Hunting for the Clan

LEOPARDGAZE

Zijn poten brachten hem door de uitgang van het kamp en zonder na te denken begon hij in de richting van Little Creek te lopen. Daar zouden vast wel prooidieren te vinden zijn, aangezien het nu newleaf was en water weer wat schaarser werd dan in de winter, zouden prooien hierheen moeten reizen om hier water te komen halen. Het had de afgelopen dagen niet heel hard geregend en dat was gunstig voor de clankatten. Er waren vast een paar ratten, konijnen, muizen of wat dan ook die hier kwamen drinken. Het kon niet anders. In zijn hoofd galmde de stem van Shrewstar nog steeds enkele keren na. Ze moesten meer jagen, harder jagen en geen prooi mocht meer ontspannen. Er lag geen enkele prooi meer op de killpile omdat alles verrot was en dat baarde hem zorgen. Enorme zorgen. Hij zag al meteen het beeld van hongerige kittens voor zich, iets wat hij ze niet wilde aandoen. Hij moest eten vinden en vangen, voor zijn clan. Niemand mocht verhongeren en daardoor sterven, die dood wenste hij geen enkele kat toe. De kater zakte door zijn poten toen hij eindelijk bij Little Creek was aangekomen. Zijn ijsblauwe ogen gleden over het landschap heen, terwijl hij in de bebossing bleef zitten en met al zijn zintuigen op scherp, zocht naar een mogelijke prooi. Zijn ogen bleven haken op een mager diertje, een muisje om precies te zijn. Het was niet groot of goed gevoed, het leed ook van de honger in deze zware tijden. Maar dat maakte Leopardgaze niet veel uit, het was voedsel en elke prooi op de prooistapel zou helpen. Zachtjes en soepel kwam hij vooruit, zijn ijsblauwe ogen strak op het diertje gericht terwijl hij het geconcentreerd bestudeerde. Terwijl hij dichterbij kwam lette hij ook op alle andere dingen om hem heen, hij mocht geen fouten maken nu. Geen enkele fout. De druk was groot bij het vangen van prooi op het moment en die druk voelde hij. Het gaf hem een misselijk gevoel in zijn buik, een naar gevoel, die enkel weg zou gaan door een succesvolle jacht. Het diertje keek op en hun ogen kruisten elkaar, maar hij was sneller dan het dier kon piepen en met een hoge, lenige sprong, sprong hij op het af en zette hij zijn tanden in het vlees. Het heerlijke vlees. Het liefste at hij het meteen op, maar dat ging niet. Hij moest wachten tot hij zelf prooi binnen had gehaald, tot het daadwerkelijk in het kamp lag en katten ervan konden eten. Eerst de anderen en dan hijzelf. Hij rechtte zijn rug en gooide wat aarde over het diertje. Dat was er één, een prooidiertje dat amper een kat kon voeden in deze tijden. Hij moest er meer vangen, hij kon het niet maken om maar met een diertje terug te komen. Niet op dit moment in ieder geval.

Dit speelt zich direct af na dit topic.

LEOPARDGAZE

Een plotselinge knal wist hem even van zijn stuk te brengen, toch bleef hij stevig op vier poten staan; zoals altijd. Hij was altijd klaar om een aanval op te vangen, zelfs al kwam het zo onverwachts mogelijk. Hij was groot en sterk, net zo groot als een Riverclanner zelfs en zijn spieren had hij totaal te danken aan al het harde trainen. Een verontschuldiging werd naar hem geroepen en hij bekeek de apprentice voor hem even kort met zijn ijsblauwe ogen. Hij herkende hem als Tallpaw, een van de apprentice's van Shadowclan. "Sht, je verjaagt nog prooi." Miauwde hij even serieus, al was het meer bedoeld als een grap dan een opmerking. "Nu je toch hier bent kun je je op zijn minst nuttig maken, zullen we gaan jagen, Tallpaw? Ik denk dat de clan wat prooi hard nodig heeft, vind je niet?" Hij grijnsde een beetje, waarna hij zijn aandacht op de omgeving vestigde. Hij moest prooi vinden en snel ook.

LEOPARDGAZE

Meneer, een woord dat zo oud klonk en zo beleefd. Leopardgaze schudde even grijnzend met zijn hoofd, niet denkend dat Tallpaw het zou zien, terwijl hij zijn passen zorgvuldig zette en oplette op de wereld om hem heen. "Je hoeft me geen meneer te noemen, Tallpaw. Noem me maar gewoon Leopardgaze." Fluisterde hij nog even, beleefdheid was niet nodig voor de kater. Ja, deze apprentice moest respect tonen voor hem als Warrior, maar hij behoorde ook respect te tonen voor zijn medeclangenoot. Zachtjes zette hij zichzelf voort, geërgerd zuchtende dat hij niets kon vinden. Waarom was er zo weinig prooi?

LEOPARDGAZE

Iets in hem knaagde een beetje aan hem. Waarom was de prooistapel zo verrot? Net nu zoveel katten gejaagd hadden, genoeg prooidieren erop lagen voor de katten om nog een keer van te eten, waarom juist in zo'n tijden? Het was niet warm genoeg om te bederven en de kou zou er eigenlijk voor moeten zorgen dat prooi lang goed bleef. Wie had die prooi mee het kamp binnen genomen? Was het expres gedaan? Of stond Starclan hier misschien achter? De kater slikte en schudde met zijn hoofd. Nee, dit was niet iets wat Starclan hen aan deed. Dit lag buiten de poten van de katten in Starclan, dat kon niet anders. Anders hadden ze hen geholpen, toch? Maar waarom vonden ze zo weinig prooi? Het was toch al new leaf? Waar bleef de warmte en waar bleven de prooidieren? Hij vreesde voor een verschrikkelijke periode en voor katten zoals hem, betekende dat alleen maar nóg minder voedsel. Hij keek even om naar Tallpaw, die hem bijna weer meneer wilde noemen maar zich gelukkig snel herstelde. Zachtjes knikte hij. "Heb je al iets gevangen daarnet, Tallpaw?" Miauwde de kater, diep van binnen hoopte hij dat de apprentice wat meer geluk had dan dat ze nu hebben. De prooidieren waren weggegaan, er was geen geurspoor meer te vinden. Nergens in de buurt in ieder geval. "Ik vrees ervoor dat we verder moeten gaan." Mompelde hij even, nadenkend over het aanbod dat Shrewstar had gemaakt tegen de warriors van Shadowclan. Buiten het gebied, jagen in andermans gebied. Ze hadden vast geen andere keuze meer.

LEOPARDGAZE

De kater knikte bij zijn antwoord en keek nu vanuit zijn ooghoeken naar de bruine tabby. Dat was meer dan dat hij gevangen had nu, maar dat maakte niets uit. Je moest in deze tijden puur geluk hebben om iets te vangen. "Nee, je hoeft ze nog niet op te halen." Miauwde hij duidelijk. "Zoals je moeder al zei, als we op onze weg niets vinden, dan kunnen we beter verder gaan dan de grenslijnen, ik ben er niet trots op dat we genoodzaakt zijn dat te doen, maar we hebben geen andere keuze. Ga je mee?" Miauwde hij, zijn hoofd nu volledig naar Tallpaw keerde.

LEOPARDGAZE

Leopardgaze moest even nadenken naar welke clan ze het beste konden gaan. Riverclan was geen optie, dat lag te ver weg. Windclan waarschijnlijk ook niet, de konijnen zaten vast of in hun hol, of waren te snel weg voor hun stevige lichamen. Hij keek even naar Tallpaw, want hij had zijn keuze gemaakt. "Thunderclan lijkt me de beste optie, ze hebben een soortgelijk territorium als die van ons, een bos, en we hoeven alleen het thunderpath over te steken," Hij richtte zijn blik weer voor zich uit. "Onthoudt wel dat als we een patrouille tegenkomen, we niet vertellen dat dit van Shrewstar mocht, goed?" Miauwde de kater, zijn ijsblauwe ogen even op Tallpaw richtende. Hij moest zeker weten dat Shrewstar hier niet de schuld van zou krijgen, want dan zou er een oorlog komen. Ze moesten laten blijken dat ze dit uit eigen wil hadden gedaan. "En wat er ook gebeurt, we laten onze gevangen prooi daar niet achter bij die eekhoorn jagers." Miauwde hij duidelijk, waarna hij zijn pas wat versnelde. Ze moesten er vroeg zijn, zodat ze genoeg tijd hadden om iets fatsoenlijks te vangen en ook weer weg te gaan daarna.

Maak jij anders een topic aan in het TC territorium?