Net zo klein als ... als ik? [Slatekit]

Een stevige poot drukte tegen zijn vachtje aan en er kwam een wit kopje tevoorschijn uit het bolletje pluis en ambere ogen ontmoeten de strenge blik van een moederpoes. Er liep een huivering door het lichaam van de witte kitten en hij voelde hoe langzaam de kou vat begon te krijgen op zijn lichaampje. Het was weer zo ver, ook deze moederpoes wilde de kitten er niet bij hebben en weer werd hij weggeschoven toen hij stiekem tussen de kittens was gaan liggen.
Whitekit keek wat slaapdronken op en kwam moeizaam overeind, zijn pootjes wilde niet helemaal meewerken momenteel. Hij keek om zich heen en wankelde in de richting van het eerste de beste nest wat hij kon vinden en viel er met zijn snuitje tegenaan. Moeizaam krabbelde hij weer overeind en kroop, half bungelend en bijna weer in slaap vallend, in het nest. Daar lette hij niet eens meer op wie er nog bij hem lag, hij krulde zich weer op tot een klein wit bolletje en viel weer in slaap.

[+Slatekit]

Zachtjes had Slatekit zich opgekruld tot een klein balletje, rustig ademhalend en af en toe zachtjes piepend in haar slaap. Ze snorde zachtjes toen ze even half ontwaakte en krulde zich nog wat verder op, af en toe huiverend als een zacht briesje zich toch in haar vacht begroef. Maar toen.. Werd alles om haar heen ineens warm, toen een warm lichaam tegen de hare aandrukte. Wat slaapdronken hief Slatekit haar kopje op en keek ze wat om zich heen. Een witte kitten was in haar nest gekropen en had zich deels tegen haar aan genesteld. De poes gaapte zachtjes, maar echt doordringen wilde het besef niet. Ze wist alleen maar dat ze zich al wat warmer voelde. Ze bewoog iets, verschuivend van locatie en kroop tegen de warme indringer aan, haar kop slaperig op zijn ruggetje leggend. Vervolgens murmelde ze iets wat op welterusten leek en dreef weer weg in haar slaap.

De warmte was een genode gast en Whitekit schudde de laatste rillingen voorzichtig uit zijn lichaam. Eindelijk lag hij weer lekker warm en binnen een paar tellen had zijn buurvrouw dat ook door, die zich tegen hem aan nestelde en haar kopje op zijn rug legde. Het deerde hem niet zo veel, zolang hij maar kon slapen. Een kleine geeuw ontsnapte uit zijn bek en hij stak zijn snuit weer in zijn vacht, waarna de slaap hem overviel.

*Time-skip >D*

Stemmen en geluiden maakte hem wakker en hij keek wat slaapdronken om zich heen. Zijn ambere oogjes waren nog wat troebele door de diepe slaap waarin hij zich had bevonden en voorzichtig rekte hij zich uit. Toen merkte hij dat hij half over een grijze kitten heen hing en krabbelde snel overeind. "Oh-oh," miauwde hij zachtjes en drukte zichzelf tegen de rand van het nest. Niet goed, helemaal niet goed ...

Met een tevreden glimlach had Slatekit zich tegen de oudere kitten aangenesteld, haar oogjes gesloten. Haar flank ging in een rustig tempo op en neer en ze leek onverstoorbaar. Tenminste, tot haar 'kussen' begon te te bewegen en haar kopje weer in het mos neerviel. Slaperig haar ogen openend door de zachte smak die ze gemaakt had, begon ze weer te ontwaken. Gapend smakte ze lichtjes en probeerde ze haar zicht te focussen op hetgeen wat haar had wakker gemaakt. "Warmte weg.." prevelde ze zachtjes, nog een keer gaapte. "Wie jij..?" vervolgde ze hierna, zich nu pas beseffende dat er een vreemde kitten in het nest lag. Dat was wel een heel erg verlaat broertje... Waarom had mama dat niet gezegd dat er nog een broertje moest komen? "Jij langzaam.." murmelde de poes wat slaperig, opnieuw gapend. Het was duidelijk dat Slatekit de wereld nog niet helemaal begreep.

De grijze kitten kwam langzaam overeind en Whitekit vroeg zich af of de moeder van dit bolletje pluis hem ook weg zou gaan jagen, net zoals de andere queens hadden gedaan. Maar de twee blauwe ogen die hem hadden gevonden stonden vriendelijker, slaperig misschien, maar vriendelijker dan die van andere kitten en dat liet hem iets wat ontspannen. "Wie jij..?" Whitekit wilde net antwoord geven, maar een geeuw overviel hem en zijn kaken gingen verder uit elkaar dan de bedoeling was. Oops, hij was nog niet helemaal wakker dus. "Jij langzaam.." De witte kitten hielt zijn kopje eventjes schuin en probeerde erachter te komen wat de grijze kitten bedoelde. Uiteindelijk schudde hij maar gewoon z'n kop. "Niet langzaam, ik alleen," miauwde hij moeizaam, zijn best doen om een goede zin eruit te krijgen, wat nog niet echt wilde lukken.

Slatekit fronste lichtjes toen ze de woorden van de kitten hoorde. "Niet alleen," murmelde Slatekit, slaperig met haar voorpootje over haar kopje wrijvend. Ze was altijd al een beetje een langzame starter geweest en daar kon de 'shock' van een nieuw broertje geen uitzondering in brengen. "Jij laat broertje.. toch?" murmelde de kitten, waarna ze over haar kopje begon te likken met haar ruwe, roze tong. "Dus jij langzaam." Hierna drukte ze speels haar voorpootje op de neus van de andere kitten. Hij lag in haar nest, hij was bijna even groot. Het was Slate's logische follow-up van wat er aan de hand moest zijn. Wat schandalig dat Fawnstep haar of de rest niks verteld had dat er nog een broertje moest komen.

De kitten keek op toen de grijze kitten voor hem zei dat hij niet alleen was. Ze zag er nog wat slaperig uit en hij kon haar daar geen ongelijk in geven. Hij was zelf ook nog aardig moe en dat bevestigde de geeuw die uit zijn bek kwam. "Jij laat broertje.. toch?" Whitekit schudde zijn kopje om aan te geven dat hij geen laat broertje was, maar voordat hij antwoord kon geven, was de kitten al weer aan de praat. "Dus jij langzaam." Verbaast keek de witte kitten naar het pootje dat op zijn neus werd geplant en gaf er speels een likje aan. "Ik geen broertje," miauwde hij daarna, zachtjes en iets wat voorzichtig. "Ik alleen, mama kwaad," probeerde hij daarna zo goed mogelijk uit te leggen. Hij wist zelf nog niet helemaal goed wat het had betekend toen zijn moeder hem verstoten uit het nest, maar hij wist alleen dat zijn moeder ontzettend kwaad op hem was geweest. Dat was ook niet leuk hoor!

Onderwerp: Re: Net zo klein als ... als ik? [Slatekit]