[+Softvoice] Sleeping sun and red pelts

Vervolgtopic van -Click-

In stilte had de grote, rosse kater het Camp verlaten, en wachtte op Softvoice, die hem had gevraagd mee te gaan wandelen. Wandelen, aka benen strekken voor het slapen. Wat natuurlijk niet wou zeggen dat ze niet voor prooi konden kijken. De zon was al bijna weg, en en zachte, koude wind sneed door het bos. Zijn poten roffelden stilletjes over de grond, en de kter ging even zitten wachten op de poes. Hij inspecteerde zijn poot nog eens, en mompelde wat woorden in zichzelf terwijl hij wachtte. Hij hief zijn hoofd toen hij de rosse poes hoorde aankomen. "Hi. Dat is lang geleden." zei hij, met een lichte inslag van zijn aparte humor.

De kater lag voor haar, maar het was niet erg. Je hoefde niet altijd een conversatie te hebben, genieten van de stilte kon ook. Eigenlijk was het allebei niet erg, besefte ze. Rustig liep ze met een regelmatige pas door, in haar oren weerklonken de geluiden van het bos en even sloot ze haar ogen. Toch werden de twee blauw groene puntjes weer snel zichtbaar, want ze hoorde hoe de kater voor haar even stil stond. Snel trippelde ze zijn kant op. "Hi. Dat is lang geleden." Zachtjes glimlachte ze waarna ze haar kop zachtjes op en neer bewoog en knikte. "Ja, leuk je weer eens te ontmoeten."

Toen Softvoice hem antwoorde, glimlachte hij een paar tellen schuin, waarna dat weer over was, en hij even in de vertevzat te staren. "Zo, ben je nu blij, kan je je beentjes even strekken," bromde hij, niet echt onvriendelijk, en niet zo kil als anders. Gewoon, zijn onder-vrienden-nors-bromgeluid. Lostdream knipperde even, waarna hij die sloot en genoot van het beetje zon dat zijn vacht nog verwarmde. "En nou hup, ik ga hier niet de hele avond niksen." De kater hees zich op, en wachtte af of de Softvoice meekwam of niet.

Rustig liet ze zich even naast Lostdream neerzakken en liet de geluiden en geuren van het bos haar zintuigen inglijden. Er was geen spoor van prooi, geen ramp, ze waren hier niet gekomen om te gaan jagen. Maar, als ze wel iets had gemerkt van een prooi hier in de buurt, was ze er zeker op afgegaan. "Zo, ben je nu blij, kan je je beentjes even strekken," Zijn toon was brommerig, maar niet onvriendelijk. Wat verbaasd keek ze naar de kater die zijn ogen had gesloten, ze had hem toch niet gedwongen mee te gaan? "Zeker," Antwoorde ze dan toch bevestigend, wat hij ervan vond maakte daar niks bij uit. "En nou hup, ik ga hier niet de hele avond niksen." Pfff, iets rustiger en minder commanderend kon ook wel hoor. Toch kwam ze overeind, weliswaar terwijl ze een zucht over haar lippen liet glijden. "Ja ja, rustig maar, ik sta al op," Sprak ze daarna met gespeelde irritatie.

Hij meende het natuurlijk niet serieus, Lostdream was gewoon een brompot, en even legde hij 'sip' zijn oren in zijn nek. "Sorry," mompelde hij pruikerig, met zijn eeuwige bromstem. hij had haar zucht wel gehoord, en besefte dat hij misschien wat commanderen had gepraat. "Zo verlies je dus al je vrienden, idioot. Lostdream past wel bij je, je droom is om vertrouwbare vrienden te hebben, maar je verliest ze telkens weer, hé?!" pestte zijn gedachten hem weer, en hij sloot zijn ogen, oren nog steeds in zijn nek. "Ik .." licht beschaamd keek hij de poes aan. "Ik heb soms last van stemmen in mijn hoofd .." vervolgde hij. "Let maar niet op mij .."[/b]

De kater verontschuldigde zich en Soft knikte fronsend dat ze het had begrepen. Maar het was toch nergens voor nodig, of had hij niet door dat haar irritatie deels gespeeld was? Met een opborrelend schuldgevoel keek ze toe hoe hij zijn oren in zijn nek legde, haar staart bracht ze naar de veilige plek tussen haar poten terwijl ze hem vragend aankeek. "Ik .." Ja..? Verwachtingsvol keek ze de kater aan. "Ik heb soms last van stemmen in mijn hoofd .." vervolgde hij. "Let maar niet op mij .." He, maar? "He maar.." Sprak ze haar gedachten hardop uit. "Je deed niks fout Lost, mijn reactie was gewoon.." Ze kon niet goed uit haar woorden kopen. "Echt niet." Ze keek hem bijna doordringend aan, eerst moest hij maar beseffen dat er niks ergs was gebeurd, zij kon wel tegen een wat brommerige reactie, meestal vond ze het nog grappig ook. "Maar wat voor stemmen dan?" Het was deels nieuwsgierigheid, maar vooral de bezorgdheid die haar aanspoorde dit te vragen.

~ Soft kan niet met moeilijke situaties omgaan xD

De poes zei dat het echt niet nodig was zich schuldig te voelen, en hij draaide zijn oren weer recht. "Oke .." mompelde hij, maar keek op toen de poes over de stemmen vroeg. De wind voelde plots kouder, en een rilling kroop over zijn rug. "Ohh gewoon," zei hij wat langs zijn neus weg. "Ik wil je er niet mee lastig vallen, iedereen zal er wel eens hebben, denk ik zo."

"Ik wil je er niet mee lastig vallen, iedereen zal er wel eens hebben, denk ik zo." Misschien, ze haalde haar schouders op. "Toch wil ik het weten," Sprak ze beslist. Stiekem hoopte ze daardoor meer begrip in de kater te krijgen en hem misschien zelfs te helpen door meer zelfvertrouwen te geven.

~ Kort, sorry

Wijfelend keek hij de poes aan, en schudde zacht zijn hoofd, niet om nee te zeggen, gewoon om op de juiste woorden te komen. "Stemmen die me bij iedere keer.. " Hij bereidde zijn zin voor, en slikte. "Die me bij iedere keer dat ik iets mis doe, gaan zeggen van 'Dit is dus waarom ..', 'Zie je wel, mousebrain.', die dingen." Hij starde een poos naar zijn witte tenen, en keer daarna op naar de poes. Met een schuin gezicht.

-Maakt niet uit ;D

Zachtjes beet ze op haar lip, nee, dat was niet niks. Natuurlijk, het kwam vaker voor, toch schrok ze. Simpelweg omdat ze het niet ha verwacht, niet bij zo'n grumpy kater, niet bij Lostdream. Zachtjes wiebelde ze met haar oortjes waarna ze kater een medelevende glimlach schonk. "Het... Je moet niet naar ze luisteren," Wat een stom advies! Beschaamd drukte ze haar staart tussen haar poten. "Weetje, die stemmen in je hoofd, ze hebben niet gelijk." Ging ze voorzichtig verder. "Je bent een fantastische warrior en een hele goede vriend." Ze keek hem doordringend aan. "Iedereen maakt weleens fouten, daarvoor moet je jezelf niet zo hard straffen."

Terwijl de poes sprak, luisterde hij zonder enig geluid te maken. "Dankje, Softvoice .." mompelde hij daarna zacht, maar met een duidelijke dankbaarheid in zijn stem. De kater wist verdomd goed dat het door zijn verleden kwam, maar daar wou hij nu niet aan denken. "Willen we dan nog gaan, poten strekken en problemen even vergeten?" stelde Lostdream voor, en keek haar vragend aan.

De kater bedankte haar en ze glimlachte vriendelijk naar hem. "Willen we dan nog gaan, poten strekken en problemen even vergeten?" De poes knikte zachtjes waarna een klein gaap haar lippen over rolde. "Ja, nog eventjes, want daarna kunnen we beter naar de den terugkeren," Sprak ze terwijl ze zichzelf omdraaide. Het was immers al donker.

Lostdream knikte bij wat ze zei, en langzaal begon hij een eindje te lopen. De grond voelde zacht onder zijn poten, en na een paar meters lopen, ging hij aan de kang op een steen zitten, en zwiepte zijn staart van links naar rechts, op die vervolgens om zijn poten te krullen. Het was inderdaad al donker geworden. In stilte wachtte hij of Softvoice nog ging komen, en hij wierp een blikover zijn schouder op de rosse poes, met de blauwe ogen. Ook niet iets wat je vaak tegenkwam. Hij glimlachte zacht, en keerde zijn hoofd even naar de maan.

In stilte keek ze toe hoe Lostdream zich omdraaide en begon te lopen. Het voelde toch niet goed, die stemmen die hij hoorde, de zorgen. Hopelijk zou hij zich er doorheen slaan, al helemaal omdat hij niemand had om echt mee te praten. Ja, misschien, zij een beetje, maar advies geven was niet echt haar sterkste punt. Ze zag dat Lostdream was gaan zitten en snel trippelde ze op hem af. Soepel nestelde ze zich naast hem neer waarna ze zachtjes gaapte. "He, hoe gaat het eigenlijk in de liefde?"Ze grinnikte zachtjes waarna ze de kater een warme glimlach schonk. Natuurlijk de vraag was misschien iets te spontaan, maar Soft vond niet dat je nieuwsgierigheid moest verbergen. Want, iedereen wist natuurlijk van haar en Rushleap, ze waren immers al een tijdje partners, en nu was ze weleens nieuwsgierig hoe dat bij Lost zat. En ook dit was een onderwerp wat vrienden met elkaar deelde, toch?

Die vraag kwam zo spontaan, en even bleef hij gewoon voor zich uit kijken. "Jullie zijn een leuk stel, Softvoice," bromde hij vriendelijk, een kleine glimlach op zijn snuit. Eén, hij moest dat haar vertellen, twee, zo rekte hij wat tijd. "Ik kan enkel hopen dat StarClan jullie lang en gezond samenhoudt." Hij wendde zijn gezicht weer af, en de glimlach werd wat kleiner. "En ach .." De kater dubde even voor hij antwoorde. "I'm not meant to be loved, I guess," Hij dacht in een flits aan zijn verleden. "Alles wordt me toch afgenomen." Hij wou er geen downie sfeer in brengen, dus keek hij haar wat schuin aan. "But maybe once, we shall see." zei hij, gemaakt opgewekt.

"Ik kan enkel hopen dat StarClan jullie lang en gezond samenhoudt." Ze glimlachte dankbaar, maar dit was niet wat de poes van hem wilde horen. "I'm not meant to be loved, I guess," Soft fronste, hoezo zou hij dat denken? "Alles wordt me toch afgenomen." Hè? Haar frons werd nog dieper dan hij al was. "But maybe once, we shall see." Hij klonk opgewekt, waarschijnlijk om de zweer gezellig te houden. De rossige poes besloot niet verder over de pijnlijke dingen door te vragen, dat kwam later nog wel een keer, ze sloot de dag nu liever vrolijk af. "En dan nog wel zo'n knappe kater..." Sprak ze opbeurend, de kater niet aankijkend. Plagend sloeg ze zachtjes met haar staart op de grond. "Of schrik je ze af met je grumpy karaktertje?" Ze grijnsde knipogend. "Weetje, misschien moet ik je een paar tips geven, niemand beter dan een poes kan advies geven over hoe je de dames moet behandelen." Het maakte haar niet uit dat Lost hier nu helemaal geen zin in had, een beetje opbeuring zou hem vast wel goed doen.

Grijnzend keek hij Softvoice aan. "Nouuuh, het is wat je knap noemt." gaf hij lachend weerwoord, en hij draaide zijn staart anders om zijn poten. "Well, they have to take me how I am, or stay there watching me be handsome," grinnikte hij, vindend dat het grumpy karakter ook soms minder mocht. "En probeer maar." zei Lostdream. "Succes." Met een glimlach keek hij haar aan.

"En probeer maar." zei Lostdream. "Succes." Goed, Softvoice knikte waarna ze haar oortjes enthousiast naar voren boog. Even dacht ze na, maar ze opende toen al snel haar mond. "Oke, even denken hoor," Zachtjes grinnikte ze, dit kon nog leuk worden. "Les één, zeg altijd, maar dan ook altijd dat ze er leuk uit ziet als ze er naar vraagt," Ze nam even een adempauze terwijl ze Lostdream vragend aankeek, of hij het begrepen had.

Dat klonk logisch genoeg. Maar toch. "Maar als ze er echt niet uitziet, onder de modder zit en klitten in haar vacht, moet ik dus liégen?" hij keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Nouuw." Dit zou nog wel interessant worden, zo'n advies gesprekje waarbij de een telkens moeilijk ging doen. Lost nam zich voor zijn best te doen positief te antwoorden.

Weer een gaap ontsnapte uit haar bek en ook haar ogen voelde ze steeds zwaarder worden. Het was beter dat ze zo maar naar de den vertrok, anders zou ze zich de volgende ochtend niet fit voelen. "Maar als ze er echt niet uitziet, onder de modder zit en klitten in haar vacht, moet ik dus liégen?" Soft knikte zachtjes. "Maar je kunt ook gewoon zeggen dat ze er altijd goed uitziet." Grinnikte ze. "Dus het gewoon niet over die specifieke keer hebben maar over het algemeen. Geen poes die daar commentaar op heeft." Gaapte ze. "Ik... Ik ben moe, vindt je het goed weer langzaam terug naar het kamp te lopen?"

- Zullen we deze topic binnenkort afronden? Want dan wil ik een nieuwe waarin Soft het over de kittens vertelt! x'D

Onderwerp: Re: [+Softvoice] Sleeping sun and red pelts