I heard there were some kits?

Als een dief in de nacht sloop ze de Nursery binnen, haar witte pootjes zacht op de grond zettend bij elke pas die ze verrichtte en haar ogen open houdend voor dingen die geluid zouden maken. Deze keer had ze zichzelf niet kunnen inhouden. Het nieuws van nieuwe nestjes had haar nieuwsgierig gemaakt en ze wilde de kleine dingen wel eens persoonlijk ontmoeten. Alleen.. de kittens sliep zoveel en elke keer als ze even langs was gekomen sliepen er wel een paar. Nu moest ze het echter doen, anders zou het er nooit van komen. Haar blauwe kijkers vonden plots een klein bolletje vacht, opgerold in de vacht van zijn moeder en haar hartje smolt. Wat lief. Zo klein, zo zacht. Onoplettend verzette ze haar poot weer, maar deze keer voelde ze een klein balletje mos. Voor ze het wist was het balletje onder haar uitgeschoten en verloor ze haar gewicht. Met een andere klap kwam ze op de grond terecht en liet een geschrokken piep toen ze bloed op haar lippen proefde. Oh nee, hopelijk had ze niemand gestoord of wakker gemaakt..

OOC; Open voor kittens & Queens, maar anderen mogen ook inspringen!

Waar kon een kitten wel niet allemaal over dromen. Ze gekste dingen kwamen naar voren. Pratende planten, rare lichtjes en figuurtjes om haar heen. Het was ergens wel grappig, bovenal onwerkelijk. Zo sliep de kitten vredig, tot er een plof klonk in de den. Geschrokken hees Roughkit haar kop op. Ze zag een mosballetje naast haar liggen, of die één van haar siblings had geraakt wist ze niet. Ze liet haar blik daar weg glijden door naar waar de plof vandaan was gekomen. Een andere kat. Ze lag op de grond, en Roughkit moest lachen, een hoog pieperig miauwerig lachje. "Wat jij doe?" Vroeg ze terwijl ze onder de staart van haar moeder weg kroop en haar kopje over de rand van het mos-nest stak om de kat beter te kunnen zien. Toen zag ze dat Slatekit de nest uit was gekropen en naast de kat stond. Zij vroeg of de kat pijn had.

Twee kittens verschenen uit hetzelfde nest en Runningpaw drukte haar oortjes tegen haar kop toen een van de kittens lachte. Lachte die haar uit? Nerveus geworden, slikte ze en deed een stapje naar achteren. "Wat jij doe?" Ze keek recht in de twee blauwe oogjes. Net toen Runningpaw een antwoord wilde stamelen kwam de andere kitten dichterbij, die haar niet had uitgelachen. "..Pijn..?" De Apprentice voelde meteen een beetje sympathie voor de kleine kitten en schudde haar kopje. "Nee hoor kleintje." Glimlachte ze zachtjes, zodat er niet nog meer kittens door haar wakker zouden worden en ze keek even naar de andere kitten, die nog in haar nest gebleven was. "En eh.. ik kwam even naar jullie siblings en vriendjes kijken. Maar hoe heten jullie?" Ze was wel een beetje nieuwsgierig naar wie, wie was en het zou uitermate onbeleefd zijn als ze nu gewoon weer zou vertrekken.

Roughkit strompelde onhandig uit het nestje, en kwam naast Slatepaw zitten, liggen, iets daar tussen in. "En eh.. ik kwam even naar jullie siblings en vriendjes kijken. Maar hoe heten jullie?" Was wat de apprentice zei. Slatekit stelde zich zelf voor, en toen vond Roughkit dat het haar buurt was om zich zelf voor te stellen. Een poging tot. "Woufkit," piepte ze met geheven kopje, wetend dat het nog steeds niet klonk zoals het behoorde te klinken. Hailkit was er ook bij gekomen, en vroeg aan de apprentice hoe zij heette. "Da Hailkit is," piepte ze, het kon haar niks schelen of de apprentice het wel of niet weten mocht. haar ogen twonkelen van de uitdagendheid en ondeugendheid. Misschien ook een beetje brutaliteit.

"Slatekit," Runningpaw glimlachte toen de kitten zo vrolijk antwoord gaf. Het zag er zo ontzettend schattig uit dat ze de kitten eigenlijk gewoon een soort knuffel wilde geven, maar dat deed ze maar niet, want de kitten hield er misschien wel helemaal niet van en Runningpaw wilde zeker geen problemen veroorzaken. "Woufkit," De andere kitten had een wat vreemdere naam, maar misschien zou Running daar straks wel achterkomen. "Hoe heet jij?" Wow. Plots was er een grijze kitten verschenen die voor haar zusjes was komen zitten en deze vraag niet echt op een kittenachtige toon stelde. "Ik ben Runningpaw, een apprentice." Antwoordde ze een beetje nerveus. Mocht ze.. hier niet zijn dan?

Roughkit vernauwde haar ogen. Waarom waren er zo veel apprentices telkens in de nursery? Ze begreep het niet, het was hier saai en stom. Niks te beleven. Waarom mocht ze van mama niet gewoon naar buiten. De apprentice bleek Runningpaw te heten. Roughkit wierp een blik op Hailkit, die paal voor Slatekit zat. Slatekit piepte klagerig dat ze niets zien kon. Roughkit wachtte af tot Hailkit aan de kant zou gaan. Vervolgens wende Slatekit zich weer tot Runningpaw en vroeg apprentice, en waarom ze hier was. Roughkit hield haar blik op Hailkit gericht en zwaaide met haar staartje. Onhandig ging ze overeind staan en deed ze een poging tot een aanvallende sprong. Het was nauwelijks een sprong, maar wel goed genoeg om tegen Hailkit aan te knallen. "Slate niets ziet," piepte ze als reden van de duw.

Twee keer werd haar dezelfde vraag gesteld en de drie kittens begonnen wat tegen elkaar aan te duwen. Runningpaw draaide haar oortjes geamuseerd en wachtte totdat de laatste kitten, Hailkit, een duwtje terug had gegeven. "Nou.. eh.. ik kwam naar de nieuwe kittens kijken, misschien een.. eh.. verhaaltje vertellen ofzo." Glimlachte ze, toch nog wat nerveus al was het publiek vele malen jonger dan zij.

Roughkit keek voldaan toen Hailkit aan de kant knalde, en haar zusje Slatekit weer zich had. Haar taak was gelukt. Maar in eens kreeg ze een duw van Hailkit terug. Roughkit piepte speels. Wat Runningpaw allemaal vertelde kon ze niet meer horen, want haar focus was op Hailkit gericht. Ze sloop onhandig, en af en toe naar links en of rechts zwaaiend naar Hailkit toe, en sprong weer tegen haar aan, terwijl ze niet te hard het staartje van Hailkit in haar bek nam, en daar zachtjes op beet. Muwahahaha.