A Broken Heart..

De wind blies door de ingang van de Nursery, Falconheart was weg gegaan en zou ook niet meer terug komen. Het kon Foxfur ook niet veel meer schelen, ze zou de kittens met liefde verzorgen, maar dan ook nooit meer iets met Falconheart doen! Het voelde koud hierbinnen, want iedereen hier had iemand voor zich. Zij was alleen met haar kittens, ze likte ze warm en keek ze een voor een aan. Mirrorkit, Shadowkit en Buzzardkit lagen te slapen, dat moest wel, ze hadden een zware dag achter de rug. Foxfur hoopte dat ze niets hadden begrepen van de grote ruzie tussen hun ouders. Sinds kort was de Nursery wat voller geworden en zou ze niet meer zo alleen zijn. De zon scheen op haar vacht en het voelde lekker aan. De dag zou nu nog moeilijk worden, ze zou Falconheart ook niet meer zo gelukkig zien als toen ze nog verliefd waren. Wat nou als hij een ander had! Jalozie knaagde aan haar maag, maar het koelde weer af door haar hart. Hij was nu verleden tijd voor haar! De kittens zouden maar zonder hun vader moeten opgroeien. Misschien zouden ze hem niet missen.. Ze schudde haar kop en legde die op haar poten. Ze had de laatste dagen veel geslapen en nog steeds was ze doodmoe. Haar oogleden sloten snel en ze sliep. Het laatste wat ze zag waren de goed beschermde muren van de Nursery.

Al snel werd ze weer wakker in haar nest en keek vlug om haar heen. Honger knaagde aan haar maag en ze liet de kittens even alleen. Foxfur was bang dat ze Falconheart tegen het lijf zou lopen en een gesprek met hem zou moeten voeren. Ondertussen was de zon een beetje aan de horizon gaan staan en kleurde de hemel oranje roze. Precies de kleur als de eerste avond dat ze elkaar ontmoeten. Ze zocht het kamp af om de kater te vinden en zag zijn vacht bij de Warrior den. Ze gaf hem een nare kwade blik en trippelde verder. Haar pootjes leidde haar naar de prooistapel, die nog een paar keuzes had. Bijna had ze twee stuks gepakt, maar dacht toen dat ze niets meer met Falconheart te maken had. Ze koos een dikke waterrat en liep terug naar de Nursery. Het leek wel of de kittens haar niet eens hadden gemist en ze ging naast hen liggen. De waterrat was nog warm van de jacht en het hartje klopte nog zwak. Dat was het beste wat je kon krijgen, de prooien die dood waren hadden meestal niet zo'n volle smaak. Na haar maaltijd ging ze liggen met een volle buik. Het was een goed begin voor de dag, maar er miste iets.. iets belangrijks..

Blacktail werd wakker in de nursery , even keek ze naar haar dikke buik . De kittens zaten daar nog lekker warm maar het zou niet lang meer duren en hun leven zou beginnen , en iedereen zal ze met open armen ontvangen . De wind waaide binnen door de ingang van de nursery , Blacktail ging moe terug liggen . Opeens zag ze vanuit haar ooghoeken dat Foxfur ook wakker was , ze was haar kits aan het likken . Blacktail had Foxfur en Falconheart horen ruziemaken , het was verschrikkelijk om twee geliefden zo tekeer zien gaan tegen elkaar . Maar diep vanbinnen wist Blacktail wel dat het goed ging komen . Blacktail deed nog even alsofze sliep , ze wou Foxfur even niet storen . Maar toen ze opstond en de nursery uitstapte besloot Blacktail om ook op te staan . Toen Foxfur de nursery terug binnenkwam en terug bij haar kits ging liggen mauwde blacktail : " Goeiemorgen Foxfur "

Buzzardkit rekta zich uit, ze was lekker uitgeslpaen en stond op. Waar was haar moeder nou? Gesrokken rende Buzzardkit als een dolle de Nursery door totdat ze een andere queen op zag staan en de nursery uit zag lopen maar Buzzardkit durfde niet achter haar aan te lopen dus ging ze maar weer naast haar zusje en broertje liggen.
Na een paar minuten kwam mama Foxfur terug en Buzzardkit sprong overeind en klom op haar rug terwijl ze klagelijk miauwde 'Mama waar was je?'. Buzzardkit keek op, de andre queen was terug gekomen en weer bij haar kittens gaan liggen " Goeiemorgen Foxfur " zei de queen en de hyperactieve Buzzardkit sprong van haar moeder af en ging voor de neus van de queen staan en zei 'Ik ben Buzzardkit!" daarna rende ze terug naar haar moeder en klom opnieuw op diens rug waarna ze aan hara vroeg 'Komt papa straks??'

Foxfur zag dat Buzzardkit bezorgd naar haar toe sprong en op haar rug klom. Net als wat Mirrorkit had gedaan bij Falconheart. Falconheart! Die naam zou ze nooit meer in haar hoofd halen. Blacktail was er ook bij gekomen en vroeg of ze een goede morgen had. Natuurlijk niet! Ze was haar partner verloren! Die gedachte zoefde even door haar hoofd, maar die schudde ze van zich af. Ze kon niet onbeleefd gaan doen tegen haar beste vriend. "Gaat wel, ik ben nog even moe.. Wanneer komen jouw kittens? Het lijkt me leuk om hun snoetjes te zien.." Vroeg Foxfur, ze veranderde even van onderwerp om het niet over Falconheart te hebben. Buzzardkit was weer terug naar haar plek gesprongen en vroeg iets over Falconheart. Foxfur kon moeilijk zeggen dat hij niet meer terug zou komen. "Hij is vandaag op een eh.. jachtpatrouille!" Loog ze, misschien zou Buzzardkit merken dat ze loog maar misschien ook niet. Even rekte Foxfur zich uit en liep naar Buzzardkit toe. "Zullen we even naar buiten gaan? Dan kan je een beetje het kamp zien. Maak jij je broertje en zusje wakker?" Vroeg ze, bog nooit eerder was ze met de kittens naar buiten gegaan, maar ze moesten wel een keer. "Kom je mee Blacktail?" Natuurlijk wou ze wel dat de poes meekwam, als ze maar niet begon over hém..

Een kleine bewegi g maakte Shadowkit wakker, Buzzardkit was opgestaan. Hij deed nog alsof hij sliep en kneep zijn ogen dicht. Altijd als hij wakker werd kon hij niet meer in slaap vallen. Een beetje momperend stond hij op zonder de aandacht op hem te vestigen. Hij sloop naar een hoekje in de schaduw en plofte neer. Hij ademde diep in en liet een ontspannen zucht gaan. Het was al minstens zonhoog, maar hij had nu zijn slaap hard nodig. Gisteren had hij zijn moeder en vader kwaad tegen elkaar horen praten. Het zou kunnen betekenen dat ze ruzie hadden, maar misschien hoort dat bij het ouderschap.. Helaas kon hij niet meer in slaap vallen en geergerd stond hij o en liep naar zijn nest. Mirrorkit sliep nog en Buzzardkit sprong op tegen zijn moeder. "Slijmbal!" Moperde hij, hij liep op de energieke af en ging tegen zijn moeder staan. Nu kon hij ook wat aandacht krijgen, in plaats van dat Buzzardkit dat allemaal stal. Zijn oren spitsten zich toen hij zijn moeder hoorde praten om naar buiten te gaan. Bijna nooit kwam hij buiten de saaie Nursery en nu gingen ze zomaar! Misschien kon hij wel geheime gangen ontdekken! Dolblij ging hij al rennend naar de ongang van de Nursery en sprong op en neer. "Ik lijk wel Buzzardkit!" Zei hij zo zacht mogelijk dat alleen hij het kon horen. Een fris Nieuwblad briesje waaide door zijn vacht, nooit had hij het zo gevoeld.

Een van de kleine kits van Foxfur kwam op Blacktail afgestormd , 'Ik ben Buzzardkit!" mauwde de kleine kitten vrolijk . " Hallo Buzzardkit , ik ben Blacktail " mauwde Blacktail vrolijk , het was leuk om zo'n schattige kitten te zien rondhuppelen in de nursery . Foxfur antwoorde nu ook op Blacktails vraag , "Gaat wel, ik ben nog even moe.. Wanneer komen jouw kittens? Het lijkt me leuk om hun snoetjes te zien.." mauwde ze . " Het is normaal dat je nog moe bent hoor , Ik weet het niet zo goed waneer maar ik denk dat ze niet zo lang meer gaan blijven zitten . " Spon Blacktail en ze gaf Foxfur een troostende lik , het moest vast heel zwaar voor haar zijn . Maar Blacktail zal er altijd voor haar zijn, ze waren al heel lang vriendinnen ."Zullen we even naar buiten gaan? Dan kan je een beetje het kamp zien. Maak jij je broertje en zusje wakker?" mauwde Foxfur tegen de kleine Buzzardkit , "Kom je mee Blacktail?" mauwde Foxfur . " Natuurlijk " Mauwde Blacktail , ze hoopte dat dat foxfurs gedachten een beetje zou kalmeren

{Ik zit al in de Riverclan }

De 2 maanden oude Sandkit trippelde vrolijk door de nursey. De dagen vlogen voorbij. Soms was het erg koud en kon je je dus maar beter goed in nestellen in een dik bed van mos, soms was het veel te warm om binnen te blijven, en sprong je zo in het water. Maar er was geen dag die anders was dan alle andere, en dat vond Sandkit jammer. Met een vrolijk sprongetje belande ze midden in het bos. Ze stampte wat rond en ging toen eens goed liggen. De dag was met een heldere lucht en de zon begonnen, nu kon je de hitte nog steeds voelen ondanks dat de zon nu onder ging. Maar Sandkit was nog niet moe genoeg voordat zij ook haar bedje op zou zoeken. Nee, ze wou nog even de boel onderzoeken, wan s`avonds was dat het leukst. Terwijl de laatste zonnestralen over de grond danste, liep Sandkit de nursey rond. Bij Foxfur en haar kittens samen met Blacktail, bleef ze staan. Ze gingen even naar buiten, en Sandkit werd gelijk enthousiast. "Mag ik please ook mee?" ze hield veel van avontuur en had nog nooit het kamp helemaal gezien. Alleen die eeuwige Nursey....

Buzzardkit keek teleurgesteld naar haar moeder die vertelde dat Falconheart vandaag iets moest doen en daarom niet zou komen kijken naar haar en haar broertje en zusje. Buzzardkit klom van haar moeder af en ging verveeld op haar rug liggen terwijl haar moeder met de andere queen in gesprek was die Blacktail heette. Plotseling stond mama Foxfur op en Buzzardkit draaide zich vliegensvlug om en spring overeind. Mama Foxfur wou naar buiten gaan en Blacktail stemde in en ondertussen was haar broertje Shadowkit ook al wakker geworden en Buzzardkit miauwde vrolijk tegen hem 'Hoi Shadow' daarna sprong Buzzardkit op Mirrorkit af en maakte haar wakker want dat moest ze van mama doen. Daarna gingen ze naar de uitgang van de Nursery en er was een andere zand kleurig kit die vroeg of ze mee mog. 'Hoi, Ik ben Buzzardkit en jij?' Vroeg Buzzardkit hyperactief aan de zandkleurige kitten terwijl ze vrolijk ,et haar staart zwiepte.

Falconheart kwam het kamp binnen trippelen. Zijn gezicht werd vrolijker toen hij buzzardkit zag. Wist Buzzardkit het al. Falconheart zou het teminste niet zeggen. Hij trippelde naar de prroi stappel toe en gooide de prooi daar op, Vervolgens liep hij naar Buzzardkit toe. 'Hey' Zei hij. In zijn ogen was trots te zien. War was Buzzardkit al groot geworden. Hij had een knap dochter gehad. Zijn vacht glimde in de zon. Zijn poten stonden in het gras terwijl ze droogde door de zon. Hij kwam van het meer vandaan. Hij had gevisd. Wat waren zijn kinderen al groot geworden. Hij was zo trots op zijn kittens! 'En wie ben jij?' Vroeg hij aan het andere kit die hij niet kende. Het kit was zandkleurig het had een mooie vacht. Buzzardkit had de vacht van hem en dat was niet handig met zwemmen maar wat kon je er aan doen?

Gelukkig wou Blacktail mee, anders moest ze met die drukke kittens naar buiten. Ze zwiepte met haar staart en ging naar de ingang van de Nursery toe. Buzzardkit was duidelijk tegen iemand aan het praten of iemand sprak tegen hem. Ze kon de kat net niet zien door de braamstruiken. Toen ze een stap er vanaf deed acheen het zonlicht in haar ogen, ze kneep ze dicht en liep met gesloten ogen door. "Zo Buzzardkit," Begon ze, ze voelde dat het zonlicht van haar oogleden af was en deed ze open. "wie is je..." Ze stond sprakeloos te kijken naar de kater, Falconheart! Vol afschuw keek ze hem aan, ze schudde haar kop langzaam en sloeg haar staart om Buzzardkit heen. "Het gaat regenen.. We moeten maar weer eens naar binnen gaan!" Ze hield haar kwade blik op Falconheart en draaide om. Haar vacht prikkelde van woede en ze sloeg even een uitgestoken klauw in het zand. "Kom je Buzzardkit?" Vroeg ze met een geirriteerde stem. Natuurlijk wou ze met de kittens naar buiten en zou het niet gaan regenen. Maar het enige was dat ze niet met Falconheart wou praten of hem ook maar te zien. Ze hield haar kop hoog en staart ook, maar van binnen was ze woedend! Ze voelde de schaduw van de Nursery over haar zwiepen en ze storttr zich neer op haar mosnest..

Buzzardkit knipperde even met haar oogjes toen ze buiten in het felle zonlicht kwam, ze keek rond en zag een kat het kamp binnen komen. De kat kwam op haar, mama en Blacktail af en Buzzardkits hart maakte een sprongetje van vreugde, het was papa Falconheart! 'Hey' zei papa en Buzzardkit rende op hem af en probeerde op zijn rug te klimmen terwijl ze vroeg 'Ben je al klaar met je jachtpatroullie?' waarna ze ophield met op zijn rug klimmen en terug naar mama liep, nou ja liep? eerder huppelde zover een kat dat kan. Buzzardkit gaf haar moeder een kopje toen die plotseling zei "Het gaat regenen.. We moeten maar weer eens naar binnen gaan!" verbaasd keek Buzzardkit naar de lucht en zei verbaasd 'Maar er is geen wolkje aan de lucht te zien!' daar was namelijk geen wolk te bekennen , "Kom je Buzzardkit?" Vroeg mama en Buzzardkit zei 'Doei papa' en liep daarna achter haar moeder aan de nursery in. Mama ging op haar mosbed liggen en Buzzardkit kroop tussen haar voorpoten. Buzzardkit keek de nursery rond en vroeg daarna aan mama 'Ban je boos op papa?' ze vroeg het heel voorzichtig maar ze wou het toch echt weten.

Buzzardkit rende op hem af en klom op zijn rug. 'Ben je al klaar met je jachtpatroullie?' Vroeg Buzzardkit. 'Jachtpatrouille? O ja jachtpatrouille daar ben ik klaar mee ja' Zei Falconheart. "Zo Buzzardkit," Hoorde Falconheart een stem. "Het gaat regenen.. We moeten maar weer eens naar binnen gaan!" Zei Foxfur. 'Doei papa' Zei Buzzardkit. Samen liepen ze weg. 'Wacht Buzzardkit' Zei Falconheart. 'Foxfur je kan me niet weg houden bij mijn kinderen' Zei Falconheart. 'Buzzardkit kom ga even mee met mij naar de warrior den dan kunnen we even praten' Zei Falconheart. De zon scheen fel. Hij keek Foxfur even boos aan. 'Kom je?' Vroeg Falconheart en keek Buzzardkit lief aan.

Verbaasd keek Sandkit naar het hele spektakel. Ze fronsde haar voorhoofd en schopte toen kwaad tegen een mosbal. Die twee katten deden nu al dagen zo, en ze vond dat helemaal niet leuk. "Ik ben Sandkit!" zei ze toen tegen de andere kitten. Ze pakte een zandkleurig steentje en smeet die tegen een boom. Sandkit keek goed om zich heen of niemand haar zag, en toen verdween ze in de bosjes. Dat er ruzie tussen die twee katten was, was duidelijk. En dat deed haar aan haar ouders denken. Onee!, ze moest niet aan hen denken, zeker niet haar ouders! Maar de tranen stroomde al over haar snoet. Ze bleven maar komen. Toen begon ze door het kamp te rennen. Ze wou dat niemand haar zo zag. Waarschijnlijk zouden ze alleen maar om haar lachen. Ze wist niet waar ze heen ging, als ze hier maar weg was! Ineens kwam ze op een plek die ze niet kende. Overal lagen hoopjes met dode dieren. Nee, ze wist niet waar ze was. Uitgeput liet ze zicht tegen een boom zakken en viel in slaap. Toen ze wakker werd. Trilde ze over haar hele lichaam. Maar erger nog, ze hoorde gegrom achter zich! Plotseling gebeurde er van alles tegelijk. Van achter kwam een grote das die haar met zijn klauw tegen een boom sloeg. Voor haar verscheen nog een das. Die haar in een struik gooide. Toen verzond ze weer in een pijnlijke slaap. Ze had niet eens kunnen gillen. Een tijdje later deed ze haar ogen open. Was ze in de starclan? Zag die er zo uit? Maar ze geloofde dat niet. Ze mocht nog niet dood zijn. Ze stond moeizaam op en zakte toen weer neer. Na een paar pogingen, strompelde ze naar een hol. Deze keer was het een kattenhol. Het hol van de medicijncat.

(Ze is nu weg)

Buzzardkit volgde haar gehoorzaam en ging liggen tussen haar voorpoten. Een dochter die naar je luistert is perfect! Haar tong ging door het grijze vachtje en ze maakte Buzzardkit even warm. Opeens vroeg Buzzardkit iets over haar en Falconheart. Haar oren vlogen in de lucht toen Falconheart naar Buzzardkit liep. Wat moet hij nou weer! Zeker mijn dochter afpakken! Kwaad begon haar vacht te prikkelen en ze legde haar oren in haar nek. Iets te hard sloeg ze haar voorpoten om de kitten heen. Foxfur hoopte dat het niet te pijnlijk was. Maar waarom wilde Falconheart met Buzzardkit praten in de Warriors den? Ze stond op en zorgde dat haar nekharen weer gingen liggen. Het licht scheen op haar vacht en gaf haar wat moed. Haar eerste stap zette ze nog dicht bij Buzzardkit, maar al snel liep ze sneller door. Totdat ze tegenover Falconheart stond. "Wat wil je van Buzzardkit?!" Spuugde ze woedend naar hem, helaas schoten haar nekharen weer overeind. Het kon niet anders, maar toch hoopte ze dat dit niet op een gevecht eindigde..

Blacktail stapte naar dee uitgang van de nursery , alle kits van Foxfur waren nu wakker en ze zouden samen met hun mama en Blacktail een keertje het kamp uitgaan . Maar opeens werdt de rust verstoord , Falconheart kwam eraan . Hij begon tegen zijn dochter te spreken maar toen Foxfur hem zag werd ze razend , ze sloeg haar staart beschermend rond ded kleine kit . "Het gaat regenen.. We moeten maar weer eens naar binnen gaan!" mauwe Foxfur kwaad , maar natuurlijk ging het niet regenen het was maar een smoes . Falconheart had dat ook door en vloog uit tegen foxfur , maar ze liet zich niet doen en wouw allesbehalve dat de kleine Buzzardkit met Falconheart meeging . Blacktail kon alleen maar toekijken , toekijken hoe hun relatie op de kliffen liep .

. "Wat wil je van Buzzardkit?!" Spuugde Foxfur. 'Foxfur het is ook mijn dochter dus ik mag met haar praten als ik het wil en dat geld ook voor jou!' Snauwde Falconheart. Zijn ogen brande van woede. Falconheart pakte Buzzardkit voor zichtig en zetten hem tussen zijn poten neer. Zijn poten zette hij beschermend voor het kit. Hij liet zijn kittens niet van hem afpakken. Foxfur's nek haren gingen overeind staan. Daarom vertelde alles hem dat hij Buzzardkit moest beschermen. Van een afstandje zag ze Blacktail toe kijken. Had die niks beters te doen!!? 'Foxfur jij kan mijn dochter niet afpakken net zo min als dat ik haar van jou kan afpakken en dat geld voor alle kots dus laat me praten!' Snauwde Falconheart boos. waar zou dit naar toe lijden?

Buzzardkit keek op papa riep iets maar mama sloeg een poot om haar heen en snauwde iets naar papa, ze hadden ruzie. Ze snauwden naar elkaar. Mama stond op en liep naar papa toe "Wat wil je van Buzzardkit?!" snauwde mama naar papa en papa snauwde iets terug. Daarna pakte papa haar op en zette haar tussen zijn poten ze dook in een en probeerde de geluiden uit te bannen,m dat lukte niet. Na een kortte tijd kon Buzzardkit er niet meer tegen en worstelde zich los uit de greep van haar vader en rende naar de andere queen, Blacktail, toe en verstopte zich zachtjes snikkend achter haar. Ze wou niet dat papa en mama ruzie hadden ze gluurde achter Blacktail vandaan maar niet lang, ze kon het gewoon niet aanzien! Waarom hadden ze toch ruzie? Waren ze niet blij met Shadowkit, Mirrorkit en haar? Of.... of.... of... Buzzardkit werd er gek van en dook nog verder in elkaar, gek van de twijfels, gek van de ruzie, gek van alles.

Foxfur keek toe hoe Falconheart Buzzardkit oppakte en hem beschermend tegen zijn poten zette. Wat!? Hoe durft hij! Maar al gauw worstelde Buzzardkit zich los en rende weg van de twee katten die ruzie hadden. Ze dook weg achter Blacktail. Falconheart en zijzelf hadden elkaar bang gemaakt, maar dat weerhield haar er niet van om Falconheart aan te spreken. Opeens snauwde Falconheart naar haar dat ze Buzzardkit niet weg van hem mocht houden. Toen gebeurde het, het lijntje tussen de woede en het inhouden ervan knapte. Overal in haar lichaam vloeide de verse woede, haar lippen vormden een kwade sis en haar ogen stonden vol met woede. Haar nagels waren uitgeschoten en ieder moment kon ze zich op de brutale kater richten. "Falconheart!" Begon ze sissend, haar spieren spanden zich samen, je zou denken dat ze van een lange tijd in de Nursery zwak zou zijn. Maar dat was niet zo, door het dragen van de kitten werden haar spieren juist getraind! "Je bent nu echt te ver gegaan! Ik hoopte dit niet te doen, maar je geeft me geen keus!" Ze zette zich af van de zanderige grond en landde met haar klauwen op de rug van Falconheart. Ze raasde met haar klauwen langs de rug van de kater en beet met al haar kracht in zijn staart. Snel sprong ze van hem af, voordat hij een tegen aanval zou kunnen doen. Bloed droop van haar klauwen af, het was nu niet erg, nu had hij het verdiend!

Shadowkit was even weg gezonken in zijn gedachten, hij zou een grote en moedige krijger worden en hij zal alles doen voor zijn Clan. Hij hoorde zijn vaders stem en dolblij rende hij naar hem toe, zijn vader kwam de laatste dagen niet echt veel langs.. Zijn moeder hoorde hij kwade dingen tegen hem zeggen, hoe kon ze niet blij zijn dat hij langs kwam? Daarom wilde Shadowkit net zo'n grote krijger worden als zijn vader. Trippelend ging hij naast zijn vader staan en probeerde hem om te duwen. Er kwam misschien een kleine beweging in, maar meer niet. Foxfur zei dat het ging regenen en meteen keek Shadowkit omhoog, de zon scheen fel en er was geen wolkje aan de lucht. Vragend hield hij zijn kopje schuin en dacht diep na, even lette hij weer niet op en hij was weer verzonken in zijn gedachten. Alles werd weer duidelijk toen ze een sis hoorde. Papa had Buzzardkit tegen zijn poten gezet en snauwde wat tegen mama, maar ze toonde geen zwakte en snauwde wat terug. Het leek wel alsof de wind meedeed en harder ging zwaaien en dat de zon zijn glans verloor. Alles was grauw en donker, Shadowkit schudde zijn kopje en bekeek alles. Buzzardkit zag er bang uit en rende weg, ze verstopte zich achter Blacktail, de andere moederkat. Zwakkeling! Ze kan niet eens tegen een klein ruzietje! Dacht hij, als zijn zusje ooit een krijger wilde worden zou ze wel tegen een ruzie moeten kunnen. Wat zou ze doen als ze in een gevecht zit? Zeker achter een andere Krijger verstoppen. Opeens begonnen Foxfurs haren overeind te staan en sloeg ze haar klauwen uit. Ze zouden toch niet midden in het kamp gaan vechten?! Een klein beetje angst kroop daar Shadowkits lichaam, maar hih moest sterk zijn. Misschien zou hij wat vecht taktieken kinnen leren. Behendig sprong Foxfur op Falconhearts rug en sloeg haar scherpe klauwen in zijn rug. Er liepen meerdere druppels bloed op Falconheart rug en Foxfur leek het niet erg te vinden! Dit was net iets te veel voor Shadowkit. Hij kon er niet meer tegen, maar wat kon een kleine kitten als hih nou doen? Hij begreep de situatie van Foxfur en Falconheart wel. Misschien was hij wel de eninge die het bergreep, hij had de twee horen ruzien iets over dromen en Foxfur had Falconheart gekrabd. Shadowkit vond dat Foxfur wel gelijk had en waarom zou Falconheart nog steeds de kittens willen zien die van Foxfur waren?