(Teemo) Earth, wind, fire and air

Haar blik gleed over het boerderijtje heen wat ze gevonden had en ze klakte eventjes met haar tong, onder de indruk van het verlaten bouwwerk. Maar een kleine grijns verscheen al snel weer op haar lippen. Ze had trek.. Misschien viel hier wel iets te halen. Ze verspilde dan ook geen tijd met het rond kijken. Ze glipte door een gebroken raam naar binnen en landde met een zachte plof op de grond, meteen weer rondkijkend. Ze ademde diep in, de lucht proevend. En toen vernauwde ze haar ogen lichtjes. Ze rook een andere kat

{Eerste post voor Teemo}

Met rustige, gecontroleerde passen liep de zwarte kater over het grootte landschap. Dit stukje hoorde nog net bij hun territorium en Teemo was er op uit gestuurd om dat stukje te controleren. Een van de dingen die hij altijd wat minder vond, want zo veel gebeurde er nooit echt. Maar wie weet wat hij nu tegen zou komen. Zijn groene ogen gleden langzaam over de omgeving heen, bleven hangen op een boerderijtje. Het deed de zwarte kater meteen denken aan het huis waar hij als Kittypet geleefd had, al stond dit verlaten. Nieuwschierig stapte hij er op af. Teemo kon zich niet herinneren dat dit tot hun gebied behoorde, maar misschien had Gravepath onlangs uitgebreidt. Hij glipte door een openplek tussen houtenplanken door, waarna zijn blik meteen rondgleed. Het rook ontzettend muf en het was totaal geen plek waar Teemo graaf verbleef. De kater wou ook al weer omdraaien, terug naar zijn post, toen een geur zijn neusvliezen lieten trillen. Zijn oren schoten kort in het rond, tot zijn ogen een schim opmerkten. "Met wie heb ik het genoegen deze plek te delen?" Sprak hij, zijn stem charmant, maar ergens ook een tikkeltje verafschuwend.

Een grote, niet echt slecht eruit ziende moest ze toegeven, zwarte kater was ook in de ruimte. Rustig stapte Nova echter de schaduwen uit, haar gevlekte pels onthullend aan het vale licht in de ruimte. "Met wie heb ik het genoegen deze plek te delen?" miauwde de kater op een charmante toon, maar er zat ook nog een andere toon in die haar minder beviel. Je wist het maar nooit met rogues. De een kon je zo enorm ompraten maar je bedriegen waar je bij stond, en de ander beet je gewoon zonder pardon de keel door. En dan hoefde ze nog niet te spreken over die walgelijke clankatten. Toch toverde we weer een scheve glimlach op haar gezicht. "Hmm.. met uw ergste nachtmerrie?" Klonk haar toon, licht geamuseerd, maar enige dreiging ontbrak in haar stem.

Onderwerp: Re: (Teemo) Earth, wind, fire and air