[Cherrypaw] Exploring

Met een nieuwsgierige glimlach op haar snuitje stapte Cherrypaq de Nursery in. Het was al een tijdje geleden dat ze hier was geweest, en toch leek het nog zo dichtbei. Tot bijna een Moon geleden was dit haar huis geweest. Best raar eigenlijk, om hier niet meer elke dag te komen. Ook had ze gehoord over een nieuw nestje, en vele hadden haar verteld hoe schattig de kittens waren. Die wilde ze wel eens zien.
Zodra ze naar binnen stapte was het raak. Een klein, grijs ding keek haar ietwat verbaasd aan. Wat über schattig! Vertederd boog ze haar kopje, zodat ze op ooghoogte kwam van de grijze kitten. 'Hallo daar,' Mauwde ze zachtjes. Ze wist nog niet of de kitten haar wel begreep, maar dit was zeker de moeite waard. Wat schattig!

De grijze kitten gaapte eventjes, en keek haar met haar blauwe kijkers aan. Wat was dit schattig! Was zijzelf ook ooit zo lief en klein geweest? Het was moeilijk om voor te stellen, maar vast wel. "Ha...llo..?" Een brede glimlach verscheen op Cherry's snuitje. De kitten kon praten! 'Je kan praten! Wat knap.' Ondanks dat ze nu wist dat het poesje haar begreep, sprak ze de woorden zachtjes en zorgvuldig uit. 'Kan je me misschien je naam vertellen?'

Weer gaapte de grijze kitten. Ze kon zich nog wel herinneren dat zijzelf ook veel slaap nodig had. Het was grappig om te zien hoe zijzelf gegroeid was in zo'n toch best wel korte tijd. "Sla..slatekit.." Piepte het poesje, dat dus Slatekit heette. Trots keek Slatekit naar haar op, en Cherry glimlachte warm naar haar terug. 'Wat een mooie naam, Slatekit.' Mauwde ze warm. Ze keek toe hoe Slate overeind kwam en naar haar staart waggelde, die ze wat onhandig probeerde te pakken. De kleine piepjes die de kitten vrolijk produceerde deed haar hart smelten. Dit was zo ongelofelijk schattig! Later, als ze groot was, wilde ze ook kittens. Zachtjes bewoog Cherry haar staartje heen en weer, zodat Slatekit hem kon proberen te vangen. Zo kon ze wel eeuwen blijven zitten.

Slatekit begon steeds fanatieker op haar staart te jagen, en hoe meer ze haar best deed, hoe meer Cherry bewoog. Zo bleef het spelletje een beetje spannend voor het grijze poesje. Af en toe voelde ze een kieteltje, als Slate haar bijna te pakken had, maar de kleine en stompe nageltjes deden geen pijn. Na een tijdje zag ze hoe Slatekit haar evenwicht verloor en naar voren viel, tegen haar achterpootje aan. Even keek de Apprentice bezorgd of alles wel goed was, maar toen Slate zich opkrulde en zachtjes begon te snorren wist ze dat het goed was. Beschermend sloeg ze haar staart om het kleine lijfje heen, en ging ze met haar kopje naast de kitten liggen. Het ding bleef ongelooflijk schattig.

Zachtjes spon Cherry toen Slatekit zich tegen haar aan nestelde, en om het poesje warm te houden krulde ze haar lichaam om Slate heen. Ze had wel eens gehoord dat Kittens best wel snel dood konden vriezen, en dat wilde ze zeker niet op haar geweten hebben, en hoewel Slate redelijk warm aanvoelde nam ze liever het zekere voor het onzekere. Ze voelde hoe het grijze poesje wat afwezig naar haar snorharen klauwde, en glimlachend duwde ze haar zachtjes terug. Ze zag hoe Slate weer gaapte. "Moe..." Murmelde de kitten, haar stem zachtjes. 'A maar slapen..' Mauwde Cherry zachtjes. 'Ik ben bij je..' Ze bleef om Slate heen liggen, zodat die rustig op haar in kon doezelen. Als ze eenmaal sliep zou ze haar wel naar haar moeder brengen of zoiets, maar voorlopig bleef ze nog wel.

Heel langzaam en zachtjes was hij dichterbij gekomen, en had de vacht van zijn vriendin gezien. Hij moest nog met haar spreken, dus liep de kater al iets zelfverzekerder door naar de poes. Hij kwam echter meteen slippend tot stilstand toen hij zag dat ze 'het' bij zich had. Tall wilde zich alweer omdraaien, dat kleine duiveltje had iets met hem in de problemen krijgen. Zijn schuldgevoel jegens Cherry hield hem echter tegen, en met een zucht draaide hij zich opnieuw om en naderde de twee. Stil bleef de kater wel, en hoorde nog net hoe 'het' vroeg om een verhaaltje. Hij wilde Cherry waarschuwen, zeggen het niet te doen, zeggen dat ze in de problemen zou komen. Maar zijn mond werkte niet mee, in plaats daarvan was alles wat hij zei, een magere "Hoi," Waarna de tabby ging zitten, fail.


- Babs daagde me uit >3

Met een glimlach keek Cherry toe hoe Slatekit langzaam maar zeker weg doezelde. "Verhaal..tje..?" murmelde de grijze kitten. Even glimlachte de Apprentice. 'Ik ken een verhaaltje, over een hele lieve kitten die onder water wilde ademen. Wil je het horen?' Ze keek naar het grijze bolletje, dat slaperig in haar vacht lag. Plotseling kroop die rillend tegen haar aan, alsof ze bang was. Wat was er aan de hand? Verbaasd keek ze op, en ze schrok toen ze zag wie er de Nursery in kwam. De kater die ze juist probeerde te vergeten. Tallpaw.. Ze voelde de tranen al weer opwellen, en meteen keek ze weer naar de grond. Waarom moest hij nu komen? En nog iets.. Waarom was Slate zo bang voor hem? 'Slate? Wat is er?' Vroeg ze zachtjes, Tall negerend. Ze ha nu even geen behoefte aan hem. Voor het eerst in haar leven, wilde ze hem niet zien. In tegendeel zelfs.

Note; Telefoon-post, sawry ;/

Een waterige glimlach kwam op zijn gezicht toen Cherry vertelde aan de kitten waarover het verhaaltje zou gaan. Ze was erg goed met kittens, dat was wel duidelijk. Voorzichtig zette de kater nog een stapje dichterbij, maar stopte abrupt toen hij de stemmen hoorde, tegen hem, over hem, hij was hier de dader. Zijn oren hingen meteen alweer langs zijn kop, en het voornemen om zijn dignity te bewaren was al een beetje boel mislukt. "Ehm," Zij hij zacht, met een schorre stem. "Cherry.." Zijn stem viel weer weg, de kitten negerende. Het was een beetje een lastige situatie dit. "Het spijt me zo," De woorden waren eruit, plots, en nu keken zijn gouden ogen in de blauwe van het poesje voor hem. "Ik wist niet wat te doen, alle situaties, alle dingen," Hij ging verslagen zitten, "Ik weet het gewoon niet meer, behalve dan dat.." De kater slikte, lastig dit soort dingen, "Behalve dan dat jij er altijd voor me bent geweest, en dat helpt.. Het helpt echt," Onzeker schoof Tall met zijn poten, en glimlachte toen een beetje schaapachtig naar het poesje, "Klinkt als een goed verhaal trouwens,"

Verbaasd vroeg de pointed-poes zich af waarom Slate zo bang was voor Tall. Even slikte Cherry. Tall.. Hij was hier.. "E-eng.." Hoorde ze Slatekit piepen, en haar blik bleef op de kitten gericht. Ze wilde hem niet aankijken. "Ehm," De stem van haar voormalig beste vriend klonk zacht. Ja, ze was een beetje boos op hem, maar ze was vooral bang. Bang voor Running, en zelfs voor hem.. "Cherry.." Weer stierf zijn stem af. Nooit eerder had ze hem zo meegemaakt. "Het spijt me zo," Tranen sprongen in haar ogen, en ze bleef maar de grond staren. Heel even keek ze op, en hun blikken kruisten elkaar een seconde, waarna ze snel weer naar Slate keek. "Ik wist niet wat te doen, alle situaties, alle dingen," Hij ging zitten, en Cherry keek hem nog steeds niet aan. "Ik weet het gewoon niet meer, behalve dan dat.." Hij slikte eventjes. In haar hoofd maakte de poes het zinnetje af, maar ze weigerde het echt de denken. Ze was niet bevooroordeeld, dat zat niet in haar bloed. "Behalve dan dat jij er altijd voor me bent geweest, en dat helpt.. Het helpt echt," Toch was Cherry verrast na deze woorden, maar ze gaf nog niet toe. Har blik bleef gericht op het grijze bolletje in haar vacht. "Klinkt als een goed verhaal trouwens," Dit bracht har weer terug naar wat er gebeurd was. Even keek ze naar haar pootje, waar je de snee die Running had aangebracht nog vaag kon zien. Gelukkig kon ze wel weer normaal lopen, ondanks ze niet lang Littlestream was geweest. Nee, ze wilde er met niemand over praten. 'Je..' Stamelde ze zachtjes, haar blik naar beneden. 'Je liet me gewoon achter.. Ik.. Ik kon amper lopen.. En..' Ze viel stil, en een eenzame traan biggelde naar beneden. 'En wat.. Wat heb je gedaan met Slate? Waarom is ze zo bang voor je?'

De ander weigerde hem aan te kijken, wat Tall niet echt op prijs stelde. Wat hadden poezen met het wegrennen voor problemen? Allemaal, ze keken of renden altijd weg. "Ik weet het," Mauwde Tall, die duidelijk ook niet echt blij was met zichzelf op het moment, "Ik weet het allemaal niet meer, ik raak alles kwijt.. Ik kan het niet meer en wil het terug.. Ik heb fouten gemaakt Cherry, zoveel fouten.." Hij zuchtte, hij kon het niet, hij kon het niet. Gewoon niet, niet normaal omgaan met anderen, het waren blijkbaar altijd de uitersten. Vage kennissen had de kater niet, vrienden of vijanden, meer niet. "Slate en ik hadden een wat awkward eerste ontmoeting waarbij ze op een ongelukkig moment haar ogen opende," Antwoordde hij, met een schuldige glimlach, niet erg handig was dat geweest.

- Even voor Babs Tall helemaal de schuld gaat geven xD

Terwijl de Apprentice de tranen onderdrukte bleef ze naar de grond staren. Ze had nu echt alles verpest. Het was nu voorbij. "Ik weet het," Cherry wist niet goed hoe te reageren op Talls woorden, en even hief ze haar kopje. Ze keek meteen in de twee vertrouwde gelige ogen, en onderdrukte de drang om weg te kijken. Ze voelde haar ogen waterig worden, maar bleef kijken. "Ik weet het allemaal niet meer, ik raak alles kwijt.. Ik kan het niet meer en wil het terug.. Ik heb fouten gemaakt Cherry, zoveel fouten.." Het leek alsof het haar woorden waren. Alles wat ze had maakte ze de laatste tijd kapot. Het poesje wilde wel anders, maar soms leek het alsof Starclan haar haatte. Alsof ze haar niets gunden. Nu voelde ze echte tranen opkomen, en keek ze naar Slate, waardoor een paar ziltige druppels op de grijze kitten vielen. Meteen keek ze weer op, de tranen onderdrukkend. Ze wilde niet dat Slate wist dat ze verdrietig was. Wel merkte ze dat het grijze poesje steeds angstiger werd, en steeds verder wegkroop in haat vacht. Zeker toen Tall haat naam liet vallen. De tabby kater legde uit wat er gebeurd was, maar Cherry lette maar half op. Het maakte niet echt uit. Uiteindelijk nam het pointed poesje een besluit. Zonder iets te zeggen pakte ze Slate bij haar nekvelletje, en tilde ze haar naar haar nest. Ze hield de kitten expres laag, want ze kon zich nog wel herinneren dat zij het best wel eng had gevonden als ze hoog opgetilde werd. Teder legde ze het lichaampje weer bij haar moeder. 'Slaap maar...' Mauwde ze zachtjes. 'Ik vertel het verhaaltje wel een andere keer..' Vervolens draaide de Apprentice zich om, en keek ze naar Tall. 'Kunnen we ergens anders praten?'