This is not my den... [+Rowankit]

De eerste druppel raakte zijn kop, de tweede zijn schouder. Swanpaw sloeg zijn ogen angstig op. De lucht was gevuld met zware, donkere wolken die hun regen over het Shadowclan kamp loosden. O, nee. Een grimas ontplooide zich op Swan's gezicht terwijl hij onderdak zocht. Bij elke stap die hij zette leek zijn lijfje zwaarder te worden. Onhandig hopte het katertje een den binnen, het rook er zoetig. Zijn diepblauwe blik gleed langs de wanden van het nest, waar Queens beschermend voor hun kittens zaten. De nursery. Swanpaw slikte en ging niet op zijn gemak aan de kant zitten.

In stilte luisterde het kleine katertje naar het getik van de uit de hemel vallende druppels. Het regende harde grote druppels en Rowan verbaasde zich over het feit dat die nattigheid de den niet binnenkwam. Met zijn blauwe oogjes staarde hij naar boven, die moest dan wel erg knap gemaakt zijn! Het geluid van iemand die naar binnen kwam trok zijn aandacht en geïnteresseerd keek hij degene aan. De kater, die waarschijnlijk doorweekt was, was waarschijnlijk een apprentice. Zou hij hier voor de regen komen schuilen? Maar waarom zou hij dan niet naar zijn eigen den gaan... Wat verbaasd bleef hij naar de apprentice waarvan hij de naam niet wist kijken, totdat hij zich besefte dat hij zat te staren. Oeps... Snel richtte hij zo onschuldig mogelijk zijn oogjes weer naar de grond. Hopelijk had hij het niet gezien.