And let it go

Met kleine, zwierige pasjes leek ze wel tussen de bomen door te geleiden. Elke stap was zonder enkel geluid, wat het tafereel wat spookachtig maakte. De poes was Cowmilk, wie de laatste paar moons erg op de achtergrond gebleven was. Haar ijsblauwe ogen leken net twee kleine ijskristallen en haar vacht was zo wit als sneeuw. Een beetje gezelschap had ze ook niet echt meer gekregen, het enige wat ze kreeg waren onaardige verwensingen die naar haar kop geslingerd werden. Met deze gedachte voelde ze de depressieve bui al hangen en stapte ze nu vluchtig verder. Plots scheen er een fel zonlicht in haar ogen, en toen ze knipperde zag ze een zwart witte kater zitten. Voorzichtig stapte ze naar voren en keek hem iet wat schuchter aan.

De poes keek hem schuchter aan, bang dat ook deze kat haar zou gaan pesten en misschien zelfs aanvallen, want ja, dat gebeurde regelmatig bij haar. "Ik ben Kestrelwing," mauwde de kater toen op een vriendelijke toon. Wedden dat hij eerst vriendelijk zou gaan doen en haar dan straks gebroken achterlaten? "Zou ik de naam van deze mooie dame mogen weten?" mauwde de kater vervolgens weer. Ze wierp haar verlegen blik op de kater en leek nogal te twijfelen, het was duidelijk dat ze niet bepaald veel contact met andere katten had en dat dit dus best wel moeilijk voor haar was. "Cowmilk," mauwde ze op haar gebruikelijke zacht en dromerige toon.

De poes keek verlegen naar haar pootjes en zag dus niet dat de kater een paar keer knikte nadat ze haar naam had verteld. "Mooie naam," mauwde hij en ze keek voorzichtig omhoog, meende hij dat écht? De meeste katten begonnen op dit moment lelijke verwensingen naar haar hoofd te gooien, maar deze kater deed anders. Kestrelwing had een vrolijke glimlach op zijn gelaat en de poes glimlachte voorzichtig, misschien iet wat dromerig, maar dat was ze altijd al geweest. Haar spieren ontspanden zich een beetje, maar haar oortjes verraden dat ze zich nog altijd wat ongemakkelijk voelde.

"Ze zijn geloof ik over jouw niet zo positief in de clan... Maar ik heb precies hetzelfde, ik zal je geen pijn doen." mauwde de kater op een aangename, warme toon. Maar toch geloofde ze het niet, zo erg was ze het vertrouwen in anderen kwijt. "Echt..?" mauwde ze op een zachte toon en keek de kater toen aan. "Weet jij hoe het voelt als ze doorns in je nest stoppen, als ze je prooi van je afnemen, je uitschelden, mishandelen als er niemand anders bij is?" Het kwam er allemaal iet wat fel uit, maar je kon duidelijk horen dat haar stem trilde en tranen haar nader stonden dan het lachen.

Kestrelwing keek haar eventjes aan nadat de stroom van woorden uit haar mond was gekomen. "Als vader van Darkfire heb je dat soort dingen wel meegemaakt," murmelde de kater toen zacht en de poes wendde haar blik snel af, een schuldgevoel kwam omhoog. Ongemakkelijk liet ze haar pootjes door de aarde heen gaan en ze maakte kleine tekentjes zonder echte betekenis. "Sorry.. Ik had niet zo uit moeten vallen.." mauwde ze weer op een zachte toon en wierp een snelle blik op de kater, wetend dat hij geen enkele familie meer over had. "Ik heb enkel nog twee zussen. Spotrose is mijn nestgenoot, en ik heb een halfzusje in RiverClan, Hollywood." Waarom ze hem dit vertelde wist ze niet, maar ze wilde hem misschien stiekem wel beter leren kennen..

De poes wist een kleine glimlach op haar gezichtje te toveren terwijl de kater begon te vertellen over zijn familie. "Ik heb eigenlijk kleinkinderen in de Riverclan... Maar ik weet geen enkele naam." Zijn toon was vriendelijk, maar verdrietig. Voordat ze het wist had ze de kater een kort, troostend kopje gegeven en trok ze zich snel weer terug, voorzichtig glimlachend. "Ik heb Hollywood maar een keer ontmoet, en Spotrose is druk genoeg met haar eigen leven," mauwde ze toen, haar toon ook iet wat somber. Er waren genoeg katten die close waren met hun familie. Waarom kon zij ook geen familie hebben?

Een verlegen glimlachje vulde haar gezicht en ze kreeg lichte blosjes, niet echt gewent aan de aandacht van andere katten, laat staan een vreselijk vriendelijke kater. "Ik hoop dat jullie ooit weer goed contact krijgen." Een kleine glimlach vulde weer haar gezichtje en ze knipperde een keer verwonderd met haar ogen, hij was erg.. aardig! De poes snorde zachtjes en knikte toen. "Dat hoop ik ook," mauwde ze toen, niet goed wetend wat ze anders zou moeten zeggen in deze situatie.

De kater begon ook te snorren en een korte grinnik verliet nog even haar lippen, waarna ze hem vriendelijk aankeek, het was wel duidelijk dat het ijs nu was gebroken. "Uhm, zullen we misschien iets doen?" stelde Kestrelwing toen voor en de poes knikte en zwiepte een keertje met haar staart. "Zeg jij maar wat." Een glimlachje sierde haar lippen, die vrolijk omhoog gekruld waren. Nog nooit in haar hele leven had ze zo'n aardige kat ontmoet, een die haar ook echt aardig vond.

De kater hield even zijn kop schuin, misschien bedacht hij leuke dingen die ze samen konden gaan doen. Haar blauwe oogjes twinkelden vrolijk en ze had nog niet gemerkt dat er een donkere schaduw over het woud heen viel, donkere dikke wolken vol regen. "Wandelen, jagen, schuilen voor de regen..." De kater keek naar de lucht en Cowmilk volgde zijn blik, nu merkte ze die dikke grijze lucht pas op. Haar ogen vonden hun weg weer naar beneden en ze knikte. "Dat laatste lijkt mij het verstandigste," mauwde ze en keek de kater toen aan, duidelijk makend dat hij moest leiden, ze zou namelijk niet weten waar ze droog zouden zitten. Zacht begon het al een beetje te spetteren, dat merkte ze omdat er een druppeltje uit elkaar spatte op haar neusje.

De poes glimlachte weer even naar Kestrelwing en volgde de zwart met witte kater toen in de richting van een grote, holle boomstam. "Dames gaan voor." Cowmilk greens eventjes naar hem en liep toen de boomstam in, in het voorbij gaand zacht haar staart tegen zijn onderkaak aan laten komend. Op de bast van de boomstam hoorde ze nu zacht de regen vallen, ze waren dus net op tijd. De poes analyseerde de boomstem eventjes en zag nog net een kikker wegspringen aan de andere kant, blijkbaar hadden ze de schuilplaats van iemand anders ingepikt.