Hearts are broken, my life is ruined {Thor}

Dot lag half te slapen in het fijne hol, ze trok soms een klein beetje met haar poot en genoot van de stilte om zich heen. "Is er iets?" vroeg Thor, ze wilde slaperig op kijken maar deed het niet. Ja, hoe kan je me begijpen? Want niemand doet dat.. dacht ze ter wel ze het ook wilde vragen maar deed het niet. Ze voelde de wind langs haar vacht gaan en kreeg een glimlach door dat ze weer dacht aan haar broer die vlak naast haar lag, hij had een zwarte vacht en rode ogen en ze had nog een broer maar die heeft ze nooit gekend. Ze wiebelde even met haar oren, ze had het gevoel dat haar broer naast haar lag maar voor even. Tot ze door had dat hij er niet meer was, haar broer die haar zoveel had geholpen door de maanden heen en ook haar andere broer maar die was al sins haar 2 maand weg gegaan. "Als je wil kan je in het licht gaan liggen hoor." hoorde ze Thor nog van buiten zeggen, ze opende haar ogen en zag dat haar broer er niet was alleen haar schaduw. Ze keek naar de grond en liet een traan vallen en huilde zachtjes, "waar ben je? Waar ben je wanneer ik je nodig heb, ik wil je zwarte vacht tegen mijn witte voelen en je roden ogen weer ontmoeten maar je bent weg net als de ander. Niet dood maar verdwenen en nooit meer terug gezien, waar zat je met je gedachten om weg te gaan om ineens te verdwijnen van de groep." fluisterde ze met een paar tranen in haar ogen. Ze stond op en besloot om naar buiten te gaan en buiten te kijken waar Thor eens aan het uit spoken was, "Nou..." hoorde ze Thor zeggen. Ze liep naar buiten en zag hem zitten, ze keek naar hem met een vragende blik maar schudde haar hoofd en liep naar hem toe. Ze gaf hem een korte lik over zijn wang en ging naast hem zitten en sloeg haar warme staart om zijn lijf heen, "hey als je liever geen Blodclanner als je slaap maatje wilt hebben is het hol nu voor jouw." zei ze liefjes en gaf hem weer een kalme lik. Ze leunde met haar kopje tegen hem aan en sloot haar ogen en legde haar poot naast zijn poot, "of zullen we samen hier slapen en dromen, over alles wat morgen zou komen." zei ze en voelde zijn warme vacht. Ze wilde troost bij hem opzoeken en wilde even rust hebben van deze nacht, ze miste veel maar kwam er ook achter dat ze vele vrienden had en vele vijanden maar het meeste vrienden. Ze had nog nooit echt ruie gemaakt alleen als ze het niet goed kon vinden liep ze weg maar het meest heeft ze goede vrienden en geen vijanden.

Ze gaf hem een korte lik over zijn wang en ging naast hem zitten en sloeg haar warme staart om zijn lijf heen, "hey als je liever geen Bloodclanner als je slaap maatje wilt hebben is het hol nu voor jouw." zei ze liefjes en gaf hem weer een kalme lik. Ze leunde lichtjes tegen hem aan en Thor keek naar haar. "of zullen we samen hier slapen en dromen, over alles wat morgen zou komen." zei ze. De poes leek troost bij hem te zoeken en gek genoeg leek hij het niet erg te vinden."Ik ga tegen al de regels in die ik heb geleerd..."zei hij op een wat verdrietige toon."Om bij jou te blijven?" De kater keek naar haar en dacht na. Wat wou hij blijven of gaan? Dot leek ook af te dwalen. Maar toen hij merkte hoe ze zo zaten en hoe hij zo makkelijk had kunnen zeggen dat hij het niet wist, besloot hij."Waarom niet."besloot hij te zeggen. Als bedankje gaf hij een speels duwtje met zijn kop tegen haar aan.

Dot zat naast de zwart witte kater en voelde zich echt geweldig om even te rusten en uiteindelijk te gaan slapen, maar er zouden veel meer geheimen in kunnen zit dan alleen dit verhaal. Ze staarde hem aan en genoot van de rust die ze had, ze voelde zich veilig bij zo iemand als hem. Ze spinde zachtjes en voelde zijn vacht in de haren, ze miste haar broer. Ze miste de warme poten om zich heen, ze miste haar vrienden. Ze voelde zich eindelijk vrij van deze wereld en van de Bloodclan, ze hoefde niet te moorden of te verwonden. "Ik ga tegen al de regels in die ik heb geleerd..." Zei Thor op een verdrietige toon, ze knikte en staarde hem aan met haar ijs blauwe ogen. Ze legde haar kopje tegen de zijne aan en sloot haar ogen, "Om bij jou te blijven?" zei Thor op een vragende toon. Ze knikte en sloot haar ogen bijna, het voelde vreemd, fijn en warm. Ze keek hem aan met vermoeide ogen nog steeds een beetje dat ze knikte en ze zei "Ik ook." het klonk nogal zachtjes. Ze voelde de koude wind langs haar vacht gaan, ze keek naar de lucht. Oh starclan is er nog een weg uit mijn leven. dacht ze en sloot haar ogen. Ze nam een kort moment stilte en staarde naar de lucht die vol met sterre sprankelde, het licht scheen over de gras velden. "Waarom niet." zei Thor vreemd genoeg maar misschien had hij het tegen zichzelf, ze voelde een duwtje en een zacht fijn kopje daarna van deze massieve kater. Ze kreeg een glimlach, "geloof jij in iets wat je heel erg waardeerd en je altijd zal vinden en zien?" vroeg ze en duwde de kater zachtjes. Ze sloot haar ogen en deed ze open met stralende ogen en staarde naar de prachtige hemel, dit is echt een geweldig moment. dacht ze met een glimlach.

Ze kreeg een glimlach, "geloof jij in iets wat je heel erg waardeerd en je altijd zal vinden en zien?" vroeg ze en duwde de kater zachtjes. Thor draaide zijn hoofd en keek naar Dot. Ze sloot haar ogen en keek daarna naar de lucht. De kater dacht na over wat ze had gezegd. Hoe bedoelde ze dat? Dingen in je leven die je altijd hoopt tegen te komen. Als rogue zou je dit moeilijk vinden, omdat je zoveel katten tegenkomt. En clankatten hadden dit wel makkelijker, over Bloodclan wist hij niks behalve dat ze slecht waren. Maar dat het een elite was wist hij ook."Wat bedoel je?"kort daarna ging hij verder."Vriendschap, Warmte, Familie Liefde?" Hij dacht na over wat hij zei. Zijn hoofd bracht hij omhoog en hij leunde lichtjes tegen haar aan. De zwart-witte staart zat tussen hen twee in. Zachtjes zuchtte hij liet Dot haar hoofd in zijn komen en zelf ging hij op haar hoofd liggen. Voorzichtig bewoog hij zijn hoofd tot het goed lag en sloot zijn ogen."Dan ja."zei op een rustige toon."Daar geloof ik in."

Dot zat naast de kater bij maan hoog, de maan stralen schenen over het gebied. Ze sloot haar ogen en kreeg een glimlach, waar geloofde ze echt in? In Starclan of meer in zichzelf? Ze moest er al om lachen. Of was het nou wat de wereld haar bracht moest ze mee leven, ja. Daar geloofde ze het meeste in, wat het leven haar bracht moest ze mee leven. Ze bewoog met haar staart en sloeg haar staart om Thor heen en keek hem aan met een glimlach, "Wat bedoel je?" Zei Thor die al helemaal verward leek door deze enige vraag. "Vriendschap, Warmte, Familie Liefde?" Miauwde hij er vlak na. Dot sloot haar ogen en bezefde dat ook pas maar die had ze niet meer, of ieder geval weinig. Ze zag hoe Thor nadacht en besloot om zichzelf stil te houden, ze kreeg een vals glimlachje die niet zo bedoeld was. Ze voelde hem naast haar en het voelde ook helemaal geweldig, als ze al moest denken dat ze weer terug moest maakte haar verdrietig. "Dan ja." zei Thor op een rustige toon, ze knikte en wist wat hij bedoelde. "Daar geloof ik in." zei hij erna. Dot glimlachte naar Thor en kreeg een vreemd gevoel, ze kwam dichter naast Thor zitten en inmiddels had hij zijn hoofd zachtjes tegen haar hoofd aan gelecht, "Ik geloof in meerdere dingen, in Starclan maar het meeste wat het leven mij bied moet ik mee leven." zei ze met een knikje en een vreugde traan.

"Ik geloof in meerdere dingen, in Starclan maar het meeste wat het leven mij bied moet ik mee leven." zei ze. Thor voelde hoe ze dichterbij schoof. Hij dacht na. Geloofde hij in starclan? Korte verhalen had hij erover gehoord, maar veel wist hij er niet over. Hij besloot zijn mond kort te houden. Voorzichtig haalde zijn hoofd omhoog en bracht hem voor haar gezicht. De traan zag hij rollen, maar haar gezicht leek blij. Zacht en kort lachtte hij."Starclan is nooit heel duidelijk voor mij geweest." Zijn hoofd bracht hij omhoog en keek naar de inmiddels heldere sterren aan de lucht."Je zou me maar eens moeten leren wat het inhoudt." Met die woorden bracht hij zijn hoofd weer boven de hare en legde hij hem neer. De kater kreeg het warm vanbinnen net zoals hij gezegd had net. De koude wind die langs hen gleed sneed in de vacht van Thor van de kou. Maar hij wou niks anders dan blijven zitten."Als het leven je iets geeft, maak daar dan gebruik van."zei hij op een wijze toon."Vroeger zei iemand dat altijd tegen mij, en gelijk dat ie had." De hersenen van de kleine kater waren gestopt met schreeuwen en de stemmen van Dot leken haar ook met rust gelaten te hebben. Het was een kort moment van hen tweeën geen stemmen of iets anders.

Dot zat naast de zwart witte kater maar ze had er al meer ontmoet van de zelfde kleur en dat waren Lola en Cyber, hun waren aardig maar niet zo aardig als Thor. Dit moment voelde geweldig, even zitten met de kou boven hun en ook langs hun maar een prachtig uitzicht. Ze voelde zich zo geweldig, dit moment en dit alles. "Thor..." begon ze zachtjes met een korte spin erachter, "dit betekend veel voor me en helemaal nu.... Heel erg bedankt." zei e met een paar vreugde tranen en kroop dichter tegen hem aan. Haar ogen keken in zijn blauwe ogen, zijn mooie sprankelde ogen. Ik zal je nooit vergeten Thor en helemaal niet wat je allemaal voor me heb gedaan. dacht ze met een glimlach, ze was wel niet verliefd op hem maar vond hem echt geweldig. "Starclan is nooit heel duidelijk voor mij geweest." miauwde hij, ze knikte en keek naar de lucht "maar nu begrijp ik het pas." miauwde ze kort. Ze zag dat deze kater ook keek naar de helder sterren en begon, "Je zou me maar eens moeten leren wat het inhoudt." Ze knikte naar de kater en opende kort haar mond en sloot haar ogen. Even ging de koude wind langs hun, ze opende weer rustig haar ogen en begon "starclan..." Ze hiefde haar kopje naar de sterren om ze te zien stralen hoog boven de aarde. "Starclan is de Clan waar alle doden katten naar toe gaan maar wel de goede.." Miauwde ze en staarde naar Thor en keek hem in zijn blauwe ogen, "Starclan volgt iedereen en helpt iedereen met beslissingen." zei ze en drukte zich meer tegen hem aan. Ze glimlachtte naar hem en legde haar poot op zijn poot en haar vacht zat in zijn vacht, "Als het leven je iets geeft, maak daar dan gebruik van." zei Thor wijs. Ze knikte en sloot langzaam haar ogen, "Ga veder met praten," zei ze zachtjes. Ze lag fijn tegen hem aan, eindelijk rust. dacht ze. "Vroeger zei iemand dat altijd tegen mij, en gelijk dat ie had." zei Thor daar vlak na met een lieve warme stem.

De poes had haar ogen gesloten. Het leek alsof hij Dot al jaren kenden, alsof het familie was. Hij voelde zich verplicht om haar te troosten, net zoals haar broer voor haar gedaan leek te hebben. Net zoals zijn vader en moeder niet gedaan hadden."Dot..."zei hij zachtjes."Het lijkt alsof ik je al jaren ken." Zijn broer zat dan wel niet zo. Maar dit voelde als een soort verloren familie. Opnieuw bracht hij zijn hoofd voor de hare."Ben je stiekem verloren familie ofzo." Een glimlach kwam op zijn gezicht terwijl hij dat zei. Beetje bij beetje had hij Dot binnengelaten en nu? Ze zaten hier in de vroege nacht. Wind waaide waaiden langs hun heen, maar voelde koud."Gaat het? We kunnen ook binnen gaan zitten?"zei hij bezorgd in zijn hoofd hopend dat ze zou zeggen dat ze naar binnen zou gaan. Niet dat hij het niet fijn vond. Nee, maar de kou hielp niet. Achter zich zat het gat in de grond al klaar met zijn mos en de hare. Dot leek niet bewogen te hebben en zat vast als plakband aan de kater. Maar warm zacht plakband. Zijn staart deed hij om haar heen."Zelfs ik heb het koud."zei hij op een wat sarcastische toon met nog een glimlach. Thor wist dat zijn vacht veel platter en dunner was dan die van de poes en bedoelde dit duidelijk als een grapje. Wachtend op antwoord bleef hij zitten.

Dot lag naast deze kater, deze Thor die zo aardig was zo beschermend. "Dot..." zei Thor zachtjes, "ja, schat." zei ze perongelijk. "Ik bedoel ja Thor, is er iets?" zei ze en staarde hem aan in zijn blauwe ogen en staarde daarna naar de maan. Ze voelde de kouw tegen haar lijfje aan komen die bedenkt was met haren, ze kroop wat meer tegen Thor aan en spinde zachtjes. "Het lijkt alsof ik je al jaren ken." miauwde hij liefjes, hij haalt de woorden uit mijn hoofd, hij lijkt zo puur en zo lief.. dacht ze en staarde hem aan in zijn sprankelde blauwen ogen. Zijn vacht voelde zo warm, het voelde vreemd en zo anders. Iets gaf haar het gevoel dat dit echt fijn was, dit was hun moment en niemands anders zijn moment. Ze voelde Thors kopje tegen haar kopje aan, dit voelde vreemd maar langzaam liet ze het wel in. Ze liet het gevoel de baas over haar zijn en bleef zitten naast deze kater, ze viel nooit katten aan en rougers waren een van haar beste vrienden maar dit was zo vreemd dat ze dit bijna verliefd kon noemen. "Ben je stiekem verloren familie ofzo." zei Thor met een glimlach een lief glimlachje een warme glimlach, "nee, jammer genoeg niet." antwoorde ze maar stiekem vond ze het niet eens jammer want dit was zo vreemd. Ze staarde naar de lucht de lucht die prachtig vol zaten met sterren die altijd straalden, de prachtige sterrenclan die ook blijft bestaan. "Gaat het? We kunnen ook binnen gaan zitten?" hoorde ze Thor vertellen, het klonk bezorgd. "ja het gaat wel, we hoeven heus niet binnen te zitten." glimlachte ze met een korte rilling, ze ging liggen en sloeg haar staart om zijn staart heen. Het was warm en het voelde fijn om bij zo iemand te zijn, dit was geweldig. "Zelfs ik heb het koud." zei hij maar het leek eerder als een grapje een grapje die leuk bedoeld was. Ze kreeg een grotere glimlach en staarde hem aan, "vast, dan moet ik het ook koud hebben." zei ze met een grotere glimlach en lachte er zachtjes achterna.

"vast, dan moet ik het ook koud hebben." zei ze met een grotere glimlach en lachte er zachtjes achterna. De kater gaf hij een kort duwtje in de goede richting en bleef naast haar lopen langs de hele kort weg naar het holletje. De wind hield gelijk op toen hij naar beneden sprong. De warmte overspoelde hem. De zwart witte kater keek de rode poes aan. Het was donker maar hij kon uitstekend zien."Ga liggen waar je wil mevrouw."zei hij. Met zijn buik duwde hij haar speels. Daarna ging hij zitten. Over het hol hoorde je de wind waaien. Het was donker en laat en nog altijd zat hij hier met een rode poes die hij had ontmoet aardig wat uurtjes geleden nou. Wat hij ervan moest denken wist hij niet. Maar zijn hoofd had niet weg gewild, was tegen de regels ingegaan. De denkende kater zuchtte diep en keek haar aan, glimlachte en begon zijn poot schoon te maken. Hij gaf een paar likken op zijn poot en schoof het daarna over zijn hoofd. Dit herhaalde hij ongeveer 5 keer. Hij ging liggen en begon aan zijn rug. Na een korte tijd stopte hij en keek opnieuw naar de poes. Hij ging staan boog naar haar toe en ging voor haar zitten. Misschien was het raar uit het niets, maar hij gaf ook haar een lik op haar hoofd. De tijd vloog voorbij en de kater had al snel de gedeeltes schoongemaakt die hij kon vanaf zijn plek. Nog 1 keer gaf hij een lik op haar wang, glimlachte en liep toen een paar stappen weg om te gaan liggen.

-Was op vakantie sorry D;-