Wobble |Open|

Het duurde even, maar toen draaide de deputy zich om, haar woorden waren hard, wat hem wel beviel, dan meende de poes het tenminste. "Starclan wilt het niet voor niets zo houden. Als het anders had moeten zijn, hadden we het wel geweten." De kater knikte, dat was volgens hem ook de reden dat er vier bomen waren, en niet een bij de fourtrees. "Je mag best vrienden hebben buiten de clans, maar geen beste maatjes. Dat is niet mogelijk. Op Gatherings mag je hun opzoeken, met hun praten, et cetera, maar buiten de Gathering is het gewoon niet mogelijk," De kater knikte weer, nu kwam ze misschien antwoord geven op de vraag die hij zich afvroeg. "Jij als Shadowclan kat weet vrijwel álles over Shadowclan, onze zwaktes, onze sterkte punten," Weer knikte de kater, dat was wel waar ja, hij studeerde de clangeschiedenis veel. "Op het moment dat jij een beste vriendin, óf meer buiten de clan hebt, zal alles in twijfel getrokken worden, voor beide katten. Naar wie zal jou loyaliteit sterker worden? Wie zal je kiezen tijdens een gevecht..?" Dat klonk wel logisch, hij twijfelde ook vaak aan anderen, dan was het inderdaad logisch dat ze dat ook bij hem zouden doen. "Denk jij dat ik jou dit aan wil doen? Ik zie jou als een soort petekind van mij, ik geef veel om je, heel de clan geeft om je. De clan en ik zijn gewoon bang dat niet alleen de clan door jou vriendschappen buiten de clan iets zal overkomen, maar ook jóú," Nu keek hij wel even een beetje wantrouwend omhoog naar de poes, hij was wel negen moons al hoor! Geen kitten meer. Toch waren de woorden fijn om te horen, er werd dus nog wel om hem gegeven. "Wilt u me trainen dan?" Vroeg hij plots, uit het niets, "Ik bedoel, naast Frostlake, wanneer u tijd hebt," Vragend keek hij op naar de deputy, die hij altijd als zijn grote voorbeeld gezien had. Misschien kon ze hem helpen dan. "Dan kan ik het beter doen, en weer respect krijgen,"

Ze leek al ingestemd te hebben met het idee voor hij het antwoord hoorde, en dat was in zijn ogen altijd een goed teken. De woorden waren onheilspellend, maar de apprentice had het ervoor over, als dit het vertrouwen van zijn clan terug kon winnen was hij bereid alles te geven. "Mooi," Klonk het dus ook enthousiast, terwijl de kater opstond. "Wanneer beginnen we?" Opgewonden keek hij naar de deputy, ergens hoopte hij dat het snel zou zijn, het opgesloten zitten in het kamp zorgde ervoor dat de kater veel te veel energie over had elke dag, dit kon een oplossing zijn.