I'll die now

Wolfpaw kneep haar ogen tot spleetjes. Ze hijgde nog na van haar herinnering. Die kwamen steeds vaker sinds ze uit het 'ravijn' was geklommen. De poes wist niet goed wat het moest betekenen, maar iets zei haar dat er een tijd was van voor het 'ravijn'. Deze herinnering had haar iets vurig laten tonen. Eerst was er haat, daarna vriendschap en daarna een gevoel dat ze niet kende. Maar de meeste katten zouden het omschrijven als liefde.

Ze keek op toen ze een kater over de open plek zag ijsberen. Ze herkende Tallpaw, maar ze had er nog nooit tegen gepraat. Niet dat ze wist. De frons op zijn gezicht maakte hem best schattig. Ze stond op en trippelde naar hem toe. "Waarom zo onrustig?" Ze rechtte haar rug wat meer en keek op hem neer met een ijzige blik.

"Hey Wolf, kan je nog zwemmen?" Verbaasd sperde ze haar ogen open. "Zwemmen?", echode ze verward. "Ik moet mijn vader onder ogen komen maar ik durf niet," Ze wiebelde ongemakkelijk met haar oren. Dit was waarschijnlijk weer zo'n kat die ze al eens had ontmoet. Ze zuchtte en ging zitten. "Waarom zo'n stress voor je vader. Hij is ook maar een kat hoor.", miauwde ze met een geamuseerde ondertoon. "Hij is een grootte kat, maar denk je dat hij ook niet fouten heeft gemaakt? Wat die van jouw ook mogen zijn."

"Ik weet wel dat hij fouten maakt. Maar dat maakt hem niet minder boos," Ze knikte. "Hmm tja. Je kunt er ook gewoon doorheen kijken. Een muur maken zodat je hem niet hoort." Een schuine glimlach sierde haar lippen. "Figuurlijk dan." Haar kille blik verplaatste zich naar haar poten. Niet wetend wat te doen gaf ze haar borst een paar likken. Ze keek weer op. "Maar vertel eens. Waarom zou je vader zo boos op je zijn?"

Met een schichtige blik keek hij op vanaf zijn zitplaats hoe zijn zoon een onrustig gedrag vertoonde. Terecht ook, hij hoopte maar dat hij deze keer zou doordringen tot de kater. Maar zodra een andere apprentice op Tallpaw afliep, spitste de robuuste kater zijn oren zodat hij de woorden die ze zouden uitwisselen kon opvangen. "Hey Wolf, kan je nog zwemmen?" Verbaasd knipperde hij even. Hoezo kon een Shadowclan kat zwemmen? Als dat echt zo het geval is, dan kon Wolfpaw zijn kennis beter delen met de Clan zodat ze in de toekomst er gebruik van konden maken. "Ik moet mijn vader onder ogen komen maar ik durf niet," Zijn kille blik gleed naar Wolfpaw, zijn oren plat leggend toen hij hoorde wat deze leerling over hem zei. "Waarom zo'n stress voor je vader. Hij is ook maar een kat hoor."Miauwde de poes, duidelijk geamuseerd. O, sinds wanneer dachten de jonkies dat ze zo over hem mochten praten? "Hij is een grootte kat, maar denk je dat hij ook niet fouten heeft gemaakt? Wat die van jouw ook mogen zijn." Wolftail gromde even lichtjes en vernauwde zijn ogen bij die woorden. Het verschil was dat Wolftail fouten had gemaakt die de Clan zelf niet in gevaar brachten, wat Tallpaw deed was juist het omgekeerde. Ja, hij had ruzie gehad met Shrewleap en Timesong toen, en ja hij had zich bij de kant van Rushspirit gevoegd. Maar had hij zich ooit roekeloos gedragen in de buurt van vijandige katten? Nee. "Ik weet wel dat hij fouten maakt," Mauwde hij teneergeslagen naar de poes, "Maar dat maakt hem niet minder boos," Begon zijn zoon opnieuw. O, maar boos was hij. En er was niks dat dat kon veranderen, behalve een voorbeeldigere zoon dan. "Hmm tja. Je kunt er ook gewoon doorheen kijken. Een muur maken zodat je hem niet hoort." Oké, dat was genoeg. Genadeloos stond hij op en liep hij op een zware pas naar de twee apprentice's toe, de jongere poes van zijn zoon wegduwend met zijn poot. "Sinds wanneer vertel jij mijn zoon wat te doen? Als ik er achter kom dat jij de oorzaak bent van zijn slechte gedrag, dan zal het niet je beste dag zijn." Gromde hij diep terwijl hij haar met een cyaan blauwe blik aankeek.

Wolfpaw draaide haar kop toen ze een stem hoorde. "Sinds wanneer vertel jij mijn zoon wat te doen? Als ik er achter kom dat jij de oorzaak bent van zijn slechte gedrag, dan zal het niet je beste dag zijn." Ze rechtte haar rug en toonde niets van onderdanigheid. "Ik weet de reden niet eens van zijn gedrag. En trouwens ik geef maar tips hoor. Tall kennende zal hij ze niet opvolgen." Wolfpaw sloeg haar staart rond haar poten. "Meneer."

Een bijna belachelijk makende grijns kwam op zijn gelaat te staan. Hij vond het gedrag van de poes best wel schattig .. en oh zo irriterend. Als de onervaren Wolfpaw zo maar dacht om eventjes de held uit te hangen én hem een lesje te leren, dan had ze het goed fout. "Ten eerste, dametje," Begon hij terwijl zijn kille blik op haar gericht bleef. "Heeft hij niet eens om tips gevraagd, als ik het me goed herinner." Miauwde hij sarcastisch waarna hij zijn pluizige staart, waaraan hij ook zijn naam te danken had, rond zijn poten sloeg. "Ten tweede zou ik maar al snel dimmen met die grote mond van jouw. Shrewstar is nu al zo gestrest, en als ze ook nog eens te horen kreeg dat haar apprentice's grof begonnen te doen tegen oudere, volwassenere en vooral sterkere krijgers, dan denk ik niet dat je straf zal blijven bij nesten verschonen." Gromde hij diep, waarna zijn aandacht werd getrokken door zijn zoon. "Het was niet haar fout," Hij trok zijn wenkbrauwen even op en keek zijn zoon vals gespeeld verwonderd aan. "Oh, dus het is echt je eigen fout dat je je gedraagt als de rotte appel van de Clan?" Het maakte hem niks uit wat hij nu zei, zolang Tallpaw maar besefte dat hij er deze keer niet mee weg ging komen.

Wolftail keek zijn zoon argwanend aan en trok zijn wenkbrauw op bij de beschuldiging die naar zijn hoofd werd gegooid. Tallpaw mocht dan misschien wel bijna even groot zijn, de spierenmassa die Wolftail had zou Tallpaw pas na twee jaar, minstens kunnen krijgen. Hij was het spuugzat met deze kater, en heel misschien wenste hij zelfs dat de kater een andere vader had gehad. "Neen Tallpaw," Hij spuugde de naam van zijn zoon bijna argwanend uit, terwijl hij zijn felle blauwe ogen in de zijne priemde. "Jij hebt geen trots, niemand in deze Clan kijkt naar je op, behalve al die poezen die je verleid hebt, en wiens harten je zult breken. Je bent gewoon een player met een veel te groot ego." Hij bleef zijn zoon aankijken, en probeerde niet eens meer om imposant te lijken, aangezien hij daar niet eens moeite voor moest doen. "En trouwens, je lijkt geen haar op mij. Mijn zoon zou me trots maken. Vooral omdat je een zoon van de Clanleader bent hoor jij je voorbeeldig te gedragen. Je lijkt eerder op de kitten van een zwerfkat, geen respect voor anderen, iemand die alleen maar aan zichzelf denkt." O nee, hij was nog niet uitgepraat. "En als je mij nu nog eens durft te beledigen, wat ook voor jou trouwens telt Wolfpaw, dan zorg ik ervoor dat jullie al de leeftijd van een leder hebben voordat jullie je krijgersnaam hebben." Na deze woorden draaide hij zich om, waarna hij nog eens achterom keek. "En als jullie denken dat me dat niet lukt, kijk dan maar lekker toe." Een grijns kwam op zijn lippen te staan toen hij zich omdraaide, richting de den van zijn partner; Shrewstar.

Net terugekomen van een eenzame patrouille langs de grenzen merkten haar oren gelijk wat commotie op. Haar groene blik versmalde ze wat toen ze Tallpaw herkende en een geïrriteerde Wolftail. "En als je mij nu nog eens durft te beledigen, wat ook voor jou trouwens telt Wolfpaw, dan zorg ik ervoor dat jullie al de leeftijd van een leder hebben voordat jullie je krijgersnaam hebben." De Clanleader fronste en kwam zorgzaam dichterbij. "En als jullie denken dat me dat niet lukt, kijk dan maar lekker toe." De Warrior draaide zich om, om naar haar Den te lopen en Shrew glipte er net voor, waarna ze een zorgzame blik op haar partner richtte. "Wat is er aan de hand, Wolf?" Vroeg ze zacht en vervolgens wierp ze een wat strenge blik op Tallpaw. Had ze het nou goed gehoord? Had haar zoon zijn bloedeigen vader beledigd? Toch wachtte ze op het antwoord van Wolftail, voordat ze conclusies ging trekken.

OOC; And the family is complete :'D

Wolfpaw luisterde naar de kater. Zonder enige interesse, maar wat hij zei deed haar wel pijn. "Ten eerste, dametje. Heeft hij niet eens om tips gevraagd, als ik het me goed herinner. Ten tweede zou ik maar al snel dimmen met die grote mond van jouw. Shrewstar is nu al zo gestrest, en als ze ook nog eens te horen kreeg dat haar apprentice's grof begonnen te doen tegen oudere, volwassenere en vooral sterkere krijgers, dan denk ik niet dat je straf zal blijven bij nesten verschonen." Ze kromp ineen, maar hield haar mond. Please StarClan, not the Elders. "Het was niet haar fout," Ze keek opzij naar Tallpaw. "Oh, dus het is echt je eigen fout dat je je gedraagt als de rotte appel van de Clan?" "Ja," Klonk het ferm. Wolfpaw drukte zich tegen de grond. Dit was niets voor haar. Al dat familie gedoe. "Maar u weet. De appel valt niet ver van de boom," Ze beet op haar tong om niet te lachen. Ook al bleven haar ogen serieus kijken. "Neen Tallpaw," Meteen liet ze haar tong los. Haar lach die misschien nog had geluid stierf weg. "Jij hebt geen trots, niemand in deze Clan kijkt naar je op, behalve al die poezen die je verleid hebt, en wiens harten je zult breken. Je bent gewoon een player met een veel te groot ego." Ze zwiepte nerveus met haar staart. "En trouwens, je lijkt geen haar op mij. Mijn zoon zou me trots maken. Vooral omdat je een zoon van de Clanleader bent hoor jij je voorbeeldig te gedragen. Je lijkt eerder op de kitten van een zwerfkat, geen respect voor anderen, iemand die alleen maar aan zichzelf denkt. En als je mij nu nog eens durft te beledigen, wat ook voor jou trouwens telt Wolfpaw, dan zorg ik ervoor dat jullie al de leeftijd van een leder hebben voordat jullie je krijgersnaam hebben." Haar ogen werden groot van ongeloof. "En als jullie denken dat me dat niet lukt, kijk dan maar lekker toe." Met die woorden zag ze dat Wolftail zich omdraaide en weglopen richting leaders den. Bijna meteen verscheen Wolfs leader uit de ingang. De moed zakte in haar schoenen. Ze zag Tallpaw in de verte staren. Haar anders zo kille blik smolt weg en veranderde in spijt. Ze trippelde naar de apprentice toe en drukte haar neus in zijn nekvacht. "Sorry.", fluisterde ze. "Ik had mijn mond moeten houden. De gevlekte poes draaide haar kop naar Wolftail en Shrewstar. Ze ging rechtop zitten en boog haar kop. Haar staart drapeerde ze op haar poten. Ze zou deze straf met eerbied in ontvangst nemen. Niet met angst.

Zijn norse uitdrukking bleef op zijn gelaat staan, ook toen zijn geliefde partner verscheen. "Die zoon van ons moet dringend een lesje leren, als het aan mij lag had ik 'm allang de Clan uit geknikkerd. Niemand kan zo'n kat gebruiken." Miauwde hij terwijl hij zijn blik op een duidelijk zeer ongelukkige Tallpaw wierp. Tuurlijk deed het hem pijn om de kater zo te zien, maar wat hem nog meer pijn had gedaan was de manier waarop zijn zoon omging met vijandige katten. Gaf de kater dan niks om zijn eigen Clan? Snapte hij dan niet dat wat hij deed niet kon? Tallpaw had nog veel te leren, en als het moest, dan zou hij het zijn zoon op een hardhandige manier leren. "Trouwens," Hij draaide zich om en ging weer voor Tallpaw staan. "Als je toch denkt meneertje alles te zijn," Zijn ogen begonnen even te glanzen. "Bewijs dat dan maar in een gevecht." Hij wierp zijn blik op Shrewstar, als teken dat zij even moest zwijgen. Dit ging tussen zijn zoon en hemzelf, iets wat zij moesten uitvechten; letterlijk.

De opschudding in het kamp was al duidelijk merkbaar. Timepaw had, voor het eerst sinds dagen, weer eens een succesvolle jacht gehad en wilde net zijn gevangen vogel en muis op de prooistapel leggen, toen zijn gehoor de woorden wisseling tussen familie leden op pikte. Wolftail, Shrewstar, Tallpaw en een apprentice die hij herkende als Wolfpaw, zaten bij elkaar. En zo te zien was zijn vader niet erg blij met alles. Nieuwsgierig kwam hij dichterbij. Het was geen geheim dat Tallpaw zichzelf misdragen had door vriendschappen met andere clans te sluiten. En hij was zelf zo dom geweest om hem de naam de Windclan apprentice te geven. Timepaw slikte moeizaam en liep naar zijn familie toe. Nog net hoorde hij de laatste woorden van zijn vader; "Bewijs dat dan maar in een gevecht." Onbewust rezen zijn nekharen overeind en ging hij naast Tallpaw staan. "Apprentice tegenover warrior, zoon tegenover vader. Dat is oneerlijk, en dat weet je dondersgoed!" gromde Timepaw vervaarlijk tegen zijn vader. Zijn halflange vacht stond uit en zijn staart was dik met woede, terwijl zijn groene ogen op zijn vader gericht waren. Om hem heen hoorde hij enkele warriors iets mompelen. Maar zijn gehoor ving maar één naam op. "Timesong?"

"Die zoon van ons moet dringend een lesje leren, als het aan mij lag had ik 'm allang de Clan uit geknikkerd. Niemand kan zo'n kat gebruiken." Bromde haar partner en Shrewstar's blik verzachtte even. Oh. Maar nee, ze kon het niet over haar hart verkrijgen om haar eigen zoon uit de Clan te gooien. "Wolf dat meen je niet, zolang hij maar probeert te beteren geef ik hem nog kansen." Ze wierp een bijna smekende blik op de tabby Apprentice en zuchtte vervolgens, maar ze werd uit haar rust gehaald door de volgende woorden die Wolftail sprak. "Trouwens, als je toch denkt meneertje alles te zijn," Haar gevoelens begonnen onheilspellend te rommelen in haar kop. "Bewijs dat dan maar in een gevecht." Haar ogen werden groot, maar de blik die Wolftail op haar wierp negeerde ze. "Apprentice tegenover warrior, zoon tegenover vader. Dat is oneerlijk, en dat weet je dondersgoed!" Timepaw was erbij gekomen en dringend stapte ze tussen haar partner en haar zoons. "Het is vooralsnog verboden om met Clangenoten te vechten en dat weet jij maar al te goed." Gromde ze gevaarlijk en gebruikte haar lichaam om haar twee kittens te beschermen. "Als je ze met een klauw aanraakt ben je zelf geen haar beter dan die WindClan mormels. Denk toch na wat je nu alles uitkraamt!" Oh nee, ze gingen toch niet weer een ruzie in? Even richtte ze zich tot Tallpaw en Timepaw en haar moederinstinct liet haar ze allebei een lik over hun kop geven. "Rustig maar, ik zal er persoonlijk voor zorgen dat jullie niets overkomt." Zuchtte ze.

Hij keek zijn tweede zoon bijna moordend aan toen deze het waagde zich tegen hem te keren. "Dan maken we het zoons tegen vader, eerlijk als wat." Beet hij Timepaw toe, als teken dat het hem niks uitmaakte dat hij zijn andere zoon ook zou moeten bevechten. Hierna viel zijn blik terug op Shrewstar, de poes van wie hij dacht dat ze wel beter wist dan dat. Haar grommende toon deed haar ogen vernauwen, en bijna liet hij zijn tanden tegenover haar zien. En de sussende toon, dat was de kers op de taart. "Je gevoelens boven de prioriteit van je Clan zetten? Laat nog maar eens zien hoe'n goede leidster jij bent." Miauwde hij, waarna hij besefte wat hij zonet gezegd had. Even flitste er een spijtblik door zijn ogen, maar deze verdween alweer toen hij Timepaw naast Shrewstar zag staan. "Misschien was ik beter gestorven in de plaats van Timesong, want iedereen weet hier dondersgoed dat je meer van hem hield dan van mij. Maar jah, je had zeker weten betere kittens gekregen van hem, als ik onze zonen zo zie," Miauwde hij verbitterd, waarna hij zich omdraaide en met zijn staart in de wind sloeg. "Jullie lijken wel op kittypets." Was het laatste wat hij zei, waarna hij nog zachtjes vloekend het kamp uit kuierde. Maar ohwee, als hij Timepaw of Tallpaw alleen tegen kwam in het woud..