"Terror Claws" is what they call them selves

Ze liepen niet te snel, een gevecht was niet niks, en putte je uit. Voortdurend keek Innerghost over haar schouder of iedereen wel oké was. De zon stond al een stuk lager, al was de zon niet te zien en waren er enkel dikke donkere wolken te zien. Het waaide hard, en het leek er op dat het zou gaan regenenen.
Uiteindelijk bereikte het groepje katten het kamp. Innerghost stapte naar binnen, en meteen vielen verschillende geschokte blikken op het groepje katten, naast de geschokte blikken waren er ook vragende blikken. Zodra Soulpaw, de overleden apprentice binnen kwamen klonken er kreten van verdriet.

OOC: Eerst Tallpaw, Petalpaw, Slenderpaw, Crystalmoon, Nevermind en Flamesoul.
Daarna mag de hele clan reageren!

Met een wezensloze blik staarde hij van links naar rechts, alsof hij verwachte dat er ieder moment een aanval kon komen. Zijn lichaam was dicht tegen de grond terwijl zijn spieren gespannen waren en zijn adem gejaagd. In zijn ogen flitste angst en de onnatuurlijke leegte die er meestal heerste... Hij hapte naar adem en schoot even naar rechts om daarna weer naar links te schieten en zo het pad te vervolgen, terug naar het kamp. Tallpaw had zijn aanval goed opgevangen en had het als spelen aangezien, hopelijk dacht dat deputy dit maar ook, want hij kon zich geen problemen meer veroorloven. Hij had er al genoeg en hij begon er langzaam genoeg van te krijgen.
Toen hij het kamp binnen kwam vlogen zijn ogen open en kon hij er niks aan doen dan zich tegen de grond aandrukken en de blikken ontmoeten. Opeens werd zijn vacht dikker en voelde hij hoe hij zijn spieren aanspande. Even sprong een kleine apprentice geschrokken weg voor zijn dik opgezette vacht en tot Nevermind's schok sprong hij zelf naar voren met nagels die grond bewerkten. Een paar katten keken hem vragend aan, maar al snel schudde hij zijn kop. Nu pas voelde hij hoe warme vloeistof vanachter zijn oor kwam en langs zijn schouder gleed. Oh nee, die klap tegen zijn kop moest iets gedaan hebben... Verward keek hij rond, zijn haren nog steeds dik en toen siste hij opeens. Zijn staart was dik en even waren de wonden niet zichtbaar, voor niemand. Hij sloeg zijn klauw uit naar een kat en tot zijn schok wist hij niet meer wie die zwarte kattin was, die met die blauwe ogen.

OCC:: hij slaat zijn klauw naar Inner, hij heeft een klap van Grave gekregen waardoor hij een beetje verward is en wat geheugenverlies heeft ^^

Ze waren nog maar nauwelijks binnen in het kamp toen ze een klap tegen haar kop aan kreeg. Geschrokken sprong Innerghost op, klaar om haar aanvaller neer te halen, maar het was Nevermind. Voor ze iets kon zeggen of doen sprong Tallpaw er tussen. "Relax man," miauwde hij, waarna Tallpaw nog iets zei wat zachter was. "Nevermind, het lijkt me beter dat je naar de medicine cat den gaat," miauwde ze zo rustig en kalm mogelijk om niet aanvallend over te komen. Ze wist dat Nevermind net iets anders behandeld moest worden dan andere katten. "Het lijkt me sowieso goed dat de rest zich ook laat checken bij de medicine cat." Zelf wou ze eerst even met Shrewstar praten, daarna kon de rest er bij komen, zo dat ieder hun verhaal kon doen.

Met haar kop hangende liep ze samen met Tall en het lichaam van de apprentice mee naar het kamp. De vragende en vooral geschrokken blikken op hun kon ze niet missen. Het liefst was ze nu weg. Als een geest door het kamp zweven. Zodat niemand haar zag. Maar dat was dus niet zo. Ze zou de blikken maar gewoon moeten worden. Toen Tall de apprentice voorzichtig neerlegde en zijn snuit in haar vacht drukte volgde de poes zijn voorbeeld. Haar zure, betraande gezicht vochtig door de aantal traantjes die ze tijdens de tocht naar het kamp had gelaten, drukte ze voorzichtig in de apprentice haar vacht. "Mag Starclan over je waken," Ze had even niet door wat er gaande was, maar door het geroezemoes van de clan, kon ze al iets erbij bedenken. Of ze waren gevolgd geweest door rogues, of er was één van hen gek geworden. En gezien Tall die tussen Innerghost en Nevermind ging in staan dacht ze het tweede.

Deze keer bleef ze maar gewoon zwijgen. Ze had vandaag al teveel veroorzaakt, en zich nu nog moeien in een gevecht waar zij; in principe; niets mee te maken had, leek haar niet het beste van de dag. Onzeker bleef de poes staan. Wiegend op haar eigen poten van de kleine aantal verzwakkingen die ze vandaag opgelopen had.

Opeens schoot een tabby tussen hen in en geschrokken sprong de blauwzwarte kater naar achter, zijn vacht nog steeds dik opgezet. Toen hij de ogen van de apprentice onmoete ontspande hij wat en kroop hij wat dichter, omdat hij heel de tijd zichzelf tegen de grond had aangedrukt. Zijn vacht ging liggen en nu pas werd de wonde in zijn achterhoofd duidelijk. Hij voelde het branden, meer dan de anderen. "Relax man," Nevermind knikte even beverig. "Denk aan Aury," Hij ontspande wat in het besef dat hij nog steeds wist wie dat was. Zijn Aury'tje. Opeens werden zijn ogen terug groot en deinsde hij echter achteruit toen de zwarte kattin weer iets zei. "Nevermind, het lijkt me beter dat je naar de medicine cat den gaat," Hij keek even met grote ogen naar de kattin. "Hoe... Hoe weet jij mijn naam?" Zijn ogen staarden haar wantrouwig aan hij vertrouwde dit niet. "Het lijkt me sowieso goed dat de rest zich ook laat checken bij de medicine cat." Nevermind keek even naar Tall. "Medicine Cat?"

Haar poten voelden zwaar aan, maar ze weigerde rust te nemen. Vragen raasden als vliegen door haar kopje heen en met een bijna gepijnigde blik beet ze op haar lip. Misschien kon ze beter even iets innemen tegen de hoofdpijn? Het zou namelijk een ramp zijn als er zometeen een noodgeval was en zij niet goed kon na denken wegens hoofdpijn. Maar nog voordat de poes de kans kreeg om naar kruiden te graaien, hoorde naderende pootstappen. Nieuwsgierig liep ze naar de uitgang van haar den en kneep ze even haar ogen samen als bescherming tegen het felle licht. Maar zodra ze gewend was geraakt aan de felheid, keek ze wat verbaasd het kamp rond. Midden in het kamp lag het lijkje van een apprentice, waarvan ze de naam niet kon opnoemen. Maar dat maakte niet veel uit, het was spijtig dat Shadowclan weer een jonge krijger moest afgeven aan Starclan. Ze wou het niet toegeven, maar het geloof in Starclan, of het idee dat ze hen nog moesten, begon te verzwakken. De poes zuchtte even en wou zich net omdraaien tot ze opnieuw katten op haar af hoorde komen. Nieuwsgierig keek ze om, haar blik werpend op de twee katers die haar richting op liepen. Wat kwamen ze doen? Als het over de dode kat ging, dan kon ze hen niet verder helpen. Eens dood, voor altijd dood. Behalve als het over een Clanleader ging natuurlijk. "Kan ik jullie helpen?" Vroeg ze rustig, terwijl ze van Tallpaw haar blik liet verschuiven naar Nevermind.

Heel onderweg had ze een stukje achter de groep gelopen, geen woord gezegd. Het voelde vreselijk dat ze een apprentice hadden verloren in dat gevecht. Zodra de groep het kamp in liep hoorde ze vele geschokte reacties. Dat deed het nare gevoel dat ze al had niet veel goeds aan. Met Nevermind leek ook iets mis te zijn aangezien deze naar Innerghost uithaalde. Tallpaw was er tussen gesprongen en had de zwarte kater gekalmeerd. Waarom moest ze nou zo nodig ergens anders heen gaan lopen. Dan was dit allemaal niet gebeurd, Soulpaw niet dood en Nevermind ook zichzelf. Innerghost stelde voor om allemaal maar eens naar de Medicinecat te gaan. De grote zwarte kater leek ook te zijn vergeten wat een Medicinecat was. Tallpaw bracht hem naar Littlestream toe die er ook niet al te vrolijk bij stond. Logisch ook, vandaag was niemand vrolijk, ze hadden een apprentice verloren. Wat onhandig strompelde Petalpaw ook richting de Medicinecat. "Kan ik jullie helpen?" hoorde ze Littlestream aan de twee katers vragen. Rustig kwam ze naast Tallpaw staan en keek naar de twee katers naast haar. Haar blik wendde ze al snel naar Littlestream omdat het even stil was aan de kant van de katers, "Ik heb wat last van mijn achterpoot, het is een beetje dikker geworden dan normaal toen ik er op viel," vertelde ze snel. Het was niet de bedoeling dat de Medicine cat haar tijd aan haar zou verspillen. De andere katten waren er over het algemeen slechter aan toe dan zij was.

OOC: Haar poot is licht verzwikt ze zal alleen voor een dag of 2/3 rust moeten houden.

"Kom maar mee en ik laat het je zien" Nevermind snoof zachtjes en keek met ijzige ogen van de zwarte kattin naar de tabby. Maar uiteindelijk gaf hij toe. Zijn lichaam was nog steeds tegen de grond gedrukt toen hij achter Tall aankroop, zijn haren stonden overeind en ookal lag hij bijna op de grond, toch was hij nog steeds imposant met zijn haren zo overeind. Even zag hij hoe een onbekende kattin op zijn netvlies verscheen. Geschrokken deinsde hij achteruit, met nagels die over de vloer krasten en een pijnlijk geluid naliet. "Kan ik jullie helpen?" Toen ontmoette haar groene ogen de zijne. Hij zwiepte eens met zijn staart waarna hij zijn een gemeen gegrauw uitbracht en even boos siste naar de kattin. Zijn haren overeind en zijn nagels gevaarlijk klaar voor de aanval. Oogcontact was iets dat hij niet leek te verdragen. Hij zat nog steeds achter Tall, alsof hij bescherming wou van de kater. Een bekend gezicht uit alle vreemden hier. Hij liet zijn cyaankleurige kijkers even van de tabby naar de grijze kattin glijden toen er opeens een andere kat verscheen. Ze kwam vaag bekend voor omdat hij haar had gezien bij het groepje. Wacht... Was ze niet één van de katten die hen had aangevallen. "Ik heb wat last van mijn achterpoot, het is een beetje dikker geworden dan normaal toen ik er op viel," Hij sprong naar voren in wild gesis en haalde uit met zijn klauwen, voordat hij zich omdraaide in met grote ogen wegsprong van de apprentice. Hij drukte zich angstig tegen de grond aan en keek met grote ogen naar de katten die naar hem zaten te staren. En toen leek er iets te knappen bij de kater. Bang begon hij te sissen en uit zelfverdediging haalde hij een paar keer uit met zijn klauwen, voordat hij zich omdraaide en de uitgang van het kamp zocht, om zo weg te lopen van al die vreemde dingen.

OOC:: Topic uit + Vervolg

Inner beveelde hen om zich even te laten checken bij de medicine cat. De schrik die nog niet uit haar kop leek te zijn liet haar maar heel traag reageren. Ze herinnerde zich dat bijna iedereen van het groepje al bij Littlestream binnen was gegaan. Slender zuchtte en met hangende schouders en kopje sjokte ze door tot aan de medicine cat den. Echt veel aandacht schonk ze niet aan het drama die zich rond Nevermind afspeelde. Iedereen reageerde wel es vreemd als ze zojuist een apprentice verloren hadden. Dus was het voor haar niets bijzonders.

Voorzichtig voegde ze zich bij haar trainingsmaatje; Petalpaw. Ze gaf de kattin een vriendelijk kopje ter begroeting. Ja zijzelf had het ook goed zitten in haar kop. Ze hoorde haar spreken tegen Littlestream over haar poot. Vanuit haar ooghoeken bekeek ze de wond op de apprentice haar poot. Die had het bont gekregen. Zelf was ze er minder slecht aan toe. Een kleine bijtwond in haar nek en enkele schrammetjes over haar lichaam. Maar het ergste wat er was was hoogstwaarschijnlijk de schrik die zich in haar lijf bleef bevinden.

Mooi, de katten luisterde naar haar toen ze had gezegd dat de anderen zich ook moesten laten checken bij Littlestream. Enkel toen ze naar haar dochter keek, zag ze toch wel dat ze beladen werd met een bult gewonde katten. En dan stond Innerghost zelf er nog niet tussen. "Oké, zouden een paar katten Littlestream willen helpen waar nodig?" Sprak Innerghost terwijl ze haar stem verhief, en haar ogen over de ongedeerde clangenoten heen liet glijden. Er waren heus wel een paar die iets afwisten van het behandelen van woorden, tevens kon Littlestream misschien wat instructies geven.
Vervolgens wende Innerghost zich tot de leadersden waar Shrewstar vast en zeker al uit was gekomen na al deze rumoerigheid.

OOC: Dit topic is nu open voor de hele clan!

De onrustigheid die heerste in het kamp had haar oren bereikt en gelijk kwam ze haar Den uit, waar ze even de rust had genomen om na te denken over wat ze wel niet met Tallpaw moest doen. Hij zou nooit zomaar zich anders gedragen en ze was ergens ook bang dat hij haar bevelen zou negeren om gewoon weer vriendjes met iedereen te worden. Wolftail had hem misschien wat te hard behandeld, maar als hij niet wilde luisteren.. dan moest het maar. "Oké, zouden een paar katten Littlestream willen helpen waar nodig?" Littlestream? Waarom was die nodig. Met een rustige tred kwam ze naar beneden en zag haar Deputy, verzameld met een paar katten, waaronder Tallpaw en haar nekharen kwam lichtelijk overeind. "Wat is er gebeurd Innerghost?" Vroeg ze, kijkend of niemand ernstig gewond was toen ze plots een lichaam op de grond zag liggen. Nee..

Zoals verwacht kwam Shrewstar snel opdagen. Innerghost knikte naar haar leader, en beste vriendin. "Shrewstar," miauwde ze. Zelf was Innerghost ook gewond, en had ze een kras op haar wang, een wat diepere wond laag op haar flank en krassen op haar buik en schouders. Duidelijk het soort schade wat een kat aanrichtte. Dat gold ook voor de andere katten die gewond waren. Nevermind was er vandoor gegaan, en voor Innerghost de kans kon krijgen was Tallpaw er achteraan gegaan. Zelf had ze nu geen tijd om achter hun aan te gaan. "Wat is er gebeurd Innerghost?" Vroeg Shrewstar. "Drie apprentices, Petalpaw, Tallpaw, en Slenderpaw, hadden zich op rogue territorium bevonden. Ik rook dat ze de grens over gegaan waren, en was er natuurlijk direct achteraan gegaan." Begon Innerghost, en haar stem werd wat luider, zodat de rest van de clan ook kon horen wat er gebeurd was. "Er blijkt een rogue groep te zijn, die zich tegen de clans keren, ik trof de apprentices aan met die rogues. Op dat moment bestond het groepje uit vier katten, maar ik vrees dat er meerdere zijn," vertelde Innerghost, terwijl haar blik afdwaalde naar de andere katten. "Er ontstond een gevecht, en opdat moment kwam Nevermind er bij, zelf heb ik Tallpaw terug gestuurd, die terug kwam met twee warriors," vertelde Innerghost. "Soulpaw was ook komen opdagen, niet mee gegaan met Tallpaw, maar was gewoon zelf gekomen, en is vermoord door de leider van het rogue groepje, die zich zelf de Terror Claws noemen." Innerghost gromde. "Wat Petalpaw, Tallpaw en Slenderpaw daar deden, weet ik niet, en kunnen we ze zo zelf wel vragen," miauwde Innerghost, terwijl ze haar blik op Petalpaw en Slenderpaw richtte, Tallpaw was nu niet meer aanwezig. Ze dempte haar stem. "Ik vind dat we de regels wat betreft de vrijheid van apprentices wel wat mogen aansterken," siste Innerghost, Shrewstar aankijkend.