Nobody's a picture perfect + Flamepath

Innerghost kwam terug het kamp binnen. Ze had een leuke middag achter de rug, eerst patrouille gedaan, daarna was ze er op uit geweest met Tallpaw, of ze was hem eerder tegen gekomen. Het was een leuk ventje en ook zeker gedreven om warrior te worden, wat Innerghost een goed gevoel gaf. Hij blik rustte zich op de prooi stapel, nog steeds aan de lege kant, maar ze had nu al twee dagen niet gegeten, dus vond dat ze nu toch wel recht had om een prooi te eten, of in ieder geval te delen. Ze greep een rat bij de staart en keek toen rond met wie ze het ratje zou delen. Haar ogen vielen op haar partner, Flamepath. Ze besefte dat ze al lang niet echt meer echt tijd met hem had door gebracht, als partners. Meer als warrior en deputy, en dan hadden ze niet eens samen in de meeste patrouilles gezeten. Ze liep met de rat naar Flamepath toe en liet het diertje vallen op de grond. "Hé, love," miauwde ze met een warme glimlach terwijl ze ging zitten. "Ik wou graag deze rat met je delen," miauwde Innerghost vervolgens.

OOC: Flamepath (:
Eventueel later mogen de kits van hun ook binnen komen (:

collecting your jar of hearts

And who do you think you are, running around leaving scars. Collecting your jar of hearts. And tearing love apart. You're gonna catch a cold from the ice inside your soul. So don't come back for me, who do you think you are ------

Weer was Innerghost nergens te bekennen. Zijn amberkleurige ogen droegen een kille blik, misschien iets te kil om echt zijn gewoonlijke blik te kunnen zijn. Wat verveeld en tegelijkertijd ook helemaal gestresseerd liep hij een rondje rondom de prooistapel, om er uiteindelijk een kleine mus vanaf te pakken. Hij had vandaag zijn bijdrage al gedaan, en had dus ook het recht om zijn maag te vullen. Net toen hij zich wou omdraaien hoorde hij een bekende stem achter zich opdoemen. "Hé, love," Ah, daar had je ze. De poes die liever tijd met haar apprentice's doorbracht dan met haar partner. "Ik wou graag deze rat met je delen," Flamepath knikte bijna meteen nee en draaide zich uiteindelijk om naar zijn partner, de mus tonende die hij zonet voor zichzelf had gepakt. "Ik heb zelf al wat bij." Miauwde hij slechts waarna hij ook ging zitten, zijn staart rond zijn lichaam krulde en rustig van het prooidier begon te eten. Echt honger had hij niet, maar hij wist dat als hij nu niets at hij er later op de dag last van zou krijgen. Zijn amberkleurige blik was gesloten, de zwarte poes niet eens aankijkend.

daisy approves

Innerghost keek Flamepath afwachtend aan, maar hij schudde bij haar vraag al direct nee. Wat haar op viel, was dat de kater amper wat zei, en haar niet eens had aan gekeken. "Ik heb zelf al wat bij." Flamepath ging zitten en begon te eten. Innerghost probeerde zijn blik op te vangen, tevergeefs. Zelf ging ze ook zitten en staarde ze naar haar rat. Ze schoof hem weg, en gaf het dier aan de eerst volgende warriors die langs kwamen. Zo'n groot dier hoefde ze niet in haar ééntje. "Wat is er, Flame?" Vroeg ze uiteindelijk. Zijn houding was... anders. En ze wist niet goed hoe ze daar mee om moest gaan. Innerghost was een prima deputy, maar op dit gebied was ze niet zo goed.

collecting your jar of hearts

And who do you think you are, running around leaving scars. Collecting your jar of hearts. And tearing love apart. You're gonna catch a cold from the ice inside your soul. So don't come back for me, who do you think you are ------

Hij zag in haar ooghoeken dat de zwarte kattin haar rat wegschoof, waarschijnlijk omdat ze zo'n groot ding niet in haar eentje op kon. Pech voor haar dan. Echter weigerde hij het nog steeds om haar volledig aan te kijken, en reageerde de kater ook niet meteen toen de poes een vraag stelde. "Wat is er, Flame?" Vroeg Innerghost. "Het is Flamepath," Reageerde hij bot, waarna hij opstond en het half opgegeten dier begroef. "Sorry, ik herinnerde me net dat ik nog de grens moet gaan nakijken." Miauwde hij snel, waarna hij zich uit de voeten maakte en richting de kamp uitgang kuierde. Het maakte hem niet zoveel uit hoe zijn partner zich nu voelde. Misschien werd het eens tijd dat de poes wist hoe hij zich al die tijd voelde, hoe hij het gedacht had gekregen dat ze liever tijd doorbracht met anderen dan met hem.

daisy approves

"Het is Flamepath," reageerde Flamepath bot. Innerghost keek hem met vernauwde ogen aan, maar zijn blik ving ze niet. "Sorry, ik herinnerde me net dat ik nog de grens moet gaan nakijken." Innerghost fronste, en toen Flamepath op stond en weg liep, maakte de zwarte poes een sprintje. Voor hem bleef ze staan. "Is dat zo, en wie heeft jou dat gezegd?" Vroeg Innerghost, hem proberen recht aan te kijken. "Flamepath, vertel me wat er is, zo kán ik er niks mee," miauwde ze direct. Ze hield er niet van als katten er om heen draaiden, of er voor weg liepen. Liever gekwetst dan het nooit te weten te komen.

collecting your jar of hearts

And who do you think you are, running around leaving scars. Collecting your jar of hearts. And tearing love apart. You're gonna catch a cold from the ice inside your soul. So don't come back for me, who do you think you are ------

Een zachte grom verliet zijn mond toen de poes zijn weg versperde. "Is dat zo, en wie heeft jou dat gezegd?" Niet onder de indruk trok hij zijn wenkbrauw op. "Dat heb ik zelf besloten, ik heb geen deputy nodig die me de hele dag verteld wat te doen." Miauwde hij. En zelfs dat deed ze niet. Nee, de zwarte poes leek hem alleen maar te ontlopen, en koos zelf wanneer ze nu eens tijd samen zouden door brengen. Maar zo ging dat niet. Sinds dat de poes deputy was geworden, dacht ze alleen maar aan zichzelf. Dacht ze dat ze álles was. "Flamepath, vertel me wat er is, zo kán ik er niks mee," De rode kater haalde zijn schouders op en liep haar voorbij. "Zoek 't maar uit, en als je me nu excuseert." Miauwde hij kil, nog steeds haar blik ontwijkend. Snel zette hij zijn ledematen in beweging, om te voorkomen dat de poes hem nogmaals zou tegenhouden.

daisy approves

Innerghost vernauwde haar ogen bij de woorden van Flamepath. "Dat heb ik zelf besloten, ik heb geen deputy nodig die me de hele dag verteld wat te doen." De kille toon die de kater met zich mee droeg beviel haar totaal niet. "Doe alsjeblieft normaal, Flamepath!" Siste ze, zich zelf inhoudend om niet te gaan snauwen. Innerghost haalde diep adem en vroeg wat er met hem was, want zo kon ze er echt níks mee. Ze kon er gewoon niet tegen als anderen onduidelijk waren. "Zoek 't maar uit, en als je me nu excuseert." Innerghost gromde toen Flamepath het toen ook nog waagde weg te lopen. Dit keer hield ze hem niet tegen. "Ja Flamepath, loop maar weg, ontwijk je problemen maar, zo kon je écht ver," grauwde ze hem na, afwachtend of hij het zou negeren, of er op zou reageren.

collecting your jar of hearts

And who do you think you are, running around leaving scars. Collecting your jar of hearts. And tearing love apart. You're gonna catch a cold from the ice inside your soul. So don't come back for me, who do you think you are ------

"Doe alsjeblieft normaal, Flamepath!" Hoorde hij de zwarte kattin zeggen, de poes van wie hij eens dacht dat dat ze echt van hem hield. Maar nu hij echter het gevoel dat ze hem gebruikt had, om hem nadien gewoon links te laten liggen. "Ja Flamepath, loop maar weg, ontwijk je problemen maar, zo kon je écht ver," Een schuine grijns kwam op zijn gelaat te staan, echter zag Innerghost dit waarschijnlijk niet. Ze had zonet de pure waarheid uitgesproken. Zo puur als ze maar kon zijn, zo bot als ze maar was. "Inderdaad, ik loop weg van mijn problemen, of zeg eerder maar probleem. Want jij bent mijn probleem." Siste hij, waarna hij met zijn rode staart in de lucht sloeg en verder liep. Hij had zijn oren in zijn nek gelegd en dwong zichzelf om verder te lopen. Was hij te hard geweest? Té bot? Maar ze had het verdient, toch? Ze moest er zelf maar achter zien te komen, aangezien hij echt geen zin had om de hele situatie uit te leggen. Het kwam dan ook zo vreemd en raar over. Want feitelijk was hij gewoon jaloers op haar apprentice's, aangezien zij wél aandacht kregen van de kattin, en hij niet.

daisy approves

Innerghost voelde zich nooit zo erg kwaad. Maar nu kwam de stoom bijna haar oren uit gevloten. Ze begreep Flamepath niet, hij was niet duidelijk, en vertoonde vreselijk gedrag zonder dat ze wist waar ze het aan te danken had. "Inderdaad, ik loop weg van mijn problemen, of zeg eerder maar probleem. Want jij bent mijn probleem." Dit kwetste haar, en Innerghost sloeg haar nagels uit. Nee, ze ging zich niet verlagen tot dát niveau. Maar haar poten jeukte gewoon om een harde klap in zijn gezicht te geven. "Wáár heb ik dit aan te danken! Flamepath, Waarom?" Schreeuwde ze verslagen, haar ogen bijna emotioneel geworden, al was woede er voornamelijk in te lezen.

LEOPARDGAZE

Verbaasd staarde de warrior naar het schouwspel. Het waren Innerghost en Flamepath die dit keer een ruzie met elkaar hadden gekregen. Hun woorden kon hij niet horen, enkel sommige zinnen die ze uitschreeuwden, voor de rest lag hij te ver weg van de twee. Hij wilde zich er ook niet echt mee bemoeien, het was iets tussen de twee partners en iemand ertussen wilden ze vast niet hebben. Flamepath zag er niet uit als een partner die Innerghost verdiende, iemand die er altijd voor haar was, iemand die haar even van haar drukke deputy leven af kon halen en haar wat kon laten ontspannen. Ze verdiende een beter iemand, dat stond vast. Boos draaide de vlamkleurige kater zich om en begon richting de uitgang te lopen. Innerghost schreeuwde hem nog iets na en toen werd het doodstil en viel er geen enkel woord meer. Langzaam stond Leopardgaze op, de blik in zijn ogen viel niet te lezen. Met lome passen kwam hij op haar af en pas toen hij bij haar stond bleef hij stil staan, waarna hij zacht fluisterde, zodat hij net hoorbaar voor haar was. "Gaat het wel?" Zijn ijsblauwe ogen zochten die van Innerghost, hij begreep maar al te goed hoe het voelde na een ruzie.

Als je dit niet wilt mag je me altijd even pm'en C: Ik dacht dat ons vorige topic sowieso tot een einde begon te lopen~

♥ lauz

Innerghost staarde naar Flamepath. Wat wás er met die kater? Ze begreep het niet, en haar geweten zei dat ze maar niet beter achter hem aan kon gaan. Ondanks de kokende woede in haar bleef ze staan waar ze stond, met een ijzige, kwade blik op Flamepath gericht. Zo bleef ze staan. Achter die kwade blik, was ook nog iets anders te lezen, een gekwetste blik. Maar kwetsbaarheid laten zien was over het algemeen niks voor Shadowclan katten, en toch gebeurde het nu, iets totaal zeldzaams, en het liefst rende ook zij nu het kamp uit... om zich bijvoorbeeld af te reageren door te jagen. "Gaat het wel?" Ze werd uit haar gedachten getrokken door een bekende stem. De stem van Leopardgaze. "Ik weet het niet," zuchtte ze verslagen terwijl ze ging zitten. Je kon aan haar gespannen houding zien dat ze alles binnen hielt, maar ook dat de bom op het randje van barsten stond.

LEOPARDGAZE

Hier was hij toch echt slecht in en dat kon je ook zien aan zijn houding. Hij wist zich geen houding te geven, hoe moest hij haar troosten? Wilde ze überhaupt wel getroost worden? Wat als hij het deed en zij dat niet wilde? Allerlei vragen schoten door zijn hoofd heen en voor eens was hij zelfs een beetje nerveus om iemand te troosten, want ergens die in zijn achterhoofd wist hij dat hij nooit had geleerd liefde te leren kennen. Zijn moeder voedde hem eerder streng op dan met liefde en ze had hem nooit echt in haar armen gesloten, hij had zich nooit veilig bij haar kunnen voelen zoals andere kittens dat gevoel wel bij hun moeder kregen. Zachtjes slikte hij en hij wist dat ze alles binnenhield, ze wilde het hem vast niet vertellen. Het enige wat hij kon doen was niet verder vragen en gewoon een geruststellend zinnetje uit te spreken. Meer deed hij dan ook niet, hij wist niet wat hij moest doen om haar te helpen. "Het komt wel goed.." Miauwde hij zacht en teder, waarna hij zijn blik op de uitgang van het kamp richtte. Zou het wel goed komen? Of loog hij nu tegen haar? "Als je ooit hulp nodig hebt of iemand om tegen te praten, kun je me altijd vinden, dat weet je toch Innerghost?" Ze moest weten dat hij achter haar stond, hoe dan ook. Hij kende haar niet super goed, maar ze bleef een clangenoot.

♥ lauz

Ze wist niet wat ze wou. Wauw ze getroost worden? Wauw ze alleen gelaten worden? Ze wist het gewoon even niet. Het puntje van haar staart tikte op de grond, en dat was wat liet weten dat ze zich aan het opkroppen was. Wat haar wel goed deed was Leopardgaze's aanwezigheid. Ze was tenminste niet alleen. "Het komt wel goed.." miauwde de kater zacht en teder. Innerghost kon wel lachen. Het komt wel goed? Nee, daar geloofde ze niet in, voor nu. Maar Leopardgaze bedoelde het goed, en dat maakte het zinnetje toch wel troots brengend. "Als je ooit hulp nodig hebt of iemand om tegen te praten, kun je me altijd vinden, dat weet je toch Innerghost?" Innerghost keek op en keek hem dankbaar aan. "Dankjewel," murmelde ze. Ze hief zich zelf overeind. "Zullen we gaan jagen?" Vroeg ze aan Leopardgaze. Ze moest en zou er even uit. Ze had het nodig.

LEOPARDGAZE

Desondanks dat hij er zo slecht in was om Innerghost te troosten, of zich eigenlijk geen enkele houding wist te geven, bleek zijn zin wel goed bij haar aan te komen. Ze bedankte hem, al was het maar een kleine bedankt, het maakte hem niet zoveel uit. Als ze maar wist dat ze vrienden waren en hij er voor haar was, zelfs als die bastaard van een Flamepath haar aan de kant zou duwen. Wie deed dat nou bij zo'n sterke, prachtige poes? Hij begreep Flamepath niet, de kater kon van geluk wensen dat hij zo'n poes achter zich had staan, want katten zoals hem zouden meestal gewoon single blijven. Hij had al een paar nestjes met haar gehad, was een trotse vader, en dan zo doen tegen de poes die zoveel van je gehouden heeft? Nee, dat begreep hij niet. Wat had ze verkeerd gedaan om zo weinig respect van hem te krijgen? Innerghost stelde voor om te jagen en dat leek hem een goed idee. Dan kon ze haar gedachten misschien op iets anders richten. "Klinkt goed," Miauwde hij nuchter, waarna hij opstond en samen met haar richting de uitgang van het kamp stapte. Hij begon er niet weer over, want hij wist niet zeker wat Innerghost wilde. Getroost worden of het gewoon achter haar laten en proberen te vergeten, als dat überhaupt nog kan natuurlijk.

Maken we een nieuw topic aan of gaan we door in deze?

♥ lauz

Inderdaad, dat was wat Innerghost nu het liefste wou. Er uit gaan, gewoon even wat gaan jagen. En dan niet alleen, nee met een vriend aan haar zijde. Alleen zijn zou nu niet goed zijn. Dan zal ze breken, en iets wat Innerghost niet wou, was breken. "Klinkt goed," stemde Leopardgaze in met haar voorstel. Innerghost keek zijdelings naar hem en glimlachte. In stilte verliet Innerghost het kamp, met Leopardgaze. Gewoon wat gaan jagen... haar kop leeg maken. Dat was het beste, even niet denken aan die rode kater. Die rode kater waarvan ze de kop er op dit moment wel vanaf kon bijten.

OOC: Vervolg; https://www.warriorcatsnl.com/t18303-it-s-so-difficult#426998

Onderwerp: Re: Nobody's a picture perfect + Flamepath