijd al stond zijn blik zichtbaar bezorgt op de ander gericht.

Hij was alle geuren achterna gelopen, wilde jagen, maar had warriors nodig. Genoeg smoezen voor alle warriors die hem zouden kunnen vragen wat hij hier deed. Daarom rende hij in een middelmatig tempo achter Innerghost aan, en bleef op die manier het spoor volgen. Het vermengde zich na een niet al te lang tijdje met allerlei geuren, en dat deed hem even langzamer lopen. De ene geur die overheerste deed zijn nekhaar overeind schieten, snel naar de warriors, dan konden ze geholpen worden. De jonge kater kwam op een drafje aangelopen, werd overdonderd door de hoeveelheid katten de de gespannen sfeer. Stilletjes ging hij naast de grote fluffy ex-medicine cat zitten. Iets in de ogen van de oude brombeer deed Tall hem vertrouwen. Zijn mond bleef voor nu even gesloten, eerst weten wat er allemaal gebeurd was, dan maar eens kijken of iedereen hier wel wat wist van de vos die eraan zat te komen.

Nevermind besloot dat dit het moment was om haar de huid volt e schelden en kwaad blies ze terug naar de kater. Hij had werkelijk geen idee wat hij aan het doen was. Wat ontzet keek ze de kater aan en voelde dat het bloed weer van haar voorhoofd begon te vallen toen hij zijn kop tegen de hare drukte. Ze gromde en gaf hem een tik tegen zijn wang, het was duidelijk dat hij het kwijt was. Haar amberen ogen vernauwden zich terwijl ze zijn blik stil en zonder woorden beantwoorde. De luide woorden van Nevermind moesten ver gedragen want daar zag ze de zwarte verschijning van Innerghost. Innerghost eiste een verklaring en ze sloeg onwillekeurig met haar staart. Had géén van deze katten dan hetzelfde geroken als zij? De vos die dichterbij kwam, aangetrokken door de geur van bloed?
Nevermind kreeg opdacht van Innerghost om een stukje verderop te wachten en ze keek naar hoe de kater wegliep die kort daarna gepasseerd werdt door Crossroad. Opgelucht hem te zien of, beter gezegd de contouren en de geur van hem ruikend begroef ze haar bebloede kop in zijn schone vacht. Ze inhaleerde zijn geur en keek hem toen aan in zijn blauwe ogen. “Nevermind bumped in to me, telling me he couldn’t smell me. We argued about that and then he attacked me. This is the result.” herhaalde ze haar woorden terwijl ze zenuwachtig de andere geuren op bleef snuiven. De vossengeur werdt sterker met de minuut. “Innerghost. I smell fox..” zei ze daarom nog maar eens extra benadrukkend wat er aan de hand was. Ze bleef dicht bij Crossroad staan en wees toen met haar staart naar Nevermind waar ze meende dat de geur vandaan kwam. Als ze niet snel actie ondernamen waren ze allemaal kraaienvoer, dat wist ze net zo zeker als dat StarClan bestond.
Kort daarna kwam er ook nog een Apprentice bij maar deze stelde geen vragen dus negeerde ze deze kat.

Smokebreath begon zich duidelijk te irriteren aan al het geneuzel om zich heen en was dan ook blij toen Innerghost ten tonele verscheen. Nevermind schreeuwed, Otterflight jammerde, bezorgde partners, drukke (vervelende) apprentices. Het werd hem te druk, hij voelde zich ook deels gepasseerd. Starclan, hij had die katten elkaar maar af moeten laten maken dan zat hij hier niet bij opgescheept. Maar hij weerstond de oh zo zoete verleiding om gewoon zich om te draaien en weg te gooien. "Ja ja vos. We ruiken het allemaal Otterflight." Gromde hij dus maar, duidelijk geërgerd. "Krijg je prioriteiten eens recht en ga geen neuzelverhaal ophangen aan je partner over wat er gebeurd is. Bewaar dat maar tot het kamp." Duidelijk was in Smokebreath's ogen Otterflight ook niet helemaal onschuldig. "En Nevermind, hou alsjeblieft die kaken op elkaar of ik gooi je voor een vos." Grauwde hij de zwarte kater vervolgens toe. Vervolgens wachtte hij met geërgerd zwiepende staart op wat Innerghost zou beslissen.

{No offense people <3 Smoke's a (Kleurrijk taalgebruik) als hij het te druk aan z'n hoofd krijgt}

Innerghost straalde misschien kalmte uit, maar ondertussen begon ze te borrelen van irritatie, en misschien zelfs woede. Het leken wel kits. Warriors vochten niet met elkaar, tenzij het een training was, of warriors uit een andere clan die de regels aan hun poten lapten. Crossroad kwam er bij, en herhaalde haar vraag naar Otterflight, dat ze wet negeert werd door de kater vondt ze nogal on respectvol over komen. Verder kwam Tallpaw er vlak daarna ook bij, tot haar ergenis. “Nevermind bumped in to me, telling me he couldn’t smell me. We argued about that and then he attacked me. This is the result.” Innerghost zuchtte, en weerhield zich zelf er van om met haar ogen te rollen. "Prima, oké, bij deze, het is waar dat Neverminds geur zintuig onderontwikkeld is," begon Innerghost. Ze irriteerde zich er mateloos aan als katten dingen niet serieus namen van anderen, of dingen niet geloofden. "En dat zo'n kibbel ruzie tot dit heeft uit moeten lopen stelt mij diep teleur, in jullie beide, ongeacht wie het gevecht gestart heeft. De ander had er uit kunnen stappen," sprak Innerghost op kalme, directe toon. “Innerghost. I smell fox..” miauwde Otterflight opeens. Innerghost snoof de geur op, en vagelijk rook ze inderdaad de geur van vos. Daar ging haar plan. "Tallpaw, wil jij Otterflight mee terug nemen naar het kamp?" miauwde Innerghost, met een knikje naar de apprentice. "Smokebreath, jij blijft bij mij, wij handelen die vos af," ze wierp een blik op Nevermind. "Ook jij gaat mee terug met Tallpaw en Otterflight naar het kamp, beide gaan jullie naar de medicine cat den, en laat ik er niet achter moeten komen dat jullie onderweg elkaar weer in de haren zijn gevlogen," grauwde Innerghost met een door dringende blik op Nevermind gericht, en vervolgens op Otterflight gericht. Ze richtte haar blik weer op Tallpaw, "ik wil dat jij één andere warrior naar ons toe stuurd voor eventuele versterking bij het verjagen van die vos," miauwde ze. Vervolgens knikte ze naar Smokebreath, "wij gaan op zoek naar die vos om 'm te verjagen zodra die warrior er is," sprak Innerghost.

Hij werd genegeerd door Otterflight en wat anderen, maar eerlijk gezegd maakte het de kater helemaal niets uit. Het was wel duidelijk dat de deputy en grote grijze kater zich ergerden aan de situatie, dus sprong hij acuut op toen zijn naam genoemd werd. Het was een grote teleurstelling voor de apprentice om te horen dat hij de twee vechtende kemphaantjes terug naar het kamp moest brengen, en dan maar een warrior moest vinden. Zonder te discussiëren knikte hij echter, en toch had hij een vraag. Hopelijk vatte Innerghost het niet slecht op, want het was eerlijk waar oprecht goed bedoeld. "Als er geen warriors zijn," Wat in deze tijd niet hoogst ongebruikelijk was aangezien veel tijd opging aan jagen en het trainen van de vele apprentices, "Moet ik dan zelf terugkomen?" Ergens lag er vage hoop in zijn stem. Een slechte vechter was hij zeker niet, bijna al zijn trainingstijd ging juist op aan het vechten, maar regelrecht vragen durfde Tall niet. Dus dan maar zo, terwijl hij wachtte op antwoord wenkte hij Never alvast, dan kon hij zometeen meteen vertrekken.

"Nevermind, ik wil dat je op mij wacht, daarginds," Hij keek op en keek met een ijzige blik naar de deputy. Hij snoof lichtjes bij haar commando, maar reageerde toch. Hij sjokte naar de plaats die Innerghost had aangeduid en kruiste ondertussen een andere kater, duidelijk vrienden van de rat. Hij wijkte uit en duwde zijn grote schouder tegen de borstkas aan, het was overduidelijk dat hij deze de modder in had willen gooien, maar zichzelf inhield. Ook Tallpa verscheen, maar die ging naast de teddybeer zitten. De kater snoof afkeurend en stapte verder, om een heel eindje verder te gaan zitten van de rest. Woede stroomde door hem heen en hij negeerde het meeste wat rat zij en wat haar boyfriend deed. "Krijg je prioriteiten eens recht en ga geen neuzelverhaal ophangen aan je partner over wat er gebeurd is. Bewaar dat maar tot het kamp." Hij kneep zijn ogen tot spleetjes. "En Nevermind, hou alsjeblieft die kaken op elkaar of ik gooi je voor een vos." Nevermind sprong op, zijn haren stonden overeind, het was duidelijk dat hij nu echt wel niks kon verdragen. "Hey pluisbal," gromde hij woest. "Hou maar die misvormde bek van je, want als ik met je klaar ben zal je kop zelfs niet meer op dat van een vos lijken," Hij trok zijn bovenlip op en keek met ijzige ogen naar de kater. "Ook jij gaat mee terug met Tallpaw en Otterflight naar het kamp, beide gaan jullie naar de medicine cat den, en laat ik er niet achter moeten komen dat jullie onderweg elkaar weer in de haren zijn gevlogen," Hij keek even naar de deputy. Hij liet zijn ijsblauwe ogen op haar inwerken voordat hij zijn kop omdraaide en weg sjokte. Zijn kop hoog, zijn staart laag. Hij gromde even woest en sprong even in het rond, waarbij hij als een dolle hond achter zijn staart leek te lopen. Opeens vloog er iets in zijn zij en liet hem stoppen. Woest keek hij op toen hij zag dat het die vos was. De kater spande zijn achterhand op en schopte keihard in de buik van het lelijke dier. Zijn nagels zakten diep weg in de buik van het roofdier. Zijn voorpoten stonden tegen de schouders van het dier, zijn nagels zakten diep weg in zijn vlees. De bek van de vos klapte dreigend boven hem open en toe. Echt.. Dat moest hij weer hebben. Rotgeur. Hij trok zijn achterpoten terug en verzamelde al zijn kracht. Zo hard als hij kon, stampte hij tegen de vos aan, waardoor deze de lucht in werd getilde. Het beest begon even wild in het rond te stampen, maar Never greep zijn kans en trok het beest naar zich toe met zijn voorpoten. Zijn tanden zakten weg in de neus van het dier en al snel trok hij zijn bek terug, een stuk van de neus in zijn bek houdend. Bloed droop van de puntige neus af en bevuilde zijn kop. Hij kneep zijn ogen toe en spande opnieuw zijn achterhand op. Al snel kwam het dier terug neer, maar razendsnel sloeg hij zijn poten er terug in. Het dier verloor zijn lucht en leek even bevroren. Never duwde zijn lichaam tegen de grond aan en duwde zijn voorpoten terug naar boven waarna hij zijn nagels uit de vacht liet gaan. Zo snel als hij kon, vloog hij weg van onder de vos. Met snelle passen liep hij naar de groep toe. Woede vonkte in zijn ogen toen hij de vossenneus uitspoog voor de voeten van zijn mede-warriors en even een waarschuwende grauw gaf dat niemand zijn bek moest openen... Want anders zou die vos niet de enige zijn zonder neus.

Onderwerp: Re: Through the gates of hell [ Nevermind ]