I would like some strawmilk {Strawberry}

Een kleine bosmuis bungelde tussen haar kaken terwijl de poes op zoek was naar een veilige plek om deze even achter te laten. Toen ze een struik zag die wel bescherming zou geven legde ze de muis er half onder en trapte er wat aarde over. Zo, die zou ze later wel ophalen. Met een dromerige blik in haar ogen liep ze door het bos heen, misschien zou ze anders iets gaan drinken. Een klein stroompje was binnen bereik en daar trippelde de poes dus ook heen, om voorzichtig een paar slokjes te nemen van het koele water.

Red nights, white knights, marching into the fight
Drink me, shrink me, fill me to sink me

Haar blik was redelijk leegjes toen ze zichzelf door de struiken heen duwde. Strawberry was moe en het was haar nog niet gelukt om zichzelf uit haar zelf opgelegde isolement te trekken nadat Twirlfang verdwenen was. In één rechte lijn liep ze richting het stroompje wat haar aandacht had getrokken en boog zich naar voren om wat te drinken. Ze had wel ergens vaag opgemerkt dat er een kat een stukje verderop ook wat dronk, maar voor nu was dat voor Strawberry een feitje waaraan ze niet veel aandacht besteedde. Misschien kon ze wel een gesprek vermijden... Al was ze bang van niet.

Haar blauwe ogen waren gericht op het stroompje waar ze haar spiegelbeeld vaag zag in het snelstromende water. De poes sloot haar ogen even om te genieten van de rust, om even gewoon alles stil te hebben. Er was wat geluid een stukje verderop en geschrokken opende ze haar ogen weer, misschien was het een van de pesters. Echter zag ze alleen maar een andere warrior die ze herkende als Strawberry. Misschien was die poes ook wel zo vals en zou ze haar straks aanvallen. Cowmilk richtte haar blik zenuwachtig op het water en begon weer wat te drinken.

Red nights, white knights, marching into the fight
Drink me, shrink me, fill me to sink me

Tot haar eigen opluchting bleef het echter stil. Strawberry hief haar kop niet toen ze klaar met drinken was, bleef alleen even strak in het water staren. Het water had al een keer bijna haar leven geclaimed... Misschien was het maar beter geweest dat het het gedaan had. Maar voor nu was ze hier nog steeds. Ze trok haar blik weg van haar weerspiegeling, lichtjes walgend van de kat die terug staarde, en wierp nog even een blik op de andere kat. Misschien was ze helemaal niet opgemerkt. Mooi, dan kon ze er nu van tussen. Woordloos en zo stil mogelijk, bijna sluipend, liep ze weer terug richting de struiken waar ze verdwenen was.