Nova Zembla

Langzame tred, zelfverzekerde, maar zachte, blik. Geen gehijg, geen geluid behalve het langzame zwieren van de dikke vacht in de wind. Zijn vacht was altijd al dikker geweest dan die van enig ander kat, dat had de kater er nooit van kunnen weerhouden om een van de sterkste te worden, en vechten was dan ook geen probleem. Jagen wel, zijn zwart-witte vacht was niet bepaald het best gecamoufleerd, en hoe zacht hij nu hier ook leek te lopen, als hij aan het jagen was wilde het nooit lukken. Nu was Pepper echter niet aan het jagen, maar liep de al ervaren rogue, maar getrainde warrior, rustig door de met water bedekte grassprieten. Prima gevoel dit, heerlijk rustig.

- Nova 1ste post, dan open

De stem kwam als een fijne afwisseling van de stilte, en even keek Pepper dan ook geamuseerd op. Twee hazelaar kleurige ogen keken in zijn groene, en een vacht die bijna net zo lang was als die van hem hing met een kat die op een vreemde manier uit de boom hing. De grote kater glimlachte, "Een eekhoorn of een kat," Mauwde hij spottend terug, wel lol hebbende in de jeugd van tegenwoordig, "Ik ben er nog niet helemaal uit," Hierna ging hij zitten, en bleef onverstoord in haar ogen kijken, een ongetemde jongedame, dat was zeker.

Ze liet niet zomaar over zich heen lopen, want meteen had ze haar antwoord alweer klaar. Pepper knikte slechts. Daarna ging hij verder met het bestuderen van de forse kat. Ze was niet slecht gebouwd, en als hij met haar opgegroeid was had hij haar waarschijnlijk knap gevonden, nu was ze als een herinnering aan de poezen die hij leuk had gevonden in de clan. Hij miste ze, maar wist dat het beter was als hij hier bleef, buiten de clan. "Inderdaad," Mauwde hij uiteindelijk droogjes, zo, alles wat er gezegd móest worden, was gezegd door hem.

Zoals hij wel verwacht had begon de poes plots weer te praten. Oke dan, hij was toch altijd al een beter luisteraar dan prater geweest, het maakte hem nooit zoveel uit of anderen wilden dat hij wat zei, hij zei iets als hij er zin in had. "Dus... das, wat brengt u hier in mijn gebied?" Pepper hield zijn hoofd even schuin, te bedenken of hij antwoord zou geven, met een schuin oog hield hij de poes ondertussen in de gaten. "Een wandeling," Mauwde hij uiteindelijk, met zijn vriendelijk, warme stem. "Wie zegt dat ik zo'n knappe das wel in mijn stek wil hebben?" Dit deed Pepper grinniken, "Wie zegt of het mij wat uitmaakt of u mij hier wilt hebben?" Hij was beleefd, dat zeker, ook minderwaardigen werden 'u' genoemd.

"Een wandeling of een dwaling, meneer Das?" Het was merkwaardig hoe snel je aan iets wende, want 'das' associeerde de kater in dit gesprek al meteen met zichzelf, ze was dan ook weer niet de eerste die hem zo noemde, en toch verbaasde het hem. "Ach.. u zag er uit als een beleefde, vriendelijke kater die een arme, weerloze poes zoals ik wel in vrede haar gebied zou laten hebben." De woorden, ze sprak ze dramatisch uit, en toch lachte hij er even om. "Ach mevrouw Eekhoorn," Mauwde hij terug, op de ouderwetse manier die hij vroeger van zijn oude mentor geleerd had. "U weet nog niet de helft van mij," Hij keek haar met fonkelende ogen aan, hij kende haar ook niet.

De kater knikte goedkeurend in antwoord op de poes. Netjes, zeker netjes. "Je gaat het nog ver schoppen kleintje," Mauwde hij, en verschoof even zodat zijn pluizige staart om zijn grote poten geslagen kon worden. "Ik weet genoeg over u," Was zijn antwoord uiteindelijk, en een glimlach op zijn lippen. Ze zou nooit alles over hem te weten komen, en hij niet over haar, maar genoeg was genoeg, en hij wist genoeg.

De bijdehante opmerking kwam niet als een verrassing voor de kater. Waarom zou het ook? Hoe kort het gesprek ook was, inmiddels zocht hij overal al naar waar de poes zo'n antwoord op zou kunnen geven. Daaronder viel dus die zin, maar de tweede vraag, die haast flirterig gesteld werd had hij niet zozeer verwacht, al was dat niet in zijn houding te zien. "Ik dacht dat u, van alle eekhoorns, nog wel zou begrijpen dat men dat sport dingen niet behoort te zeggen," Mauwde hij met de lieve teddy beer stem. Hij was gewoon een grote teddybeer, of das natuurlijk, en zij was een eekhoorn.